Zbrodnie Legionu Ukraińskiego
Legion powstał w I poł. 1939 r. na terenie Niemiec i pod niemieckim protektoratem, z inicjatywy Andrija Melnyka. Na czele Legionu stanął faszysta ukraiński, płk Roman Suszko.
Od 9 września 1939 faszystowski Legion Ukraiński uczestniczył w niemieckiej inwazji na Polskę, wchodząc w skład niemieckiej 14 Armii gen. Wilhelma Lista. Zajmował on pozycje na jej prawym skrzydle w Medzilaborcach na Słowacji. Stamtąd wraz ze trzema słowackimi dywizjami Armii "Bernolák" gen. Ferdynanda Čatloša ruszył na Baligród. Jego zadaniem było prowadzenie działalności dywersyjno-politycznej na zlecenie Abwehry.
W połowie września 1939 faszyści ukraińscy z LU spalili żywcem 40 jeńców - żołnierzy Wojska Polskiego w stodole w miejscowości Bystrzyca. Maszerując na tyłach wojsk niemieckich, poprzez Sanok, Lesko, Ustrzyki Dolne i Sambor, legion dotarł do Komarna, gdzie otrzymał rozkaz natychmiastowego zatrzymania się. Po drodze dokonywali mordów polskiej ludności cywilnej oraz niszczyli polskie symbole narodowe. Po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną legion został wycofany do Krosna, a następnie do Zakopanego, gdzie mieściła się ukraińska szkoła policyjna pod nazwą "Ukraińska Sotnia Szkoleniowa", zorganizowana przez kierownictwo OUN.
Spalenie żywcem 40 bezbronnych polskich jeńców było największym sukcesem wojskowym tej zbrodniczej faszystowskiej formacji oraz walnym wkładem faszystów ukraińskich w rozpętaniu II wojny światowej.
megur