cw-2_p.doc

(198 KB) Pobierz
1

1.      Cel ćwiczeń:

- Wyznaczenie umownej granicy sprężystości

- Wyznaczenie umownej granicy plastyczności

- Wyznaczenie współczynnika sprężystości liniowej E (moduł Younga)

 

2.      Teoria z uwzględnieniem PN.

 

Ścisła próba rozciągania przeprowadzana jest w celu określenia granic stosowania prawa Hook’a

oraz wyznaczenia współczynnika sprężystości podłużnej zwanego modułem Younga. Ponadto

w materiałach bez wyraźnej granicy plastyczności badanie ma na celu wyznaczenie umownych

granic sprężystości i plastyczności.

 

-umowna granica sprężystości - naprężenie nominalne, wywołujące w próbce wydłużenie plastyczne równe 0, 05%

gdzie:

S0 - pole przekroju poprzecznego próbki wyznaczone przed badaniem,

F0,05 - siła rozciągająca wywołująca w próbce wydłużenie plastyczne równe 0, 05%

 

-umowna granica plastyczności - naprężenie nominalne, wywołujące w próbce wydłużenie plastyczne równe 0, 2%

gdzie:

F0,2 - siła rozciągająca wywołująca w próbce wydłużenie plastyczne równe 0, 2%

 

-nominalny współczynnik sprężystości podłużnej - współczynnik wyznaczony na wybranym poziomie obciążenia

gdzie:

i - wybrany poziom obciążenia (siły rozciągającej),

- naprężenia rozciągające w próbce wyznaczone w poziomie obciążenia Pi,

- naprężenia rozciągające wyznaczone w poprzednim poziomie obciążenia Pi−1,

- odkształcenia względne w rozciąganej próbce wywołane obciążeniem Pi,

- odkształcenia względne w rozciąganej próbce wywołane obciążeniem Pi−1,

gdzie:

L - baza pomiarowa wyznaczony przez ostrza tensometrów,

ΔLi - średnie wydłużenie próbki odczytane przy obciążeniu Pi,

ΔLi−1 - średnie wydłużenie próbki odczytane przy obciążeniu Pi−1,

ΔLi−2 - średnie wydłużenie próbki odczytane przy obciążeniu Pi−2

 

-współczynnik sprężystości podłużnej (moduł Younga) - średnia arytmetyczna

współczynników uzyskanych na różnych poziomach obciążenia:

 

 

3.      Schemat i zasada działania:

 

 

Po zamocowaniu próbki w maszynie wytrzymałościowej należy założyć na nią zestaw dwu tensometrów. Każdy czujnik styka się dwoma ostrzami z badaną próbką. Początkowa odległość

ostrzy wyznacza długość bazy pomiarowej L.

 

Próbkę obciążamy powoli ręcznym napędem do niewielkiej wstępnej siły F0, gdzie zerujemy

wskazania tensometrów. W następnym kroku zwiększamy obciążenie o wartość F0

i ponownie zapisujemy wskazania czujników. Czynności te powtarzamy zwiększając siłę rozciągającą o kolejne wielokrotności F0.

W każdym kroku obciążenia kontrolujemy przyrosty wydłużenia próbki _Li, tzn obliczamy

różnicę pomiędzy bieżącym, a poprzednim wskazaniem czujników. Jeśli wskazania powtarzają się tzn nie wychodzimy poza zakres sprężystych odkształceń, badanie można zakończyć.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4.      Przebieg doświadczenia:

Próba rozciągania wykonywana jest na stalowym drucie o średnicy około ok. 1,33 mm. Długość – 100 mm.

Wartość siły wstępnej = 10 % siły zrywającej.

 

A)    Przed przeprowadzeniem badania należy:

- ustalić wartość siły wstępnej

-  ustalić początkową siłę rozciągającą: F0,

- ustalić kroki obciążenia, najczęściej przyjmowane jako wielokrotności siły F0,

- zamocować próbkę w maszynie wytrzymałościowej,

- zamocować zestaw tensometrów na próbce,

- wyzerować czujniki

- ustalić długość bazy pomiarowej L – odcinka wyznaczonego

 

B)    Podczas badania należy:

- obciążyć próbkę do początkowej siły rozciągającej: F0,

- wyzerować tensometry,

- zwiększać obciążenie zgodnie z procedurą opisaną wcześniej,

- notować wielkości siły rozciągającej oraz wskazania czujników,

- wyznaczać bieżące przyrosty wydłużenia próbki i porównywać je z poprzednimi, do chwili

uzyskania wydłużenia trwałego równego 0, 05% następnie 0, 2% i ostatecznie 0, 3%,

- wyniki pomiarów zestawiać tabelarycznie zgodnie z formularzem podanym w sprawozdaniu

 

C)    Po wykonaniu badania należy:

- wyznaczyć umowną granicę plastyczności

- wyznaczyć umowną granicę sprężystości

- Wyznaczyć współczynnik sprężystości liniowej E

 

początkowa długość pomiarowa próbki:

L0 =100 [mm]

początkowa średnica próbki:

d0 =1,33 [mm]

początkowe pole przekroju poprzecznego próbki:

S0 =1,39 [mm2]

 

D)    Tabelaryczne opracowanie wyników badania:

Lp.

 

F [N]

ODCZYTY

L

P

ŚR.

1

50

0

0

0

2

100

0.020

0.020

0.020

3

150

0.038

0.038

0.038

4

200

0.056

0.056

0.056

5

250

0.073

0.073

0.073

6

300

0.091

0.090

0.0905

7

350

0.108

0.103

0.1055

8

400

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin