Konie W8.doc

(62 KB) Pobierz
Konie wykład 8:

Konie wykład 8:                                                                                                                           19.01.2007r.

 

Egzamin 12 piątek, test wielokrotnego wyboru.

 

-          Ocena wartości użytkowej klaczy – metody stacyjne i polowe.

-          Próba polowa – właściciel sam przygotowuje klacz i przeprowadza trening, w tym samym dniu co ocena stacyjna.

-          Ocenia się:

·          Skoki luzem (w korytarzu)

·          Ruch

·          Jezdność

Ogiery – tylko Szwecja w ocenie ogierów robi próby polowe. Ogier dostaje licencję na określony okres czasu, musi się wykazać wynikami aby licencja została przedłużona. Musi się też wykazać jakością potomstwa.

 

Mistrzostwa Polski młodych koni:

Zalety championatów:

-          Koń startuje w ujeżdżeniu w skokach, WKKW i zaprzęgach.

-          Może startować bardzo duża liczba koni (konkursy eliminacyjne – ta forma oceny powszechna we Francji – kilka tys. koni/rocznie, można sprawdzić dużo koni.

-          Do tych konkursów wprowadza się specjalne rygory.

-          Mają podwójne znaczenie:

·          Służą do oceny wartości użytkowej koni.

·          Wynik uzyskany w championacie służy do wartości użytkowej konia w modelu osobniczym i w modelu ojcowskim – potomstwo.

-          Można obliczać przewidywaną wartość hodowlaną.

-          Dość niskie koszty przeprowadzania tych prób (sprawdzian predyspozycji konia).

-          Wyniki uzyskane w championatach są najlepszą reklamą dla hodowcy konia, promują konia. Koń wygrywający championaty – kilka razy wzrasta jego wartość.

-          Promocja produktów końskich, sprzętu jeździeckiego, cała oprawa marketingowa.

Wady championatów:

-          Zróżnicowane warunki środowiskowe – kompensowane tym, że koń ma prawo kolka razy startować.

-          Prawo startu mają ogiery, wałachy i klacze (dużo ogierów, które mają zaliczony test 100 dniowy).

-          Dla 4 latków organizowane konkursy na styl skoku konia (3 osobowe komisje, 1 sędzia zagraniczny. Oceny 1-10 pkt., komisja uzgadnia werdykt).

-          Folia – sposób liczenia błędów.

-          Znacznie mniej punktów karnych jest za błędy.

-          Tempo 350/min.

-          1 konkurs rozgrzewkowy nieobowiązkowy, półfinał i finał.

-          Wysokości przeszkód dla koni 5,6,7-letnich – dla nich konkursy dokładności. Rozgrzewka na zasadach konkursu zwykłego (koń 5-letni trudność, bo nie jest przyzwyczajony do bardzo krótkich najazdów, najazdy ukosem na przeszkodę).

 

Ocena na podstawie dzielności sportowej:

-          Trudna do wykorzystania w szacowaniu wartości hodowlanej.

-          Dotyczy tylko ok. 30% startujących koni.

-          Zróżnicowanie konkursów – różna klasa trudności.

-          Duża liczba stałych czynników środowiskowych np. Sprzężenie pary koń – jeździec.

-          Robimy analizę wariancji – gdy normalność, symetria rozkładu, konieczność unormalnienia rozkładu à cecha jest logarytmowana.

Wady metody:

-          Informacje o koniu dostajemy w późnym wieku (konie startują w wieku 7-8 lat i w wieku kilkunastu lat dopiero informacja co koń wart – ta ocena tylko dla skoków i ujeżdżenia.

 

Ocena wartości wyścigowej:

Ważne:

-          Liczba wygranych gonitw.

-          Z jakimi końmi wygrywa gonitwę.

-          Styl wygranej.

 

Gonitwy handicapowe – startują konie o zróżnicowanej klasie wyścigowej, gorsze – mniejsze obciążenie na grzbiecie, lepsze – większe. Koń słabszy dostaje extra 20m – lepszego się karze, słabszego nagradza.

Handicap generalny – ocena klasy wyścigowej konia przez teoretyczne obciążenie, jakie by musiał unieść na grzbiecie. Dobra metoda oceny dzielności wyścigowej konia.

 

Cele i programy hodowlane:

-          Użytkowość wierzchowa, zaprzęgowa.

-          Prawidłowość budowy pod względem funkcjonalnym (eliminacja sztuk wadliwych).

-          Uzdolnienia ujeżdżeniowe i skokowe (duży udział przodków pełnej krwi w rodowodzie, aby wytrzymać odcinki wytrzymałościowe).

-          Zdrowie ocena:

·          Dychawica świszcząca (ROER) – nadmiernie rozrośnięte podniebienie miękkie i charczący oddech u konia.

·          Osteochondroza – zaburzenie kostnienia chrząstek nasadowych kości.

·          Płodność – u klaczy, cecha nisko odziedziczalna 0,05.

 

Kontrola użytkowości:

Próby stacyjne – test 30-dniowy? Na podstawie którego wstępna kwalifikacja ogiera do hodowli (jak przekazuje cechy pokrojowe i użytkowe – też ocena na jego potomstwie).

(Test stacyjny do 70-dni?)

 

Test ogierów:

Ocena: temperament, charakter, skoki, ujeżdżenie.

Zalety:

-          Duża odziedziczalność 0,4-0,5.

-          Bardzo duża korelacja genetyczna między wynikami w teście a innymi wynikami w zawodach sportowych (0,4-0,5 bardzo wysoka).

Wada:

-          Ocena robiona na materiale selekcjonowanym (ocena ok. 10% populacji ogierów).

 

Test klaczy:

Zaleta:

-          Odziedziczalność trochę niższa, wysoka korelacja.

 

Zawody jeździeckie:

-          Ujeżdżenie i skoki.

-          Niższa h2 = 0,1.

-          Asymetria rozkładów.

-          Ocena prowadzona późno, mało dokładna.

Wiarygodność szacowania wartości hodowlanej:

-          20% - jeśli mamy tylko wiarygodność rodowodową.

-          Użytkowość rodowodowa + własna – 38% wiarygodności oceny wartości hodowlanej.

-          Ocena potomstwa – 47% wiarygodności.

-          Powyżej 80% - musi być 100 sztuk ocenianego potomstwa (tylko u wybranych ogierów!).

 

Etapy selekcji u koni:

1)     Ocena źrebiąt ssących, roczniaków i dwulatków.

Kryteria: prawidłowość budowy, ruch, wzrost, rozwój, zdrowie.

2)     Wstępna kwalifikacja do hodowli na podstawie rodowodu i pokroju (w większości programów hodowlanych).

3)     Selekcja na podstawie wartości oceny użytkowej własnej.

4)     Selekcja na podstawie ocenionej wartości hodowlanej (indeks selekcyjny).

 

Ad.1. Ocena u młodych źrebiąt:

1)     Wysokonożność.

2)     Umięśnienie – mocne, nabite, wyraźnie zaznaczone.

3)     Długość, skośność ustawienia łopatki.

4)     Wyraźnie zaznaczone stawy pęcinowe, skokowe, w miarę proste kończyny.

5)     Kłoda – najsłabsza ocena, bo najpóźniej się formuje.

6)     Całość: ruchliwa, energiczna, żywa, błyszczący połysk sierści, chęć do życia.

 

Dobór hodowlany:

1.      Chów w czystości rasy (konie huculskie, koniki polskie, CKA, PKA).

-           Cenne zachowanie tych ras.

-           Metoda kojarzeń, aby nie dopuścić do nadmiernego spokrewnienia.

-           Możliwość chowu w pokrewieństwie.

-           Chów na linię.

2.      Krzyżowanie: najczęściej krzyżowanie uszlachetniające (wybieranie rasy – PKA, którą chcemy uszlachetnić dane pogłowie). Większy lub mniejszy dolew PKA.

Podstawowe kryteria:

a)       Dzielność własna na torze wyścigowym (handicap generalny, długość użytkowania rozpłodowego lub system oceny tj. ogiery półkrwi).

b)       Prawidłowość oceny.

c)       Spokojny temperament.

Cel do osiągnięcia w hodowli półkrwi: dzielność, wytrzymałość (te cechy chcemy poprawić).

ü      Krzyżowanie twórcze – przy wytwarzaniu nowych ras.

ü      Krzyżowanie wypierające – stosowane w CKA i u koni zimnokrwistych.

ü      Krzyżowanie towarowe – irlandzkie huntery

 

UŻYTKOWANIE ROZPŁODOWE:

-          Aby nie dochodziło do przypadkowych pokryć.

-          Kastracja ogierków.

-          Konie cenne genetycznie kastrowane?, ogier wygrywa rekordową sumę na torze.

 

Dojrzałość hodowlana (dojrzałość do użytkowania rozpłodowego):

ü       Rasy wcześnie dojrzewające.

ü       Rasy późno dojrzewające.

-          Selekcja opóźnia dojrzewanie.

-          Rasy prymitywne – mają późniejszy okres dojrzewania.

-          Dość wcześnie zaczyna się kryć rasy zimnokrwiste (zahamowanie wzrostu, kłopoty przy porodach, nieprzystosowanie do laktacji).

-          Klacz będzie trudno zaźrebić.

-          Wiek 1 ocielenia (im później kryjemy – gorszy rozwój gruczołu mlekowego i gorsza mleczność).

-          Zastępowało się umiejętności treningowe podawaniem anabolików u klaczy.

-          W wyścigu nie powinien startować koń, który nie ma rozwiniętych odpowiednio kości długich (stany zapalne nasad kości).

-          Pod względem aktywności płciowej klacze należą do samic sezonowo poliestralnych. W okresie sezonu rozpłodowego (XI/XII – VI/VII) występuje w miarę regularna aktywacja jajników (zwierzę dnia długiego).

-          Obecnie bardzo duże wydłużenie sezonu rozpłodowego (lepsze żywienie, warunki utrzymania).

 

Pod względem aktywności jajników klacze dzielimy na:

1.      Poliestralne

2.      Sezonowo poliestralne

 

-          Po okresie spoczynku rozwój pęcherzyków jajnikowych.

-          W miarę wydłużania dnia świetlnego ruje są wyraźnie zaznaczone, krótsze, łatwiej ustalić termin skutecznego pokrycia.

 

Ruja krótka:

-          Występuje po wyźrebieniu. Między 7-13 dn9em po wyźrebieniu samica w rui.

-          W wyniku intensywnej laktacji może nastąpić przesunięcie 1 terminu krycia – ruja krótka.

-          Normalny cykl płciowy z rują 4-7 dni.

-          Przy ustaleniu terminu skutecznego pokrycia trzeba wziąć pod uwagę:

1.      owulacja na 2 doby przed końcem rui (tyle czasu estrogeny we krwi i wywołanie zewnętrznych objawów rui).

2.      inseminacja 2 godziny po owulacji

-          Plemniki przeżywają 1,5 doby.

-          Do 100h – u ogierów z dobrym nasieniem.

-          Do 1h po pokryciu w jajow...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin