Seneka, Satyra na śmierć Klaudiusza Cezara (Apocolocyntosis).pdf

APPENDIX

SATYRA NA ŚMIERĆ

KLAUDIUSZA CEZARA

I. Co działo się w niebie dnia trzynaste.go paź- 1

dziernika i pierwszego roku nowego p a nowania,

na progu najszczęśliwszej epoki, chcę przekazać

pamięci potomnych. Nie będę się przy tym kie-

rował motywami ani wrogości, ani przyjaźni 2 -

takie to wszystko będzie · prawdziwe. G<lyby

mnie ktoś zapytał, skąd zaczerpnąłem tę pe.wną

wiadomość, to przede wszystkim jeżeli nie

zechcę, nie odpowiem. Kto by mnie zmusił do

tego? Wiem przecież, że stałem się wolny, od-

kąd kres przyszedł na człowieka, który dowiódł

prawdy •przysłowia, że „trzeba się rodzić królem

lub głupcem". 3 Lecz jeśli spodoba mi się odpo-

wiedzieć, mówić będę, co mi przy jdzie do głowy.

Kto i kiedy żądał od piszącego historię przy-

sięgłych świadków? Jeśli już jednak trzeba ko-

niecznie postawić świadka, zapytajcie o to czło

wieka, 4 który widział Druzyllę wstępującą do

nieba. On również potwierdzi, że widział Klau-

diusza zdążającego tą samą drogą „nierównym

krokiem". 5 Ten, chce czy nie chce, musi widzieć

wszystko, co dzieje się w niebie. Jest przecież

nadzorcą drogi Appijskiej, którą, jak wiadomo,

boski August i Tyberiusz Cezar powędrowali

do bogów. 6 Jeżeli go spytacie„ będzie wam mówił 3

Satyra I 3 -

II 4

454

w cztery oczy, ale przy świadkach nie powie

ani słowa. Odkąd przysiągł w senacie, że wi-

dział Druzyllę wstępującą do nieba, a nikt nie

uwierzył w tę zbyt szczęśliwą wiadomość, uro-

czyście zapewnił, że nigdy więcej nie wyjawi

tego, co widział, nawet gdyby był świadkiem,

jak na środku rynku zabijają człowieka. Co

więc swego czasu słyszałem od niego, to, jak

pragnę dla niego szczęścia i zdrowia, powtarzam

jako świętą i niezawodną prawdę.

1 II. .Już Febus krótszą drogą przemierzał krąg ziemi,

Cyntia królestwa swego rozszerza granice,

Zima berło wydziera bogatej jesieni,

Mgły się snują, w śnie dłuższym świat tulą ciemnice.

Bakchus starzeć się musi,

Pora mocno spóźniona,

Wyszedł :wieśniak na pola,

Zbiera rzadkie już grona.

Ale każdy chyba lepiej zrozumie, je1żeli powiem

po prostu: było to w październiku, w dniu

trzynastym tego miesiąca. Godziny nie potra-

fię dokładnej określić, ponieważ łatwiej jest

o zgodę między filozofami niż między zegarami,

a le było tak około dwunastej

czy pierwszej

w południe. - Zbyt banalne określenie - od-

powiesz. - Żaden przecież poeta nie poprzestaje

na samych opisach wschodu i zachodu sło·ńca,

ale stara się nadto, aby opiewać urok południa.

A ty miałbyś .pominąć tę nastrojową porę?

.Tuż Febus minął zenit i po nieba skłonie

Zbliżał się w stronę nocy, a zmęczone konie

Ciął biczem, skośnym szlakiem ogniste śląc blaski

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: