Rood_Michael_-_Kalendarz_StwĂłrcy.pdf

(374 KB) Pobierz
Kalendarz Stwórcy
Kalendarz Stwórcy
i Przywrócenie Jego Istoty
Przez Michaela Rood
Dzisiaj ziemia i planety naszego słonecznego systemu obracają się dookoła słońca, ale zaledwie 1500 lat
temu słońce, planety i gwiazdy obracały się dookoła ziemi - według "Rzymu". W ów czas, w Imperium w użyciu
były trzy kalendarzowe systemy i te same trzy systemy pozostają w użyciu do dzisiaj. Każdy definiuje czyjś
światopogląd, centrum czyjegoś wszechświata i czyjejś relacji do Stwórcy.
Pogański kalendarz
" Kalendarz słońca" jest i był, oficjalnym kalendarzem Rzymskiego Imperium. Kiedy Cesarz Konstantyn
modlił się do rzymskiego boga słońca "Mitry," otrzymał "boską" wskazówkę co do odnowienia i udoskonalenia
religii, aby zjednoczyć jego Imperium. Konstantyn poświęcił siebie jako " Maximus Pontifex," wpływy
zarezerwował dla wysokiego duchowieństwa pogańskiego i zjednoczył poddanych pod symbolem " krzyża Mitry,"
który już ozdabiał rzymskie proporce bojowe od przeszło stu lat. Nastąpiło to, po to aby mieć ten sam symbol który
Persowie zapożyczyli od Babilońskich czcicieli Tammuza 1 .
Arcykapłan Konstantyn uaktualnił kalendarz Juliański przez dodanie świąt pogańskich bóstw: Dzień
narodzin Tammuza – reinkarnacja Nimroda w okresie przesilenia zimowego (pierwotnie 25 grudzień) i dzień
reinkarnacji żony Nimroda jako Easter 2 (Isztar, Astarte) , królowej nieba i bogini seksualnego pożądania (na
Niedzielę po Wiosennej Równonocy) stały się "świętymi dniami" w religijnym kalendarzu Konstantyna.
Konstantyn wymyślił "innego Jezusa" (II Kor.11,4) który zajął miejsce Tammuza i ozdobił go wszystkimi
elementami kultu Mitry. Easter została usunięta i została zastąpiona przez " Marię Dziewicę " jako nowa "królowa
nieba."
Na długo przed czasami Konstantyna, duchowni Babilońscy Nimroda już podzielili rok na cztery ćwiartki
słonecznego cyklu: zimowe i letnie przesilenie oraz wiosenną i jesienną równonoc. Rzymianie wtedy przypadkowo
podzielili miesiące na 28, 30 i 31 dniowe w ciągu całego roku słonecznego i nadali nazwy miesiącom, by
uhonorować ich fikcyjnych bogów. I tak rok rozpoczyna od Stycznia (January), nazwany na cześć boga Janus ,
dwugłowego boga, który patrzy w tył w przeszłość i w przód w przyszłość, miesiące od Lutego (February) do
Czerwca (June) są nazwane imionami różnych opadłych aniołów. Julius i Augustus, to cesarze którzy stali się
bogami, dla nich zarezerwowane są letnie miesiące (Lipiec i Sierpień) .Miesiące od Września do Grudnia
1 Tammuz lub Dumuzi – Chaldejskie bóstwo przyrody, wegetacji i plonów czczone pierwotnie w Babilonie a
następnie w innych krajach starożytnego Bliskiego Wschodu. Należał do kategorii bogów umierających i powracających
do życia. Jego symbolem była mistyczna litera tau , która z czasem przekształciła się w krzyż. Stary Testament wspomina
o kulcie tego boga w czasach odstąpienia Izraela od kultu Jahwe - Księga Ezechiela 8:13, 14 Tammuz utożsamiany jest z
egipskim Ozyrysem oraz grecko-rzymskimi Adonisem i Bachusem. Jego siostrą była Belet-seri, a za żonę przypisuje sie
mu boginię Isztar.- Przyp. Tłum.
2 Easter znaczy Wielkanoc.- Przyp. Tłum.
Astarte – Nieodłącznym elementem kultu Astarte były akty seksualne spełniane pomiędzy wyznawcami
odwiedzającymi świątynię a specjalnymi kapłankami zwanymi Qedesza. - Przyp. Tłum.
Isztar – w mitologii babilońsko-asyryjskiej, bogini miłości, płodności, przyrody i wojny, utożsamiana z planetą
Wenus. Głównym miejscem kultu było sumeryjskie miasto Uruk. W Babilonii czczona jako gwiazda wieczorna i bogini
miłości zmysłowej (sakralna prostytucja). - Przyp. Tłum.
1
(September, October, November, December) są jedynymi miesiącami, które pozostają numerowanymi i jakby
patrzą wstecz na czasy kiedy oryginalny kalendarz Stwórcy znany był całemu rodzajowi ludzkiemu (Septem -
siódmy, Octo - ósmy, Novem - dziewiąty, Decem - dziesiąty) ; chociaż grudzień jest dwunastym miesiącem Rzymskiego
kalendarza, to jednak znajduje się w przybliżonej pozycji do dziesiątego (Decem) miesiąca Kalendarza Biblijnego.
Rzymska doba zaczyna się tak samo jako to zrobiono w starożytnym Babilonie - o północy - matematyczny
moment, w którym słońce jest po przeciwnej stronie ziemi. Rzymski tydzień rozpoczyna się o północy na końcu
siódmego dnia ale zamiast zachować jego Biblijną numerację jako pierwszy dzień, to zmieniono mu nazwę na
"Deis Solis", "Sun Day", (Niedziela) tego dnia bóg słońca ma być uczczony. Arcykapłan Konstantyn
rozkazał, aby każdy odpoczywał w „ czcigodny dzień słońca”, i ktokolwiek kto świecił dzień Szabatu
albo którekolwiek z Świąt Żydowskich miał być ścięty. Gdyby Konstantyn znał Biblię, wiedziałby, że nie
były to Święta Żydów , ale raczej Święta JHWH, i w ten sposób się poniżył i zaprzeczył (znajomości Biblii).
Kalendarz Stwórcy
Kalendarz Stwórcy – albo Kalendarz Biblijny – był rachubą czasu w Ogrodzie Eden. To są jego elementy
podane w poniższym zdaniu: Każdy dzień zaczyna się o zachodzie słońca, każdy tydzień zaczyna się o
zachodzie słońca na koniec Szabatu, każdy miesiąc rozpoczyna od zaobserwowania pierwszego skrawka
nowego księżyca i początek roku jest określony w nów księżyca kiedy zbiór jęczmienia w Izraelu ma
osiągnąć dojrzałoś zwaną "abib". To był narodowy kalendarz Izraela od czasu zawarcia przymierza na górze
Synaj do na długo po naszym rozproszeniu przez Rzym. To była rachuba czasu, na podstawie której były
prowadzone wszystkie Święta Pana podczas okresu pierwszej i drugiej Świątyni i to był dokładny harmonogram,
na którym żydowscy zwolennicy Jeszui kontynuowali zachowywanie Świąt. Ta rachuba jest zrozumiała dla
najmniejszego dziecka i dokładnie określana przez niepiśmiennych pasterzy. Jest to dokładny kalendarz, przez
który wyznaczone czasy naszego Stwórcy zawsze były obliczane i spostrzegane. On ich nigdy nie zmienił. On ich
nigdy nie zmieni. Nikt nie będzie nieświadomy Jego czasów, Jego pór jako długich okresów, o ile będziemy
trzymać się Jego metody na oznaczanie dni, tygodni, miesięcy, lat, lat Szabatowych, lat Jubileuszowych i
tysiącleci.
Kalendarz Faryzejski
W czwartym wieku n.e., jeszcze jeden kalendarz wszedł do obiegu - ten wprowadzony został przez grupę
deportowanych faryzeuszy. Sanhedryn został wyeksmitowany ze wzgórza Świątynnego w roku 28 n.e. i w końcu
został zesłany przez Rzym ze względu na przestępstwo które "uknuli aby opłacić świadków, by rozgłaszali
fałszywe wiadomości w ich sprawie?” To wydarzenie jest zarejestrowane w Talmudzie i też jest przytoczone przez
Mateusza w jego pierwszo-wiecznej kronice z życia i służby Jeszui:
„…paru strażników (Rzymskiej straży wyznaczonej, by zabezpieczyć grobowiec Jeszui) weszło do miasta i
przedstawili głównym kapłanom wszystko, co się wydarzyło. I kiedy oni (kapłani) spotkali się z starszymi
( Sanhedryn) i po wspólnej naradzie (ustalili, aby ogłosić oszustwo), dali dużo pieniędzy (przekupili)
żołnierzom mówiąc im: mówcie (głosząc fałszywe świadectwo), "jego uczniowie przyszli w nocy i ukradli
go kiedy spaliśmy" (opuszczenie warty karane śmiercią ). I, jeżeli to (przyznanie się do snu na warcie)
dotrze do uszu namiestnika (zainteresuje się ich dowódca), przekonamy jego ($$$) i zapewnimy wam
bezpieczeństwo (uznając naszą winę). Tak oni (żołnierze) wzięli pieniądze i zrobili jak zostali pouczeni
(przez Sanhedryn): i ta relacja jest powszechnie rozgłaszana wśród Żydów do tego dnia (pod koniec
pierwszego wieku).'' [Mateusz 28:11-15]
W 359 roku n.e., tuż przed rozwiązaniem się siebie, wyemigrowany Sanhedryn wynalazł nowy system
kalendarzowy. Gdy Świątynia w Jerozolimie została zniszczona, faryzeusze zastąpili służbę Świątynną i
2
wyznaczone czasy Stwórcy na "nowy i ulepszony" system religijny - który prawo moralne zdefiniował przez
tysiące sztucznych (ludzkich) przykazań i uregulowanych przez ich nowy kalendarz. Jako przywódca Sanhedrynu w
czwartym wieku, Hillel II zapożyczył Babilońskie matematyczne obliczenia, by określić dokładny moment kiedy,
księżyc jest w "koniunkcji" z ziemią i słońcem i ten "nieobserwowalny" matematyczny moment został określony
jako początek każdego miesiąca w "nowym i poprawionym" kalendarzu Faryzejskim. Faryzeusze wymyślili
dodatkowe "opóźnienia" żeby mogli zachować ich adaptację Świąt dla w ich własnej wygody. Mogli teraz
zaplanować swoje religijne obrzędy na miesiące, lata i nawet wieki z góry. Oni zupełnie zlekceważyli jedyne
kryterium określone przez Wszechmogącego na określenie pierwszego miesiąca roku - jęczmień abib w ziemi
Izraela. Przykazanie dotyczące jęczmienia niewątpliwie zostało zdefiniowane, po to abyśmy mogli ofiarować
pierwociny żniwa jęczmienia w proroczy odpowiedni sposób i poprawnie policzyć omer, by przybyć na pierwszy
dzień po siedmiu Szabatach – 50ty dzień - Święto Shavuot. Ale, zamiast postępować zgodnie z instrukcjami Tory
dotyczącymi żniw jęczmienia, faryzeusze dowolnie dodali trzynasty miesiąc siedmiokrotnie na każde
dziewiętnaście lat i wtedy zmieniono metodę liczenia omera żeby, zakamuflować jego Mesjaniczne znaczenie i
wypełnienie.
Faryzeusze obliczyli swój nowy kalendarz na 2000 lat na przyszłość i ukryli "Księgę Genealogii" aby ktoś z
zewnątrz z poza ich kręgu nie postawiłby na swoim, by obliczyć poprawną datę od stworzenia. Zmienili "głowę
roku" z miesiąca abib na pierwszy dzień Tishri i usunęli 241 lat z kalendarza całkowitego minionego czasu. Tylko
nieliczni wybrani wiedzieli, kiedy siódme Tysiąclecie rzeczywiście nastąpi, by ogłosić "Czas Utrapienia Jakuba."
W ostatnim oficjalnym czynie Hillel II, głowa deportowanego Faryzejskiego Sanhedrynu, dokonał rzeczy, o której
prorok, Daniel ostrzegł: "On obwieści przykazania sprzeciwiające się Wszechmogącemu i nieustannie będzie
nękać świętych Najwyższego i zamyślał zmienić ( wyznaczone) czasy i (Torę) prawa" (Daniel 7:25). Teraz, przez
ustanowienie nowego Faryzejskiego kalendarza, wyznaczone czasy JHWH oficjalnie zostały anulowane i
systematycznie zostały zastąpione przez wyznaczone czasy ludzi.
Nie kieruj się takanot i ma'asim faryzeuszy
Podczas buntu w 135 n.e. przeciw Rzymowi, faryzeusze dzierżyli władzę śmierci nad każdym Izraelitą, który
nie przyłączyłby się do ich bezbożnego spisku, by zmienić Torę. Pod działaniem krwi, która splamiła miecz
Shimona Bar Kochby 3 , wielu niechętnie godziło się z władzą faryzeuszy, ale niepoliczone tysiące Żydów,
zarówno Mesjanicznych jak i innych, uciekło dla ratowania życia zamiast umierać albo być przymusowo
nawróconym do Rabi Akiwy młodego faryzeusza .
Oni zamienili Święto " Yom Teruah " - Dzień Trąbienia - na " Rosh HaShanah " - Głowa Roku. Yom Teruah
jest wyznaczonym czasem, który opisuje charakter i tożsamość Mesjasza i służy jako wieczne przypomnienie, że
nikt nie jest upoważniony, by dodać albo odjąć choćby jedno pojedyncze przykazanie z Tory. Ale Yom Teruah był
"niewyznaczony" przez tego, który przypisywał sobie boska władzę, by wymyślić takanot - przepisy, które
zmieniają Biblijne Prawo.
Tuż przed jego ukrzyżowaniem przez Rzym, Jeszua ostrzegł dziesiątki z tysięcy Izraelitów, którzy byli
zgromadzeni w Świątyni przed nadchodzącym Świętem Paschy:
Mędrcy i faryzeusze zasiądą (siedzą) na miejscu Mojżesza (oni twierdzą że mają mojżeszową władzę)
dlatego, cokolwiek On (Mojżesz) nakazuje wam by robić i zachować to róbcie. Ale nie idźcie za takanot
(przepisy, które zmieniają albo zaprzeczają Biblijnemu prawu) i ma'asim (czyny rabinów, które służą jako
legalne precedensy) faryzeuszy, albowiem oni mówią (że idą za Mojżeszem) ale nie robią (tego co Mojżesz
powiedział, by robić) [Starożytny hebrajski tekst Mateusza 23:2-3 przełożony przez Jewish Physician
Shem Tov Ibn Shaprut w 1380 n.e.; przetłumaczony przez Nehemia Gordon, komentarz Michael Rood]
3 Simon ben Kosba , później bar Kokhba (? - 135 r. n.e.), przywódca żydowski, organizator powstania przeciw
Rzymianom w latach 132 - 135 n.e. Przez wielu uważany za Mesjasza. Powstanie Żydów w 132 r. n.e. było znacznie
lepiej przygotowane niż wcześniejsze. Na jego czele stanął Szymon ben Kosba, którego rabin Akiwa ogłosił Mesjaszem i
nadał przydomek "bar Kokhba" - "syn gwiazdy". Buntownikowi udało się zwyciężyć Rzymian, zdobyć Jerozolimę i
stworzyć wolne państwo, którym rządził przez 3 lata – Przyp.tłum.
3
Jeszua wielokrotnie ogłaszał, że faryzeusze absolutnie nie mieli żadnego prawa, by cokolwiek dodawać, albo
odejmować z Tory; On oznajmiał, że nawet On nie miał takiej władzy! (Mateusz 5:17) Niemniej jednak, faryzejski
Sanhedryn wprowadził takanot, wprowadził „ludzki” kalendarz i przedstawił ma'aseh, (dzieło) które wydał
Sanhedryn swą wyimaginowaną władzą, by odebrać moc prawną kalendarzowi Stwórcy. 331 lat wcześniej
„Prorok” Jeszua, powiedział, że oni nie mają takiej władzy. N-O-N-E! , naught, nil, zero, zip, zilch! (N-I-
C, nic, nic, nic, nic, nic). A propos , tylko jaka część przykazania Jeszui, " nie idź za takanot i ma'asim
faryzeuszy" jest za trudna dla społeczności Mesjańskiej do zrozumienia? To nie jest wzniosła nauka - to
jest po prostu proste posłuszeństwo!
Do Lepszego albo do Gorszego…
Wielu Żydów w czwartym wieku odrzuciło rzekome zwierzchnictwo faryzeuszy przez Pisma Święte i
kontynuowało przestrzeganie Świąt według przepisów Tory. Ci ludzie lojalni prawdzie Tory stali się znani jako
"Karaites," albo "Scripturalists." Chociaż nawet ich liczba znacznie zmalała, do dzisiejszego dnia, składane
ślubowanie każdej poślubiającej Karaickiej pary zawiera staro-wieczną obietnicę by: „ przestrzegać Święta JHWH
według zaobserwowanego Nowego Księżyca i abib jęczmienia w ziemi Izraela.” Jednakże, kilkaset lat temu,
Karaicki mędrzec zauważył, że nawet Karaici ulegli grzechowi trzymając się matematycznego kalendarza
Faryzeuszy. Mędrzec wyprorokował, że kiedy Izrael powróci do Ziemi Obiecanej, Karaici jeszcze raz powrócą do
oryginalnej rachuby czasu Stwórcy. Piętnaście lat temu, Gordon Nehemia, syn długiej linii rabinów, wrócił do
Izraela jako Faryzeusz – (nawrócony) – Karaita. Był zmuszony, by rozwiązać tajemnicę, która została utracona od
starożytności: „ jak wyznaczyć miesiąc jęczmienia abib i jak dokładnie wyznaczyć głowę roku. Jego badanie trwało
więcej niż dekadę i uzyskało pomoc naukowców i specjalistów w zakresie rolnictwa z całego świata. Po latach
skrupulatnych i rygorystycznych badań polowych, nawet uczeni Faryzejscy w Jerozolimie byli przekonani, że
Nehemia ponownie odkrył oryginalne kryteria do określania miesiąca abib . Praca Nehemia została przedstawiona
Mesjanicznemu i Chrześcijańskiemu światu w mojej prezentacji wideo w 1999 roku pod tytułem "Wielka
Tajemnica Świątyni Salomona." Jest on uznany w Izraelu za czołowy autorytet w temacie abib - i kiedy Nehemia i
jego zespół badaczy ogłasza miesiąc abib, to możesz śmiało obchodzić te Święta!
Rankiem poprzedzającym zaobserwowanie nowiu księżyca w Izraelu w wieczór wtorku 20 marca 2007,
miałem nasze "Rood Obudź się!” ("A Rood Awakening!). Grupa podróżująca po Izraelu w formacji plutonu,
otrzymuje końcowe instrukcje przed wymaszerowaniem na zewnątrz do złożonej z popiołu pozostałości miasta
Gomory. Właśnie wtedy, jakiś samochód nieoczekiwanie dla nas pojawił się z pustyni. Gordon Nehemia i Koch
Ruthann, dyplomowany Agronom z Kolorado, wygramolili się z pojazdu z ekscytującą wiadomością. Poprzedniego
dnia, międzynarodowy zespół przeszukujący abib znalazł obfity jęczmień w okolicach Jerozolimy, który osiągnął
fazę abib. Mimo że nie znalazłem abib w moim badaniu podczas śnieżycy w Jerozolimie cztery dni wcześniej, to z
dziesięcioletniej praktyki nauczyłem się, że Nehemia i jego zespół "dotrze do" prawdy, wtedy kiedy ty
bezwzględnie musisz wiedzieć, kiedy jęczmień jest abib . Ich dekady łączonego doświadczenia robi z nich dobrze
poinformowanych świadków, którzy są wymagani, by określić głowę roku zgodnie z oryginalną rachubą czasu
Stwórcy.
Również, w tym roku, kilku nowicjuszy przybyło do Izraela by szukać abib i zapewnili, że nie znaleźli
jęczmienia abib . To, że powiedzieli, iż nie znaleźli abib jeszcze raz dowodzi, że albo nie mogli znaleźć abib, albo
nie mają żadnego pojęcia, co składa się na abib. I ponownie, tego roku, dwaj najbardziej szanowani i dyplomowani
specjaliści na planecie zajmujący się abib wydało swoje świadectwo: obfita ilość jęczmień abib została znaleziona
w rozsądnej odległości od Jerozolimy w dniu poprzedzającym zaobserwowanie nowiu księżyca. Ich świadectwo
pozostaje ważnym. Świadek, który nic nie widział, jest nieistotnym dowodem.
4
Wraz z przyjęciem matematycznego kalendarza przez zwolenników faryzeuszy i przyjęcia pogańskiego
kalendarza przez zwolenników Maximus Pontifex, wskazówki na tarczy zegara zostały odłamane. Zostaliśmy
zostawieni z "wyznaczonymi czasami" dwóch upadłych systemów religijnych założonych w uniesieniu upadłego
człowieka i upadłych aniołów. Te dwa kalendarzowe systemy oswobodziły te religie od jakiejś ingerencji ze strony
Stwórcy - i pozostawiły wszystkich na planecie bez tropu, jeśli chodzi o ustalanie terminu wypełnienia Jesiennych
Świąt PANA. W ten sposób, w tym pokoleniu, my urodziliśmy się dla świata, który nie ma żadnego pomysłu, jaki
to jest teraz czas na zegarze czasu Stwórcy. My, którzy mamy być zorientowani w kalkulacji czasu Stwórcy i Jego
pór (moedim), jesteśmy w kompletnej ciemności. " Dzień PANA" właściwie dogonił nas jak złodziej, ponieważ nie
byliśmy pilni w tym, by strzec i przestrzegać Jego wyznaczone czasy, w Jego wyznaczonych porach, według Jego
niezmiernie prostego i całkowicie dokładnego zegara czasu.
Czy jesteśmy na właściwej drodze?
Przez wiele lat pracowałem nad obliczeniami, które pozwoliłyby nam, dokładnie stwierdzić początek 6001
roku od stworzenia - 7 Tysiąclecie - Dzień albo Tysiąclecie PANA. Ponieważ przyszła era mikrokomputerów,
mogłem używać astronomicznych obliczeń, które były niedostępne dla specjalistów chronologii tylko dekadę
wcześniej. W trakcie tych badań, dokonałem kilku znaczących odkryć dotyczących rachuby Biblijnego czasu, które
pozwoliły mi, poprawić błędy w moim własnym rozwijającym się systemie. Dwa z najbardziej znaczących odkryć
dotyczyło liczby lat odjętych od czasu, który upłynął w kalendarzu rabinicznym i bliskości Jerozolimy dla
parametrów do określania jęczmienia abib. Te dwa ustalenia zostały poddane testowi w publikacji "Aviv 1, 6000"
edycji Astronomically and Agriculturally Corrected Biblical Hebrew Calendar 4 , wiosną 2000 r.
W przywracaniu niebiańskiego i rolniczego kalendarza Stwórcy, było wiele pytań, na które trzeba było
odpowiedzieć i trochę odpowiedzi przyszło z latami. Na wiosnę 2000 r. było wciąż mało miejsca, dla „jeśli"
kalendarz został sfaktoryzowany do obliczeń. Gdy kalendarz został już opublikowany włączyłem moje regularne
radio i telewizję okręgową i stwierdziłem, "Jeżeli dokładnie obliczyliśmy kalendarz dla tego roku, to zobaczymy
wybuch przemocy w Jerozolimie przed zachodem słońca 28 września 2000.r."
Kilka miesięcy później rozlew krwi na Wzgórzu Świątynnym zaczął "Drugą Intifadę 5 " tuż przed zachodem słońca
28 września 2000 r. Do dzisiaj, ponad 5000 ludzi zostało zabitych w wyniku tego gwałtownego powstania.
Przewidzenie tego monumentalnego wydarzenia nie zdarzyło się przez zbieg okoliczności, ani nie było
przedstawione przez bezpośrednie boskie objawienie. Raczej, dzień i godzina wybuchu powstania w Jerozolimie
zostały dostrzeżone całkowicie przez obliczenia, używając Astronomically and Agriculturally Corrected Biblical
Hebrew Calendar. "Ale jak?" mógłbyś spytać...
13 września 1993, Izrael wszedł w siódmy roku pokoju i bezpieczeństwa, porozumienia między palestyńską
organizacją terrorystyczną, na której czele stał Yasir Arafat z Organizacją Narodów Zjednoczonych działającą jako
jego poręczyciel i Stanami Zjednoczonymi działającymi jako jego mediator. To nie było bardzo oczekiwane
"potwierdzenie przymierza Mesjasza " wyprorokowane w Danielu 9 rozdz., ale prawnie szkodliwe "przymierze ze
śmiercią" wyprorokowane w Izajaszu 28 rozdz. W zamian za obietnicę pokoju i bezpieczeństwa od ich wrogów,
przywódcy Izraela obiecali opuścić część ziemi, która pierwotnie została obiecana Abrahamowi jako wieczne
przymierze.
4 Astronomiczno-Rolniczy Poprawiony Hebrajski Kalendarz Biblijny
5 Druga Intifada - Drugie Powstanie Palestyńskie - Powodem wybuchu zamieszek była wizyta Ariela Szarona na
Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie (28 września 2000 r.) i zabicie palestyńskiego nastolatka, przez izraelskiego snajpera.
Druga intifada od nazwy Wzgórza Świątynnego nosi nazwę Al-Aksa. – Przyp. Tłum.
5
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin