Drake David - Porucznik Leary 3 - Po drugiej stronie gwiazd.pdf - Drake David - marc144

David Drake

Po drugiej stronie gwiazd

The far side of the stars

Cykl Porucznik Leary 03

Przełożył Jerzy Marcinkowski

DEDYKACJA

Dla Tristana Davida Drake’a

Cztery poprzednie pokolenia rodu czytały zachłannie, mam, więc nadzieję, iż będzie

kontynuował tradycję.

PODZIĘKOWANIA

Dan Breen wciąż jest moim pierwszym czytelnikiem, czyniąc moją prozę lepszą, niż

byłaby bez niego.

Doroty Day i Evan Ladouceur zajęli się kwestią ciągłości, a moja administratorka

strony, Karen Zimmerman, nie tylko czytała moje szkice, lecz także je archiwizowała (po

wykończeniu w trakcie realizacji projektu tylu komputerów nauczyłem się nie liczyć na

szczęście).

Skoro już o tym mowa, to mój syn Jonathan pomógł mi podjąć pracę, gdy naprawdę

wykończyłem komputer. Nie mogę powiedzieć, żebym ustawicznie podnosił swoją wiedzę

techniczną, niemniej wygląda na to, że wszystko działa dobrze, kiedy masz czas. Przypomniał

mi o neolitycznych łowcach, którzy wtykali głowice swoich siekier w nacięcia na żywych

gałęziach, dzięki czemu, gdy drzewo się zrosło, kamień zyskiwał znakomite osadzenie.

Clyde Howard pomagał mi w odszukiwaniu informacji, które miałem, ale nie

potrafiłem sam odnaleźć.

Mój przyjaciel, Mark Van Name, uczynił spostrzeżenie, które pozwoliło mi napisać tę

książkę (a także następne) z większym zadowoleniem niż kiedykolwiek. Nie sądzę, aby

czyniło to prozę lepszą, dla mnie jednak z pewnością jest to poprawa.

Nie jest łatwo żyć z pisarzami, a ja mogę być trudniejszy do zniesienia aniżeli

większość. Mojej żonie, Jo, to się udaje, a poza tym świetnie mnie karmi.

Wielkie dzięki Wam wszystkim.

David Drake

NOTKA OD AUTORA

Jednym z problemów, na jakie natykasz się, pisząc o przeszłości lub przyszłości, jest

odpowiedź na pytanie: „Ile powinienem tłumaczyć?”. Nie chodzi tylko o język – istnieje cały

szereg zagadnień przyjmowanych przez członków każdego społeczeństwa za pewniki, które

są odmienne w różnych społeczeństwach (choć język także: ktoś narzekał, że arturiańscy

żołnierze w The Dragon Lord mówią jak współcześni wojacy. Odpowiedziałem, że mogłem

napisać ich dialogi po łacinie i malkontent niczego by nic zrozumiał. Skoro i tak tłumaczę je

na angielski, to czemu, u licha, nie miałbym tego przełożyć na angielski, jakim posługują się

ludzie dzisiaj?).

Miary i wagi są szczególnym problemem. Nie zakładam, że świat odległej przyszłości

korzystać będzie ze współczesnych miar i wag, jestem jednak całkiem pewny, że

wynalezienie przeze mnie zupełnie nowych systemów nie wniesie niczego cennego do

powieści (są ludzie, których uszczęśliwiają glosariusze pełne wymyślonych słów, ja do nich

nie należę, choć muszę przyznać, iż od czasu do czasu mruczę do siebie: „Tarzan budolo!”).

W cyklu o FRC Cinnabar używa systemu angielskiego, zaś Sojusz metrycznego –

tylko po to, by zasugerować niesłychaną złożoność, jaka pojawi się, gdy Ludzkość rozproszy

się wśród gwiazd (cóż, oczywiście, że mam nadzieję, iż polecimy do gwiazd, choć nie będę

udawał optymizmu co do teraźniejszych szans na takie osiągnięcie).

Procedury komunikacyjne są z grubsza wzorowane na obowiązujących w Drugiej

Eskadrze, gdzie służyłem pod porucznikiem Graylem Brookshierem. Krążyło mnóstwo

opowieści o eskadrze i kadrze oficerskiej. Opowieści o Bitwie Sześciu były wyłącznie

pozytywne.

Uważam, że powinienem również skomentować tło niniejszej powieści. Dzisiaj

podróże fizyczne są prostsze niż kiedykolwiek, a telewizja zabiera nas dosłownie wszędzie.

Dla większości ludzi świat stoi otworem, co w rezultacie prowadzi do jego ujednolicenia. Nie

twierdzę, że to coś złego, niemniej jest to najistotniejsza różnica w porównaniu z poprzednim

pokoleniem, a co dopiero z ubiegłymi stuleciami.

Pod koniec XIX wieku grupa rosyjskich arystokratów, bawiąc na Morzu

Południowym, odkupiła szkuner od jego kapitana-właściciela, wynajęła jako kapitana byłego

mata (człowieka zwącego się Robert Quinton) i przez kilka lat żeglowała po Pacyfiku, od

Alaski po Nową Zelandię i od Kamczatki po Hawaje. Polowali, kupowali kurioza, zwiedzali

starożytne ruiny i przyglądali się lokalnym obrzędom.

Tego typu doświadczenie było dostępne jedynie bezpośrednio i tylko dla prawdziwych

bogaczy (lub ich towarzyszy, jak Quinton, który napisał pamiętnik z tej wyprawy). Dzisiaj

każdy widz Discovery Channel może zobaczyć to wszystko, co widzieli tamci arystokraci, a

przynajmniej tyle, ile przetrwało do czasów obecnych.

Jednym z motywów „Po drugiej stronie gwiazd” starałem się uczynić atmosferę

tamtych czasów, gdy podróż była pełną ryzyka przygodą, dostępną nielicznym. I choć cieszę

się, że tak wielu z nas – w tym ja sam – może dzielić cuda współczesnego świata, to żałuję

trochę tamtego romantyzmu i map, na których nie ma już połaci podpisanych Terra

Incognito.

David Drake

Drake David - Porucznik Leary 3 - Po drugiej stronie gwiazd.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: