Clayton Donna - Matka chrzestna.pdf - Nieposegregowane - anna9955

DONNA CLAYTON

Matka chrzestna

Tytuł oryginału: Rachel and the M.D.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

W oczach dojrzewającego nastolatka wkrótce po przekro-

czeniu dziesiątego roku życia pojawia się czasem ów szcze-

gólny rodzaj spojrzenia, który wyraża upór na granicy buntu.

Oczy mrużą mu się wówczas, spoglądając na rozmówcę przez

wąziutkie szparki, a każdy normalny rodzic wpada na ten

widok w nie lada popłoch. Sloan Radcliff stał właśnie na

wprost nie jednej, lecz trzech par zwężonych oczu, które

należały do jego trzech dwunastoletnich córek.

Opanował jakoś chaos niezliczonych myśli i trzymając

nerwy na wodzy, odezwał się stanowczo i spokojnie:

- Dziewczynki...

Od dwóch lat wychowywał je samotnie i nauczył się już,

że opanowanie okazuje się niezbyt pomocne, gdy przychodzi

radzić sobie z uporem dzieci. Skoro to jednak on reprezen-

tował w tym gronie dorosły głos rozsądku, pragnął, by jego

zachowanie odzwierciedlało ten fakt.

- Znacie zasady - ciągnął. - Chcę was widzieć w domu

najpóźniej o dziewiątej. Macie dopiero dwanaście lat, więc

moje życzenie jest chyba uzasadnione.

- I kto to mówi?

O Boże! Sydney, najbardziej bystra i porywcza z całej

trójki, coraz częściej waliła bez ogródek. Postanowił zigno-

rować jej pytanie jako mające w sobie zalążki bezczelności.

- Tatusiu - zakwiliła żałośnie Sasha - przecież to tylko

raz w roku. I będą tam wszystkie najfajniejsze dzieci. Musi-

my pójść, po prostu musimy, bo inaczej powiedzą, że jeste-

śmy głupie. - Mówiła z szeroko otwartymi oczami, zmarsz-

czonym czołem, gwałtownie gestykulując. Znaczyło to, że

jego odmowa zrujnuje jej życie na całą wieczność.

Sloan lekko uniósł brwi. Sasha zawsze dramatyzowała,

ale tym razem wyjątkowo szybko sięgnęła po swoje aktor-

skie sztuczki. Widać z tego, że sylwestrowy wieczór jest

tego roku dużo ważniejszy dla jego córek, niż mu się

zdawało.

Zerknął na trzecią z córek, Sophie. Tak jak przewidywał,

stała, obejmując ciasno ramionami żebra, a jej usta tworzyły

wąską linię.

Dziewczynki miały długie, proste, kasztanowe włosy

i orzechowe oczy, wszystkie takie same. Za to ich charaktery,

ich metody radzenia sobie z różnymi sytuacjami, począwszy

od radości i sukcesu, a na złości, rozczarowaniu i stresie koń-

cząc, różniły się jak płatki śniegu, które leciały właśnie z zi-

mowego nieba.

- Tatusiu - zaczęła piskliwie Sydney. - Już od miesiąca

pytamy cię o to przyjęcie. Ledwie starczy nam czasu, żeby

kupić sukienki i buty. Musisz nam odpowiedzieć, i to w tej

chwili.

- Zakupy? - zdumiał się. - Przecież dostałyście nowe

ubrania pod choinkę...

Przerażone spojrzenie Sashy ucięło jego protest.

- Chyba nie chcesz, żebyśmy poszły w czymś takim?

- jęknęła. - Dostałyśmy swetry i dżinsy do biegania na co

dzień. Potrzebne nam suknie.

- Właśnie - zgodziła się z siostrą Sydney. - Musimy

mieć długie, eleganckie suknie. Wszyscy będą tak ubrani.

Pojawiła się okazja, by zmienić nieco nastrój. Sloan scep-

tycznie opuścił kącik ust i zauważył kpiąco:

- Chłopcy będą wyglądać dość idiotycznie.

- Tato! - Sydney i Sasha kręciły głową z dezaprobatą.

- Przecież mówiłyśmy o naszych koleżankach - dodała

Sydney. - Dobrze wiesz.

- Musisz nam odpowiedzieć - naciskała Sasha. - Zostały

tylko cztery dni. Pozwolisz nam pójść?

Odwlekał tę decyzję możliwie najdłużej. Nie wiedział, czy

puścić dziewczynki, czy zatrzymać je w domu i chronić

przed niespodziankami, tym samym okrutnie je rozczarowu-

jąc.

W takich właśnie momentach żałował gorzko, że sam je

wychowuje. Nie miał rodzeństwa, dziadkowie dziewczynek

już nie żyli, nie miał zatem z kim porozumieć się w takich

kwestiach. Czuł się... samotny, zagubiony i niepewny. Nigdy

nie był do końca przekonany co do słuszności swych decyzji.

Potrzebował czasu.

- Słuchajcie, nie możecie w ten sposób wpadać do mnie

do biura, żądając...

- Nie ma już ani jednego pacjenta - stwierdziła rezolut-

nie Sydney. - Poczekalnia jest pusta.

- Powinieneś iść do domu. - Sasha klepnęła się po udzie.

- A poza tym, sam kazałeś nam tu przyjść, zapomniałeś?

Prosiłeś mamę Annie, żeby nas tu podwiozła.

Doskonale pamiętał, że dziewczynki po szkole odwiedziły

koleżankę, tylko chciał jeszcze zyskać trochę czasu.

- Oczywiście - mruknął jowialnie. Wstał i zdjął biały

fartuch lekarski. - Macie ochotę na burgery z frytkami? Mo-

glibyśmy zatrzymać się w waszym ulubionym miejscu.

Trzy pary oczu spojrzały na niego groźnie.

- Nie zmieniaj tematu, tato. - Sydney wsparła dłonie na

udach, jej łokcie sterczały niebezpiecznie.

- Chcemy iść na to przyjęcie! - oświadczyła Sasha.

Sophie pokiwała głową, w jej oczach malował się niepo-

kój. Sloan westchnął. Był ogromnie zmęczony. Przysiadł

znów, pocierając dłonie o spodnie.

- Dobrze - powiedział wreszcie. - Możecie iść...

- Hurra! - zawyła Sydney.

Sasha z rykiem wyrzuciła do góry ręce, radośnie podska-

kując. Nawet Sophie uśmiechnęła się, ajej ramiona wyraźnie

uwolniły się od napięcia. Nastąpiła hałaśliwa wymiana zdań.

- Kupię sobie tę czarną sukienkę bez ramiączek...

- Ja włożę tę błyszczącą niebieską bluzkę z rozcięciami...

- Potrzebuję spodni. No i sandałów na platformach...

- A czym się umalujemy? Musimy wpaść do drogerii,

widziałam tam super czerwoną szminkę...

Sukienka bez ramiączek? Błyszcząca bluzka? Spodnie?

Sandały na platformach? Czerwona szminka?

Tego już za wiele.

- Spokój!

Córki jak jeden mąż odwróciły się przestraszone, bo rzad-

ko wybuchał złością.

- Nie skończyłem - mówił wciąż ostrym tonem. - Po-

zwalam wam pójść na to przyjęcie, nie pozwalam wam jed-

nak zostać tam do drugiej w nocy.

- Ale tato... - Sasha była zrozpaczona.

- No nie... - Te dwa krótkie słowa Sydney zabrzmiały

Clayton Donna - Matka chrzestna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: