Carter Christopher - Ostatnia zbrodnia Agaty Christie.pdf - E-BOOKI - klaudys123

CHRISTOPHER CARTER

OSTATNIA ZBRODNIA

AGATY CHRISTIE

(Tłumacz: Maria Demidowicz- Domanasiewicz)

ROZDZIAŁ I

Abu był rosłym i przystojnym Nubijczykiem, mie-

rzącym dwieście dziesięć centymetrów wzrostu. Miał

poważną twarz i mocny tors. Już sam jego widok wprawiał

w zdumienie turystów mieszkających w hotelu Stara

Katarakta w Asuanie, w Górnym Egipcie. Szlachetność

tego olbrzyma zrodzonego w głębi Afryki pozostawiała w

nich niezatarte wspomnienie. Schodzili mu z drogi, a on,

choć był tylko służącym, cieszył się powszechnym

szacunkiem.

Nubijczyk był dumny ze swego pochodzenia i kultury.

Od zarania ludzkości jego lud umiał przystosować się do

warunków, jakie stworzyły prażące słońce, wylewy Nilu i

nienasycony apetyt pustyni, z łapczywością pożerającej

poletka ziemi stworzone ludzką pracą.

Ale czasy się zmieniały, i to na gorsze. Nubię dotknęły

pogarda, ucisk i zagłada, a synowie tego szlachetnego

kraju, aby przeżyć, musieli wyemigrować.

Abu znalazł zatrudnienie w Starej Katarakcie, ulu-

bionym hotelu angielskich turystów, których obecność

tworzyła atmosferę elegancji i przytulności, i z tego właśnie

powodu odbywały się tu zawody brydżowe dla osób z

towarzystwa.

Hotel Stara Katarakta, wzniesiony w 1899 roku,

pozostawał jednym z klejnotów Asuanu, dużego miasta

leżącego w południowej części Egiptu, które z każdym

dniem coraz bardziej poddawało się szturmowi nowo-

czesności i przemysłu. Stary budynek z jasnoczerwoną

fasadą i gzymsowanymi narożnikami przyjmował pod swój

dach znaczną liczbę osobistości, pragnących zwiedzić

Egipt, a zarazem korzystać z europejskich wygód. Któż nie

marzył, by otwierać okna z widokiem na Nil, połyskujący

za sprawą boga Ra, odradzającego się rankiem po

zwycięstwie nad ciemnościami?

Ale jeśli piramidy i świątynie odniosły zwycięstwo nad

czasem, to w przypadku Starej Katarakty działo się akurat

odwrotnie. Mimo że początkowo standard był wysoki, teraz

kurki zaśniedziały, tapety wyblakły, a całość szacownego

pałacu zdradzała swój wiek.

Należało więc podjąć w końcu decyzję, od dawna

krytykowaną przez wielbicieli przeszłości: wyremontować

hotel zgodnie z obowiązującą modą, co wiązało się

nieodwołalnie z jego zamknięciem.

Kilka uprzywilejowanych osób mogło jeszcze oczy-

wiście pijać herbatę na tarasie pod daszkiem, gdzie siadały

swobodnie w wiklinowych fotelach, by kontemplować

zachód słońca, podobnie jak ci rozkoszujący się tą

wyjątkową chwilą egiptolodzy, którzy przyszli tu odpocząć

po ciężkim dniu spędzonym w terenie na badaniach

naukowych.

Abu uważał, że większość z nich to zarozumialcy

przesiąknięci wiedzą książkową, która zamyka im oczy i

serca. Ale Nubijczyk pilnował się, by nie ujawniać swojej

opinii przed tymi ludźmi z Zachodu, przekonanymi o

własnej wyższości.

Także pod koniec tamtego popołudnia w Starej Ka-

tarakcie zjawiło się sześciu reprezentantów owego

dziwnego gatunku, jakim są egiptolodzy - czterech

mężczyzn i dwie kobiety, nie licząc miłośnika starożytności

odmiennego typu, Abdel-Mosula, godnego spadkobiercy

rodu złodziei i paserów. Mówili dużo i o niczym, wydawało

się nawet, że sobie docinają. Cała ich wiedza nie dała im

grama mądrości.

Abu otrzymał ważne zadanie i miał zamiar wypełnić je

z właściwą sobie powagą. Dlatego wszedł powoli na trzecie

piętro Starej Katarakty, gdzie właśnie zakończono

malowanie korytarzy. Za niecały miesiąc znów pojawią się

tu zachwyceni turyści, wspominając ostatnią wycieczkę i

oczekując z niecierpliwością kolejnej. Zaliczali Egipt w

biegu, zapominając często o wdychaniu jego

najważniejszego zapachu - zapachu wieczności.

Na trzecim piętrze znajdował się najsłynniejszy pokój

- ten, w którym mieszkała angielska pisarka Agata

Christie. Abu nie czytał żadnej jej powieści, ale słyszał, że

ta wielce dystyngowana dama zbiła fortunę, uśmiercając

kilkudziesięciu nieszczęśników. Doprawdy, dziwny sposób

zarabiania na życie.

Abu miał się zająć odnowieniem apartamentu zajmo-

wanego przez królową zbrodni w czasie jej pobytów w

Asuanie. Apartament składał się z sypialni, salonu,

gabinetu i pokoju kąpielowego. Był to prawdziwy raj dla

pisarza. Okna wychodziły na wyspę Elefantynę i świątynię

boga-barana Chnuma, który nieustannie stwarzał świat i

ludzi na swoim kole garncarskim. Abu sądził, iż napawając

się tym niezrównanym widokiem, pani Christie była

niezwykle szczęśliwa i powinna była mieć zgoła nie

zbrodnicze myśli.

Ta raczej niegodna przeszłość miała wkrótce odejść w

zapomnienie. Renowacja apartamentu miała go oczyścić ze

wszystkich ponurych myśli zrodzonych w głowie autorki

kryminałów. Koniec ze starą wanną, łożem z baldachimem,

sztychami przedstawiającymi angielską wieś, deszczową i

zasnutą mgłami! Gusty turystów się zmieniły, trzeba też

było zapewnić gościom nowoczesne wygody.

Abu pchnął drzwi prowadzące do królestwa Agaty

Christie.

Nagle odczuł instynktownie, że wydarzyło się coś

niezwykłego. Zło zaatakowało. Było tu nadal obecne.

Nubijczyk zawahał się w progu.

Carter Christopher - Ostatnia zbrodnia Agaty Christie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: