OPRACOWANIE ANNY D.
Książka rachunkowość finansowa
Gmytrasiewicz
1. System informacyjny rachunkowości - 1 -
1.1. Nadrzędne zasady rachunkowości - 1 -
1.2. Metody szacowania wartości: - 2 -
1.3. Modele makropolityki rachunkowości - 2 -
2. Rachunek majątku i kapitału - 2 -
2.1. Pasywa - 2 -
2.2. Aktywa - 3 -
2.3. Wycena aktywów i zobowiązań - 3 -
3. Aktywa operacyjne - 4 -
3.1. Amortyzacja aktywów trwałych - 4 -
3.2. Środki trwałe - 5 -
3.3. Środki trwałe w budowie - 6 -
3.4. Leasing - 6 -
3.5. Wartości niematerialne i prawne - 7 -
3.6. Zapasy - 7 -
4. Aktywa inwestycyjne - 8 -
4.1. Aktywa Inwestycyjne - 8 -
4.2. Kapitałowe papiery wartościowe - 9 -
4.3. Kapitałowe papiery wartościowe - akcje - 10 -
4.4. Wierzycielskie papiery wartościowe - obligacje - 10 -
4.5. Weksle - 11 -
4.6. Środki pieniężne - 11 -
4.7. Czeki - 11 -
4.8. Opcje - 12 -
5. Rezerwy - 13 -
5.1. Rezerwy na zobowiązania - 13 -
5.3. Rezerwy kapitałowe - 13 -
7. Cechy jakościowe, konstrukcja i pojemność informacyjna bilansu - 13 -
8. Rachunek zysków i strat - 14 -
9. Rachunek przepływów pieniężnych - 14 -
10. Zestawienie zmian w kapitale własnym - 14 -
Informacje księgowe powinny być wszechstronne i spójne, wiarygodne i użyteczne, neutralne i terminowe, kompletne i porównywalne.
Informacja księgowa to koncepcja wiernego i rzetelnego obrazu przedsiębiorstwa z której wynikają pochodne cechy informacji księgowej: użyteczność, terminiwość informacji, porównywalność, kompletność, zrozumiałość.
Zasady nadrzędne rachunkowości:
1. zasadę memoriałową
2. zasadę współmierności merytorycznej i czasowej kosztów i przychodów
3. zasadę ostrożności
4. zasadę kontynuowania działalności
1. Zasada memoriałowa oznacza, że w księgach rachunkowych ujmowane są wszystkie zdarzenia gospodarcze, które wystąpiły w danym roku obrotowym. Zasada ta zakłada merytoryczną i czasową zgodność kosztów, strat, przychodów i zysków w procedurze obliczania wyniku finansowego. Historycznie wcześniejszą od metody memoriałowej normą ewidencji księgowej była zasada kasowa.
2. Zasada współmierności zakłada merytoryczną i czasową zgodność kosztów, strat i podobnych kategorii wynikowych z przychodami, zyskami i podobnymi kategoriami wynikowymi uwzględnianymi w procedurze obliczenia wyniku finansowego, osiągniętego przez przedsiębiorstwo w danym okresie. Oznacza to, że z kompletnego zbioeru wynikowych operacji gospodarczych danego okresu wyodrębnia się te, które kształtują wynik finansowy w danym okresie, czyli:
a. przychody i kategoria – tylko zrealizowane w danym okresie
b. koszty i kategorie pochodne – zarówno rzeczywiście poniesione jak i przypisane do danego okresu, chociaż jeszcze nie poniesione w sensie formalnym
3. Zasada ostrożności polega na
o możliwie wysokim ale wiarygodnym wycenieniu kosztów, strat i zobowiązań jednostki wobec jej otoczenia
o ostrożnym, realnym wycenieniu przychodów, zysków i stanu końcowego aktywów jednostki gospodarczej
4. Zasada kontynuacji działania pozwala przedsiębiorstwu wykazywać w bilansie nakłady okresów przyszłych lub wewnętrzne zobowiązania określane jako rezerwy i bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.
1. wartość historyczna
2. wartość odtworzenia
3. wartość realizacji
4. wartość bieżąca
1. Wartość historyczna zakłada, że aktywa i pasywa wyceniane są w wartościach aktualnych w czasie ich nabywania, wytwarzania i powstawania - cena nabycia, koszt wytworzenia.
2. Wartość odtworzenia – wycena aktywów i pasywów po ich aktualnych cenach - oparta na wartościach środków pieniężnych, które byłyby wydane na zakup lub wytworzenie w danym okresie – cena rynkowa, wartość godziwa, gdy nie istnieje aktywny rynek dla danego produktu.
3. Wartość realizacji – cena sprzedaży netto możliwa do uzyskania bez Vat, pomniejszona o rabaty, oraz koszty związane z przystosowaniem składnika aktywów do sprzedaży. Wartość likwidacyjne to cena rynkowa netto pomniejszona o wszystkie koszty bezpośrednia związane ze sprzedażą w przypadku likwidacji przedsiębiorstwa lub jego części.
4. Wartość bieżąca – wycena aktywów w wysokości aktualnej wartości przyszłych wpływów, zobowiązania wyceniane są w wysokości zdyskontowanej wartości przyszłych wydatków związanych z ich likwidacją w normalnym trybie.
1. Model anglosaski zorientowany na potrzeby informacyjne inwestorów – wierny i rzetelny obraz.
2. Model kontynentalny (niemiecko-japoński) – kapitał pochodzi głównie z sektora bankowego, rachunkowość zaspakaja potraeby właścicieli kapitału i jest =ściśle związana z systemem fiskalnym.
Wszystkie metody kierują się nadrzędnym sposobem opisu przedmiotu rachunkowości, polegający na podwójnej, czyli przeciwstawnej, a jednocześnie równoważącej się interpretacji tego przedmiotu. Metoda bilansowa jest utożsamiana z zasadą podwójnego zapisu.
Konto jest sposobem opisu operacji gospodarczych.
Kapitały definiowane są jako równowartość środków finansowych zaangażowanych w przedsiębiorstwie na dłuższy lub krótszy okres przez jego właścicieli. Kapitały oznaczają dla przedsiębiorstwa zobowiązania.
1. Kapitały własne
kapitał własny wniesiony (kapitał zakładowy):
zapasowy
rezerwowy
z aktualizacji wyceny
niepodzielony wynik z lat ubiegłych.
2. Kapitały obce
rezewy na zobowiązania
zobowiązania długoterminowe
zobowiązania krótkoterminowe
rozliczenia międzyokresowe
Kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Korzystne używanie aktywów to:
o ich zużycie do produkcji dóbr i usług przeznaczonych na sprzedaż
o zamiana jednego aktywu na inny
o wykorzystanie aktywów do likwidacji zobowiązań
o rozdzielanie aktywów pomiędzy właścicieli przedsiębiorstwa
o dysponowanie aktywami bez ich wżywania w związku z przewidywanym wzrostem ich wartości – grunty, dzieła sztuki
Aktywa dzielimy na
ze względu na kryterium płynności:
o aktywa trwałe
o wartości niematerialne i prawne
o środki trwałe
o środki trwałe w budowie
o należności długoterminowe
o długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
o aktywa obrotowe
o zapasy
o należności krótkoterminowe
o krótkoterminowe rozliczenia mięzyokresowe
ze względu na sposób czerpania korzyści z używania aktywów
o aktywa operacyjne
o aktywa inwestycyjne
Aktywa trwałe obejmują składniki majątkowe, które służą działalności przedsiębiorstwa dłużej niż rok obrotowy.
Aktywa obrotowe są różnorodnymi składnikami zasobów majątkowych przedsiębiorstwa, które zgodnie z jego oczekiwaniem zostaną zamienione na środki pieniężne, lub zużyte w ciągu roku obrotowego lub cyklu operacyjnego, jeśli on trwa dłużej niż rok obrotowy.
Aktywa operacyjne to zasoby majątkowe obsługujące działalność operacyjną przedsiębiorstwa i obejmują:
Aktywa inwestycyjne to różnorodne zasoby majątkowe przedsiębiorstwa zaangażowane za odpłatnością w działalności innych jednostek gospodarczych i przynoszące tym samym korzyści finansowe lub inne pożytki w postaci odsetek, czynszów, udziałów w zyskach. Wyróżniamy inwestycje długoterminowe i inwestycje krótkoterminowe.
Odtwarzanie aktywów netto to koncepcja zachowania kapitału:
1. koncepcja zachowania kapitału nominalnego zakłada, że istnieją stabilne warunki gospodarowania i stała siła nabywcza pieniądza wygospodarowany zysk oznacza realny przyrost aktywów netto
2. koncepcja zachowania kapitału realnego zwana też koncepcją stałej siły nabywczej kapitału, uwzględnia wzrost cen, czyli spadek siły nabywczej pieniądza, kapitał jest zachowany wówczas, jeśli jego siła nabywcza na koniec okresu jest taka sama, jak i na początku okresu. Jednostką pomiaru poziomu kapitału własnego są wartości historyczne skorygowane o ogólny wskaźnik inflacji.
3. koncepcja zachowania kapitału rzeczowego na koniec okresu przedsiębiorstwo dysponuje takim samym zestawem aktywów, co na początek okresu. Nie chodzi o zachowanie pieniężnej formy kapitału własnego, ale substancji rzeczowej tego kapitału, czyli aktywa. Realny zysk netto na koniec okresu oblicza się jako różnicę między zyskiem normalnym a nadwyżką cen (kosztów) odtworzenia aktywów netto nad ich wartością historyczną/
Amortyzacja – systematyczne rozłożenie w czasie obciążeń wyniku finansowego wartością aktywów trwałych przez ich ekonomicznie uzasadniony okres uzywania.
Do ustalenia wysokości bieżącej amortyzacji bierze się pod uwagę:
o wartość bilansową obiekty
o przewidywany okres jego ekonomicznej przydatności
o określoną metodę amortyzowania
Wartość rezydualna – wartość wycofywanego obiektu mająca postać złomu, gruzu, odpadów, może być sprzedany lub zagospodarowany przez właściciela.
Do podstawowych metod amortyzacji zaliczamy:
1. Metoda amortyzacji liniowej równomierna, stawka amortyzacyjna jest wielkością stałą
2. Metoda amortyzacji degresywnej metoda amortyzacji przyspieszonej, wyróżniamy:
o metodę malejącego salda oparta jest na stałej wielkości stopy amortyzacyjnej i malejącej wartości podstawy.
o metodę sumy cyfr rocznych SOYD- podstawą liczenia jest zmienne, malejące w czasie stopy amortyzacyjne, stała podstawa liczenia amortyzacji liczona wg wzoru: T – przewidywany czas użytkowania, t- rok dla którego oblicza się stopę amortyzacyjną
3. Metoda amortyzacji naturalnej to amortyzacja na jednostkę produktu, najczęściej stosowana przy produkcji jednorodnej i środków transportu
4. Metoda marży przychodów uzależnia wysokość bieżących stawek amortyzacyjnych od wysokości osiąganych w tym samym czasie przychodów operacyjnych
5. Metoda amortyzacji inwentarzowej zwana amortyzacją szacunkową, oparta na zachowaniu kapitału, polega na okresowej rewaloryzacji środków trwałych.
6. Metoda odsetkową
7. Metoda likwidacji lub wymiany
8. Metoda amortyzacji grupowej stosuje się, gdy:
· aktywa mają podobne przeznaczenie
·...
emax8