275. Jarrett Miranda - Skandal w domu gry (Penny House 02).pdf - angela3311

Miranda Jarrett

Skandal

w domu gry

Rozdział pierwszy

St James's Square,

Londyn 1805 rok

William Callaway stał w cieniu drzewa przy żelaznym ogrodzeniu i powtarzał sobie

w myślach, że nie cierpi ślubów.

Goście schodzili się na wesele i czekali przed Penny House na młodą parę.

Dżentelmeni śmiali się i przerzucali żartami, popijając trunki, damy zaś paradowały w

popołudniowym słońcu niczym egzotyczne, barwne ptaki. Wszyscy spodziewali się hucznej

zabawy.

Callaway przygarbił się lekko, ignorując pytające spojrzenie chłopca, który go tutaj

przyprowadził. Zbyt wiele radości, pomyślał z goryczą. Nadmiar szczęścia, przesadny

optymizm. Przecież na świecie jest tyle cierpienia i smutku. Czyżby ci głupcy naprawdę nie

rozumieli, że nieszczęsnych nowożeńców czeka taki sam los jak innych ludzi? Wszak to, co

te pięknoduchy nazywają miłością, jest zaledwie chwilowym otępieniem umysłu.

Kawalkada powozów zwolniła przy St James's Street, a dżentelmeni niecierpliwie

wychylili głowy z okien, żeby poznać przyczynę opóźnienia. William cofnął się w cień i

skrył głowę za gałęziami cisu. Po krótkim namyśle przyciągnął do siebie chłopca.

- Lepiej będzie, jeśli nikt nas nie zobaczy, Twig - zauważył ostrzegawczo. - Wielcy

państwo nie lubią, kiedy my, prości ludzie, bezczelnie się na nich gapimy.

- To znaczy, że mamy patrzeć w rynsztok, kiedy idą, psze pana?

- To znaczy, że nie chcą nas widzieć. Biedacy są solą w oku bogaczy. Najchętniej

wygnaliby nas ze swoich ładnych ulic.

Dama w powozie na ich widok przytknęła do nosa i ust skropioną pachnidłem

chustkę. Mężczyzna zmrużył oczy. Jak daleko posuną się ci wymuskani ludzie, żeby

oczyścić Londyn z biedoty? Domy pracy i więzienia już pękały w szwach... Może, zdaniem

fircyków, przyszła pora, aby ubogich wytrać jak szczury?

- Niech ich zaraza. - Chłopiec wydął policzki, gotów samotnie stawić czoło całemu

zepsutemu światu bogaczy. - Nawet kot może patrzeć na króla, więc czemu ja nie mogę

zerknąć na damy?

William uśmiechnął się pobłażliwie.

- Twig, w tym zbiegowisku nie ma ani jednej damy. Penny House to jaskinia

hazardu, prywatny klub dla dżentelmenów, i żadna prawdziwa lady nie jest tu mile

widziana.

Malec wyciągnął szyję, wyraźnie zainteresowany.

- Niby że wszystkie one to ladacznice?

- Do pewnego stopnia - potwierdził Callaway. Nie był w nastroju, aby odróżniać

dobre kobiety od złych. Kiedyś, dawno temu, sam należał do tamtego eleganckiego świata i

dobrze pamiętał, jak takie dziewczęta ciągnęły do niego, skuszone widokiem munduru.

Woń ich perfum uderzała mu do głowy, napierały na niego miękkimi piersiami... - Różnią

się między sobą tylko ceną, której żądają za swoje towarzystwo.

- A więc nierządnice, jedna w drugą. - Twig cicho gwizdnął. - Nawet panna młoda,

psze pana?

- Nawet ona może nie być damą.

Wszyscy w Londynie słyszeli o trzech siostrach Penny, inteligentnych i urodziwych

dziewczętach, które prowadziły modny dom gier przy St James's Square. Mówiono, że są

córkami pastora, ale William szczerze w to wątpił, podobnie jak nie wierzył w ich

szlachetność. Pogłoski o ogromnych sumach, które jakoby przeznaczały na dobroczynność,

wydawały się przesadzone. Czy naprawdę poczciwe dusze zdołałyby wytrzymać w takim

miejscu?

- W tym domu nie zamieszkałaby żadna dama - zauważył. - Która szanująca się

kobieta chciałaby spełniać frywolne zachcianki dżentelmenów?

Chłopiec popatrzył na niego z powątpiewaniem.

- Za pozwoleniem, psze pana, ale panna Bethany Penny nie jest taka jak inne. Sam

się pan przekona. Jest dobra, miła i życzliwa dla wszystkich, psze pana, nie tylko dla

bogatych dżentelmenów. Wszyscy ją znają i lubią. Nazywa nas swoją trzódką, jakbyśmy

byli dla niej ważni. To dama co się zowie, słowo daję.

William nie odpowiedział. Wynajął Twiga właśnie z powodu Bethany. Malec

przyprowadził go do Penny House, bo należało rozstrzygnąć, czy ta kobieta jest winna, czy

też nie. Mężczyznę nie interesowało to, co na ulicach i w domach pomocy mówiło się o jej

hojności i dobrym sercu. Liczyła się tylko prawda.

- Sam się pan przekona - upierał się chłopak. - Wystarczy, że... Och, młoda para!

Nadjechał otwarty powóz w kolorze błękitu, ozdobiony girlandami białych kwiatów.

Na widok państwa młodych zebrane panie zaczęły piszczeć i bić brawo. Z tyłu pojazdu

stało dwóch trębaczy w staromodnej liberii i w pudrowanych perukach. Głośnymi

dźwiękami fanfar radośnie oznajmiali przybycie nowożeńców.

- Powiada się, że pan młody jest bogatszy od samego króla! - zawołał Twig, próbując

przekrzyczeć odgłosy trąb. - Pan Blackley, tak się nazywa, Richard Blackley. Podobno

zarobił góry złota na produkcji cukru w Indiach.

- Co za szczęściarz - mruknął William z ironią. - Co najmniej jedną z tych gór

postanowił wydać dziś na siebie i żonę.

Młody małżonek z galanterią odprawił lokajów, którzy rzucili się do otwierania

drzwi powozu, wziął pannę młodą na ręce, pocałował ją ku uciesze zgromadzonych i

wniósł po schodach do budynku. Dziewczyna złożyła mu głowę na ramieniu i śmiała się

radośnie. Nie zważała na to, że jej płomiennorude włosy wysypały się spod wianka, a

suknia się podwinęła, dzięki czemu wszyscy zgromadzeni mieli okazję napatrzeć się na jej

długie, zgrabne nogi.

- Wielkie nieba! - Twig westchnął z podziwem. - Ale widowisko...

Callaway odchrząknął z niesmakiem. W rzeczy samej, było to widowisko.

Niesmaczne, prostackie, hałaśliwe i ostentacyjne. Pokaz złego smaku. Nic dziwnego, że

okoliczni mieszkańcy często się uskarżali na zakłócanie ich spokoju przez bywalców Penny

House. Ileż londyńskich sierot można by wyżywić za pieniądze wydane na same tylko

jedwabne wstążki, którymi hojnie obwieszono konie i powóz?

- To panna Bethany - oznajmił chłopiec, wyciągając rękę w kierunku jednej z dam. -

Stoi na schodach razem z siostrą, panną Amarią.

William z zainteresowaniem zerknął na panie wskazane przez malca. Z tej odległości

zauważył, że Bethany Penny ma włosy w takim samym złocistorudym odcieniu jak jej

siostry i że jest równie wysoka, szczupła oraz pełna gracji. Na uroczystość ubrała się w

skromną, lecz elegancką jasnoniebieską suknię, która podkreślała jej kobiece biodra.

275. Jarrett Miranda - Skandal w domu gry (Penny House 02).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: