Fakty i Mity 2004-50.pdf

Księża z Domu Emerytów we Wrocławiu są poniżani i terroryzowani;

mówią o przeprowadzanej na nich eutanazji. Zawiązali organizację...

BUNT KSIĘŻY EMERYTÓW

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl Nr 50 (249) 16 GRUDNIA 2004 r. Cena 2,40 zł (w tym 7% VAT)

Str. 3, 7

się dziwić argumentacji, że „ta suka mnie pro-

wokowała” . No więc polskie instytucje wymiaru spra-

wiedliwości się nie dziwią...

W naszym kraju istnieje kilkaset organizacji oraz

kilkadziesiąt programów społecznych, prokuratury

i sądy, które mają chronić krzywdzone dzieci i ich

matki. Istnieją...

Mengele made in USA

Jedna z najpotężniejszych firm farmaceutycznych

świata nowe lekarstwa na AIDS testuje na zarażonych

dzieciach z sierocińców. Środek wywołuje bardzo szko-

dliwe skutki uboczne, a czasem nawet zabija. Rzecz nie

dzieje się w Zimbabwe czy Botswanie, ale w... Nowym

Jorku, i to za aprobatą władz miejskich.

Str. 13

Str. 9, 11

G dy „zupa była za słona” , to zapewne nie można

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 50 (249) 10 – 16 XII 2004 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Dziady III RP

POLSKA Po 6 miesiącach przygotowań podpisano porozumienie

partii politycznych i stowarzyszeń pod nazwą Unia Lewicy. W skład

nowej formacji wchodzą: Unia Pracy, APP RACJA, Nowa Lewica,

PPS, Demokratyczna Partia Lewicy, Polska Partia Pracy oraz licz-

ne stowarzyszenia kobiet i mniejszości seksualnych. Deklarację pod-

pisali także: senator Maria Szyszkowska (SLD) i Maciej Wieczor-

kowski, czołowy polski alterglobalista.

Szczegóły i deklaracja programowa – patrz str. 18.

Senat większością głosów (38 do 23) zalegalizował jednopłciowe związ-

ki partnerskie wg projektu złożonego przez prof. Marię Szyszkowską.

Ustawa przewiduje zarejestrowanie związku w urzędzie stanu cywil-

nego, możliwość ustanowienia wspólnoty majątkowej, dziedziczenie

po zmarłym partnerze wraz z odprawą z zakładu pracy, a także pra-

wo do wspólnego mieszkania spółdzielczego i do odwiedzin w szpi-

talach i zakładach karnych. Nie będzie adopcji dziecka, wspólnego

opodatkowania i zmiany nazwisk przy rejestracji związku.

Kościół zareagował oburzeniem, a niesłusznie. To jest jakaś szan-

sa dla księży: prawo kanoniczne zabrania im małżeństw, ale

o związkach partnerskich nic nie mówi...

salny. Fakt ten stanowi dla odwiedzających nas cu-

dzoziemców wielką atrakcję turystyczną.

I nie myślę przede wszystkim o tym, że na przykład

Polacy wydają więcej, niż zarabiają; biorą kredyty, których

nie są w stanie spłacić, choćby na wyprawienie świąt

Bożego Narodzenia; że sędziowie i policjanci zakładają gan-

gi, a skompromitowani politycy – kolejne partie, które zo-

stają liderami w sondażach; że im więcej nakradnie zło-

dziej, tym bardziej jest bezkarny; że wyprzedza się u nas

prawym pasem jezdni, a na radary drogówki oficjalnie sprze-

daje się antyradary itd., itp.

Wytrawny obserwator, zwłaszcza ten unijny, najwięcej

paradoksów dostrzeże w mentalności Polaka katolika. I zno-

wu na boku zostawiam oczywiste, zwłaszcza dla Czytelni-

ków „FiM”, idiotyzmy, na

przykład to, że im bogatsi

są polscy księża, tym wię-

cej pieniędzy dostają od

wiernych (może dlatego ci

ostatni tak się właśnie na-

zywają?), że tzw. wierzący

bardziej wierzą papieżowi niż

Pismu Świętemu, czyli Słowu Bo-

żemu, zaś niewierzący chodzą na

msze, bo zależy im na ładnym,

katolickim pogrzebie itp.

Najbardziej paradoksalne,

a zarazem bolesne, jest to,

jak ludzie deklarujący się ja-

ko uczniowie Jezusa traktu-

ją innych ludzi, swoich „bra-

ci”, „bliźnich”. Co więcej – im

głośniej deklarowana wiara, tym

większa znieczulica, im więcej Boga

na ustach – tym mniej w sercu. Nigdy nie

zrozumiem np. fundatorów tysięcy kościołów, ka-

plic, dzwonów czy innych pogańskich pierdół.

Trzeba być skończoną, a w dodatku ślepą świ-

nią, żeby nadmiar pieniędzy wydać na złocone,

nikomu (zwłaszcza Bogu) niepotrzebne zbytki,

podczas gdy tuż obok, może za ścianą, u są-

siadów – nie dojadają dzieci. W bogatych

krajach zachodniej Europy tak pojmowana wia-

ra skończyła się wraz ze średniowieczem,

w Polsce obłuda i blichtr nadal święcą tryum-

fy, a paradoks jest czymś oczywistym.

Dlaczego byłem za przystąpieniem

Polski do Unii? Mądrzy przywódcy Unii Euro-

pejskiej nie zabiegali o zapisanie wartości chrze-

ścijańskich w eurokonstytucji, oni je realizują w praktyce.

Zamiast wymachiwać szabelką i załamywać ręce nad

bezbożnym światem, zachodni ideolodzy zjednoczonej Eu-

ropy od początku postawili na bezpłatną służbę zdrowia,

rozbudowany system opieki społecznej, powszechny do-

stęp do edukacji itp. Dziś takie narody jak Niemcy czy

Skandynawowie mogą szczycić się, że nie ma u nich ani

jednego obywatela pozostawionego samemu sobie. Choć-

by był pijakiem, włóczęgą czy narkomanem – zawsze na-

leży mu się godne utrzymanie. Urzędnicy, którzy pracują

z potrzebującymi, nie nazywają ich braćmi w wierze i nie

deklarują, że robią to dla Boga, Maryi oraz własnego zba-

wienia. Nieprzypadkowo również kraje najbardziej opiekuń-

cze są jednocześnie krajami najbardziej zlaicyzowanymi.

Tam ludzie jakoś nie potrzebują i nie szukają uzasadnienia

religijnego dla pomocy innym ludziom. Po prostu to robią.

Kilka lat temu byłem w małej wiosce w Szwajcarii. Pod-

czas spaceru obok dużego, wielorodzinnego domu moją

uwagę przykuła gromadka dzieci o wyraźnie śniadych ce-

rach. Od mieszkającego tam Polaka dowiedziałem się, że

każda gmina w Szwajcarii ma obowiązek przeznaczyć je-

den budynek na mieszkania dla albańskich uchodźców

z Kosowa, oczywiście wraz z ich utrzymaniem. Ktoś po-

wie, że ich stać na takie gesty. Owszem, ale pokażcie

mi bogatych Polaków, którzy sponsorują biednych, w do-

datku rodaków. Niedawno miałem w ręku zestawienie

odpisów podatkowych jednego z urzędów skarbowych

w Łodzi. Ponad 90 proc. z nich stanowiły darowizny na

parafie (czytaj: potrzeby bogatych proboszczów), a na pal-

cach jednej ręki można było policzyć ofiarodawców insty-

tucji dobroczynnych. Przykład jak zwykle idzie z góry – z

urzędów, ministerstw i spółek Skarbu Państwa, łożących

miliony na bogaty Kościół, choćby kosztem bezrobotnych,

którym odbiera się i tak głodowe zasiłki.

Najnowszy pomysł Ministerstwa Polityki Społecznej to

odebranie części zasiłku samotnym osobom (zwykle mat-

kom) wychowującym trójkę i więcej dzieci. Od maja tego

roku rodziny te dostawały „zawrotną” kwotę 510 złotych.

Jeśli propozycje (lewicowego!) rządu wejdą w życie, już

od 1 stycznia 2005 r. na każdej takiej gromadce biedaków

będziemy mogli zaoszczędzić 120 zł miesięcznie. Janina

Szumlicz, ministe-

rialna wicedyrek-

torka, wcale nie

kryje, że „resort

chce w ten spo-

sób likwidować

patologie, które

wywołała wprowa-

dzona w maju ustawa o świad-

czeniach społecznych. Od chwili

wprowadzenia ustawy gwałtownie

zwiększyła się fala rozwodów”. Bez

wątpienia część z nich to rozwody fał-

szywe, przeprowadzane wyłącznie po to,

aby dostać zasiłek dla samotnego opiekuna.

Ale czy ktoś wysilił się na wyobrażenie sobie,

jak bardzo zdesperowani własną biedą muszą być

rodzice, którzy decydują się na fikcyjny rozwód?

W każdym razie, jeśli „dobrze pójdzie” – wszyst-

kie niepełne rodziny wielodzietne w Polsce,

w tym po części pseudorozwodnicy, będą

mogli podziękować episkopatowi za ofi-

cjalne protesty w sprawie majowej usta-

wy „rozwodowej”, które poskutkowały

właśnie ww. projektem. Biskupi milio-

nerzy, nawołujący do ubóstwa, za-

biorą biednym dzieciom marga-

rynę, skazując je na jedzenie su-

chego chleba, a przyklepie to

wszystko lewicowy rząd. Czy

to jest normalny kraj? A kto po-

wiedział, że ma być normalny, sko-

ro jest katolicki?

Wszyscy już chyba słyszeli, jak to nasz

(na szczęście już były) wiceminister zdrowia Ra-

fał Niżankowski w liście do komisarza UE ds. zdrowia

i ochrony konsumentów do bólu szczerze odpowiedział na

propozycję nowej unijnej strategii „Zapewnić dobre zdro-

wie wszystkim”. Przypomnę najlepsze z tej odpowiedzi:

„Nie jest możliwe zapewnienie zdrowia wszystkim miesz-

kańcom Europy, ponieważ niektórzy z nich nie chcą być

zdrowi. Niektórzy wolą być chorzy, by odgrywać swoje

społeczne role; inni mają złe geny albo zwyczajnie nie ma-

ją szczęścia” . Naiwny komisarz bezbożnej Unii, która chce

na siłę leczyć „wszystkich”, poczuł się zgorszony tak wy-

raźnie „niehumanitarną” opinią polskiego urzędnika. Co wię-

cej, opinię tę wydrukował opiniotwórczy, angielski dzien-

nik „Financial Times”, nazywając ją „szokującą”. Tymcza-

sem pan Rafał, wychowany na katolickich wartościach,

wie i rozumie, że wszystko opiera się na doborze natural-

nym, czyli dopuście bożym. Słabsze jednostki po prostu

„nie mają szczęścia” i muszą wymrzeć, bo stanowią ob-

ciążenie dla państwa i bliźnich; ba! nawet księdzu na ofia-

rę nic nie są w stanie dać. Zdrowie należy się tylko tym,

których stać na opłacenie łóżka w bezpłatnym, państwo-

wym szpitalu i wykupienie leków za emeryturę, czyli za

„złotówkę”. Jeśli chodzi o wartości i miłość bliźniego, pol-

skie elity są nadzwyczaj zgodne, bowiem wszystkim in-

nym – tym, którzy mają „złe geny” – dobrą radę dał Lech

Kaczyński: Spieprzaj, dziadu!

Senat wprowadził poprawki do ustawy o czynszach w kamienicach

prywatnych. Jeżeli Sejm ich nie odrzuci, to nie będzie można rozwią-

zać umowy najmu z osobami powyżej 75 roku życia, a przede wszyst-

kim – zapowiadane od 1.01.2005 roku podwyżki będą ograniczone.

Kamienicznicy są za zniesieniem Senatu, najemcy i geje

– wręcz przeciwnie.

Mecenas Jan Widacki będzie jednak reprezentował Jana Kulczyka

przed komisją śledczą powołaną ds. Orlenu. To wielki sukces Kul-

czyka i upokorzenie dla prawicowej części komisji.

Po zwycięstwie wyborczym prawicy komisja śledcza zostanie za-

pewne ustanowiona w każdym urzędzie gminy. Proboszczowie

mogą robić za Giertychów...

Gminne komisje śledcze będą ścigać działaczy SLD. Tymczasem

jednak Centralne Biuro Śledcze aresztowało Macieja Jakubow-

skiego, męża posłanki – Aleksandry. Zarzuca mu się udział w pro-

cederze płatnej protekcji. Na domiar złego oskarżeni o korupcję

byli opolscy urzędnicy i SLD-owcy zeznają, że pieniądze z prze-

krętów szły na kampanię wyborczą Jakubowskiej.

Jakubowska zawsze była za pewna siebie, znaczy – złodziejka.

Ujawniono, że prokuratura sześć lat temu postawiła zarzuty sze-

fowi kancelarii prezydenta Kwaśniewskiego, Markowi Ungierowi.

Są one związane z nadużyciami w firmie „Juwentur”. Dotąd Ungie-

ra nie przesłuchano i sprawa jest prawdopodobnie przedawniona.

Takie przypadki chodzą po ludziach... prezydenta.

W 2003 r. mało znana firma Conecting Vision – powiązana ze

znajomym ówczesnego prezesa PKN Orlen, Zbigniewa Wróbla

– dostała 1,2 mln euro na wymyślenie logo niemieckiej filii koncer-

nu. Kontrakt podpisano, mimo że Orlen ma specjalną spółkę, któ-

ra zajmuje się tego typu działalnością. Firma Conecting Vision

w końcu zniknęła z kasą, a jej majątek został zdefraudowany.

Niemcy – biedacy – nie znają zapewne określenia „firma krzak”.

Z przyczyn finansowych zawiesił loty pierwszy polski tani prze-

woźnik lotniczy – Air Polonia. Ponad 50 tys. pasażerów, którzy

wykupili bilety i zostali na lodzie, przejęła konkurencja.

Kościół od wieków sprzedaje tanie bilety do nieba, ale za dużo

ma klientów, żeby splajtować.

GDAŃSK CBŚ zatrzymało 6 byłych szefów spółki Mostostal. Nie-

rzetelni menedżerowie doprowadzili ją do upadku w 2003 r., a oszu-

stwa wobec firmy i podwykonawców szacuje się na 70 mln zł.

Jak coś dobrze żarło i miało kilku szefów, to musiało zdechnąć.

TORUŃ W obecności aż 10 biskupów dewoty fetowały 13-lecie

Radia Maryja. Zdaniem biskupa Ignacego Deca, radio Rydzyka jest

„darem od Boga”, a jego powstanie i istnienie można uznać za

„wielki cud”. Według Deca, radio „demaskuje przewrotne działa-

nia ateistów, liberałów, libertynów i postmodernistów”.

Ksiądz biskup tylu trudnych wyrazów używa... Która ze słucha-

czek będzie w stanie je pojąć?

UNIA EUROPEJSKA Na wniosek Hiszpanii usunięto z doku-

mentu o priorytetach budżetu na lata 2007–2013 zapis o solidar-

ności z nowymi państwami członkowskimi w celu podniesienia ich

poziomu gospodarczego. Ma to zapobiec utracie dotacji przez Hisz-

panię. Polska z kolei może stracić miliardy euro.

Hiszpanie – nasi „bracia w wierze” – znowu wystawili nas do

wiatru (traktat nicejski). Katolicy wszystkich krajów, walcie się!

Unia zdobyta! Katolickiej koalicji posłów LPR, PiS i Ryszarda Czar-

neckiego (Samoobrona) udało się doprowadzić do odprawienia pierw-

szej katolickiej mszy w gmachu Parlamentu Europejskiego. Liturgię po-

prowadził ksiądz Tadeusz Faryś z Polskiej Misji Katolickiej w Belgii.

Łza się w oku kręci. To jak te msze Jagiełly przed bitwą pod

Grunwaldem...

WATYKAN „Człowiek piastujący władzę w społeczeństwie ma być

prawy i sprawiedliwy, ma wprowadzać pokój i troszczyć się o najsłab-

szych i potrzebujących” – powiedziała Najwyższa Żyjąca Wyrocznia.

Teraz Kaczory pojadą do Papy podziękować za kryptoreklamę.

Oby tylko później nie wciskali czegoś o PiS-ie – biczu na nie-

sprawiedliwych.

WIELKA BRYTANIA Rządząca Partia Pracy doprowadziła do

legalizacji przez Izbę Gmin jednopłciowych związków partnerskich.

Dogoniliśmy Wielką Brytanię! Przynajmniej w dogadzaniu gejom.

FRANCJA Były premier i czołowy polityk prawicy Alain Juppé zo-

stał skazany na 14 miesięcy więzienia w zawieszeniu i roczny zakaz

pełnienia funkcji publicznych. Udowodniono mu nielegalne finanso-

wanie jego partii z kasy miejskiej Paryża i prywatnych przedsiębiorstw.

U nas nie skazano nigdy żadnego premiera za żadne przestępstwa.

Troszczą się o to ich następcy, żeby im też się kiedyś upiekło...

JONASZ

P olska to kraj paradoksów, a właściwie – kraj paradok-

Nr 50 (249) 10 – 16 XII 2004 r.

GORĄCY TEMAT

Utylizacja odpadów to poważny problem.

A co zrobić z bezproduktywnymi ludźmi?

W Kościele kat. umieszcza się ich

w specjalnych pojemnikach zwanych

Domami Księży Emerytów…

starym i dotkniętym różnymi choro-

bami kapłanom, przypominają się

smutne lata (…) poniewierki z cza-

su okupacji hitlerowskiej czy sowiec-

kiej” – czytamy we wspomnianym

liście, który wywołał prawdziwą fu-

rię ks. Ryszarda Skocza , od 1999

roku zarządzającego Domem im.

Jana XXIII.

A o co staruszkom chodzi?

– Najtrudniej znieść permanent-

ne poniżanie, terror psychiczny, lek-

ceważące i aroganckie traktowanie

starych, schorowanych kapłanów

przez młodziaka, który w siódmym

roku kapłaństwa, zamiast ciężko

pracować jako wikariusz na para-

fii, dzięki kurialnym protektorom

Problem leży też w pieniądzach,

a ściślej mówiąc – w ich braku:

– Zabiera dwie trzecie emery-

tury na wikt i opierunek. Każde-

mu z nas zostaje więc 150–200 zł

miesięcznie, co ledwo wystarcza

na podstawowe środki higienicz-

ne i sanitarne. Na lekarstwa już

zabraknie. Nie wiem, czy ktoś tu-

taj jeszcze marzy, żeby od czasu

do czasu kupić coś do ubrania bądź

wyjechać do sanatorium podrato-

wać zdrowie. Oczywiście nie jeste-

śmy na tyle zdziecinniali, by nie

wiedzieć, że bardzo wielu ludzi

w Polsce żyje w podobnych lub

jeszcze gorszych warunkach. Ale

skoro przez kilkadziesiąt lat od-

prowadziłem do kurii górę pienię-

dzy, to czyż nie zasłużyłem na za-

interesowanie biskupa moim lo-

sem? – zastanawia się były pro-

boszcz, należący – jak twierdzi

„Urządził sobie kosztowny

w utrzymaniu stawek dla rybek (…)

pochłania on masę wody, nie mó-

wiąc już o drogocennej karmie dla

żyjących w niej stworzeń. W okre-

sie zimowym trzeba go odpowied-

nio podgrzewać, by nie zamarzał.

Następnie nabył egzotyczne kaczki,

by było bardziej rajsko (…). Jed-

nakże po upływie czterech pór ro-

ku ten rajski widok się skończył,

gdyż kaczki zostały pożarte przez

dzikie koty. I tak poniesione kosz-

ta na tę inwestycję zostały zmarno-

wane” – napisali buntownicy do

abp. Gołębiewskiego.

Podejrzewają też swojego nad-

zorcę o malwersacje finansowe:

– W maju tego roku zwrócili-

śmy się do niego o zainstalowanie

anteny do odbioru Telewizji Trwam.

Nie chodzi o to, że entuzjazmuje-

my się ojcem Rydzykiem , lecz

o możliwość codziennego

uczestnictwa w mszach tych

księży emerytów, których stan

zdrowia uniemożliwia wycho-

dzenie z Domu.

Po wstępnej odmowie

ks. Skocz wyraził zgodę na

inwestycję, pod warunkiem

odprawienia przez bardziej

żywotnych staruszków po

50 mszy intencyjnych, za

które wcześniej ktoś mu

zapłacił.

„Ponieważ w kwestiach

finansowych nie mamy już

zaufania do ks. Dyrektora,

dlatego prosimy, aby Jego Ekscelen-

cja był łaskaw sprawdzić źródło po-

chodzenia tak wielkiej ilości inten-

cji mszalnych. W ten sposób pragnie-

my zapobiec z góry ewentualnej afe-

rze finansowej, które w ostatnich

latach nie omijają szeregów ducho-

wieństwa” – zaapelowali do metro-

polity wrocławskiego.

W archidiecezji wrocławskiej tli

się zarzewie buntu. Powstała już na-

wet konspiracyjna struktura o na-

zwie Nieformalny Zespół Księży

Emerytów . Księża nieproduktyw-

ni wegetują w Domu im. Jana

XXIII przy ul. Katedralnej, a umie-

ralnia ta znajduje się vis-à-vis pa-

łacu metropolity abp. Mariana Go-

A.T. ). Próbowaliśmy wcześniej za-

interesować lokalną prasę, ale tam

boją się konfliktu z kurią. A my

już nie wiemy, dokąd się udać.

Zwracaliśmy się wielokrotnie do

kardynała Gulbinowicza , gdy jesz-

cze był metropolitą. Odsyłał nas

do biskupa Tyrawy , który z kolei

nigdy nie miał dla nas czasu ani

Stąd do wieczności

łębiewskiego . Po przejściu etapu

narzekania po kątach, wystawania

pod apartamentami biskupów

w nadziei na wysłuchanie, po bez-

skutecznych próbach poruszenia

sumień czynnych zawodowo kole-

gów, księża ci zdecydowali się na

kontakt z „FiM”, co – przyznajmy

– stanowi objaw ich daleko idącej

desperacji.

Mówi nam jeden z poszukiwa-

nych „spiskowców”, oddelegowany

przez konfratrów do rozmów z dzien-

nikarzem „FiM”:

– Nie będę ukrywał, że chodzi

nam o nagłośnienie sprawy i chy-

ba tylko wasza redakcja się na to

odważy. Nawiasem mówiąc, czy-

taliśmy, że stawaliście w obronie

kapłana z diecezji radomskiej, wy-

rzuconego z parafii do domu star-

ców („Paszoł won, dziadu”, „Pię-

ta proboszczowa”, „Ponieśli i wil-

ka” – „FiM” 13, 15, 34/2004 – dop.

zrozumienia. Zaraz po in-

gresie nowego arcybisku-

pa prosiliśmy o pomoc bi-

skupa Janiaka – potrak-

tował nas niczym śmiecie.

15 lipca odważyliśmy się

więc wysłać poufną pety-

cję do samego arcybisku-

pa Gołębiewskiego, ale pa-

sterz, zamiast dokładnie

zbadać sprawę, oddał pi-

smo komendantowi nasze-

go obozu karnego, czyli

księdzu dyrektorowi. Całe

szczęście, że nie złożyliśmy

pod dokumentem podpi-

sów, bo ciągiem dalszym było

obrzydliwe śledztwo mające na ce-

lu wytropienie buntowników.

„(...) to, co dzieje się od kilku lat

w naszym Domu, jest oczywistym za-

przeczeniem przykazania miłości bliź-

niego i zakamuflowaną formą eu-

tanazji . Nic więc dziwnego, że nam,

dostał tak ważną, specyficz-

ną placówkę. Nawet nie ukrywa, że

dostał „z góry” instrukcję, żeby „nie

rozpieszczać staruchów”. Rządzi

więc niczym dyktator przy pomocy

kilku konfidentów wynagradzanych

intencjami mszalnymi – opowiada

ksiądz J. , z którym spotkaliśmy się

potajemnie we Wrocławiu.

i co zresztą widać gołym okiem

– do „tej grupy kapłanów, którym

do głowy nawet nie przyszło, że

aby zabezpieczyć sobie godną sta-

rość, trzeba odpowiednio wcześnie

nakraść ile wlezie”.

Tymczasem ksiądz dyrektor

Skocz funduje starcom gadżety, któ-

re mają ich przyzwyczajać do raj-

skich pejzaży:

Dokończenie na str. 7

GŁASKANIE JEŻA

Na złe i jeszcze gorsze

Ale gdzież tam! Jeszcze wcześniej kolejne ba-

danie, czy aby w międzyczasie nie wyzdrowia-

łem. W końcu pokazują mi moje łóżko. Je-

stem szczęśliwy.

Dzień pierwszy

Jest środa, godzina 13.30. Od tego mo-

mentu medycyna polska straciła jakiekolwiek

zainteresowanie moją osobą. Leżę sobie do

wieczora (a właściwie chodzę, bo chore mam

oczy, a nie nogi).

Dzień drugi

Zupa mleczna, plasterek kiełbasy, chleb,

margaryna i leżę... W końcu pojawia się le-

karz, całkiem inny niż trzej poprzedni. Opu-

kuje mnie, obstukuje i zadaje te same pyta-

nia, co poprzednicy. Ja grzecznie odpowia-

dam; doktor zabiera się w diabły. Do wie-

czora sobie leżę i myślę. Ha... pierwsze koty

za płoty. Na pewno zajmą się mną w piątek.

Dzień trzeci

Jakoś dziwnie cicho na szpitalnym kory-

tarzu. Lekarza nie uświadczysz. – Co jest?

– pytam towarzyszy szpitalnej niedoli.

– Jak to co? Dziś szpital nie pracuje, bo

personel ma wolne za 11 listopada. Leżę

sobie do wieczora nie niepokojony przez

nikogo. Już nawet szlag mnie nie trafia. Chce

mi się wyć!

Dzień czwarty

Sobie leżę. Nikt ode mnie niczego nie

chce ani ja od nikogo. Wszak jest sobota,

a personel też człowiek i odpocząć musi. Wie-

czorem – cud. Jakiś technik lituje się nade

mną i zabiera na rezonans. To jedyne branie

podczas całego pobytu.

Dzień piąty

Niedziela – dzień święty.

Dzień szósty

Leżę, a tu obchód.

– Jak pan się czuje? – pyta lekarz.

– Dobrze – odpowiadam.

– No to dobrze.

Do wieczora leżę, czyli chodzę wte i we-

wte. Z nudów słucham, jak koledzy z sali opo-

wiadają sobie film „Sami swoi”. Jest fajnie.

Pod wieczór dowiaduję się, że zostanę

przewieziony gdzie indziej „celem dalszej dia-

gnostyki”.

Dalszej diagnostyki – cholera jasna! Pro-

szę o wypisanie mnie na własne żądanie.

Dzień siódmy

Leżę.

Dzień ósmy

Wychodzę cudownie uzdrowiony.

To nie jest felieton ani przeciwko leka-

rzom, ani przeciwko pielęgniarkom, ani na-

wet salowym. To jest tekst przeciwko fatal-

nej organizacji polskiej służby zdrowia, a przy-

najmniej szpitala, w którym leżałem. Z opo-

wieści „współbraci” wiem jednak, że gdzie

indziej nie jest lepiej... Nawet gorzej.

Nic to, NFZ płacił przez osiem dni za

moje „leżenie sobie”... O, przepraszam

– raz pobrano mi krew. Tę samą, która mnie

zalała.

Co niedzielę pół Polski zasiada przed te-

lewizorami, by oglądać topowy serial „Na do-

bre i na złe”. Drugą połowę Polaków, która

nie wie, o czym mówię, spieszę poinformo-

wać, że jest to opowieść o hipotetycznym szpi-

talu w Leśnej Górze. Tamże wraz z serdecz-

nym lekarzem Kubą Burskim i jego śliczną

żoną Zosią śledzimy losy bohaterów, np. prze-

miłej pielęgniarki, siostry Bożenki, a nawet

urokliwej salowej – Mariolki. Razem z nimi

pochylamy się nad losem chorych; wraz z le-

karzami przeżywamy ich smutki, stresy, nie-

powodzenia i radości. Prawdali to czy opo-

wieść science fiction , do której scenariusz na-

pisał np. sam Lem? Żeby to sprawdzić, za-

chorowałem na oczy. Okulista poświecił mi

w ślepia, pomierzył je jakimiś przyrządami,

ogłosił wyrok: „Jest źle” i ciupasem wysłał

do szpitala, wypisując stosowne skierowa-

nie. – Liczy się czas – zaznaczył na koniec.

Ze skierowaniem i torbą z ciuchami po-

wędrowałem więc do wskazanej lecznicy. In-

nymi słowy, poszedłem leżeć. A gdzie tam!

W tzw. rejestracji dowiedziałem się, że naj-

pierw muszą mi ustalić pierwszy wolny ter-

min, a jeszcze wcześniej ponownie przebadać,

czy aby mój lekarz nie chce ich okantować.

No więc jestem badany po raz wtóry. Inny

wracz kiwa głową i potwierdza: – Bez szpita-

la się nie obejdzie. Wyznaczają mi w końcu

termin... nie powiem, wcale nie taki odległy.

W końcu przychodzi dzień X, a ja, tak

jak kazano, pojawiam się w izbie przyjęć punk-

tualnie o 8 rano. Zatkało mnie już w drzwiach:

W obszernym korytarzu kłębi się nieprzebra-

ny tłum podobnych do mnie „szczęśliwców”,

którzy na dziś „dostali termin”.

Grzecznie ustawiam się w kolejce do

pań siedzących za obszernym kontuarem

i już po 187 chwilach staję przed obliczem

jednej z nich: skierowanie, książeczka zdro-

wia, dowód itp.

– Czyli mogę już iść na oddział? – pytam

jak głupek.

– Nie. Siedzieć i czekać na wezwanie!

Siedzę więc i czekam. Mija jedna godzi-

na, druga, trzecia, a ja czekam i powoli szlag

mnie trafia. Kiedy minęła godzina czwarta,

bardziej nadawałem się już do psychiatryka.

W końcu usłyszałem swoje nazwisko jak naj-

piękniejszą muzykę, a to już była niemal pią-

ta godzina oczekiwania. No to idę na oddział...

MAREK SZENBORN

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 50 (249) 10 – 16 XII 2004 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Przedstawienie trwa

Prowincjałki

Policjanci z Olsztyna znaleźli na

ulicy pijanego, który trzymał w rę-

ku... działo – zabawkę, replikę niemieckich armat znanych z filmu „Działa

Nawarony”. Osobnik był nawalony (2,15 promila alkoholu we krwi), miał

na imię Adaś oraz niecałe... dziesięć lat. Funkcjonariusze ustalają, kto po-

dał dziecku alkohol. Rodzice chłopca nie mogli odpowiedzieć na żadne py-

tanie, bo również byli w sztok pijani. Działo wraz z dzieciakiem trafiło do

domu dziecka.

Na pewno pamiętacie „The show

must go on” czy „We are the

champions” w rewelacyjnym wy-

konaniu znakomitego wokalisty,

najwspanialszego showmana, fi-

laru zespołu Queen, jednej z naj-

większych grup rockowych

wszech czasów.

Freddie Mercury , bo to o nim

piszę, zmarł na AIDS w 1991 roku,

mając zaledwie 45 lat. W moim pry-

watnym rankingu największych gi-

gantów muzyki pop na pierwszym

miejscu znajduje się „King” Elvis

Presley , na drugim są The Beatles

i zaraz za nimi Freddie Mercury

(prawdziwe nazwisko – Bulsara )

z zespołem Queen. A tak niewiele

brakowało, aby ta grupa nigdy nie

zdobyła uznania. Pierwsze kroki sta-

wiali już w 1968 roku, ale przez na-

stępne sześć lat ciężko walczyli

o uznanie znawców muzyki. Jak pi-

sze Rick Sky w książce „The show

must go on”, początki grupy wcale

nie były łatwe i dopiero w 1974 ro-

ku „ich kariera nabrała szaleńczego

tempa, a wraz z ukazywaniem się no-

wych płyt muzyka stawała się coraz

ciekawsza, pełniejsza, a nawet nowa-

torska… Grupa Queen należała do

najpracowitszych zespołów rockowych

i w czasach, gdy inne formacje potrze-

bowały nawet czterech lat na wyda-

nie nowego albumu, oni wypuszczali

przeciętnie jedną płytę rocznie”.

Zespół tworzyli muzycy: Roger

Taylor , Brian May , John Deacon

oraz wokalista, najbardziej znany

członek Queen – Freddie Mercury.

To on właśnie był pomysłodawcą na-

zwy formacji, a uzasadnił to niezwy-

kle prosto: „Tej nazwie nie brak kró-

lewskiego dostojeństwa. Ma mocne

i uniwersalne brzmienie”. Freddie

Mercury uważany był za najbardziej

barokową postać muzyki pop, przy

Na swoich koncertach robił praw-

dziwy, teatralny show.

A życie prywatne? No cóż,

w jego życiu byli i mężczyźni, i ko-

biety. Więcej mężczyzn. Wcale tego

nie ukrywał. Jak twierdzą jego przy-

jaciele, spał z setkami mężczyzn

i kilkoma kobietami. Jego osobisty

menedżer, Paul Prenter , pracował

z Mercurym przez dziewięć lat i ja-

ko świadek jego wyczynów homo-

seksualnych sprzedał historię pod-

bojów miłosnych Freddiego brytyj-

skiej popołudniówce „The Sun”.

Między innymi Prenter powiedział,

że Mercury’emu łatwiej byłoby cho-

dzić po wodzie niż spać z kobieta-

mi. Jednakże w żadnym z wywiadów

Freddie nie przyznał się otwarcie do

swojego homoseksualizmu – prze-

cież uwielbiały go głównie kobiety.

Jedynym wyjątkiem pośród gejow-

skich fascynacji była Mary Austin ,

oddana przyjaciółka wokalisty, któ-

rą darzył wielkim uczuciem, wręcz

uwielbiał, ale ta miłość z pewnością

rozgrywała się na płaszczyźnie po-

zaseksualnej, podobnie było z Bar-

barą Valentin , niemiecką aktorką.

Mimo wielu zakrętów członko-

wie Queen byli ze sobą aż do koń-

ca. Rozdzieliła ich śmierć Freddie-

go. O tym, że jest chory na AIDS,

wiedział co najmniej od 1985 roku,

a więc sześć lat przed ostatecznym

zakończeniem królewskiego pano-

wania w świecie muzyki pop. Show

trwa nadal, ale już bez Mercury’ego.

ANDRZEJ RODAN

Czternastolatek spod Kraśnika

(woj. lubelskie) chciał dorobić

do lichego kieszonkowego. Zaczął więc na domowym komputerze druko-

wać... pieniądze. Wyspecjalizował się w banknotach 10- i 20-złotowych.

Sprzedażą fałszywek zajęli się kumple z klasy. Za każdy banknot brali po

5 zł. Interes szedł tak dobrze, że chłopiec postanowił drukować pięćdzie-

sięciozłotówki. I ta pazerność go zgubiła. „Fabryka pieniędzy” została za-

mknięta przez policję. Mały biznesmen trafi do sądu dla nieletnich, ale

w przyszłości może zostanie dyrektorem mennicy państwowej.

Student prawa (21 l.), syn pro-

kuratora i sędziny , został w Lu-

blinie zatrzymany za posiadanie zdjęć z pornografią dziecięcą oraz przed-

stawiających przemoc i seks ze zwierzętami. Korzystał z Internetu i wymie-

niał się zbiorami z innymi zboczkami z kraju i zagranicy. Policja zarekwiro-

wała komputer, w którym znaleziono setki zdjęć z ostrą pornografią. O los

studenta jesteśmy spokojni: rodzice postarają się o dobrych adwokatów.

70-letnia mieszkanka podolsztyń-

skiej wsi przyszła z bronią do za-

kładu stolarskiego, by odebrać zaliczkę od nieuczciwego rzemieślnika. Miał

jej zrobić meble w ciągu jednego miesiąca, ale wziął forsę i „zapomniał”,

a zaliczki nie chciał zwrócić. Jadwiga W. przyłożyła pistolet gazowy do

głowy żony stolarza i zażądała oddania 6 tys. zł. Jeśli wszyscy oszukani

zaczną w ten sposób dochodzić swoich praw, to Urząd Ochrony Konkuren-

cji i Konsumenta zostanie rozwiązany.

której na przykład Elton John czy

David Bowie wyglądali jak nie-

śmiałe pensjonarki. Freddie, który

miał ognisty temperament, szalał

po scenie w strojach, jakich jesz-

cze świat rocka nie widział: saty-

nowe kocie skóry z głębokimi de-

koltami ukazującymi gęsty, czarny

zarost. Nakładał na siebie futra

i atłasowe spodnie, krótkie bolerka,

rajstopy, pończochy z podwiązkami.

Dwóch przyjaciół z Dobrego Mia-

sta (woj. warmińsko-mazurskie)

popiło zdrowo i postanowiło zabawić się w kaskaderów. Jeden z nich usiadł

na masce samochodu, a drugi za kierownicą. Finał? W czasie ostrej jazdy

ten od cyrkowej ekwilibrystyki spadł z maski pod koła auta, a prowadzący

walnął w przydrożny słup. Obaj trafili do szpitala z ciężkimi obrażeniami.

W dniach, kiedy na ekrany kin wchodzi hollywo-

i biznesmenów, że jako prezydent nie podejmuje

żadnych sensownych inicjatyw.

Problemy pojawiły się wtedy, gdy ludzie uświadomi-

li sobie wreszcie, że to jemu zawdzięczają uwikłanie

w wojnę iracką i skłócenie z Europą. Co prawda w nie-

wielkim stopniu zaszkodziła mu afera Rywina , ale praw-

dziwe schody zaczęły się wraz kłopotami jego przyjacie-

la i pupila – Ja-

na Kulczyka .

Ludzie pamię-

tają sprzed pa-

ru lat fotki

wszędobylskie-

go prezydenta,

który brylował razem z doktorem Janem a to na balu,

a to na regularnym pogrywaniu w tenisa. Teraz ci ludzie

dowiadują się, że dzięki tej zażyłości Kulczyk sprzeda-

wał i kupował najlepsze kąski III RP. A Kwaśniewski?

No właśnie, co z tego tortu miał mąż pięknej Jolanty ?

Co z Aleksandrem będzie później, pokaże czas, on

sam jednak gra dalej. Po mistrzowsku i we właściwym

czasie zaangażował się w rozwiązanie konfliktu na Ukra-

inie, a jeśli wraz z Solaną i Adamkusem uratuje ten

kraj przed wojną domową i rozpadem, to zdobędzie so-

bie międzynarodowy podziw i uznanie. Sygnalizuje tak-

że chęć zjednoczenia wokół siebie polskich partii lewi-

cowych. Pomysł jest zabawny, no bo cóż Kwaśniewski ma

wspólnego z myśleniem prospołecznym... Złe języki jed-

nak mówią, że sprawę traktuje poważnie i że to z jego

inicjatywy „Gazeta Wyborcza” prowadzi kampanię wy-

mierzoną w inicjatywę Izabeli Jarugi-Nowackiej , czyli

w Unię Lewicy („FiM” 49/2004). Kwaśniewski chce po-

dobno skłócić wewnętrznie Unię Pracy, a także mniej-

sze lewicowe partie (w tym RACJĘ) między sobą, aby

zawczasu zniszczyć konkurencję dla swojej przyszłej pseu-

dolewicowej formacji. Miejmy nadzieję, że na tym wła-

śnie się potknie.

Waleria Hofman z Łodzi otrzyma-

ła wezwanie do rozpoczęcia na-

uki w podstawówce. W piśmie skierowanym do jej rodziców mogła prze-

czytać: „Dyrekcja Szkoły Podstawowej nr 189 w Łodzi, ul. Kossaka 19,

prosi o pilną informację osobistą lub telefoniczną, czy córka będzie uczęsz-

czała do szkoły”. Szkopuł w tym, że pani Waleria jest sierotą, ma 107 lat,

jest najstarszą łodzianką, a podstawówkę ukończyła jeszcze pod zaborem

rosyjskim.

odzka megaprodukcja o największym wodzu

i strategu wszech czasów Aleksandrze Wielkim,

ośrodki badania opinii publicznej odnotowują kolej-

ny spadek notowań Aleksandra Kwaśniewskiego,

cudownego dziecka polskiej polityki salonowej. Chwi-

lowe zachwianie czy schyłek pięknej kariery?

Jeżeli nawet

nie uznamy Kwa-

śniewskiego za

męża stanu wiel-

kiego formatu,

to i tak jest nie-

wątpliwie naj-

zdolniejszym polskim politykiem. Przede wszystkim z po-

wodu talentu w rozwijaniu własnej kariery. Bo czy nie

jest wybitnym graczem człowiek, który z postkomucha

wykreował się na społeczną megagwiazdę (ok. 80 proc.

poparcia w najlepszym okresie), ostoję zdrowego rozsąd-

ku i umiaru oraz przedmiot westchnień milionów czytel-

niczek kolorowych czasopism?

Jak to się zatem stało, że w ciągu zaledwie dwóch

lat stracił jedną trzecią sympatyków i trzykrotnie pomno-

żył liczbę oceniających go krytycznie? Warto zauważyć,

że Kwaśniewski zawsze wychodził z rozmaitych opresji

bez szwanku. Bo któż pamięta dzisiaj o magisterskim

kłamstwie, o pijackich wybrykach w podróżach zagranicz-

nych pierwszej kadencji albo o „aferze kaliskiej”, czyli

o małpowaniu Papy...

Kwaśniewskimu nie zaszkodziły nawet poważniej-

sze rzeczy: to, że w najważniejszych kwestiach (miesz-

kania dla młodych, państwo laickie, aborcja na życze-

nie, ochrona najuboższych) zdradził swoich wybor-

ców, że dla własnej kariery przytulił się do „Wybor-

czej” i Unii Wolności kosztem lewicy, że flirtuje z Ko-

ściołem, że przez lata patronował, a właściwie wy-

kreował korupcjogenną salonową mafię polityków

Opracował AR

RZECZY POSPOLITE

Aleksander Niewielki

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Jeśli Sejm RP przyjmie ustawę o rejestrowanych związkach między

osobami tej samej płci, spowoduje to niepowetowane szkody społecz-

ne, w szczególności w sferze wychowania, małżeństwa i rodziny.

(ks. dr Józef Kloch, rzecznik Konferencji Episkopatu Polski)

W dniu 3 XII 2004 roku parlamentaryzm polski sięgnął dna moral-

nej degrengolady. W dniu tym Senat RP przegłosował projekt ustawy

ustanawiającej zboczenie – jakim jest homoseksualizm – za alterna-

tywną formę pożycia małżeńskiego. (…) Niech każdy z senatorów

SLD, który głosował za ustawą, zamknie się na godzinkę z pedziem

w jednym pokoju! Niech każda senatorka SLD wpadnie na godzin-

ny seans sado-maso-lesbo! Nic tak nie weryfikuje teorii, jak szczypta

praktyki! Czy po takiej miłej godzince będziecie dalej homofilami?

Czy będziecie nadal „tolerancyjni”?

(www.konserwatyzm.pl)

Miejmy nadzieję, że posłowie na Sejm RP nie dopuszczą, za namo-

wą ONZ, do włączenia Polski do globalnego systemu mordowania

nienarodzonych dzieci zwanego aborcją. Pamiętajmy, że jako społe-

czeństwo w większości katolickie winniśmy przestrzegać Praw Bo-

żych, którym to Komitet Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjed-

noczonych ośmiela się bez skrupułów przeciwstawić.

(www.patriota.pl)

Wybrała OH

ADAM CIOCH

DZIAŁA NAWALONY

WZIĄŁ SPRAWY W SWOJE RĘCE

CZYM SKORUPKA...

RAMBO W SPÓDNICY

AMATORZY

CARSKIE WYCHOWANIE

Nr 50 (249) 10 – 16 XII 2004 r.

NA KLĘCZKACH

CZARNE WYGRYWA

zł. Czyli tyle, za ile muszą się utrzy-

mać wielodzietne rodziny z jednym

opiekunem. Teraz Pruszkowski do-

stanie 11 558,30 zł brutto. Zaled-

wie o 2 zł mniej niż jego partyjny

kolega Lech Kaczyński za rzą-

dzenie stolicą. I aż o 3 zł 30 gr

poniżej granicy widełek tzw. usta-

wy kominowej...

Teraz publikacja podbija polski ry-

nek. Autorami rysunków są dwaj

graficy – Dominique Bar oraz

Guy Lehideux , a teksty do „dym-

ków” napisał Louis-Bernard

Koch . W Katolandzie komiks

otrzymał już błogosławieństwo czę-

stochowskiego biskupa pomocni-

czego Antoniego Długosza , bo-

gobojnych plastyków oraz babć

i dziadków różańcowych. Wiele

wskazuje na to, że będzie hitem te-

gorocznej Gwiazdki. Małolaty – za-

miast oczekiwanych śmierdzieli

– dostaną pod choinkę biografię

papieża. Super!

W piątek 26 listopada 2004 r.,

w domach towarowych w całej Pol-

sce odbywała się zbiórka żywności

„na biedne dzieci”. Wyszła z tego

niezła heca...

Naciągano klientów, aby kupi-

li coś dodatkowo i wrzucili do spe-

cjalnych kartonów, których zawar-

tość miała być potem rozdzielona

pomiędzy biedne, głodne dzieci.

Bezpłatną reklamę temu sępieniu

zrobiły tzw. publiczne media. Wia-

domości o jej rzeczywistych organi-

zatorach (czyli beneficjentach) zo-

stała tak dobrze zakamuflowana, iż

na pierwszy rzut oka wydawało się,

że jest to impreza „cywilna”.

Niestety. Jak podało 30 listo-

pada 2004 r. Radio Watykan, or-

ganizatorem piątkowej zbiórki, któ-

ra przyniosła ok. 280 ton darów,

był Caritas Polska. Sklepowi na-

ganiacze (prawdopodobnie więk-

szość z nich działała w dobrej wie-

rze) i darczyńcy po raz kolejny zo-

stali wykorzystani przez najwięk-

szą i najbogatszą firmę, czyli Ko-

ściół kat. Caritas będzie, według

swojego klucza i rozdzielnika, roz-

prowadzał to, czym ludzie o do-

brych sercach chcieli wspomóc naj-

biedniejsze dzieci. Tymczasem po

raz kolejny wspomogli księży i te-

raz doprawdy nie wiadomo, do ko-

go i ile tych darów trafi. I czy

w ogóle.

że połowica pana Zygmunta to zła

kobieta, a ten nie powinien się

z nią żenić.

MAR

Młodzieży Wszechpolskiej. Socjal-

demokraci zaapelowali o nieuczest-

niczenie w tradycyjnych andrzejkach

politycznych organizowanych we

Wrocławiu. Chcieli pokazać, że

wszechpolscy – ze względu na pro-

pagowaną słowem i uczynkiem nie-

nawiść – nie mogą być traktowani

jak normalni partnerzy. Ostatecznie

obrażeni wszechpolacy nie przyszli

na wspomnianą imprezę, czyli boj-

kot się udał.

WALKA NA NOŻE

AFERA DREWNIANA

Policja użyła brygady antyter-

rorystycznej, aby ująć złodzieja

drewna i zabezpieczyć ukradzione

mienie w podkarpackiej wsi Lec-

ka. W czasie akcji zastrzelono psa

i skuto kajdankami dwoje najstar-

szych dzieci zatrzymanego. Do-

mniemany złodziej był podejrze-

wany o kradzież drewna wartości

215 zł. Wierzymy, że kradzieże pa-

ru desek są najpoważniejszymi

przestępstwami, z jakimi mają do

czynienia rzeszowscy stróże prawa.

Podkarpacie, jakaż to musi być

szczęśliwa kraina!

W ZAWIESZENIU

ULGI DLA UBOGICH

Reinhard Marx , biskup za-

chodnioniemieckiej diecezji Trewi-

ru, zawiesił w czynnościach kapłań-

skich ks. Gottholda Hasenhüttla ,

bo ten podczas Ekumenicznych

Dni Kościoła w Berlinie w 2003

roku złamał prawo kościelne,

udzielając komunii ewangelikom.

4 grudnia br. Watykan stosownym

dekretem potwierdził decyzję bi-

skupa; zawieszenie obowiązuje do

czasu, aż Hasenhüttl wyrazi skru-

chę. Sam zawieszony nie czuje cię-

żaru winy i nie może obiecać, że

w przyszłości nie będzie zapraszał

ewangelików do interkomunii. By-

łoby to, jak twierdzi, niezgodne

z jego sumieniem, a podobno nawet

Krk uznaje, że sumienie jest osta-

teczną normą, nawet ponad naka-

zem papieskim. Teoria teorią, eku-

menizm ekumenizmem...

– Jeśli mamy być jedną siłą,

jedną pięścią, to organizacja musi

być sprawna. A będzie sprawna, je-

śli każdy będzie wykonywał pole-

cenia (…). Nie chcemy żadnych

czarnych owiec, ogniem i mieczem

wypalimy to, co niepewne. Strzeż-

cie się pychy. Kim będziecie, jak

przyjdzie dekret sądu koleżeńskie-

go o wykluczeniu? Bez organiza-

cji będziecie niczym! – przekony-

wał założyciel Młodzieży Wszech-

polskiej Roman Giertych (na zdję-

ciu) na zjeździe z okazji 15-lecia

reaktywacji młodocianej przybu-

dówki LPR-u. Dodał jeszcze: – Mu-

simy iść do przodu i ciąć. To jest

walka na noże.

Historia zna już efekty podob-

nych haseł. Przypomnijmy: podczas

„nocy długich noży” z 29 na 30

czerwca 1934 roku wymordowano

przeciwników politycznych Hitle-

ra wewnątrz NSDAP.

Drżyjcie, niepewni członkowie

w nieskalanym łonie wszechpola-

ków!

Popularne w Polsce zwolnienia

od podatków są częstokroć okazją

do zrobienia przez urzędników pre-

zentu kumplom – biznesmenom

w sutannach. Jak podaje „Polityka”,

wśród obdarowanych zwolnieniem

w ubiegłym roku znalazło się Wyż-

sze Seminarium Duchowne w Szcze-

cinie (25 tys. zł), a także Caritas

diec. opolskiej (92 tys. zł).

JEZUS Z KRESKÓWKI

KAPŁON

Konflikt między tradycjonali-

stami a liberałami w Kościele an-

glikańskim przybiera coraz ostrzej-

szą formę. Pojawiają się diecezje

w diecezjach – stanowiące ostoję

tradycji – oraz tzw. latający bisku-

pi, którzy otaczają duszpasterską

opieką np. wiernych nieuznających

święceń kapłańskich dla kobiet. Li-

beralni anglikanie w USA nie da-

ją za wygraną i propagują progre-

sywny anglikanizm, m.in. za pomo-

cą plakatów z wizerunkiem Jezu-

sa przypominającym bohaterów

kultowej kreskówki „South Park”.

Hasło na plakacie głosi: „Kościół

Episkopalny wita wszystkich ludzi

– nawet tych kontrowersyjnych”. Na

innym plakacie nad otwartymi

drzwiami widnieje napis: „Nasze

drzwi są otwarte dla biskupa Ro-

binsona”. Biskup z New Hampshi-

re, publicznie przyznający się do

homoseksualizmu, jest obiektem

ataków konserwatystów różnych

wyznań.

Proboszcz podwarszawskiej pa-

rafii Złotokłos nie tylko szukał mło-

dych mężczyzn w Internecie, wy-

lewnie opisując, jaki seks lubi naj-

bardziej, ale otwarcie przyznawał,

że jest duchownym. Kiedy sprawa

wyszła na jaw (po programie „In-

terwencja” w Polsacie) pleban wy-

jechał do rodziny, natomiast miesz-

kańcy wsi udają, że nic nie wie-

dzieli o skłonnościach wielebnego,

chociaż dziennikarze „FiM” roz-

mawiali z nimi na ten temat już

kilka miesięcy temu. Chociaż ksiądz

– jak sam przyznaje – został skom-

promitowany jako duchowny i na-

uczyciel w gimnazjum, czuje ulgę.

Chciałby odpokutować winy w za-

konie klauzurowym, ale nie wie,

czy biskupi mu na to pozwolą.

W takim zakonie to jest dopiero

dyskretnie...

KOŚCIELNA PRALNIA

Od skrobania płotek rozpoczął

się wreszcie długo oczekiwany pro-

ces biznesmenów oskarżonych

o nadużycia finansowe w głośnej

aferze gdańskiego archidiecezjal-

nego Wydawnictwa Stella Maris.

Na ławie oskarżonych zasiadło na

razie 7 osób (z gdyńskiego Demo-

su, Futura Lesing, Big Auto Han-

del i Hossa), które prokuratura

apelacyjna oskarża o przywłaszcze-

nie na szkodę własnych firm 17,5

mln zł oraz oszukanie Skarbu Pań-

stwa na 7,7 mln zł. Na razie na ła-

wie oskarżonych nie pojawił się spi-

ritus movens całego interesu – ka-

pelan arcybiskupa Gocłowskiego ,

ks. Zbigniew B. Prokuratura ma

na celowniku ponad 20 osób, któ-

re „przewaliły” łącznie ponad 60

mln zł.

MIKOŁAJE

PO KIELICHU

Na ulicach czeskich miast dru-

żyny Świętego Mikołaja walczą

o przetrwanie ze świeckim Santa

Clausem. Tradycyjne orszaki,

w skład których wchodzą także dia-

beł i anioł, borykają się z proble-

mem alkoholizmu, bo w wielu do-

mach przebierańcy roznoszący upo-

minki podejmowani są „kieliszecz-

kiem na rozgrzewkę”. Po kilku ta-

kich wizytach policja sprząta z ulic

zalanych w trupa „świętych” i ich

pomocników. Drużyny św. Miko-

łaja tradycyjnie lądują w izbie wy-

trzeźwień. Czescy psychiatrzy zwra-

cają uwagę, że swawolne zachowa-

nie – zwłaszcza podchmielonych

diabłów – może wywołać stany lę-

kowe u dzieci...

SŁABOŚĆ

KS. JERZEGO

MAR, RP

Mimo że od śmierci Popiełusz-

ki minęło 20 lat, niektórzy nadal

czują jego obecność. Tak jest przy-

najmniej w przypadku Moniki

Prusakow , która twierdzi, że ka-

pelan Solidarności wyraźnie ma ją

w swej opiece. Kiedy dziewczyna

miała kilka miesięcy, Popiełuszko,

który przyjaźnił się z rodziną Pru-

sakowów, został jej ojcem chrzest-

nym. W wieku 5 lat Monika spa-

dła z dachu szklarni. Poczuła wy-

raźnie, że ON ją wtedy stamtąd wy-

dostał. Kiedy rok później miała po-

ważną operację, widziała Popiełusz-

kę, jak z różańcem w ręku modlił

się przy jej łóżku. Teraz dziewczy-

na może w ogóle nie przygotowy-

wać się do egzaminu na studiach,

wystarczy, że poprosi o pomoc

chrzestnego, i już zdaje. Czy to nie

jest demoralizujące?

ZAKAZ PISANIA

PAPA, ROMEK

I A’TOMEK

Sąd Okręgowy w Warszawie wy-

dał kuriozalny wyrok w procesie, ja-

ki piosenkarka Edyta Górniak wy-

toczyła wydawcy dziennika „Fakt”

– firmie Axel Springer Polska. Otóż,

zabroniono dziennikowi… pisać

o wszystkim, co jest związane z Edy-

tą Górniak i jej rodziną, a także pu-

blikować ich zdjęć oraz fotografii

nieruchomości i przedmiotów na-

leżących do piosenkarki. Wyrok jest

formą cenzury prewencyjnej i już

jesteśmy w stanie wyobrazić sobie

podobne orzeczenie zakazujące np.

„Faktom i Mitom” pisania o Ko-

ściele dlatego tylko, że Kościół nas

nie lubi.

Kilka miesięcy temu we Fran-

cji ukazał się (przyjęty bez więk-

szego entuzjazmu) komiks o życiu

papieża „Z Wadowic do Rzymu”.

DOM

Jadwiga Pruchnal , żona cięż-

ko chorego Zygmunta , jednego

dnia straciła męża i dach nad gło-

wą. Pomogła jej w tym teściowa,

Zofia , która zabrała syna od rze-

komo złej synowej i wprowadziła

się z nim do fundacji prowadzo-

nej przez księdza Jana M. Księ-

żulo bynajmniej nie okazał się bez-

interesowny. W zamian za opie-

kę pani Zofia zgodziła się prze-

kazać na rzecz księżowskiej fun-

dacji... swój dom. Nikogo nie ob-

chodzi, że Jadwiga Pruchnal zna-

lazła się na bruku. Sutannowy

skwitował całą sprawę – zapewne

w kontekście zasady nierozerwal-

ności małżeństwa – stwierdzeniem,

MAR

TRZECI BLIŹNIAK

BOJKOT „ŁYSYCH”

Lubelscy radni uchwalili, że

prezydent grodu Andrzej Prusz-

kowski (PiS) musi zarabiać wię-

cej. W sumie podwyżka pensji

i różnych dodatków wyniosła 500

Stowarzyszenie Młoda Socjalde-

mokracja (młodzieżówka SdPl) pod-

jęło skuteczną akcję bojkotowania

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: