Palmer Diana - Long Tall Texans 30 - Słodka niewola.pdf - Long tall texans - LadyHenrietta

DIANA PALMER

SŁODKA NIEWOLA

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Libby Collins spojrzała z niedowierzaniem na Janet. W żaden sposób nie mogła pojąć, po co

macocha zaprosiła do domu agenta nieruchomości. Ojciec zmarł przecież zaledwie przed dwoma

tygodniami, a wspomnienia były wciąż jeszcze tak bolesne, że Libby co wieczór płakała w

poduszkę przed zaśnięciem. Curt, jej brat, był równie przygnębiony jak ona. Ale cóż w tym

dziwnego, ich ojciec, Riddle Collins, był naprawdę wyjątkowym człowiekiem, wesołym, inteligen

tnym i otwartym na wszystkich i wszystko. A do tego nigdy nie chorował. Tym większym

zaskoczeniem, a raczej szokiem, była dla wszystkich jego nagła śmierć. I to z powodu serca.

- On i atak serca? Coś tu się nie zgadza, moi drodzy - twierdził z uporem najbliższy sąsiad,

Jordan Powell, kręcąc przy tym podejrzliwie głową. - Nie chciałbym niczego sugerować, ale czy

przypadkiem Janet nie maczała w tym swoich paluchów?

Libby rozejrzała się wokół w poszukiwaniu brata. Może już wrócił? Wiedziała, że miał dziś

sporo pracy na ranczu i że przyjedzie późno, ale nagle zapragnęła go zobaczyć. Tak bardzo chciała,

by był przy rozmowie z tym facetem, który naradzał się właśnie z Janet. Zza rogu dobiegał jego

donośny głos. Podeszła więc bliżej, uważając jednak, by jej nie dostrzeżono, i zaczęła

przysłuchiwać się toczącej się rozmowie. Ona i Curt kochali rodzinne ranczo podobnie jak ojciec.

Byli z tym miejscem bardzo, ale to bardzo związani. Należało zresztą do Collinsów już od wielu

pokoleń i Libby nie wyobrażała sobie, by kiedykolwiek mogła żyć gdzie indziej.

- Więc sądzi pan, że niełatwo będzie znaleźć chętnych?

- Trudno powiedzieć, pani Collins, ale z drugiej strony Jacobsville gwałtownie się rozrasta i

z tego co wiem, sporo rodzin poszukuje domów na obrzeżach miasta. Myślę jednak, że rozsądnie

byłoby dokonać podziału ziemi. Takie rozwiązanie będzie dla pani z pewnością korzystniejsze

finansowo.

Podziału ziemi? Libby nerwowo przeczesała palcami włosy. O czym on mówi?

Kolejna wypowiedź Janet rozwiała jej wątpliwości.

- Chcę sprzedać tę farmę jak najszybciej i wyjechać.

Wyjechać? Libby była w szoku. Jak to? Dopiero co pochowali ojca, który kochał to miejsce

ponad wszystko, a już mają się stąd wynosić? Czemu los był aż tak okrutny i zsyłał jej cios za

ciosem? Przecież Janet powinna być w rozpaczy - zmarł jej mąż, z którym zdążyła przeżyć

zaledwie dziewięć miesięcy, a tymczasem myśli wyłącznie o pieniądzach. Na litość boską, o co w

tym wszystkim chodzi!?

- Zrobię, co w mojej mocy, pani Collins. - Libby usłyszała znowu głos agenta. - Ale musi

pani zrozumieć, że mamy ostatnio pewną stagnację w handlu nieruchomościami. Dziś nie sprzedaje

się ich tak łatwo i szybko jak dawniej. Nie mogę pani obiecać, że uda mi się przeprowadzić

błyskawiczną transakcję, nawet gdybym tego bardzo chciał.

- No cóż, proszę zatem informować mnie o wszystkim na bieżąco.

- Oczywiście, pani Collins, oczywiście.

Libby ruszyła pędem przed siebie. Serce waliło jej jak młot. Żeby mnie tylko nie zauważyli,

powtarzała w myślach, oglądając się raz po raz. Na szczęście macocha i agent wciąż byli zajęci

rozmową. Ustalali szczegóły sprzedaży rancza. Ich rancza. Jej rancza! Jak to możliwe, że Janet tak

beznamiętnie podchodzi do tej sprawy? W głowie Libby kłębiło się tysiące sprzecznych myśli.

Musiała z kimś o tym porozmawiać, potrzebowała czyjejś pomocy, czyjegoś wsparcia. Na szczęście

wiedziała, gdzie może pójść. Jak to dobrze, że Jordan Powell mieszkał tak blisko. W tej sytuacji był

najbardziej odpowiednią osobą, jaką można było sobie wyobrazić.

Nim dotarła do brukowanej drogi, usłyszała w oddali warkot silnika - najpierw jednego,

potem drugiego. Odwróciła się jeszcze raz i zobaczyła, że spod domu odjeżdżają oba samochody,

zarówno ten należący do agenta nieruchomości, jak i mercedes Janet.

Do rancza Jordana zostało jej jeszcze jakieś dziesięć minut drogi wiodącej pośród

niekończących się pastwisk ogrodzonych białymi płotami. Stada ciemnego, niemal bordowego

bydła leniwie przechadzały się po łąkach, całymi godzinami skubiąc soczystą trawę. Wszystkie

należały do znakomitej rasy, a jeden byk był wart około miliona dolarów. Hodowla bydła stanowiła

największą pasję Jordana i prawdopodobnie właśnie dlatego osiągał tak duże sukcesy. Prowadził

interesy z farmerami na całym świecie. Znany był z tego, że nie stosuje w produkcji ani hormonów,

ani antybiotyków, ani żadnych innych środków chemicznych, a jego bydło ma idealne warunki do

życia. Pomieszczenia, w których przebywały zwierzęta, przypominały raczej luksusowy hotel niż

oborę dla bydła.

Jordan zaczynał jako kowboj, syn farmera hobbysty, który poślubił córkę niezwykle

zamożnych ranczerów. Ci jednak, gdy dziewczyna nie chciała ulec ich rodzicielskiej woli i porzucić

niefortunnego wybranka swego serca, wyrzekli się jej i nie zapisali ani centa. W spadku dostała

jedynie ranczo, na którym Jordan gospodarował do dziś. Po nagłej śmierci matki jego ojciec,

mający i tak już poważne problemy z alkoholem, zniknął bez śladu. Nikt nie wiedział, co się z nim

stało. Jednak Jordan znalazł w sobie siłę, by wziąć się z życiem za bary. Wiedział, że inaczej

skończy jak ojciec. Zatrudnił się na dużym, bogatym ranczu Duke'a Wrighta, a w wolnych chwilach

przyglądał się zawodom rodeo. Z czasem i on stał się zawodowcem, czego dowodem były liczne

trofea, które w krótkim czasie udało mu się zgromadzić, i spora suma pieniędzy. Mimo że był

młody, wiedział, co jest w życiu ważne. Nie przepuszczał zarobionych pieniędzy, lecz syste

matycznie spłacał zadłużoną hipotekę odziedziczoną po ojcu. Następnie zakupił jednego byka

znakomitej rasy, a wkrótce potem doszły do tego rasowe jałówki i tak to się zaczęło. Studiował z

pasją genetykę i korzystał z praktycznych porad pewnego starego farmera z okolicy, który w

sprawie hodowli rozpłodowej nie miał sobie równych. Zwierzęta Jordana były prawdziwymi

okazami, wkrótce zaczął więc zgarniać międzynarodowe nagrody. To nie była łatwa droga, raczej

długa i ciernista, ale lata ciężkiej pracy i wyrzeczeń przyniosły oczekiwane efekty. Z tego, co mówił

Curt, kwestia “rozmnażania" była Jordanowi w ogóle bardzo bliska, także w życiu prywatnym.

Podobno miał całe zastępy kobiet, które lgnęły do niego jak pszczoły do miodu.

Libby wprost uwielbiała jego utrzymane w hiszpańskim stylu ranczo, nieskazitelnie białe

mury i przecudne, kute z żelaza bramy i ogrodzenie. Na podjeździe, w samym środku stała

wspaniała, rzeźbiona fontanna, w której Jordan hodował złote rybki i inne egzotyczne gatunki

wodnych stworzeń. Tak jak wszystko, co należało do niego, tak i one miały idealne warunki do

egzystencji. Ranczo Jordana było miejscem jedynym w swoim rodzaju, jak ze snu, jak z bajki o za

czarowanym królestwie.

Mimo bogactwa i komfortu, w których żył, Jordan nigdy nie dążył do założenia rodziny.

Wszyscy w okolicy mówili, że zbyt kocha swoją wolność, żeby się żenić.

Libby podeszwa do drzwi wejściowych i nacisnęła dzwonek. Dopiero potem przyjrzała się

sobie i zrobiło się jej trochę głupio - wyblakłe dżinsy i stara koszulka, a do tego ubłocone buty i

przybrudzona drelichowa kurtka. Ach, to nic, pomyślała, nie muszę wyglądać atrakcyjnie, jakie to

ma znaczenie w tej sytuacji.

Tak bardzo tęskniła za ojcem. Nie mogła mu wybaczyć, że odszedł teraz, kiedy ona i Curt

próbowali przyzwyczaić się jakoś do jego nowej żony. A tu proszę, ledwo Riddle został

pochowany, macocha natychmiast zaczęła walczyć o jego posiadłość i polisę ubezpieczeniową. A

było o co się bić. Polisa opiewała w końcu na ćwierć miliona dolarów. Wprawdzie pieniądze

zostały zapisane na Janet, ale z przeznaczeniem na dom i ranczo. Tymczasem Janet, gdy tylko

zwąchała kasę, zaczęła szastać pieniędzmi na lewo i prawo, nie zważając na niezapłacone rachunki

ani na nich - dzieci Riddla. Wychodziła z założenia, że oboje są silni, zdrowi i zdolni do pracy. A

poza tym, jak by nie było, mieli w końcu dach nad głową i o nic nie musieli się troszczyć. Przynaj

mniej póki co. Bowiem wkrótce po ślubie Riddle zmienił testament i cały swój majątek zapisał

wyłącznie żonie. Nie spodziewał się zapewne takiego obrotu sprawy, co jednak nie zmieniało faktu,

że Janet mogła dowolnie dysponować domem, ziemią i oszczędnościami po mężu.

Curt był wściekły, ale Libby nie potrafiła okazać swojego zawodu i złości. Zbyt mocno

kochała ojca i za bardzo za nim tęskniła. Wciąż jeszcze była w szoku po jego śmierci.

Stała pod drzwiami dłuższą chwilę i aż podskoczyła, gdy w końcu ujrzała w nich nie jak

zwykle pomoc domową, ale samego Jordana. Zadrżała na jego widok, nie wiedząc, czy to z zimna,

bo marcowa pogoda nie rozpieszczała ich zbytnio, czy też na skutek wrażenia, jakie za każdym

razem wywierał na niej jej sąsiad.

- Libby? - Jordan zmierzył ją z góry na dół. - Co tutaj robisz? Twojego brata tu nie ma. Jeśli

go szukasz, nadzoruje budowę nowego ogrodzenia w północnej części waszego rancza.

Zapadło krótkie milczenie.

- A więc, słucham cię? - zapytał zniecierpliwiony zapewne tym, że jak dotąd nie udało jej

się wydusić z siebie ani słowa. - Mam dzisiaj naprawdę dużo roboty, a i tak jestem już spóźniony.

Dlaczego Jordan był taki nieprzyjemny? Libby cofnęła się o krok. Może pomyliła się co do

niego, może wcale nie był ich przyjacielem? Czyżby wszystko sprzysięgło się przeciwko nim?

Jordan miał trzydzieści dwa lata, wspaniałą sylwetkę, ciemne włosy i oczy, które jak dotąd

zawsze były wobec niej ciepłe i przyjazne.

- No, co się dzieje, mowę ci odebrało? - powiedział szorstko.

- Trochę mnie zatkało - wydusiła z trudem. - Drań z ciebie, Jordan.

- To powiedz wreszcie, czego chcesz - burknął. - Jeśli przyszłaś tu na podryw, to bardzo się

pomyliłaś. Nie lubię być zdobywany przez kobiety, możesz więc od razu wracać do domu. -

Wyglądało na to, że wkurzył się teraz na dobre. - Przestań mnie wreszcie pożerać wzrokiem i

powiedz po coś tu przyszła.

- Trzeba przyznać, że miło witasz swoich gości, nie ma co. Jeżeli będę potrzebować

mężczyzny, to postaram się znaleźć sobie jakiegoś przystępniejszego, nie obawiaj się.

- Czy nie powiedziałem, że mi się spieszy?

- Owszem, powiedziałeś. Skoro więc nie masz czasu, żeby teraz ze mną porozmawiać... -

westchnęła - W takim razie...

- No dobrze, wejdź. Ale jeśli nie chcesz być wdeptana w ziemię przez inne pełne nadziei

kobiety, to się pospiesz.

- Zdaje się, że ta lista wcale nie jest taka długa - powiedziała, wchodząc do środka.

Poczekała, aż zamknie za nią drzwi i dodała: - Słyniesz ze złych manier wobec kobiet...

- Słucham? Spójrz na siebie, wparadowałaś tu w tych ubłoconych ziemią buciskach, a tak

się składa, że ta wykładzina to nieziemsko droga wełna z Maroka. Amie cię zabije, jak to zobaczy -

dodał z nutą satysfakcji w głosie. - Gdzieś tu musi być, kochana ciotunia.

- Co ci takiego zrobiła tym razem, że znowu jesteś dla niej taki miły?

- Chciała bez mojej zgody odnowić moją sypialnię, bo nie podoba się jej moja fascynacja

ciemnym drewnem i beżowymi zasłonami. Uważa, że taki zestaw powoduje depresję. Postanowiła

więc odmalować ściany na jasnozłoty kolor, a w oknach powiesić żółte, koronkowe firanki.

- Świetny pomysł! - Libby niemal klasnęła w ręce. - Choć właściwie jeszcze lepiej byłoby

pomalować ściany na czerwono. - Na jej ustach błądził przez jakiś czas szelmowski uśmiech, aż w

końcu wybuchła śmiechem.

- Przestań! - warknął Jordan. - Zapominasz chyba, że te wszystkie kobiety mnie nachodzą i

nie dają mi spokoju, nie ściągam ich tu na siłę.

Palmer Diana - Long Tall Texans 30 - Słodka niewola.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: