Baza w działaniach patrolowych.pdf

SZKOLENIE WOJSK

rami in¿ynieryjnymi i zapewniaæ skuteczne obezw³adnianie

(niszczenie) podchodz¹cych si³ dywersyjnych przeciwnika.

Batalion ten mo¿e organizowaæ ochronê i obronê od-

cinka drogi przemieszczania wojsk – samodzielnie lub we

wspó³dzia³aniu z si³ami policji i zarz¹dów dróg wojewódz-

kich i powiatowych. Mo¿e otrzymaæ zadanie ochrony

i obrony odcinka linii kolejowej, organizuj¹c s³u¿bê ochron-

no-obronn¹ w obiektach, a tak¿e dozorowanie i patrolowa-

nie odcinków linii kolejowej oraz dzia³ania na podejœciach

do obiektów.

W zale¿noœci od wielkoœci i znaczenia ochranianych

obiektów na danym odcinku drogi (linii kolejowej), batalion

obrony terytorialnej mo¿e broniæ:

2 si³ami kompanii – 3–4 du¿e obiekty (wiadukty, mosty);

2 si³ami dru¿yn – 26–28 obiektów ma³ych.

W ochronie i obronie linii komunikacyjnej (drogowej

lub kolejowej) przez batalion obrony terytorialnej szcze-

gólnego znaczenia nabiera wspó³dzia³anie z pododdzia³a-

mi wojsk in¿ynieryjnych i operacyjnych, z si³ami i œrod-

kami zarz¹dów dróg (zak³adów infrastruktury kolejowej i

trakcji PKP) utrzymuj¹cych sprawnoœæ eksploatacyjn¹

systemu komunikacyjnego, a tak¿e z si³ami prewencji ko-

mend powiatowych policji i oddzia³ów ¿andarmerii woj-

skowej.

W obszarze ty³owym korpusu w terenie lesisto-je-

ziornym dzia³ania przeciwdywersyjne batalionu obrony

terytorialnej bêd¹ skupione na ochronie i obronie obiek-

tów logistyki stacjonarnej i mobilnej (stanowisk dowo-

dzenia, sk³adów, magazynów, instalacji logistycznej

i technicznej).

2 si³ami plutonów – 8–10 obiektów œredniej wielkoœci;

BAZA W DZIA£ANIACH P

DZIA£ANIACH PATR OLOW

OLOW YCH

YCH

Baza patrolu (patrol base) to okrê¿na pozycja obronna zajmo-

wana wówczas, gdy patrol zatrzymuje siê na d³u¿szy czas. Wy-

korzystuje siê j¹ przez okres nie d³u¿szy ni¿ 24 godziny, a po

opuszczeniu jej – nigdy nie zajmuje ponownie. Celem organi-

zowania bazy jest: unikniêcie zdemaskowania przez powstrzy-

manie ruchu w rejonie operacji; organizowanie ¿ywienia, obs³ugi uzbrojenia i odpoczynku; za-

pewnienie warunków do planowania i przygotowania dalszych dzia³añ; reorganizacja si³ przed

okreœlonym etapem operacji lub po jego zakoñczeniu; stworzenie doraŸnego zaplecza dla dzia-

³añ prowadzonych równoczeœnie b¹dŸ jednych po drugich w ramach jednej operacji.

Por. in¿.

ROBERT

BASA£YGA

16 B ATALION

P OWIETRZNODESANTOWY

jonu na bazê na etapie planowania na podstawie

map, danych rozpoznawczych otrzymywanych od S-2

oraz innych dostêpnych Ÿróde³ informacji, a je¿eli to

mo¿liwe – równie¿ podczas osobistego rekonesansu

(zwykle powietrznego). Przy czym wyznacza dodatkowo

rejon bazy zapasowej (alternate base) na wypadek, gdy-

by miejsce na bazê g³ówn¹ okaza³o siê niekorzystne lub

gdyby patrol musia³ ewakuowaæ siê z bazy g³ównej.

W czasie operacji rejon ka¿dej bazy jest przed zajêciem

potwierdzany b¹dŸ zmieniany.

Planuj¹c bazê, dowódca patrolu wybiera teren:

Y którego odleg³oœæ od obiektu dzia³ania umo¿liwia spraw-

ne wykonanie zadania;

Y o mo¿liwie najmniejszym znaczeniu taktycznym dla

przeciwnika;

Y le¿¹cy z dala od szlaków komunikacyjnych i skupisk lud-

noœci;

Y utrudniaj¹cy poruszanie siê pieszo i ograniczaj¹cy mo¿-

liwoœæ obserwacji (pofa³dowany, pokryty krzakami i drze-

wami o ga³êziach rosn¹cych nisko nad ziemi¹);

Y le¿¹cy w pobli¿u Ÿród³a wody, ale nie bezpoœrednio

przy nim;

Y którego warunki umo¿liwiaj¹ prowadzenie przynaj-

mniej krótkotrwa³ej obrony oraz pozwalaj¹ ewakuowaæ

siê z bazy pod jego os³on¹ (w trzech ró¿nych kierun-

kach).

Unika przy tym:

S znanych oraz prawdopodobnych rejonów przebywania

si³ przeciwnika;

S rejonów zabudowanych oraz innych skupisk i miejsc

przebywania ludnoœci;

S gór, wzgórz oraz grzbietów i szczytów wzniesieñ;

S dróg, œcie¿ek, strumieni i innych szlaków;

PRZEGL¥D WOJSK L¥DOWYCH

BAZA W

D owódca patrolu dokonuje wstêpnego wyboru re-

SZKOLENIE WOJSK

Rys. 1. Stanowiska ogniowe wraz z sektorami ognia i obserwacji

W czasie funkcjonowania bazy patrol wykorzystuje tyl-

ko jeden punkt wyjœcia i powrotu do niej, a ka¿da osoba

zbli¿aj¹ca siê do bazy z innej strony jest traktowana jako

potencjalny przeciwnik. Ka¿da osoba zbli¿aj¹ca siê do bazy

jest równie¿ sprawdzana pod k¹tem znajomoœci ustalone-

go przez patrol has³a i odzewu (niezale¿nie od kierunku

podejœcia). Has³o jest podawane œciszonym g³osem po do-

puszczeniu sprawdzanej osoby na odleg³oœæ kilku metrów.

G³ówny kierunek zagro¿enia bazy przyjmuje siê na go-

dzinie 0600, czyli drogê podejœcia patrolu do bazy podczas

jej zajmowania. Niezale¿nie od tego mog¹ istnieæ równie¿

inne kierunki zagro¿enia – odcinki terenu w otoczeniu bazy,

na których ewentualne si³y przeciwnika mog¹ siê ³atwo roz-

win¹æ do akcji przeciwko patrolowi lub którymi mog¹

sprawnie przedostaæ siê w pobli¿e bazy.

Dowódcy poszczególnych szczebli rygorystycznie eg-

zekwuj¹ tzw. dyscyplinê œwiat³a, dŸwiêku i maskowania

(light, noise and camouflage discipline) . ród³a œwiat³a s¹

wykorzystywane jedynie w ostatecznoœci i musz¹ byæ przy

tym zamaskowane (zalecane jest stosowanie œwiat³a czer-

wonego ze wzglêdu na niepowodowanie efektu oœlepiania

oraz nierzucanie siê w oczy w wiêkszej odleg³oœci). Ogni-

ska, ze wzglêdu na odblask œwiat³a i charakterystyczn¹ woñ

dymu, mog¹ byæ rozpalane tylko w wypadku bardzo niskich

temperatur zagra¿aj¹cych zdolnoœci przetrwania patrolu.

Porozumiewanie siê g³osem jest mo¿liwe tylko szeptem,

a wszelkie czynnoœci w bazie s¹ wykonywane z ostro¿no-

œci¹, aby unikn¹æ intensywnych odg³osów. Z tego samego

wzglêdu unika siê rozpoznawania otoczenia bazy w nocy,

gdy pokrycie terenu mo¿e powodowaæ ha³as podczas prze-

mieszczania siê. Nikt w bazie nie porusza siê bez wyraŸnej

i uzasadnionej koniecznoœci, dziêki czemu unika siê zdema-

skowania na skutek ³atwo rzucaj¹cego siê w oczy ruchu.

Gotowoœæ bojowa

Dowódca patrolu okreœla stan jego gotowoœci bojowej

(alert posture) w poszczególnych etapach funkcjonowania

w bazie. W zale¿noœci od sytuacji patrol utrzymuje 100%

lub 50%, ale nie mniej ni¿ 33% stanu osobowego w pe³nej

gotowoœci do reagowania na dzia³anie przeciwnika.

Zawsze 30 minut przed brzaskiem oraz 30 minut przed

zmierzchem dowódca patrolu doprowadza 100% si³ do pe³-

nej gotowoœci bojowej ze wzglêdu na najwiêksze (w tych

porach) prawdopodobieñstwo ataku przeciwnika. Czas

czuwania (stand-to) rozpoczyna siê 30 minut przed wscho-

dem s³oñca i trwa do 30 minut po jego wschodzie oraz 30

minut przed nastaniem ciemnoœci i trwa do 30 minut po ich

zapadniêciu. Podczas czuwania 100% si³ patrolu pozostaje

w bazie w pe³nej gotowoœci do reagowania w wypadku

kontaktu z przeciwnikiem.

Dowódcy poszczególnych elementów opracowuj¹

i wprowadzaj¹ zmiany na posterunkach obserwacyjnych

oraz na pozycjach. Zastêpca (pomocnik) dowódcy patrolu

S dolin i depresji o niewielkich rozmiarach oraz miejsc

podmok³ych, na których nie jest mo¿liwe przygotowanie

pozycji obronnych i zorganizowanie odpoczynku.

Dzia³alnoœæ patrolu w bazie

Dzia³anie patrolu w bazie obejmuje realizowanie przed-

siêwziêæ z zakresu ubezpieczenia i gotowoœci bojowej oraz

osi¹ganie zdolnoœci do kontynuowania dotychczasowych

b¹dŸ prowadzenia nowych dzia³añ.

Ubezpieczenie

Ubezpieczenie jest najwa¿niejszym przedsiêwziêciem

realizowanym w bazie bez przerwy, tj. od pocz¹tku do koñ-

ca jej funkcjonowania. System ubezpieczeñ obejmuje:

R posterunki obserwacyjne (organizowane w warunkach

dobrej widocznoœci);

R patrole do rozpoznawania otoczenia bazy;

R zasadzki na dogodnych drogach podejœcia si³ przeciwnika

(organizowane jedynie przez patrole wiêksze liczebnie);

R obserwacjê i nas³uchiwanie prowadzone w okreœlonych

sektorach przez wszystkie elementy patrolu z ich stanowisk

w ramach utrzymywanej gotowoœci bojowej.

LIPIEC 2002

SZKOLENIE WOJSK

Rys. 2. Wariant rozbudowy stanowisk ogniowych

przygotowuje plan kontrolowania pozycji patrolu przez do-

wódców poszczególnych szczebli. Kontrola ta jest prowa-

dzona bez przerwy, w dzieñ i w nocy (co najmniej jeden

z dowódców w danym czasie kontroluje pozycje). Jedynym

wyj¹tkiem w systemie kontroli jest okres czuwania, gdy

wszyscy dowódcy równie¿ znajduj¹ siê w pe³nej gotowoœci

na swoich stanowiskach.

Dowódcy wszystkich szczebli sporz¹dzaj¹ szkice syste-

mu ognia i ubezpieczeñ dla podleg³ych elementów. Na ich

podstawie dowódca patrolu sporz¹dza szkic systemu ognia

i ubezpieczeñ dla ca³ego patrolu. Organizowanie systemu

ognia w wypadku bazy obejmuje okreœlenie pasów obser-

wacji dla danych elementów oraz sektorów obserwacji dla

poszczególnych ¿o³nierzy, a tak¿e rozmieszczenie min dzia-

³ania kierunkowego oraz przygotowanie stanowisk ognio-

wych. Pasy, sektory i wszelkie inne kierunki okreœla siê za

pomoc¹ charakterystycznych przedmiotów terenowych

oraz azymutów. Umo¿liwia to koordynacjê ca³ego systemu

w dzieñ i w nocy, jak równie¿ w sytuacji zupe³nego braku

charakterystycznych punktów odniesienia. Patrol uzupe³nia

system ognia minami dzia³ania kierunkowego odpalanymi

elektrycznie. Patrole powinny unikaæ stosowania pu³apek

(potykaczy, ³adunków sygnalizacyjnych, min odci¹gowych,

naciskowych itp.), poniewa¿ zwiêkszaj¹ one teren, na

którym patrol pozostawia oznaki swojej obecnoœci, oraz

gro¿¹ ca³kowitym zdemaskowaniem patrolu w razie przy-

padkowego zadzia³ania spowodowanego, na przyk³ad,

przez zwierzêta.

W wypadku patrolu dzia³aj¹cego w sile plutonu i kom-

panii stanowiska ogniowe s¹ wykonywane na przemian

w parach (jeden ¿o³nierz pracuje, drugi prowadzi obserwa-

cjê wyznaczonego sektora). W patrolu w sile dru¿yny

i mniejszym ¿o³nierze przygotowuj¹ stanowiska pojedyn-

czo (na przemian co drugi ¿o³nierz pracuje i co drugi ubez-

piecza). W warunkach niskich temperatur patrol przygoto-

wuje stanowiska do strzelania w postawie strzeleckiej klê-

cz¹cej, a w wy¿szych temperaturach – w postawie strzelec-

kiej le¿¹cej (rys. 1 i 2). Nastêpnie ka¿dy z ¿o³nierzy wyko-

nuje ograniczniki sektora ognia 1 (sector stakes) . Wszystkie

stanowiska s¹ dok³adnie maskowane naturalnymi materia-

³ami pochodz¹cymi z bazy. W twardym pod³o¿u nie rozbu-

dowuje siê stanowisk. W takiej sytuacji ¿o³nierze zajmuj¹

pozycje, umieszczaj¹c plecaki przed sob¹ jako os³onê przed

od³amkami, odpryskami i rykoszetami.

Plan ewakuacji

Plan ewakuacji patrolu obejmuje sposób alarmowania

o zagro¿eniu oraz plan dzia³ania na wypadek kontaktu

z przeciwnikiem. Je¿eli jest pewne, ¿e przeciwnik znajduj¹-

cy siê w pobli¿u bazy nie zauwa¿y³ patrolu, stosuje siê ci-

chy sposób alarmowania. Patrol w skrytoœci osi¹ga wów-

czas pe³n¹ gotowoœæ bojow¹ na pozycjach. Gdy minie za-

gro¿enie, dowódca ocenia sytuacjê i podejmuje decyzjê

o pozostawieniu patrolu w bazie g³ównej lub ewakuacji do

bazy zapasowej. Je¿eli jednak patrol zosta³ zdemaskowany,

¿o³nierz, który pierwszy zauwa¿y³ przeciwnika b¹dŸ zosta³

jako pierwszy przez niego wykryty, otwiera ogieñ i krzy-

kiem informuje resztê patrolu o kontakcie z przeciwnikiem.

Dla pozosta³ych cz³onków patrolu jest to sygna³ o zagro¿e-

niu z danego kierunku. Je¿eli patrol nie osi¹gn¹³ dotych-

czas pe³nej gotowoœci, ka¿dy ¿o³nierz zajmuje swoje stano-

wisko w gotowoœci do otwarcia ognia lub ewakuacji.

Patrol nie prowadzi obrony bazy, lecz jedynie powstrzy-

muje si³y przeciwnika do czasu osi¹gniêcia pe³nej gotowo-

œci przez wszystkie elementy. Najprostszy plan ewakuacji

polega w pierwszym etapie na wycofaniu siê do punktów

zbiórek, a nastêpnie do bazy zapasowej. Jako pierwsze wy-

cofuj¹ siê te elementy, które nie s¹ w kontakcie z przeciw-

nikiem. Po ich wycofaniu, na sygna³ dowódcy patrolu, ele-

ment bêd¹cy w kontakcie z przeciwnikiem zrywa ten kon-

takt przez zadymianie oraz ogieñ i manewr, po czym prze-

mieszcza siê do bazy zapasowej.

Niezale¿nie od sposobu dzia³ania, zajmuj¹c bazê zapa-

sow¹ i przebywaj¹c w niej, patrol utrzymuje wy¿sz¹ ni¿ do-

tychczas gotowoœæ bojow¹ ze wzglêdu na fakt, ¿e przeciw-

nik jest ju¿ zorientowany w obecnoœci wrogich si³ w tym

1 Ograniczniki sektora ognia – dwa paliki z drzewa lub innego materia³u

wbite u wylotu stanowiska ¿o³nierza zgodnie z granicami jego sektora

ognia i obserwacji. Pomagaj¹ utrzymaæ prowadzenie ognia w wyznaczo-

nym sektorze, uniemo¿liwiaj¹c kierowanie broni poza te ograniczniki.

PRZEGL¥D WOJSK L¥DOWYCH

SZKOLENIE WOJSK

Rys. 3. Baza dru¿yny na planie ko³a (wariant)

organizuje przygoto-

wanie do³u ch³onne-

go na odpadki oraz

do za³atwiania po-

trzeb fizjologicznych,

a dowódcy poszcze-

gólnych elementów –

miejsca do oddawa-

nia moczu (jedno na

element). Ka¿dy ele-

ment patrolu usuwa

do do³u ch³onnego

wszelkie nieczystoœci

i odpadki. Je¿eli z ja-

kichkolwiek przyczyn

nie jest mo¿liwe przy-

gotowanie do³u

ch³onnego, wszystkie

odpadki s¹ zabierane

przez ¿o³nierzy do

plecaków, a za³atwia-

nie potrzeb fizjolo-

gicznych odbywa siê

do torebek foliowych

b¹dŸ innych tego ty-

pu pojemników. W takiej sytuacji wszystkie nieczystoœci s¹

zakopywane i maskowane w dogodnym do tego miejscu po

opuszczeniu przez patrol bazy.

Spo¿ywanie posi³ków

rejonie. W wypadku bezpoœredniego kontaktu z si³ami

przeciwnika znacznie mniejszymi ni¿ patrol ten ostatni d¹-

¿y do ca³kowitej ich likwidacji, po czym niezw³ocznie opu-

szcza bazê.

Obs³uga uzbrojenia i wyposa¿enia

Obs³uga uzbrojenia i wyposa¿enia, czyli wyczyszcze-

nie i zakonserwowanie broni oraz wyposa¿enia specjali-

stycznego, to jedno z zasadniczych przedsiêwziêæ reali-

zowanych w ramach przygotowañ do dzia³ania i utrzymy-

wania gotowoœci bojowej. Jest ono realizowane nie-

zw³ocznie po zorganizowaniu systemu ognia i ubezpie-

czeñ. W jednym czasie mo¿e siê odbywaæ obs³ugiwanie

25% ca³oœci broni, w tym tylko 33% karabinów maszy-

nowych i (lub) innego ciê¿szego uzbrojenia niezbêdnego

do ewentualnej reakcji na kontakt z przeciwnikiem.

Wszyscy pozostali cz³onkowie patrolu prowadz¹ w tym

czasie obserwacjê w wyznaczonych sektorach. W ra-

mach obs³ugi uzbrojenia i wyposa¿enia jest uzupe³niana

b¹dŸ równomiernie rozdzielana amunicja i inne œrodki

walki oraz sprzêt specjalistyczny. W ciemnoœciach nie

rozk³ada siê ¿adnej broni, a jej obs³ugiwanie w takich wa-

runkach polega na przeczyszczeniu i zakonserwowaniu

przewodów luf i zasadniczych mechanizmów.

Higiena osobista i sanitarna

Racje ¿ywnoœciowe s¹ spo¿ywane wy³¹cznie na zarz¹-

dzenie dowódcy. W jednym czasie nie mo¿e spo¿ywaæ po-

si³ku wiêcej ni¿ 50% si³ patrolu. Jedzenie posi³ków odbywa

siê na przemian w parach, 3–5 metrów za stanowiskami (je-

den z ¿o³nierzy spo¿ywa posi³ek i ewentualnie przygotowu-

je racjê ¿ywnoœciow¹ drugiego, drugi w tym czasie prowa-

dzi obserwacjê wyznaczonego sektora). W wypadku dru¿y-

ny posi³ek spo¿ywa na przemian co drugi ¿o³nierz, 1–3 me-

try za swoim stanowiskiem. W tym czasie pozostali prowa-

dz¹ nas³uchiwanie i obserwacjê w swoich sektorach.

Uzupe³nianie wody

Uzupe³nianie wody organizuje zastêpca (pomocnik) do-

wódcy patrolu. Dowódcy elementów wyznaczaj¹ 1–2 ¿o³-

nierzy, którzy zbieraj¹ do opró¿nionych plecaków puste

manierki i pod dowództwem jednego z dowódców ni¿sze-

go szczebla nape³niaj¹ je wod¹. Podczas uzupe³niania wo-

dy zespó³ ten zachowuje najwy¿sz¹ ostro¿noœæ, stosuj¹c

czêste postoje orientacyjne i dok³adnie siê ubezpieczaj¹c.

W czasie uzupe³niania wody czêœæ ¿o³nierzy zespo³u wyko-

nuje tê czynnoœæ, pozostali natomiast ubezpieczaj¹ ich

okrê¿nie. Wyznaczony dowódca zabiera ze sob¹ radiosta-

cjê. Przed opuszczeniem bazy zastêpca (pomocnik) przed-

stawia dowódcy zespo³u plan dzia³ania na wypadek kontak-

Czynnoœci zwi¹zane z utrzymywaniem higieny osobi-

stej s¹ wykonywane raz na dobê po obs³udze uzbrojenia

i wyposa¿enia. Zastêpca (pomocnik) dowódcy patrolu

LIPIEC 2002

SZKOLENIE WOJSK

tu z przeciwnikiem oraz sprawdza

z nim ³¹cznoœæ.

£¹cznoœæ

Je¿eli patrol ma bez przerwy po-

zostawaæ na nas³uchu w sieci z wy-

¿szym prze³o¿onym, zastêpca (po-

mocnik) organizuje plan czuwania

przy radiostacji. Wyznaczone do tego

celu osoby na zmianê prowadz¹ na-

s³uch na okreœlonej czêstotliwoœci,

przeprowadzaj¹ obs³ugê radiostacji

oraz dzia³aj¹ jako ³¹cznicy miêdzy do-

wódc¹ patrolu i dowódcami poszcze-

gólnych elementów (patrol w bazie

nie wykorzystuje ³¹cznoœci radiowej

miêdzy elementami). W wypadku

dru¿yny przy radiostacji czuwaj¹ ¿o³-

nierze aktualnie ubezpieczaj¹cy,

którzy przekazuj¹ j¹ kolejnym pod-

czas zmiany ubezpieczenia.

Odpoczynek

Odpoczynek jest jednym z podsta-

wowych celów organizowania bazy,

jednak¿e mo¿e mieæ miejsce dopiero

po zrealizowaniu wszystkich wczeœniej

opisanych przedsiêwziêæ. Odpoczynek

w bazie odbywa siê na pozycjach. Je¿eli pe³n¹ gotowoœæ

utrzymuje 50% stanu osobowego patrolu, odpoczynek orga-

nizowany jest na zmianê w parach (jeden ¿o³nierz odpoczywa,

drugi prowadzi obserwacjê w wyznaczonym sektorze). Je¿eli

pe³n¹ gotowoœæ utrzymuje 33% si³, odpoczynek odbywa siê

metod¹ rotacji poszczególnych stanowisk. Na przyk³ad, w pa-

trolu w sile dru¿yny (do 8 osób) ubezpieczaæ w czasie odpo-

czynku mo¿e jeden ¿o³nierz, który prowadzi nas³uchiwanie

i obserwacjê ze swojego stanowiska, po czym o okreœlonym

czasie przekazuje ubezpieczenie nastêpnemu. W plutonie

i kompanii w ka¿dej dru¿ynie jako ubezpieczenie zmieniaj¹ siê

poszczególne pary. Niezale¿nie od zastosowanej metody, do-

wódca ka¿dego elementu dostarcza zastêpcy (pomocnikowi)

plan odpoczynku swojego elementu. Zastêpca (pomocnik)

sporz¹dza ogólny plan odpoczynku ca³ego patrolu, który jest

przekazywany przez kolejnych dowódców kontroluj¹cych po-

zycje w momencie rotacji.

niezale¿nie od jego liczebnoœci i organizacji oraz w ka¿-

dych warunkach terenowych i przy ka¿dej widocznoœci

(rys. 3 i 4).

Baza na planie trójk¹ta

Baza na planie trójk¹ta (triangular base) mo¿e byæ sto-

sowana przez kompanie oraz plutony o strukturze trzech

dru¿yn. Plutony sk³adaj¹ce siê z dwóch elementów oraz

dru¿yny nie stosuj¹ tego rodzaju bazy z powodu niewielkiej

liczebnoœci. Umo¿liwia ona najsprawniejsze rozlokowanie

patrolu zarówno w warunkach dobrej, jak i ograniczonej wi-

docznoœci. Wskazane jest jej stosowanie, gdy jest organi-

zowana przez patrol w ciemnoœciach. Baza na planie trójk¹-

ta wymaga jednak terenu o odpowiednim ukszta³towaniu

i niezbyt gêstym poszyciu w celu zapewnienia celowniczym

karabinów maszynowych warunków do prowadzenia ognia

na ca³ej linii celowania wzd³u¿ pozycji poszczególnych ele-

mentów (rys. 5).

Baza pasywna

Rodzaje baz

Bazy patrolu, w zale¿noœci od kszta³tu, dziel¹ siê na trzy

zasadnicze rodzaje: bazy na planie ko³a, bazy na planie trój-

k¹ta oraz bazy pasywne.

Baza na planie ko³a

Baza na planie ko³a (perimeter base) jest podstawo-

wym rodzajem. Mo¿e byæ stosowana przez ka¿dy patrol

Baza pasywna (passive base) mo¿e byæ stosowana je-

dynie przez patrole w sile dru¿yny i mniejsze. Jest to spe-

cyficzny rodzaj bazy wykorzystywany tylko do odpoczynku

(rys. 8). Bardzo ma³e jej rozmiary zwiêkszaj¹ skutecznoœæ

ukrycia i zapewniaj¹ dowódcy dobr¹ kontrolê patrolu, jed-

nak wiêkszoœæ wczeœniej opisanych przedsiêwziêæ nie jest

PRZEGL¥D WOJSK L¥DOWYCH

Rys. 4. Baza plutonu na planie ko³a oraz przyk³adowy system ognia i ubezpieczeñ

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: