Marian Kruczek.pdf

Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Galeria Mariana Kruczka

Wykorzystując naturalne cechy znalezionych przedmiotów wprowadza je w nowe sytuacje, podnosi do

rangi sztuki. Poprzez artystyczną reinkarnację rehabilituje rupiecie, złom, odpady, nadaje im nowe życie.

Z wielkim artystycznym skutkiem zatrzymuje najtragiczniejszy z procesów, jakim jest przejście każdej ma-

terii w stan nieużyteczności.

W większości jego rzeźb i reliefów wyraźnie można rozpoznać jakie przedmioty wchodzą w skład cało-

ści dzieła. Jednakże te elementy składowe zatracają swoje znaczenie, wcielają się w nową całość. Nic już nie

pozostaje z ich starych funkcji, ani świadomego ich rozpoznania. Bezużyteczne, zniszczone resztki metalu,

kamienia, szkła, ceramiki poprzez artystyczne przetworzenie zaczynają "żyć po raz drugi" w dziełach arty-

sty.

Ważną rolę w sztuce Mariana Kruczka odgrywa wierność rodowodowi, nawiązanie do sztuki ludowej.

Prezentowane drobne formy rzeźbiarskie to postacie ze świata magii, czarów i baśni, to dziwne zwierzaki

z baśniowego świata dzieciństwa, z sennych marzeń, z mitologii wiejskiego życia.

Istotną cechą sztuki Mariana Kruczka jest symetria. W większości jego reliefów i rzeźb wyraźnie można

dostrzec, jak ich autor rygorystycznie wprowadził ład, którym rządzi bardzo klarowna zasada symetrii.

7 października – 3 listopada 2009 Marian Kruczek (1927-1983) , wystawa retrospekcyjna

Marian Kruczek stworzył oryginalną sztukę z pogranicza ludowej baśniowości, kombinacji znalezionych

przedmiotów i biologicznej fantastyki. Jego montażowe rzeźby i płaskorzeźby ze złomu oraz grafiki, odbijane z

matryc odpadów po sztancowaniu , składają się na sugestywny świat artystycznej wizji, poszerzający granice

wyobraźni o nowe możliwości kreacyjne.

Urodzony w Płowcach koło Sanoka. W 1954 r. po ukończeniu ASP w Krakowie na Wydziale Malarstwa

rozpoczął pracę pedagogiczną na tym wydziale, potem na Wydziale Grafiki do 1983 r. Od 1956 r. zamieszkał w

Nowej Hucie. Współorganizował wiele akcji artystycznych. Założył pierwszą w Polsce Galerię „Pod Chmurką”,

wspomagał teatr lalkowy „Widzimisię”. Od 1975 r. prowadził autorską galerię i pracownię w Kramach

Dominikańskich w Krakowie. Od 1962 roku nieprzerwanie wystawiał w kraju i za granicą głównie w Szwecji,

Belgii, Francji. Najczęściej wystawiał w Krakowie, Nowej Hucie i w Sanoku. Od 1977 r. współpracował z Muzeum

Sztuki Lubuskiej w Zielonej Górze, gdzie do dziś znajduje się jego galeria autorska. Najważniejsze realizacje

znajdują się w Krakowie, Lonvain, Uppsali, Rzeszowie, Szczecinie, Lutczy. W Nowej Hucie w Mistrzejowicach, stoi

do dziś jego piękna rzeźba „Zdobyta przestrzeń”, ruchoma przestrzenna kompozycja z 1973 r.

Jego prace znajdują się w zbiorach publicznych i prywatnych w Polsce, Czechach, Węgrzech, Niemczech,

Danii, Szwajcarii, Francji, Norwegii, Szwecji, Izraelu, USA i Kanadzie.