Nocne fantazje-Bond Stephanie - Po godzinach.pdf - Bond Stephanie - LadyHenrietta

Stephanie Bond

Po godzinach

Rozdział pierwszy

– Proszę się nie obawiać, pani Conrad, przepaskę

na biodra z pewnością moŜna uprać

w pralce.

Rebecca Valentine manewrowała telefonem,

aby móc kontynuować rozmowę i nie przerywać

upinania na manekinie wielkiej peleryny

z aksamitu. Myślała o akcesoriach, które miała

jeszcze przygotować: szarfa ozdobiona klejnotami,

zęby wampira, wysokie buty.

– Kochanie, a mankiety na kostki?

– Uhmm, tak – niełatwo jest mówić ze

szpilkami w ustach – mankiety teŜ moŜna

w pralce.

– Och, to świetnie. JuŜ myślałam, Ŝe trzeba

będzie zamówić następny kostium dla Marty’ego,

a ten jest jak nowy. Co prawda

w ulotce reklamującej weekend z bajki była

mowa o zabawie w błocie, ale nie przypuszczałam,

Ŝe chodzi o dół pełen błota.

Rebecca zwykle wysłuchiwała tych opowieści,

na ile starczało jej uprzejmości, ale dziś nie

była w nastroju do słuchania o zmysłowych

przeŜyciach Conradów. Tym bardziej Ŝe nie

spała całą noc, rozmyślając o swoim pustym

Ŝyciu i rozpaczliwej tęsknocie za miłością.

Zadzwonił dzwonek. Odetchnęła z ulgą.

– Przepraszam panią, muszę kończyć. Ktoś

dzwoni do drzwi.

– Dobrze, kochanie, dobrze. Odezwij się,

proszę, jak tylko nadejdzie kostium hurysy.

Planuję niespodziankę na urodziny Marty’ego.

– Oczywiście. Do widzenia, pani Conrad.

Rebecca odłoŜyła słuchawkę. Zdumiewające,

Ŝe ta babcia w tweedowych spódnicach, która

odwiedzała ,,Kostiumy na kaŜdą okazję’’, przynosząc

słodycze domowej roboty, miała tak

udane Ŝycie seksualne. I to od trzydziestu lat,

z własnym męŜem. Jak to pozory mylą!

Idąc w kierunku wejścia, uśmiechnęła się do

siebie. Taki na przykład Dickie – wymarzony

narzeczony. Nie z tych, co uciekają z przypadkową

dziewczyną, gdy niczego nieświadoma

narzeczona kupuje weselną zastawę. Nie, nie,

kochanka Dickiego nie była przypadkową dziewczyną.

Niegdyś była Miss Illinois. A teraz spodziewała

się dziecka Dickiego.

– Hej, hej! – zawołał od drzwi niski, melodyjny

głos. Rebecca uśmiechnęła się mimo przygnębienia

i przyspieszyła kroku, na ile pozwalał

na to strój zakonnicy. Quincy Lyle, dostawca,

strzepywał krople deszczu z ramion. Zmierzył

ją spojrzeniem od stóp do głów.

– Siostra Rebecca ma juŜ dość męŜczyzn?

Zaśmiała się głośno i dotknęła sztywnego

nakrycia głowy.

– Wiejski teatr potrzebuje dwunastu strojów

zakonnic do musicalu. Tylko przymierzałam.

ChociaŜ, kto wie, moŜe to nie taki zły

pomysł.

PrzecieŜ celibat nie stanowiłby dla niej problemu.

– Jesteś zbyt ładna na zakonnicę.

– Jak słodko kłamiesz, Quincy.

– Ostatnio nie patrzyłaś chyba w lustro.

Wyglądasz jak nowe wcielenie Audrey Hepburn.

Uśmiechnęła się smutno.

Quincy znał niemal wszystkich ludzi biznesu

w północnej części Chicago. Firma prawnicza

Dickiego mieściła się o kilka przecznic dalej,

dostawca wiedział więc o szczegółach rozstania

narzeczonych. Rebecca zastanawiała się, dlaczego

tak łatwo przychodziła jej rozmowa

z nim, przypadkowym znajomym. I dlaczego

tak trudno było rozmawiać o tym z bliskimi

przyjaciółmi, a nawet z siostrą.

– Dickie to juŜ zamknięta sprawa – powiedziała.

Głos jej się załamał, ale chyba z powodu

przeziębienia. Udało jej się słabo zakaszleć. Tak,

to przeziębienie.

– Oczywiście. Masz to juŜ za sobą – pocieszył

Quincy. – I dlatego powinnaś sobie pozwolić

na romans z kimś, komu nie moŜna się

oprzeć.

Zaśmiała się i pokręciła głową.

– Brzmi nieźle, ale to nie w moim stylu.

– MoŜe warto zmienić styl – powiedział,

unosząc krawędź jej obszernego rękawa.

– Choćby dla poprawienia nastroju.

Rebecca przygryzła usta. Szczerze mówiąc,

przez ostatnie dwa tygodnie często myślała

o tym. LeŜąc późno w nocy w pustym łóŜku,

słuchając smętnych piosenek, zastanawiała się,

jak by tu zdobyć się na odwagę i zemścić się na

Dickiem za jego zdradę. Mogła przecieŜ zaangaŜować

się w jakiś związek wyłącznie dla

fizycznej przyjemności, tylko po to, by udowodnić

Dickiemu, a przede wszystkim sobie, Ŝe to,

co było dobre dla niego, jest teŜ dobre dla niej.

Ale gdyby nawet zdecydowała się na taki krok,

jak niby miała znaleźć odpowiedniego partnera?

Jedyny męŜczyzna, o którym kiedyś skrycie

marzyła, jeden z jej stałych klientów, był

Ŝonaty.

– Obiecaj chociaŜ, Ŝe jeśli trafi się ktoś odpowiedni,

nie odmówisz sobie małego flirtu

– nalegał Quincy.

– Mogę obiecać, ale i tak się nie trafi.

– Nigdy nie wiadomo. To ta paskudna pogoda

psuje ci nastrój.

Quincy spojrzał na cięŜkie, szare chmury,

które unosiły się nad miastem.

– Jeśli nie przestanie padać, zacznę ci dostarczać

towar w stroju syreny.

Uśmiechnęła się na te nieudolne próby poprawienia

jej nastroju i kiwnęła głową w stronę

pudła.

– Co masz dla mnie?

– Nie wiem, ale lekkie jak piórko.

Zerknął na nalepkę.

– Lana Martina Healey, Lexington, Kentucky.

– Lana Martina Healey? Och, Lana Martina!

– Klientka?

– Nie. Poznałyśmy ją z siostrąw szkole. Była

genialna. Teraz pewnie jest juŜ męŜatką. – Nie

mogła nie uśmiechnąć się na samo wspomnienie.

Obeszła wielkie pudło ze zwykłego kartonu

z napisem: ,,Nie rozcinać opakowania’’.

– Co to moŜe być?

– Prezent ślubny?

Rebecca wzruszyła ramonami.

– Jak Lana mogłaby się dowiedzieć o ślubie?

Nie utrzymywałyśmy kontaktów.Quincy, mógłbyś

mi z tym pomóc?

– Jasne.

Szybko poradził sobie z taśmą klejącą i Rebecca

otworzyła karton. W środku było mnóstwo

drobnych kawałków pianki do pakowania.

– To musi być coś delikatnego – stwierdził.

WłoŜyła rękę, rozsypując kawałki pianki i natrafiła

na kopertę. Wyjęła z niej kolorową kartę

z namalowaną filiŜanką.

– Noi co, chcesz, Ŝebym umarł z ciekawości?

– ponaglał Quincy.

,,Droga Rebecco – czytała. – Przypadkiem

trafiłam na adres twojego sklepu. Nie uwierzysz,

ale ja teŜ prowadzę interes. Porzuciłam

pracę księgowej i otworzyłam kafejkęwLexington.

Pewnie nie brzmi to tak interesująco, jak

sklep z kostiumami balowymi, ale zawsze coś.

Właśnie wyszłam za mąŜ, za boskiego adwokata.

Poznaliśmy się przez ogłoszenie w prasie,

którego Ŝadne z nas nigdy nie zamieszczało’’.

Spojrzała na Quincy’ego.

– Tylko jej mogło się przydarzyć coś takiego.

Czytała dalej: ,,To zresztą cała historia.WkaŜdym

razie poznałam męŜa dzięki Harry’emu,

który zawsze przynosi szczęście. Zgodnie z naszą

szkolną umową przesyłam ci Harry’ego,

mając nadzieję, Ŝe przyniesie ci szczęście w miłości.

Zaopiekuj się nim, a na pewno ci pomoŜe.

Pozdrowienia, Lana.

PS Jeśli sprawa jest nieaktualna i jesteś męŜatką,

przekaŜ Harry’ego siostrze lub samotnej

przyjaciółce’’.

Przestała czytać. Nie przypominała sobie Ŝadnej

umowy w sprawie kogoś o imieniu Harry.

– Przysłała ci faceta w pudełku? – spytał

Quincy, marszcząc brwi. – Myślisz, Ŝe go poćwiartowała?

Rebecca spojrzała ostroŜnie na pudło i przeŜegnała

się.

Michael Pierce głębiej wcisnął czapkę na

głowę, Ŝeby osłonić się od deszczu. Paskudna

pogoda. Ten tydzień i tak był okropny.

Najpierw sprawa rozwodowa, potem chwilowe

zamknięcie restauracji. I jeszcze ból w piersiach

i głowie – pewnie przeziębienie.

Restauracja to był pomysł Soni. Potrafiła

przekonać go do wszystkiego. Gdy sześć lat

temu brali ślub, był tak zakochany, Ŝe zrobiłby

dla niej wszystko. Utopił w tej restauracji

oszczędności całego Ŝycia. Soni podobała się

towarzyska strona przedsięwzięcia, ale nie

obchodziły jej sprawy finansowe. Jej znajomi

nie musieli płacić, nawet jeśli rachunek wynosił

kilkaset dolarów. Jej towarzyskie usposobienie

było wielką zaletą, lecz dla niego

okazało się rujnujące. Ulegał wszystkim kaprysom,

aŜ konto zaświeciło pustkami, choć

przez ten czas poznał i polubił pracę restauratora.

Sześć tygodni temu Sonia zaŜądała rozwodu,

całkowicie go zaskakując. Jej kochankiem okazał

się zamoŜny agent nieruchomości. Był stałym

klientem restauracji, jak się okazało, nie

z powodu menu. Nie wiadomo było, co potrwa

dłuŜej: plotki na temat romansu czy sam romans,

poniewaŜ Sonia, choć niezwykle piękna,

nie była zbytnio zainteresowana seksem.Nigdy

co prawda nie odmawiała, jednak gdy się kochali,

miał wraŜenie, Ŝe była myślami daleko, jak

pacjentka czekająca na zakończenie badania.

Ale to juŜ było bez znaczenia.

Przez ostatnie kilka tygodni poczucie zranienia

zamieniło się w złość. Michael marzył

o zemście. W takim stanie trudno podejmować

właściwe decyzje.Mądrze czy nie,wziął poŜyczkę

pod zastaw przyszłej emerytury i postanowił,

Ŝe doprowadzi restaurację do rozkwitu.

Jeszcze nie wiedział, jakim sposobem. MoŜe

chciał sobie coś udowodnić, a moŜe chciał

czymś się zająć. Prawdopodobnie jedno i drugie.

Jego brat Ike uwaŜał, Ŝe Michael potrzebuje

teraz przede wszystkim niezobowiązującej

przygody, Ŝeby zapomnieć o byłej Ŝonie. Ike

wiedział, o czym mówi. Ostatecznie rozwodził

się cztery razy. Wszyscy jego bracia mieli pecha

w małŜeństwie. Michael postanowił, Ŝe z nim

będzie inaczej. Niemieściło mu się w głowie, Ŝe

rozwiązanie małŜeństwa trwa krócej niŜ planowanie

ślubu. Nawet do lekarza trzeba było się

zapisać sześć tygodni wcześniej, prenumerata

czasopism teŜ wymagała oczekiwania.

MoŜe brat miał rację. MoŜe romans złagodziłby

Nocne fantazje-Bond Stephanie - Po godzinach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: