Księga duchów natury.pdf

Kiedy nawiązujemy osobisty kontakt z Matką Ziemią, zyskujemy bezpośredni dostęp do jej

uzdrawiających mocy. Obserwując jakąś formę życia - wodospad, rzekę, drzewo, kwiaty -

kontaktujemy

się z inteligencją i siłą życiową kierującą jej ewolucją. Tym samym otwieramy się na potężną

uzdrawiającą

energię. Natura to doskonała harmonia i jedność wszystkich - elementów stworzenia. Jest ona

najlepszym

uzdrowicielem dla wszelkich aspektów naszego jestestwa.

Nathaniel Altman

Księga duchów natury

W jaki sposób pracować z subtelnymi energiami natury

tłumaczyła Alexandra Świetlik-Oszubska

tytuł oryginału The Deva Handbook

Ali rights reserved

by Dom Wydawniczy LIMBUS, Bydgoszcz 1996

ilustracja na okładce Lotus Studio

redaktor Kazimiera Woźniak

redaktor techniczny Dariusz Idkowiak

ISBN 83-85475-86-9

Dom Wydawniczy LIMBUS

85-959 Bydgoszcz 2, skr. poczt. 21

tel./fax 28-79-74

Spis treści

Podziękowania ................... 7

Wstęp ........................ 9

Część pierwsza JEDNOŚĆ Z NATURĄ

Rozdział l

Kim są dewy? ................... 17

Rozdział 2

Dewy i ludzie: zagubiona więź ......... 43

Rozdział 3

Klucz do nawiązania komunikacji ....... 69

Część druga

DROGA DO WSPÓŁPRACY

Rozdział 4

Potwierdzenie ................... 87

Rozdział 5

Szacunek ...................... 109

Rozdział 6

Pokora ....................... 127

Część trzecia ODKRYCIE

Rozdział 7

Przygotowania ................... 145

Rozdział 8

Inwokacja ..................... 167

Rozdział 9

Wspólnota ..................... 187

Rozdział 10

Uzdrowienie .................... 209

Bibliografia .................... 223

Źródła ........................ 231

O autorze ..................... 235

Podziękowania

(chciałbym niniejszym podziękować wszystkim, którzy wspomagali mnie podczas pisania tej

książki.

Jestem wdzięczny Geoffrey’owi Hodsonowi oraz Dorze Konz, dzięki którym rozszerzyłem mój

horyzont

poznawczy. Jeanne H. Livingstone oraz Johnowi Svirsky dziękuję za dostęp do ich wyjątkowego

ogrodu,

Lindzie James za podpowiedzi w kwestii dewów jako zielarzy. Dziękuję też Johnowi S. Kirslisowi,

Patricio

Pizarro, M. D., Frankowi Cartinowi za przewodnictwo na drodze odkryć. Szczególne

podziękowania

kieruję pod adresem Petera G. Massey’a, za natchnienie, idee i wsparcie, a także ku mojemu

wydawcy,

Robinowi Dutcher-Baye-rowi, za cierpliwość, cenne sugestie oraz rady. I w końcu, chciałbym

podziękować

dewom, duchom natury. Jestem im wdzięczny za natchnienie, miłość i wsparcie, okazane mi w

czasie

przygotowywania niniejszej pracy.

Wstęp

ro ukończeniu college’u, w 1971 roku, rozpocząłem pracę jako Strażnik Ziemi w biurze głównym

Amerykańskiego Towarzystwa Teozoficznego, w Wheaton (stan Illinois). Wówczas to spotkałem

Geoffrey’a Hod-sona, który opisał swe ponadzmysłowe obserwacje de-wów w kilku książkach, m.

in. w

pracy The Kingdom of the Gods. Kiedy następnego roku znalazłem się w Krotona Institute School

Theosophy (Ojai, stan Kalifornia), gdzie Hodson był instruktorem, uznałem go za swego mentora.

Moje zainteresowanie dewami pogłębiło się dzięki współpracy z Jose Alberto Rosa, przy

powstawaniu

książki Finding Your Personal Power Spots. Jose zajmował się tym zagadnieniem „praktycznie”,

podczas

prowadzonych przez niego warsztatów oraz terapii. Pracował w Brazylii. Pomagał ludziom

odnaleźć

„punkty mocy” wewnątrz siebie oraz w naturze.

Terapia ta miała na celu pogłębienie samowiedzy i samoświadomości pacjentów. Kiedy Jose

poznawał

temat drogą bezpośredniego doświadczenia, ja prowadziłem dodatkowe badania naukowe w

bibliotece.

Jako współautor byłem też odpowiedzialny za ostateczną kompozycję i redakcję książki. Wówczas

zachwycałem, się pracą Jose, lecz nie wierzyłem, bym kiedykolwiek mógł sam kontaktować się z

dewami.

Nathaniel Altman

Jednakże kilka lat później przeżyłem taki kontakt. Pracowałem wtedy nad książką The Nonviolent

Revolu-

tion. Strasznie męczyłem się nad rozdziałem o niestosowaniu przemocy wobec środowiska. Im

więcej

zbierałem materiału o szkodach wyrządzanych przez człowieka

- zatruciu powietrza, wody, negatywnym wpływie na glebę, rośliny i zwierzęta - tym bardziej

czułem się

zniechęcony do pracy. Zacząłem wierzyć, że sytuacja jest beznadziejna. Ziemi groziła ekologiczna

katastrofa

- wynikało to jasno z moich zapisków. Był to jedyny rozdział, którego nie mogłem napisać.

Chociaż

stanowił sam środek książki, ominąłem go i skoncentrowałem się na pozostałych częściach.

Zbliżał się termin złożenia pracy u wydawcy. Postanowiłem odwiedzić swoje ulubione miejsce w

pobliskim

lesie, tuż obok wodospadu. Nie wierzyłem, że mogę skontaktować się z dewami (wydawało mi się.

że

mogą to czynić tylko jasnowidze, tacy jak Hodson), ale miałem nadzieję, że zainspiruje mnie

piękno

natury. Spędziłem tam całe popołudnie. Spisywałem myśli, spływające na mnie gdzieś z góry, z

otoczenia.

Były wspaniałe, zgadzałem się z nimi, ale one nie pochodziły z mojego umysłu. Włączyłem je do

tego

„problematycznego” rozdziału. Wiedziałem, że ich źródłem jest sama natura.

Dopiero latem 1991 roku zacząłem świadomie komunikować się z dewami. Przechodziłem

wówczas

głęboki stres, przejawiający się depresją, zmęczeniem, nerwobólami. Jako hipochondryk

wierzyłem, że te

objawy są zapowiedzią mojej rychłej śmierci. Poczułem wtedy potrzebę odpoczynku od miejskiego

zgiełku

Nowego Jor-

Wstęp 11

ku i postanowiłem zafundować sobie wolny tydzień na francuskojęzycznym terytorium Kanady.

Podczas urlopu odwiedziłem ogród botaniczny w Montrealu. Byłem smutny i wyczerpany.

Przemierzałem

wytyczone ścieżki, od czasu do czasu zatrzymując się przy jakiejś roślinie. W pewnym momencie

znalazłem się nad małym jeziorem, zacienionym przez rosnące wokół wierzby. Jedno z drzew

miało

mocny pień, od którego odchodziły rozłożyste, grube konary. Gałęzie rosły prostopadle do pnia, a

ich

końce zwracały się ku niebu pod ostrym kątem. Jeden z konarów miał gładką, wyślizganą

powierzchnię.

Pomyślałem wówczas, że pewnie wielu ludzi wspina się na niego. Był gruby, mocny, łatwo

dostępny i

mógł utrzymać spory ciężar. Kierowany instynktem wspiąłem się na drzewo i położyłem na

potężnej

gałęzi. Objąłem ją rękami, nogami i z całej siły przytuliłem. W przypływie nagłych emocji

bezwiednie

poprosiłem drzewo o pomoc. Nie miałem pojęcia, jakiej pomocy oczekuję.

Nagle poczułem silną zmianę w moim postrzeganiu świata; poczułem, że cała planeta pulsuje

życiem.

Inaczej spojrzałem na naturę. Czułem się jej integralną częścią, a nie postronnym obserwatorem.

Doświadczyłem głębokiego, energetycznego połączenia z drzewem, które wpływało na mój stan

ducha.

Zszedłem z drzewa i położyłem się w cieniu, na trawie. Podziękowałem drzewu za okazaną pomoc.

Wstałem i powoli ruszyłem przez ogród, który wydawał mi się piękniejszy niż kiedykolwiek. W

trakcie

spaceru nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że pozdrawiają mnie wszystkie kwiaty. Doznanie

Nathaniel Altman

to towarzyszyło mi nawet po powrocie do Nowego Jorku. Wziąłem wiec pióro, notes i usiadłem w

pobliskim ogrodzie. Chociaż myśl, że kwiaty chcą się ze mną skontaktować, wydawała mi się

niedorzeczna, postanowiłem zawiesić swe uprzedzenia i otworzyć na kwiatową energię.’

Najpierw pozdrowiłem purpurową petunię. Spędziłem kilka minut na kontemplacji, a później

zacząłem

zapisywać każdą myśl, która tylko przyszła mi do głowy. Oto, co zanotowałem:

Widzisz we mnie stworzenie o niezwykłej sile i głębi. Wewnątrz kwiatu pulsuje Boska Istota: fiolet

jest

pełen Boskiego Światła! Pochodzi ono z samego jądra mego jestestwa, przenika mnie i wypływa

mymi

płatkami. Twoje żyły także pulsują Boskością. Pochodzi ona z najgłębszych pokładów twego

człowieczeństwa. Z twych korzeni, które nazywacie siedliskiem energii Kundalini. Ta energia jest

twoim

życiem.

Jednak nie umiecie korzystać z tej mocy. Ani jej nie znacie, ani nie rozumiecie. W dodatku, często

blokujecie boską energię i jej strumień jest bardzo ograniczony. Dociera tylko do niektórych części

ciała.

Nadal jest piękny, choć niekompletny i przez to słabszy. Ale niekompletność nie jest „zła”, może

oznaczać

nadzieję na pełnię, dążenie do niej, potencjał.

Posłuchaj uważnie: życie jest ruchem, zmianą. Nie możesz czuć się gorszy, bo zdajesz sobie

sprawę ze

swej niedoskonałości. Celem ludzkiego życia - jednostkowo i kolektywnie - jest ruch, zmiana.

Powinniście

uznać i pokochać swą niedoskonałość tak silnie, jak dążycie do doskonałości. Pogódźcie

Wstęp 13

się z nią, bo jesteście właśnie na tym etapie rozwoju. Jeśli to pojmiecie, osiągniecie wyższy,

bardziej

zaawansowany stan duchowej ewolucji.

Większą część lata tamtego roku spędziłem na próbach komunikowania się z kwiatami: w parkach,

ogrodach, przy trawnikach Brooklynu. Otrzymywałem proste, choć oświecone przesłania na temat

roli,

jaką kwiaty pełnią w naturze, duchowości, ekologicznej świadomości. Wiedziałem już, że jeśli ja

mogłem

zyskać dostęp do ich mądrości, w tak zurbanizowanym obszarze jak Brooklyn, to może do niej

dotrzeć

każdy człowiek, w każdym miejscu na Ziemi. Zebrałem te przesłania i zatytułowałem Brooklyn

Spirit

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: