MAMO, TATO – CZY TWOJE DZIECKO MÓWI POPRAWNIE?
Wiedza o tym, jak rozwija się mowa dziecka jest dla rodziców bardzo istotna. Powinniśmy wiedzieć, kiedy pojawiają się w mowie przeciętnego dziecka poszczególne głoski, aby umiejętnie kierować tym rozwojem. Bez tej wiedzy nie możemy ingerować, nie możemy mu pomóc, a przeciwnie – możemy zaszkodzić, wymagając tego, czemu sprostać nie może, czy też lekceważąc, przeoczając niepokojące sygnału.
Etapy rozwoju mowy. Rozwój mowy nie przebiega u wszystkich jednakowo. U jednych szybciej, u innych wolniej. Niejednakowa jest też kolejność przyswajania sobie przez dziecko poszczególnych głosek. Rozwój mowy warunkowany jest genetycznie. Zależy on jednak nie tylko od wrodzonych właściwości organizmu człowieka, ale także od warunków społecznych, kontaktu ze środowiskiem, z innymi mówiącymi ludźmi (H. Spionek).
I okres – melodii – od urodzenia do 1 roku życia
Początkowo dziecko komunikuje się z otoczeniem za pomocą krzyku, po którym mama rozpoznaje jego potrzeby (głód, mokro, niewygodnie itp.). Około 2-3 miesiąca życia pojawia się u niemowlęcia głużenie. Jest to odruch bezwarunkowy, który oznacza dobre samopoczucie u dziecka. Pojawia się zazwyczaj, gdy jest ono zdrowe, syte, wyspane itp. W wyniku głużenia powstają dźwięki zbliżone do samogłosek i spółgłosek. Brzmią jak gli, tli, gla, ebw itp. Dźwięki wydawane w okresie głużenia są najprawdopodobniej jednakowe u wszystkich dzieci na świecie. Początkowo głużenie ma charakter samorzutny a następnie pojawia się już jako reakcja na widok bliskiej osoby. Towarzysza temu nieskoordynowane ruchy kończyn i całego ciała. Głużenie występuje u wszystkich dzieci, nawet u niesłyszanych i słabosłyszących. Stąd pomyłki, gdy głużenie uważa się za mowę i zapewnia lekarza, że dziecko mówiło, a potem przestało. U dzieci głuchych głużenie stopniowo zanika i nie pojawia się kolejny etap kształtowania mowy – gaworzenie. Ma to miejsce około 6 miesiąca życia. Jest to czynność zamierzona (odruch warunkowy), plegająca na powtarzaniu zasłyszanych dźwięków z otoczenia wszystkich głosek, ale słyszy błędy w wypowiedziach innych, np.: dziecko poprawia nas mówiąc ne eka, a eka – kiedy mówimy do niego zeka, a nie rzeka. Zatem ważne jest mówienie do dziecka w sposób poprawny, bez spieszczania i używania tzw. Języka dziecinnego. Wielka radość sprawia dziecku parskanie, prychanie, powtarzanie szeregu sylab: ma-ma…, ba-ba…, ta-ta…, la-la… . Sylaby te nie posiadają jeszcze konkretnego znaczenia. Na tym etapie zaczyna się zabawa dźwiękiem, która jest treningiem słuchowym, bowiem dziecko przekonuje się o tym, że odpowiednie ułożenie narządów mowy powoduje wydawanie określonych dźwięków. Nie gaworzą dzieci niesłyszące. Około 9 miesiąca życia pojawia się tzw. echolalia, która nie jest jeszcze mową. Dziecko powtarza własne i zasłyszane słowa, które doskonali metodą prób i błędów. Kojarzenie wielokrotnie powtarzanych dźwięków ze wskazaniem odpowiedniej osoby lub przedmiotu prowadzi do wypowiadania ze zrozumieniem pierwszych słów: mama, tata, baba, lala… .Umiejętność tę zdobywa dziecko około 1 roku życia. Poprawnie wypowiada już samogłoski, takie jak: a, e, i, o, u, y oraz spółgłoski m, n, p, b, t, d. Mówienie w tym okresie do dziecka jest bardzo istotne. Im więcej słucha się w pierwszym roku życia, tym szybciej i mądrzej będzie posługiwało się mową. Rozwój mowy w tym okresie postępuje równolegle z rozwojem fizycznym.: fazie głużenia odpowiada umiejętność unoszenia głowy; gaworzeniu – umiejętność siadania, pierwszym wyrazom – pozycja pionowa, stawanie na nóżki.
II okres – wyrazu – od 1 do 2 roku życia
Burzliwy rozwój ruchowy dziecka, pozwala na intensywne poznawanie otaczającego środowiska, nazywanie interesujących go przedmiotów i odkrywanie ich cech. Maluch rozumie o wiele więcej słów, wyrażeń i zdań, niż jest w stanie samodzielnie wypowiedzieć. Komunikuje się z otoczeniem za pomocą wyrazu, ale mowa jest nadal bardzo uproszczona. Nazywa poprzez podawanie pierwszej albo ostatniej sylaby wyrazu, np.: jeszcze – esce, daj – da, pomidor – midol, nie ma – ima … .dziecko w tym okresie zna ok. 300 słów. Wymawia wszystkie samogłoski a, e, i, o , u, y oprócz nosowych (ą, ę) oraz spółgłoski: p, b, m, t, d, n, k, ś, czasem ć. Pozostałe głoski zamienia na inne: ciocia – tota, dzieci – deti.
III okres – zdania – od 2 do 3 roku życia
Jest to czas budowania zdań. Początkowo są to zdania proste, złożone z dwóch lub trzech wyrazów (w 2 r. ż.), stopniowo przechodzą w wypowiedzi dłuższe 4-5 wyrazowe (ok. 3 r. ż.). dziecko nie potrafi jeszcze wypowiedzieć się poprawnie. W tym okresie dziecko powinno prawidłowo wymawiać następujące głoski: p, pi, b, Bi, m, mi, w, wi, f, fi, ś, ź, ć, ń, i, ki, gi, k, g, ch, t, d, n, l oraz wszystkie samogłoski. Pod koniec tego okresu pojawia się s, z, c, dz, które wcześniej zastępowane były przez, ś, ź, ć, dź. Wymienione głoski nie zawsze realizowane są w sposób poprawny ze względu na mała sprawność narządów artykulacyjnych, zwłaszcza w trudniejszych zestawieniach, czy dłuższych wypowiedziach bywają zamieniane przez głoski łatwiejsze. Dziecko około 3 roku życia może w dalszym ciągu zamieniać głoski /s, z, c, dz/ jak i sz, ż, cz, dż – 3 na ś, ź, ć dź, głoska /r/ może być wymawiana jako /j/ lub /l/ , ewentualnie jako /ł/. Zamiast występuje często /ch/ i odwrotnie. Mowa dziecka staje się już zrozumiała nie tylko dla najbliższego otoczenia.
Najczęstsze zmiany językowe pojawiające się u trzylatków, (które mogą utrzymywać się do 5 roku życia) to:
§ opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej (zupa pomidorowa = zupa midolowa, lokomotywa = komotywa);
§ przestawianie głosek w wyrazie (ławka = wałka);
§ tworzenie nowych wyrazów (zadzwonić = telefonować = zatelefonić, żelazko = prasowaczka, nabiorę na widelec = zawidelcuję);
IV okres – swoista mowa dziecka – od 3 do 7 lat
Jest to okres doskonalenia prawidłowej mowy. Dziecko zaczyna odróżniać /s, z, c, dz/ od /ś, ź, ć dź/. Czterolatek powinien już poprawnie używać głosek /s, z, c, dz/. Głoski /sz, ż, cz, dź/ może jeszcze zamieniać na /ś, ż, ć, dź/ lub na /s, z, c, dz/. Potrafi już opowiedzieć zdarzenie, bajkę. Jeśli tak jest w istocie, to możemy uznać, że mowa dziecka jest już dostatecznie rozwinięta, by można było bez obaw wprowadzać naukę drugiego, obcego języka.
Około 5-6 roku życia pojawiają się głoski /sz, ż, cz, dź/, chociaż w mowie potocznej mogą być jeszcze zamieniane na /s, z, c, dz/. Głoska /r/ powinna być już w tym okresie wymawiana często nawet nadużywana (wcześniej dziecko pomijało ją lub zastępowało inną, np.: rower = jowej, lowel), dziecko może zamieniać /l/ na /r/, np.: lalka = rarka, korale = korare. Jest to typowy objaw hiperpoprawności, z którego dziecko samoczynnie wyrasta. Jeśli w tym okresie nie pojawiają się powyższe głoski jest to dobry moment, aby wspomóc rozwój mowy poprzez odpowiednie ćwiczenia artykulacyjne.
Wymowa dziecka 6-letniego powinna być poprawna pod względem artykulacyjnym , a w wieku 7 lat również prawidłowa pod względem gramatycznym i składniowym. Prawidłowo ukończony rozwój mowy przed podjęciem obowiązku szkolnego jest bardzo ważny.
Według badań T. Bartkowskiej u znacznej liczby dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym (ok. 30%) występują zaburzenia i opóźnienia rozwoju mowy. Wtedy należy niezwłocznie skontaktować się z logopedą.
Opóźnienia w pojawianiu się poszczególnych stadiów rozwoju mowy nie powinny przekraczać 6 miesięcy.
Półroczne, czy roczne różnice nie wywołują niepokoju, gdy natomiast minie trzeci rok życia, a dziecko wypowiada tylko kilka słów, jest to sygnał ostrzegawczy, który powinien spowodować badanie foniatryczne, czy logopedyczne.
Literatura:
1. Antos D., Demel G., Styczek I., „Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy”, PZWS, Warszawa 1971.
2. Demel D., „Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola”, WSiP, Warszawa 1998.
3. Minczakiewicz E. M., „Mowa, rozwój, zaburzenia, terapia”, WSP, Kraków 1997.
4. Spałek E., Piechowicz-Kułakowska C., „Jak pomóc dziecku z wadą wymowy”, IMPULS, Kraków 1996.
5. Zaleski T., „Opóźniony rozwój mowy”, PZWL, Warszawa 1992.
6. Demel G., „Wady wymowy”, PZWL, Warszawa 1979.
4
zuzanna262