Różewicz, Tadeusz - Uśmiechy.pdf - Tadeusz Różewicz - ChomikKulturalny

I ..

• '- : ''i-

IlinutcJiy

Tadeusz Różewicz

llynuccJiy

ilustracje

Jerzy Tchorzewski

WYDAWNICTWO DOLNOŚLĄSKIE

Pamiętam młodego Tchorzewskiego - może jeszcze kfudenta akademii

sztuk pięknych - kiedy malował nadrealistyczne i rówhoęzęśpie bardgfp

zmysłowe bajki, opowiadania o nagich czarownicach, piękifydkzjtfkserfrffi

ce światła, o kruchych, czarnych staruszkach odchodzących w zaświaty,

0 kotach, słońcach i księżycach.

Znam jego obrazy olejne, gwasze, rysunki od wielu lat; oglądałem jego

obrazy na wielkich i małych wystawach „zbiorowych" i indywidualnych,

oglądałem - kolejno - w trzech pracowniach (jeśli sublokatorski pokoik

w Krakowie można nazwać „pracownią!" Ale, on tam pracował! I jak

pracował...)... były lata, że zasypiałem i budziłem się wśród jego obra-

zów (to na Solnej w Warszawie). Siedzieliśmy dniami i nocami (teraz

nazywa się to „nocnym czuwaniem"?), rozmawiali o malarstwie i poezji,

planowaliśmy jakieś wspaniałe albumy... omawialiśmy ilustracje do

moich tomików. Ze „wspaniałych albumów" nic nie wyszło... żadne

wydawnictwo „artystyczne" nie zechciało się tym nigdy

zainteresować...

Ogrzewałem zziębnięte dłonie przy ogniu tego malarstwa.

Nieuchwytny, krnąbrny, rogaty jest ten Malarz. „Dumna sztuka", jak

mawiał mój ojciec. Sam jest pokarmem swojej sztuki (może dlatego taki

chudy jak szczapa, smolista szczapa), sam jest drewnem na stosie, który

podpala... i jak tu pisać o nim? Językiem płonącej Sodomy i Gomory

1 Hiroszimy i Warszawy i Drezna ? Feniks.

Tchorzewski jest jak krzemień, uderzysz w niego, posypią się iskry.

Jest dobrze wychowany, ale nie jest „uprzejmy". Widzę go, jak uśmie-

cha się ironicznie i ciepło... zmrużone trochę „kocie" oczy...

papieros

w pożółkłych od nikotyny

palcach...

Malarstwo nocą (fragmenty)

Różewicz, Tadeusz - Uśmiechy.pdf