Winda.pdf

Winda

Budowniczowie od setek lat wznosili wspaniałe strzeliste konstrukcje. Istniała jednak

pewna rzecz, która powstrzymywała ich przed stawianiem wysokich budynków, w

których mogliby żyć i pracować ludzie - schody. Codzienna wspinaczka do

mieszkania położonego np. na sześćdziesiątym piętrze nie miałaby sensu.

Oczywiście istniały proste dźwigi lub wyciągi, złożone z platformy podnoszonej za

pomocą lin sunących po krążkach. Gdyby jednak lina się zerwała, pasażerowie

runeliby w dół. Dźwigów takich używano więc jedynie do wciągania towarów.

Człowiekiem, który dokonał przełomu w tej dziedzinie, był amerykański mechanik,

Elisha Graves Otis. Jego wynalazek opierał się na wykorzystaniu mechanizmu

zapadkowego, który "łapał" klatkę windy w przypadku urwania się liny. Otis

zainstalował swój dźwig osobowy na stoisku nowojorskiej wystawy przemysłowej w

1854 roku. Kiedy zebrała się wystarczająco duża publiczność, wszedł do windy i

poprosił o przecięcie liny. Dźwig opuścił się zaledwie o kilkanaście centymetrów. Tak

oto narodziy się bezpieczne windy.

Nowoczesne dźwigi osobowe muszą być szybkie i niezawodne. Te, zainstalowane w

Empire State Building w Nowym Jorku, pokonują 366 metrów na minutę. Windy w

najnowszych drapaczach chmur poruszają się jeszcze szybciej.

W końcu XIX wieku windy byty już popularne w biurowcach i blokach mieszkalnych.

Do wprawiania ich w ruch używano zarówno mechanizmów elektrycznych, jak i

hydraulicznych.

Źródło: Polski Serwis Naukowy - Servis.pl :: 1999 - 2009