SCENARIUSZ POŻEGNANIA STARSZAKÓW
Data: 20.06.2011
Osoby prowadzące: Jolanta Nowaczyk, Justyna Szymkiewicz-Waksmańska
Cele ogólne:
Ø Czynne uczestnictwo dzieci w planowaniu i przygotowaniu uroczystości z okazji
ukończenia przedszkola
Ø Wyrabianie więzi uczuciowej z pracownikami przedszkola,
Ø Umiejętność recytowania wierszy, śpiewania piosenek, odgrywania swojej roli w
przedstawieniu,
Ø Czerpanie radości z przygotowanej uroczystości.
Przebieg spotkania:
1. Powitanie zaproszonych gości
Skończyły się figle, skończyły swawole
Żegnamy dziś nasze kochane przedszkole.
W tym dniu uroczystym, podziękować chcemy,
Zaśpiewać, zatańczyć jak tylko umiemy.
Lecz nie myślcie sobie, że tu będą cuda.
My sami nie wiemy czy nam się to uda
Ale szczere chęci mamy i za błędy przepraszamy.
2. Inscenizacja „Pożegnanie przedszkola”
• Dzieci śpiewają na melodię piosenki Uczeń I klasy (muzy. L. Miklaszewski).
1. Stańmy razem w dużym kole.
Żegnaj, miłe nam przedszkole.
Hejże hej. Hejże ha! (bis)
Każdy radość w sercu ma.
2. Miło tutaj zawsze było,
ale dobre się skończyło!
Hejże hej!, Hejże ha! (bis)
Czeka na nas już szkoła.
• Dzieci-litery, ustawione są w półkolu według kolejności liter w alfabecie.
Pani: Dzieci, opowiedzcie czego nauczyłyście się w przedszkolu?
Dziecko 1. (ma przypiętą literę A, w ręku trzyma jedynkę)
Poznaliśmy literki, oto one.
A, które musi być zawsze pierwsze.
Dziecko 2. (trzyma namalowanego bałwanka)
B – brzuchate jak bałwanek.
Dziecko 3. (trzyma cytrynę)
C – cierpkie jak cytryna.
Dziecko 4. (trzyma obrazek domku)
D – długie jak droga do domu.
Dziecko 5. (trzyma namalowany ekran, w nim napis echo)
E – jak ekran i echo.
Dziecko 6. (trzyma flet)
F – jak flet i figle.
Dziecko 7. (trzyma namalowaną górę)
G - garbate jak góra.
Dziecko 8. (jedzie na hulajnodze)
H - hasające na hulajnodze.
Dziecko 9. (trzyma narysowane iskierki)
I – iskrzące w iskierkach.
Dziecko 10. (trzyma pluszowego jeża)
J – jak jeż i jeżyna.
Dziecko 11. (trzyma książkę)
K – kolorowe jak książki.
Dziecko 12. (trzyma liść)
L – jak liście latem w lesie.
Dziecko 13. (trzyma namalowanego łabędzia)
Ł – ładne jak łabędź.
Dziecko 14. (trzyma mydło)
M – mydlane i mleczne.
Dziecko 15. (trzyma namalowane niebo)
N – napisane na niebieskim niebie.
Dziecko 16. (trzyma namalowane okno)
O – jak ogrom za oknem.
Dziecko 17. (trzyma ubijaczkę do piany; udaje, że ubija pianę w miseczce)
P – puszyste jak piana.
Dziecko 18. (trzyma radio)
R – roztańczone jak radosny przedszkolak.
Dziecko 19. (trzyma rysunek węża w kształcie litery S)
S – syczące jak wąż, skrzeczące jak sójka.
Dziecko 20. (trzyma namalowana tęczę)
T – tańczące w tęczy.
Dziecko 21. (trzyma namalowana uśmiechniętą buzię)
U – uśmiechnięte od ucha do ucha.
Dziecko 22. (trzyma paski bibułki, którymi porusza)
W – wirujące z wiatrem.
Dziecko 23. (trzyma zamek do drzwi)
Z – zgrzytające w zamku.
Pani: A gdzie jest Ż?
Z kąta sali wychodzi dziecko przebrane za żółwia; porusza się wolno.
Żółw:
Szedłem powoli, bo ż jest ostatnią literą. Więc się nie muszę spieszyć. Myślałem, że zdążę.
Dziecko 1. Ale ż jest ciągle potrzebne, więc nie może się wlec jak żółw.
Żółw: Od tej pory żadne ż się nie spóźni.
Dziecko 2. Pięknie śpiewamy, pięknie tańczymy.
To nasze panie nas nauczyły.
Dziecko 3.
Więc im teraz piosenką podziękujemy,
wdzięczni, że tyle umiemy.
Zaśpiewajmy, tylko głośno,
niech im oczy szczęściem rosną.
Dziecko 4.
Przecież to ich ciężka praca,
przedszkolaka tak wzbogaca.
Miły uśmiech, ciepłe ręce
dla nas wciąż otwarte serce.
(Dzieci śpiewają na melodię Uczeń I klasy)
1.Dziękujemy paniom naszym,
niech im się szczęśliwie darzy.
Hejże hej! Hejże ha! (bis)
Niech dzień każdy radość da.
2. W szkole uczyć się będziemy,
lecz o nich nie zapomnimy.
Hejże hej ! Hejże ha! (bis)
Pamięć nasza będzie trwać.
3. Młodsze dzieci też żegnamy,
niechaj idą w ślad za nami.
Dobry przykład każdy da.
Dziecko 5:
Ile gwiazdek na niebie,
ile listków na drzewie,
ile nutek w piosence,
ile bije me serce,
ile pestek w słoneczniku,
ile wszystkich wierszyków,
ile liczb nie doliczymy.
Dzieci razem: Tyle szczęścia naszym paniom życzymy!
Niechaj wszystkim paniom, zawsze słońce świeci.
Niech się zawsze cieszą , ze swych mądrych dzieci.
Dziecko 4
Znamy już litery i umiemy czytać,
znamy też cyfry, znaki matematyczne i umiemy liczyć.
Możemy rozpocząć naukę w pierwszej klasie.
3. Piosenka „Przedszkole - ulubione miejsce” (Dziecięce teatrzyki)
1. My do szkoły nie pójdziemy, nie pójdziemy, nie pójdziemy,
Wszyscy tutaj zostaniemy, zostaniemy tu.
Tutaj panie nasze miłe, nasze miłe, nasze miłe,
Tutaj czas beztrosko płynie, miło płynie nam.
Ref:. Przedszkole, przedszkole ulubione miejsce moje,
Tu chcę zostać jeszcze trochę, zanim pójdę w dalszą drogę.
2. My do szkoły nie pójdziemy, nie pójdziemy, nie pójdziemy,
Tutaj wszyscy o nas dbają, o nas dbają, o nas dbają,
Tutaj wszyscy nas kochają, tak kochają nas.
4. Wiersze.
1. W naszej grupie już od trzylatków,
Nie brakowało wiercipięt, ani gagatków.
Mamy furę gaduł i spóźnialskich kilku.
2. Ktoś się nieraz w szatni rozpychał łokciami,
Więc się pani martwi i wzdycha czasami.
Ale kiedyś z nami skończą się kłopoty,
Już my wszyscy Panią zapewniamy o tym.
3. Zostawiamy swe zabawki,
Które smutno spoglądają.
Wiedzą wszystkie o tym dobrze,
Że dziś z nami się żegnają.
4. Niech żyją nasze panie
I kraj dziecinnych lat.
To nasze pożegnanie,
Bo już nas wzywa świat.
5. Weźmy wszyscy się za ręce
Mali przyjaciele.
Uśmiech w naszej jest piosence,
Radość i wesele.
5. Piosenka pt. „Podajmy sobie ręce”.
Chociaż świat dokoła, dziwny jest i wielki.
A my tacy mali, mali jak kropelki.
Ref. Podajmy sobie ręce w zabawie i w piosence,
W ogródku przed domem, na łące znajomej.
Podajmy sobie ręce, przez burze i przez tęczę.
Pod gwiazdą daleko, nad rzeką i rzeczką.
Kiedy nagle z bajki zniknie dobra wróżka.
Kiedy szary smutek zajrzy do fartuszka.
Ref. Podajmy sobie ręce...
Choć nas czasem dzielą nieprzebyte góry,
Nienazwane drogi, zachmurzone chmury”.
6. Wiersz „Pani dyrektor”
Od początku była z nami i z naszymi kochanymi rodzicami,
Przejęta wszystkimi troskami.
Nad wszystkim czuwała
I o naszą przyszłość dbała-
Nasza Pani Dyrektor ukochana.
Za to wszystko dziękujemy.
Niech nam Pani dziś wybaczy
Żeśmy czasem byli źli
I z uśmiechem niech popatrzy
Bo co złego to nie my.
7. Piosenka „Pani dyrektor”(Sześciolatki)
1 . Jest taka pani w przedszkolu,
która o wszystko dba,
imię każdego dziecka,
dobrze na pamięć zna.
Ref:. Pani dyrektor kochana,
my dziękujemy dziś Pani,
za Pani ciężką pracę
i za opiekę nad nami. (2x)
2. Za piękne sale w przedszkolu,
zabawek wielki stos,
okazać wdzięczność chcemy
śpiewem na cały głos.
8. Wiersz.
Kiedy przyszłam do przedszkola,
Byłam wtedy taka mała.
Jak mamusia szła do pracy,
Ja za nią płakałam.
Panie Jola, Marysia i Basia łezki ocierały
I bardzo mi w tych trudnych czasach pomagały.
Za to wszyscy dziękujemy.
Potem czasy się zmieniły:
Pani Jola i Małgosia z nami się bawiły.
Nowe rzeczy, nowe słowa, aby mądra była głowa.
Dobra rada dla nas zawsze była gotowa.
I ostatni roczek minął, jakby z bicza trzasł.
Nasze panie Jola i Justynka
Pomagały spełniać nasze marzenia.
Nauczyły nas tu liczyć i prosiły, by czytanie ćwiczyć.
9. Piosenka „Żegnamy naszą panią”
1. Od pierwszego dnia w przedszkolu była razem z nami,
Wciąż o wszystko się troszczyła, nie byliśmy sami.
Jak być dobrym przedszkolakiem ciągle nas uczyła,
Podczas wszystkich naszych zajęć zawsze bardzo miła.
Ref:. Dziękujemy, dziękujemy naszej pani,
Tę piosenkę za to teraz jej śpiewamy,
Zawsze taka sama, dobra i wesoła,
Skupia wokół siebie wszystkich dookoła.
2. Gdy czasami coś nie wyszło zaraz pocieszała,
Podczas zajęć bardzo chętnie dzieciom pomagała,
Dziś żegnamy się z przedszkolem w sercach smutek wielki,
Wyrażamy naszą wdzięczność w słowach tej piosenki.
10. Wiersze.
Dziękujemy również naszym paniom woźnym:
Reni, Basi, Dorocie i Agacie-
Za to, że rano już od progu uśmiechem nas witały,
Potem nam posiłki podawały
I nasze sale sprzątały.
Jest jeszcze jedna pani, która w ukryciu często bywała,
Ale i do naszej sali często zaglądała:
Pani intendent – Liliana,
Która o nasze brzuszki dbała i smaczne produkty na zdrowe posiłki kupowała.
Dzięki paniom kuchareczkom:
Zosi, Lucynce, Ali i ich kluseczkom-
Dziś już niejedno dziecko wyrosło z Tadka- niejadka
...
jo-chom