radiestezja_pierwsze_kroki.pdf

Radiestezja- pierwsze kroki.

WWW.TRANSMISJA.NSCENTER.PL

AUTOR I WŁAŚCICIEL PRAW AUTORSKICH, W TYM ROZPOWSZECHNIANIA, DRUKOWANIA I PRZETWARZANIA W INNEJ

FORMIE NIŻ TA: IRMINALA

Bez zgody autora zabrania się drukowania tego tekstu w formie masowej, płatnej, jakiejkolwiek komercyjnej lub jako część innych

publikacji. Niniejsze prawo do tego ma jedynie autor i to jedynie od niego zależy, czy je wykorzysta i czy tekst będzie miał charakter

komercyjny. Jeśli zapłaciłeś za ten tekst chociaż złotówkę (albo precyzyjniej: cenę kosztów wydruku przekroczono)- zgłoś mi to:

irma21@op.pl

Wstęp

Wahadło czy różdżka same się nie poruszą. To są tylko odbiorniki, a ruch ich jest

odpowiedzią na sygnały biegnące z podświadomości osoby je trzymającej. Wszystkie obiekty

emitują fale elektromagnetyczne. Radiesteta, to osoba, która wyćwiczyła w sobie selektywny

odbiór fal owych. W radiestezji znane jest pojęcie nastawienia mentalnego, które jest po

prostu zdolnością do selektywnego odbioru żądanej informacji i przekształcania jej w z góry

ustalony kod znaków reakcji organizmu– powodujący ruch wahadła. Prawidłowo ćwiczone

nastawienie mentalne rejestruje i odbiera podświadomie, niezauważalne dotąd sygnały. To

takie informacje podprogowe. Docierają one do mózgu, zostają zamienione na impuls

elektryczny, a ten pobudza mięśnie do mikrodrgań i.......wahadło zaczyna się poruszać.

Zarejestrowany sygnał i jego przesył (czyli tak zwana wrażliwość radiestezyjna) zależą od

wielu czynników, ale o tym później.

Wybór wahadła

Twoje pierwsze wahadło powinno być lekkie, nie za duże, proste w obsłudze, bezpieczne, no

i oczywiście musi Ci się podobać. Musi Ci pasować. Musisz je mieć w ręce. Poczuć jego

ciężar i jak chodzi. Czy lekko się nim kręci? Czy nie jest za duże? Większość radiestetów

poleca wahadła z mosiądzu i drewna bukowego. Dla celów bioenergoterapeutycznych

przydatne będą wahadła zakończone szpiczasto. Są bardzo czułe, ale też wymagają precyzji

(no ale my mamy przecież ambicje). Jeżeli chodzi o wagę- wahadła ciężkie mogą

spowodować szybkie zmęczenie ręki, a te za lekkie, reagować na wszystkie sygnały i

zakłócenia, wykonując zbędne ruchy.

Co to znaczy bezpieczne? Nie będę tu wchodzić w opis szczegółowy wahadeł. Sprawa

wygląda tak: niektóre z nich, przy odpowiednim ustawieniu i nastawieniu, promieniują pewną

długością fali- tak zwaną zieleń ujemną. Zieleń ujemna ma najkrótszą długość fali, charakter

radioaktywny i jest najsilniejszym promieniowaniem w radiestezji. Wahadła o takich więc

właściwościach może używać tylko wytrawny radiesteta. Na przykład wahadło „Karnak”, czy

egipskie ”Ozyrys”. Ja osobiście używam wahadła egipskiego „Izis”. Zgrabne, ładne,

bezpieczne, nie wymaga odpromieniowania, mentalne- pracuje jako odbiornik i nadajnik.

Polecam.

Wahadło egipskie „Izis”

BHP w pracy radiestety

Ciągłe przebywanie w sferach napromieniowanych (cieki), a jest to związane z pracą

radiestety, zwiększa prawdopodobieństwo zachorowań zwłaszcza, gdy człowiek szczególnie

nastawia się na odbiór. Co więc robić? Radiesteta powinien tak postępować, aby jak najkrócej

przebywać w strefie promieniowania szkodliwego. Po każdej sesji dobrze się

odpromieniować. Można na przykład przytulić się do drzewa i mentalnie oddać mu „złą”

energię, a pobrać dobrą. Można też tą złą „przerzucić” na bursztyn lub po prostu przed pracą

wyobrazić sobie, że jesteśmy otoczeni ochronnym kokonem. W myślach tworzymy sugestie:

„ Jestem w złotym kokonie, który tworzy ochronną osłonkę. Szkodliwe promieniowanie jest

odbijane. Odbieram sygnały, nie absorbując przy tym szkodliwego promieniowania.”

Jeżeli nasze zainteresowania pójdą w kierunku radiestezji terapeutycznej, to po każdej sesji

należy odciąć się od klienta (pacjenta) na przykład tnącym ruchem ręki- dzielącym przestrzeń

na nas i jego lub na początku zastosować kokon.

Jeżeli już wybierzemy wahadło to dokładnie należy się zapoznać z jego właściwościami.

Jeżeli w trakcie pracy z wahadłem pojawiać zaczną się objawy zmęczenia, bóle różnorodne,

lub senność- zaprzestać na jakiś czas. Po każdej dłuższej sesji z wahadłem dobrze by było

zregenerować się. Metoda do wyboru- czy to będzie oddech energetyczny, czy po prostu

posłuchamy dobrej muzyki, wyobrażając sobie jak nasz organizm wchłania oczyszczające i

regenerujące białe światło. Szybko działa mudra energii - łączymy opuszki palca środkowego

i serdecznego z opuszką kciuka, a pozostałe palce są swobodnie wyprostowane. Fajna i

skuteczna jest też metoda wibrogimnastyki. Stajemy przed ścianą, wznosimy się na palce i

gwałtownie opadamy na pięty. Dodając do tego głębokie przeponowe oddychanie

oczyszczamy się z różnorakich syfów. Do wyboru do koloru.

Postawa

Przed pracą z wahadłem, energetyzujemy się wybraną metodą, wyciszamy i co najważniejsze:

rozluźniamy. Proponuję mudrę gyan. Palec wskazujący dotyka lekko czubka kciuka, a

pozostałe są wyprostowane. Nie krzyżujemy nóg, a kręgosłup starajmy się trzymać prosto.

Nie pracujemy, jak jesteśmy chorzy, zmęczeni, pod wpływem różnych używek, czy leków,

szczególnie psychotropów, przeciwbólowych, rozkurczowych, czy tonicznych. W pracy

mamy być skupieni, spokojni i.... wierzyć w swoje umiejętności. Należy unikać myślenia

intensywnego o problemie, bo nakręcimy podświadomość i wyjdą nam głupoty. Nie zaleca

się pożyczania swojego wahadła osobom trzecim, a niektórzy reagują nawet wrzaskiem, jak

ktoś obcy dotyka ich sprzętu.

Znalezienie własnej długości fali

Zaczynamy. Kciukiem i palcem wskazującym prawej ręki chwytamy sznurek tuż przy

zawieszeniu wahadła, a pozostały zwisający, chowamy w zagłębieniu prawej dłoni. Lewą

dłoń, wewnętrzna stroną do góry, umieszczamy na wysokości splotu słonecznego, wygodnie

przed nim. Wahadło trzymamy w odległości do 5 cm nad otwartą lewą ręką. Nie napinamy

rąk!. Zadajemy w myśli pytanie : Gdzie jest punkt na nitce odpowiadający mojej długości fali?

Powoli przesuwamy palce trzymające sznurek, zsuwając wahadło. W miarę wydłużania

sznureczka natrafimy na punkt, w którym wahadło zacznie poruszać się ruchem kołowym.

Przejdźmy tak do końca nitki i zapamiętajmy miejsca, gdzie wahadło się kręciło. Powtórzmy,

skupiając się na takiej długości sznurka, przy której obroty wahadła są największe lub

najszybsze. Musicie wyczuć tą odległość. Zawiązujemy węzełek lub przesuwamy koralik, w

który wiele wahadeł jest zaopatrzonych, w to najlepsze miejsce. To nasz punkt. Przy pracy z

wahadłem będziemy właśnie tam chwytać.

Konwencja ruchów wahadła

Z wahadłem swoim musisz opracować pewien kod, klucz znaków, jakimi będziecie się

komunikować. W tym celu lewą dłoń kładziemy na stole, wewnętrzną stroną do góry, prawą

rękę opieramy na łokciu. Wahadło kierujemy nad lewą rękę i programujemy je. Rozkręcamy

w prawą stronę i mówimy:

Każdą odpowiedź na pytanie, która będzie brzmiała TAK, będziesz sygnalizować obrotami w

prawo.

Teraz rozkręcamy w lewo, i podajemy sugestie, że taka będzie odpowiedź na NIE.

Kołyszemy (ruchy oscylacyjne) i nadajemy sugestię, że tak będzie NIE WIEM.

Zatrzymujemy wahadło w bezruchu i to będzie znaczyć brak jednoznacznej odpowiedzi, lub

źle zadane pytanie. Sprawa bardzo ważna. Pytania muszą być tak zadawane, aby odpowiedź

na nie była jednoznaczna. Krótkie i rzeczowe. Nie oczekujmy odpowiedzi od wahadła za

jednym razem na przykład na pytanie: czy Jasiek jest mężczyzna i czy to prawda, że nie lubi

rosołu i często pija soki owocowe? Wahadło to nie komputer! A więc zadaj sobie kilka pytań,

na które znasz jednoznaczne odpowiedzi. Zgadza się?

Badanie uzdolnień radiestezyjnych

Przystępując do tego ćwiczenia chyba każdy odczuwa podniecenie, ciekawość i niepewność

zarazem. Ale pocieszę Cię: na wynik ten maja wpływ różnorodne czynniki. To, czy jesteś w

danej chwili w dobrej kondycji psychofizycznej, czy wcześniej poddałeś się relaksacji, jak

pracują Twoje czakramy, czy ustaliłeś dobrze długość fali, nawet to, czy za oknem jest burza-

wpływa ujemnie na wynik. A więc jak zwykle: uwierz w siebie i przystępujemy do ćwiczenia.

Lewą rękę przystawiamy bokiem do splotu słonecznego. Nadajemy wahadłu ruch

oscylacyjny. Zadajemy pytanie:

Jakie są moje aktualne uzdolnienia radiestezyjne?

Odpowiedź uzyskamy licząc pełne obroty wahadła, aż do jego wyhamowywania, czy zmiany

ruchu po okręgu, na elipsę. Skala wygląda następująco:

od 0 do 15 obrotów – brak predyspozycji,

od 16 do 30- wrażliwość słaba,

od 31 do 60- wrażliwość średnia,

od 61 do 99- wrażliwość dobra,

powyżej 100- wrażliwość bardzo dobra

Badanie można skrócić dodając w pytaniu „Jakie są....,”polecenie- „ licząc w dziesiątkach”.

Badanie powtarzamy dwa razy, aby mieć pewność. Na razie to tyle. W następnym arcie

dalsze ćwiczenia. Pytania i kontakt mailem. Przyjemnej pracy.

Autor: Irminala

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: