KTO WSTAWIA SIĘ ZA GRZESZNIKAMI?
Niemal wszystkim ludziom, określającym się jako chrześcijanie znane są bardziej lub mniej słowa z Ewangelii Łukasza dotyczące rozmowy anioła z Marią.
„A w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret, do panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Józef, z domu Dawidowego, a pannie było na imię Maria. I wszedłszy do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaską obdarzona, Pan z tobą, błogosławiona tyś między niewiastami. Ale ona zatrwożyła się tym słowem i rozważała, co by mogło znaczyć to pozdrowienie. I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida. I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca. A Maria rzekła do anioła: Jak się to stanie, skoro nie znam męża? I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym. I oto Elżbieta, krewna twoja, którą nazywają niepłodną, także poczęła syna w starości swojej, a jest już w szóstym miesiącu. Bo u Boga żadna rzecz nie jest niemożliwa. I rzekła Maria: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. I anioł odszedł od niej.” Ew. Łukasza 1,26-38.
Przytoczony fragment wyraźnie przedstawia, że Pan Jezus narodził się z dziewicy Marii i z Ducha Świętego. Pan Jezus był jedynym człowiekiem na ziemi, który już podczas cielesnych narodzin urodził się z Ducha Świętego. Nikt przed Nim i po Nim nie narodził się w ten sposób. Dlatego też, czytając Ewangelię, listy Apostołów, jesteśmy przekonani, że Pan Jezus nigdy nie zgrzeszył, pomimo, że był kuszony.
O wszystkich ludziach, którzy zostali zrodzeni na ziemi, Biblia mówi:
„Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej.”Rzym.3,23. „Jak napisano: Nie ma ani jednego sprawiedliwego…nie masz ani jednego.”Rzym.3,10-12.
Każdy rodzący się człowiek przychodzi na świat z dziedziczoną po rodzicach grzeszną naturą. Nikt temu nie może zaprzeczyć, gdyż już maleńkie dziecko potrafi złościć się i wymuszać to, co chce.
Jedynym, którego narodzenie było inne niż wszystkich ludzi – urodzony z Ducha Świętego – był Pan Jezus.
Narodzenie matki Pana Jezusa, Marii, było takie jak każdego innego człowieka. Maria narodziła się z cielesnych, grzesznych rodziców, a więc odziedziczyła po nich grzeszną naturę. Nowy Testament wyraźnie przedstawia, że Maria po narodzeniu Jezusa, dniach oczyszczenia, musiała przyjść do świątyni, by złożyć ofiarę za grzech.
„A gdy minęły dni oczyszczenia ich według zakonu Mojżeszowego (3Mojż.12,1-8) , przywiedli je do Jerozolimy, aby je stawić przed Panem, jak napisano w zakonie Pańskim, iż: Każdy pierworodny syn będzie poświęcony Panu, i aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w zakonie Pańskim, parę synogarlic albo dwa gołąbki.” Ew. Łuk.2,22-24.
„A gdy się skończą dni jej oczyszczenia, po urodzeniu syna lub córki, przyprowadzi przed wejście do Namiotu Zgromadzenia do kapłana roczne jagnię na ofiarę całopalną i młodego gołąbka lub synogarlicę na ofiarę za grzech.” 3Mojż.12,6.
Maria w rozmowie ze swoją krewną, Elżbietą, powiedziała:
„Wielbi dusza moja Pana i rozradował się duch mój w Bogu Zbawicielu moim.”Łuk.1,46.47.
Więc jej Zbawicielem był Ten, który z niej się narodził. Maria uwierzyła, że została oczyszczona od wszelkiego grzechu krwią narodzonego z niej Syna Bożego, człowieka Jezusa Chrystusa.
Maria, pomimo, że była grzesznikiem, została wybranym przez Boga narzędziem „błogosławioną między niewiastami”(.Łuk.1,28). Dostąpiła wysokiego zaszczytu: została matką Pana Jezusa.
Przez narodzenie z Marii i Ducha Świętego, Syn Boży stał się człowiekiem, przyjął postać sługi, aby przez cierpienia i śmierć dać Bogu doskonałe zadośćuczynienie za grzechy ludzkie.
Tylko Pan Jezus, jako jedyny, bezgrzeszny, święty, niewinny, nieskalany mógł zostać ustanowiony przez Boga Zbawicielem grzeszników. „Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, i na ziemi, i pod ziemią, i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.”(Filip.3,8-11)
Kiedy pewna niewiasta zwróciła się do Pana Jezusa ze słowami: „Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś”, Zbawiciel odpowiedział:
„Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go.”(Ew. Łuk.11,27.28).
Wypowiedzi Pana Jezusa o podobnym znaczeniu znajdują się w 3 ewangeliach: Ew. Mat.12,46-50; Ew. Łuk.18, 19-21; Ew. Mar.3,31-35. Kiedy przyszła Maria, Jego matka, z braćmi, Pan Jezus wyraźnie zaznaczył, że Jego matką, bratem, siostrą są ci, którzy wypełniają wolę Ojca.
Z Nowego Testamentu każdy czytający może dowiedzieć się, że Maria, podobnie jak każdy grzesznik potrzebowała oczyszczenia ze swoich grzechów krwią Syna Bożego. Maria podczas cielesnych narodzin, nie została poczęta z Ducha Świętego, lecz z dziedziczonym po rodzicach grzechem. Maria, ani żaden inny śmiertelnik, nie mogła być zbawiona inaczej, jak tylko przez męczeńską śmierć Pańską. Jezus musiał umrzeć także za Marię.
Drogi Czytelniku, czy znasz słowa Pana Jezusa skierowane do Nikodema, człowieka prawego, miłującego Boga, w 3 rozdz. Ew. Jana?
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli człowiek nie narodzi się na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.”Ew.Jana3,3.
A następnie słowa z 1 listu Jana:
„Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził”. 1Jana3,9.
Poprzez narodzenie z ciała otrzymujemy po rodzicach grzeszną naturę, jak również przekazujemy ją rodzącym się przez nas dzieciom.
Poprzez narodzenie z Boga (z Ducha Świętego – nowonarodzenie) człowiek otrzymuje od Boga w Jezusie Chrystusie zupełnie nową naturę, Boże życie, zdolną do czystego i świętego życia.
Ażeby ten akt - Bożego życia w człowieku mógł dokonywać się, grzesznik musi przyjść do Pana Jezusa, następnie:
1.uznać się za grzesznika zasługującego na śmierć (Rzym.6,23)
2.szczerze wyznać swoje grzechy w pokucie
3.przyjąć wiarą oczyszczenie krwią Pana Jezusa popełnionych grzechów (1Jana 1,9.10; 2,1.2)
4.przyjąć wiarą śmierć swojej starej grzesznej natury w śmierci Chrystusa (Rzym.6,6)
W tak przygotowane serce Bóg wlewa swoje życie, zradza człowieka na nowo. Człowiek oddaje swoje życie Chrystusowi, by On przemieniał je na święte, podobne Jego życiu na ziemi. Uznaje, że już nie żyje dla siebie, lecz dla swego Pana. (2Kor.5,15).
Żaden człowiek nie może nic dać Bogu, żadnych swoich ofiar, dobrych uczynków, religijnych zasług, a jedynie musi przyjąć od Boga nowe, święte życie w Chrystusie Jezusie, jeśli chce wrócić do Niego na wieczność.
Podobnie Maria, matka Jezusa, musiała dostąpić narodzenia z Boga, jako świadoma, dorosła osoba, gdyż słowa Pana Jezusa wyrażone do Nikodema dotyczą każdego, bez wyjątku człowieka. Nikt, kto rodzi się z grzesznych rodziców, nie ma w sobie Bożego życia. Człowiek musi przyjąć oczyszczenie w krwi Baranka, dostąpić narodzenia z Boga, by otrzymać nowe życie w Chrystusie. Człowiek musi tego pragnąć i gorliwie szukać tego u Boga.
Maria była prostą, bogobojną niewiastą, a jej wiara w Boże Słowo jest dla nas wzorem. Słowa, które usłyszała od anioła, całkowicie wykraczały poza zdolność rozumu, gdyż takie wydarzenie nigdy wcześniej nie miało miejsca. Maria, pełna ufności, odpowiedziała: „ Niech mi się stanie według słowa twego”.Łuk.1,38.
Czy i Ty, drogi Czytelniku, czerpiąc z Marii przykład, chcesz odpowiedzieć: pragnę Panie narodzić się na nowo, by nie grzeszyć. Niech mi się stanie według Słowa Twego?
Rozważmy teraz służbę wstawienniczą. Czytamy o niej już w Ewangeliach. Oto niektóre przykłady:
„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Jan14,16.”
„To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił ciebie;
Ja za nimi proszę, nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, ponieważ oni są twoi; i wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i uwielbiony jestem w nich. I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby nie byli jedno, jak my. Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo. Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni. Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posyłam ich na świat; I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie. A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś.” (Ew. Jana 17,1; 9-21).
Czytamy również w liście do Hebrajczyków następujące słowa:
„O ileż lepszego przymierza stał się Jezus poręczycielem! Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi.” Hebr.7,22.25.
„Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga.” Hebr.9,24.
W 1 liście Jana czytamy:
„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata. ”1Jana2,1.2.
W 1 liście do Tymoteusza czytamy:
„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus. 1Tymot.2,5.
Święty Bóg ustanowił arcykapłanem Swego Syna, jedynego, który nigdy nie zgrzeszył i tylko On ma prawo wstawiać się za nami.
„Tak i Chrystus nie sam sobie nadał godność arcykapłana, lecz uczynił to Ten, który do niego powiedział: Jesteś moim Synem, dzisiaj zrodziłem ciebie.”Hebr. 5,5.
Czy te słowa nie powinny przeszyć naszych serc? Nawet Pan Jezus nie mógł ze swego pomysłu wstawiać się za nami. Do tej godności mógł powołać Go jedynie Ojciec. Jakże więc ludzie mogli poustanawiać sobie pośredników, czy patronów – ludzi, za których musiał umierać święty Boży Syn w równym stopniu, jak za każdego innego grzesznika?!
Drogi Czytelniku. Każdy człowiek, który chce wrócić do Boga musi uczyć się znacznie pilniej niż w szkole tego, co On Sam ustanowił jako Swoje prawo. Nawet w ziemskim sądzie nieznajomość prawa nie zwalnia człowieka od odpowiedzialności za przekroczenie go. Tym bardziej Bóg nie przyjmie żadnego usprawiedliwienia niewiedzy, gdyż zostawił Swoje Słowo, jako drogowskaz. Odpowiedz sobie, kogo chcesz bardziej słuchać Boga, czy ludzi?
Maria, tak samo, jak Piotr, czy Jan i wszyscy inni, którzy zasnęli, czeka na zmartwychwstanie ciała (choć jej dusza na równi ze wszystkimi zbawionymi jest w raju). Wtedy i ona otrzyma chwalebne ciało, aby przebywać wiecznie w niebiańskiej chwale Jezusa. (1Kor.15,20.23; 1Tes.4,16).
Czy wiesz do jakiej godności powołał Ojciec Swego Syna?
„On (Chrystus) jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości i żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego. I was, którzy niegdyś byliście mu obcymi i wrogo usposobionymi, a uczynki wasze złe były, teraz pojednał w jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim jako świętych i niepokalanych, i nienagannych, jeśli tylko wytrwacie w wierze, ugruntowani i stali, i nie zachwiejecie się w nadziei, opartej na ewangelii, którą usłyszeliście, która jest zwiastowana wszelkiemu stworzeniu pod niebem, a której ja, Paweł, zostałem sługą.”Kol.1,15-23.
Drogi Czytelniku. Jeśli nie rozumiesz czym jest grzech dla Boga i czym była męka Jego umiłowanego Syna za grzechy ludzi, możesz łatwo dać się oszukać i pójdziesz drogą ludzkich nauk. Poznawaj Słowo Boże, Nowy Testament, a później również Stary Testament, gdyż Bóg pragnie, by każdy człowiek mógł poznawać Go, Jego świętość, miłość, Jego sposób rozwiązania problemu grzechu, Jego prawo dotyczące grzeszników, wszystko to, co dał ludziom w Jezusie Chrystusie. Bóg nie ma względu na osobę, a karą za grzech jest śmierć. (Rzym.6,23).
Ku przestrodze czytamy w Starym i Nowym Testamencie, że z powodu grzechów, zginęli podczas potopu wszyscy ludzie, którzy nie słuchali Boga. Ocalało jedynie 8 osób, Noe wraz z rodziną, którzy pragnęli być Bogu posłuszni! (1Piotra 3,20).
Obecnie nastawienie Boga do ludzi nie zmieniło się, a tak niewielu, którzy mówią, że wierzą w Boga chce poznawać Jego Słowa.
Drogi Czytelniku. Prosimy Cię usilnie, abyś zaczął uważnie, z modlitwą czytać Nowy Testament, by Słowo Boże stanowiło dla Ciebie wyrocznię, gdyż żaden człowiek, lecz to Słowo sądzić będzie każdego w dniu ostatecznym.
„Kto mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ma swego sędziego: Słowo, które głosiłem, sądzić go będzie w dniu ostatecznym;” Jan 12,48b.
„Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim.;” Jan3,36.
Pan Jezus „okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania”. (2 Piotra 3,9).
W Ewangelii Marka Pan Jezus mówi: „Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii.”(Mar.1,15).
Jeżeli Syn Boży będąc na ziemi z wielkim wołaniem i ze łzami zanosił modlitwy i błagania do Ojca, który go mógł wybawić od śmierci i dla bogobojności został wysłuchany (Hebr.5,7), to jakże my możemy lekkomyślnie traktować Boże Słowo, które jest wyrażeniem Bożej woli, Bożych praw?
Rozważ drogi Czytelniku, czy Słowo Pana jest dla Ciebie wyrocznią, czy nauki ludzkie, gdyż o to toczy się największa bitwa! Przeciwnik, diabeł chce w sercu każdego człowieka podważyć prawdomówność Boga. Tak, jak kuszony przez diabła Boży Syn odpowiadał mu Bożym Słowem (Ew. Mat. 4,1-11), tak też i dla nas jest to jedyna możliwość ratunku przed kłamcą i zwodzicielem szatanem.
Czy pragniesz drogi Czytelniku ratować swą duszę przed wiecznym zatraceniem i skorzystasz z zaproszenia Zbawiciela do Jego owczarni, ale na Jego warunkach, według Jego Słowa?
Jeśli masz pytania pisz na adres znalazlem.sens@gmail.com
Efcia29