186K nadajnik UKF FM - Stereo.pdf

(177 KB) Pobierz
186K.p65
Nadajnik UKF FM - Stereo
Nowy Elektronik 186-K
Uk³ad jest prostym i ³atwym do wykonania nadajnikiem UKF FM - Stereo. Mimo prostej budowy nadajnik charak-
teryzuje siê dobrymi parametrami, a przy tym niedu¿ym poborem mocy, co czyni go doskona³ym rozwi¹zaniem
do zastosowania na przyk³ad w s³uchawkach bezprzewodowych lub do nadawania w³asnej audycji radiowej.
Uk³ad BA1404 ma³o znanej amerykañskiej f-my ROHM nie nale¿y do nowoci na rynku
komponentów elektronicznych. Pierwsze wzmianki na temat tego interesuj¹cego uk³adu, jakie
mo¿na znaleæ w internecie sygnowane s¹ dat¹ wrzesieñ 1989. Tak ma³a popularnoæ tego
uk³adu mo¿e wynikaæ ze specyfiki obszaru jego zastosowania, która ograniczona jest do apara-
tury kontrolno-pomiarowej i mikrofonów bezprzewodowych. Wraz z pojawieniem siê stereofo-
nicznych odbiorników telewizyjnych powsta³o zapotrzebowanie na odpowiednie s³uchawki, w
tym tak¿e bezprzewodowe. W prasie elektronicznej, czy w postaci gotowych kitów mo¿na
znaleæ opisy konstrukcji tego typu urz¹dzeñ, s¹ to jednak s³uchawki monofoniczne. W rozwi¹-
zaniach tych do ³¹cznoci wykorzystuje siê zmodulowan¹ falê non¹ ok. 36kHz, a medium
transmisyjne stanowi promieniowanie podczerwone. Rozwi¹zanie to posiada tak¿e jeszcze
jedn¹ bardzo istotn¹ wadê. Wymaga od osoby korzystaj¹cej z tego typu s³uchawek sta³ego
przebywania w polu widzenia nadajnika IR. Przegl¹daj¹c oferty wielu firm mo¿na znaleæ opisy
doskona³ych s³uchawek bezprzewodowych, których cena mo¿e doprowadziæ do zawrotu g³o-
wy. S¹ to bardzo skomplikowane uk³ady, w konstrukcjach których wykorzystywane jest pasmo
radiowe 433MHz, a w najnowszych tak¿e 863-864MHz. Wróæmy jednak do naszego bohatera,
czyli do uk³adu BA1404. Uk³ad ten pozwala przy minimalnych nak³adach zbudowaæ stereofo-
niczny nadajnik FM dzia³aj¹cy w zakresie 88-108MHz. Mimo ¿e jest to konstrukcja w.cz. jej
zbudowanie i uruchomienie nie wymaga specjalnego oprzyrz¹dowania, czy znajomoci zagad-
nieñ obwodów w.cz. Stopieñ trudnoci jest porównywalny z prostymi mininadajnikami FM,
których konstrukcje czêsto goszcz¹ na ³amach prasy dla elektroników. Dodatkowym atutem
prezentowanego rozwi¹zania jest fakt, ¿e do budowy systemu bezprzewodowych s³uchawek
stereofonicznych wystarczy zbudowaæ nadajnik FM, a jako uk³ad odbiorczy mo¿na wykorzystaæ
kieszonkowy odbiornik z zakresem FM stereo. W najbli¿szym czasie uka¿e siê tak¿e konstruk-
cja miniodbiornika FM stereo oparta na uk³adach TDA7021/7040/7050 która bêdzie pe³niæ rolê
czêci odbiorczej prezentowanego nadajnika FM.
stawia rys.3. Dalsza droga tak przetwo-
rzonych sygna³ów m.cz. kana³ów L/P
do "anteny nadawczej" jest ju¿ bardzo
krótka. Zmiksowany w odpowiednich
proporcjach sygna³ MPX podany jest
na wejcie oscylatora w.cz., który pe³-
ni jednoczenie rolê modulatora FM.
Punkt pracy oscylatora w.cz. wyznacza-
j¹ kondensatory C13,C14, a czêstotli-
woæ oscylacji obwód rezonansowy
L1,C12. Ostatnim stopniem nadajnika
FM jest prosty wzmacniacz separuj¹-
cy w.cz. i wspó³pracuj¹ca z nim ante-
na nadawcza pod³¹czona do zacisku J4/A. Jak ju¿ wspomniano uk³ad IC1 jest zasilany doæ
nietypowym napiêciem 1,2-3V, a jako optymalne producent f-ma ROHM preferuje napiêcie
1,25V (w modelu 2,0V), przy którym poziom sygna³u w.cz. na wyjciu antenowym gwarantuje
moc kilku miliwat i zasiêg kilka do kilkadziesi¹t metrów. Jak mo¿na siê ³atwo zorientowaæ z
przytoczonych danych nie s¹ to imponuj¹ce parametry. W zamyle prezentowany uk³ad ma
pe³niæ rolê nadajnika FM i byæ ród³em sygna³u radiowego dla wspó³pracuj¹cych z nim s³ucha-
wek bezprzewodowych. W takim konkretnym zastosowaniu ta minimalna moc nadajnika jest
zupe³nie wystarczaj¹ca, a uzyskany zasiêg pozwala na swobodne poruszanie siê w obrêbie
nawet doæ du¿ego mieszkania. Moc wyjciow¹, a wiec tak¿e i zasiêg mo¿na ³atwo zwiêkszyæ
poprzez prosty wzmacniacz w.cz. zbudowany w oparciu o tranzystory T1,T2. Wzmacniacz ten
to prosta konstrukcja pracuj¹ca w tzw uk³adzie RC, a wiec nie zawieraj¹ca elementów induk-
cyjnych. Konstrukcja taka stawia du¿e wymagania, co do zastosowanych tranzystorów, a za-
stosowanie tanich i ³atwodostêpnych tranzystorów BF240,BF199, których czêstotliwoæ gra-
niczna jest stosunkowo niska, to ostatecznoæ. Przy odpowiednio szybkich tranzystorach i do-
braniu ich punktów pracy (zmniejszenie wartoci rezystorów R10,R13 do ok. 10k) oraz w³¹cze-
niu anteny nadawczej do punktu J4/B, mo¿na uzyskaæ zasiêg powy¿ej 1 km. Skutkiem ubocz-
nym tej prostej konstrukcji jest du¿y poziom harmonicznych na wyjciu antenowym i koniecz-
noæ stosowania filtru antenowego tzw. filtru P. Tu nale¿y siê wszystkim pewna przestroga.
Mimo ¿e prezentowane rozwi¹zanie przy zastosowaniu odpowiednich elementów w "dopala-
czu" umo¿liwia pokrycie swoim zasiêgiem nawet sporego miasteczka, czy wsi, w intencji auto-
ra nie by³o stworzenie pirackiej radiostacji, lecz umo¿liwienie ods³uchu w zasiêgu kilkudziesiê-
ciu metrów np. w ogrodzie czy podwórku budynku wolnostoj¹cego, gdzie nie zachodzi ewen-
tualnoæ zak³ócania pracy innym u¿ytkownikom pasma UKF. Prezentowany nadajnik FM powi-
nien byæ zasilany napiêciem 9 - 12V np. z toru radiowego TV, gdzie znajdziemy równie¿ sygna³y
m.cz. kana³ów L/P. Rozwi¹zanie to wymaga jednak ingerencji w uk³ad elektroniczny TV, a w
niektórych przypadkach tak¿e koniecznoæ ekranowania nadajnika. Prostszym rozwi¹zaniem
bêdzie umieszczenie nadajnika w ma³ym pude³ku poza TV i zasilanie go z baterii lub zasilacza
sieciowego. W przypadku, gdy bêdziemy wykorzystywaæ tylko minimaln¹ moc, nadajnik mo¿-
na zasilaæ z ogniwa 1,5V z pominiêciem stabilizatora IC2. Rozwi¹zanie takie uproci konstruk-
cjê, a niski pobór pr¹du ok. 3-5mA gwarantuje d³ugi okres pracy nawet przy redniej jakoci
zastosowanej baterii.
Budowa i dzia³anie
Sercem uk³adu jest specjalizowany uk³ad BA1404, którego podstawowe dane zosta³y
przedstawione w tabeli 1, a schemat struktury wewnêtrznej z zaznaczeniem topografii wypro-
wadzeñ na rys.1. W dostêpnych materia³ach firmowych brak informacji o zakresie czêstotliwo-
ci pracy, jak i o technologii w której uk³ad ten zosta³ wytworzony. Na podstawie wyj¹tkowo
niskiego napiêcia pracy, mo¿na jedynie domniemywaæ, i¿ wykonano go w mieszanej technolo-
gii, w której zastosowano zarówno struktury MOS jak i bipolarne. O obecnoci struktur MOS
mo¿e wiadczyæ fakt wyj¹tkowej wra¿liwoci uk³adu na napiêcia statyczne, o czym mia³em siê
mo¿liwoæ przekonaæ przy budowie prototypu, gdzie uszkodzeniu uleg³ jeden z posiadanych
przeze mnie egzemplarzy. Warto wiêc zainwestowaæ kilka groszy w podstawkê, aby nie uszko-
dziæ nie najtañszego uk³adu BA1404.
Schemat ideowy nadajnika FM stereo przedstwia rys.2. Uk³ad jest bardzo prosty, a prezento-
wane rozwi¹zanie to najprostsze z mo¿liwych jest to tzw. aplikacja firmowa, która zosta³a
wzbogacona o zasilacz stabilizowany oraz prosty wzmacniacz w.cz. pracuj¹cy w uk³adzie RC.
Sygna³y kana³ów L/P np. z wyjcia EURO odbiornika TV podane s¹ na zaciski wejciowe J1,J2,
a za pomoc¹ elementów sprzêgaj¹cych na koñcówki 18,1 IC1. Zaciski te to wejcia dwóch
wzmacniaczy o wzmocnieniu 37dB ka¿dy. Elementy sprzêgaj¹ce R3/C1 i R4/C4 tworz¹ jedno-
biegunowy filtr górnoprzepustowy, obwód premfazy o sta³ej czasowej 50mS. Potencjometr P1
umo¿liwia zrównowa¿enie poziomu sygna³ów kana³ów L/P - balans. Odpowiednio wzmocnione
sygna³y kana³ów L/P podane s¹ na modulator MPX, którego pracê synchronizuje podnona
pilota stereo o czêstotliwoæ 38kH. ród³em sygna³u czêstotliwoci 38 kHz jest wewnêtrzny
oscylator synchronizowany rezonatorem kwarcowym Q1. Uk³ad nie zosta³ wyposa¿ony w prze-
³¹cznik MONO/STEREO przejcie do trybu MONO nastêpu-
je po zwarciu koñcówki 6 IC1 do masy. W wyniku pracy
modulatora MPX na jego buforowanym wyjciu - koñców-
ka 14 IC1 otrzymujemy sygna³ podstawowy. Jest to sy-
gna³ monofoniczny, który powstaje w wyniku zsumowania
kana³ów L/P, a jego obecnoæ jest niezbêdna dla zachowa-
nia kompatibilnoci nadajnika stereo z radioodbiornikami
monofonicznymi. Równolegle z pojawieniem siê na wyj-
ciu modulatora MPX sygna³u podstawowego pojawiaj¹
siê tak¿e dwa sygna³y dodatkowe. Sygna³y te powstaj¹ w
wyniku amplitudowej modulacji sygna³u ró¿nicowego L-R
czêstotliwoci¹ podnonej 38kHz. S¹ to tzw. wstêgi boczne, które nios¹ informacje o dwiêku
przestrzennym, a rozdzielone s¹ wyt³umion¹ podnon¹ pilota stereo 38kHz. Ostatnim etapem
powstawania zespolonego sygna³u stereofonicznego MPX to: odpowiednie zmiksowanie sy-
gna³u podstawowego oraz wstêg bocznych z czêstotliwoci¹ pilota stereo za pomoc¹ elemen-
tów R7,C8 i R8,C9 przy zachowaniu odpowiednich proporcji amplitud. Sygna³ pilota 19kHz
dostêpny jest na koñcówce 13 IC1, a powstaje w wyniku podzia³u przez 2 czêstotliwoci
wewnêtrznego oscylatora 38kHz. Widmo zespolonego sygna³u stereofonicznego MPX przed-
Tabela 1
Parametr
Wartoæ
Monta¿ i uruchomienie
Uk³ad elektroniczny nadajnika FM zmontowano na jednostronnym obwodzie drukowa-
nym, którego mozaikê cie¿ek i rozmieszczenie elementów przedstawia rys.4. Uk³ad nale-
¿y zmontowaæ w tradycyjny sposób. Jak zwykle najpierw montujemy elementy najmniej-
sze, montowane na p³asko, a koñczymy na najwiêkszych, montowanych pionowo oraz
Napiêcie zasilania
1,2-3 V
Pr¹d zasilania 3mA
Separacja kana³ów 45dB
Zniekszta³cenia THD <3%
MPX OUT
200mV Vpp
Pilot OUT
400mV Vpp
RF OUT
600mV
Rys. 4 Rozmieszczenie elementów na p³ytce drukowanej (skala 1:1)
Rys. 1 Schemat wewnêtrznej struktury
BA1404
98887303.051.png 98887303.062.png 98887303.070.png 98887303.071.png 98887303.001.png 98887303.002.png 98887303.003.png 98887303.004.png 98887303.005.png 98887303.006.png 98887303.007.png 98887303.008.png 98887303.009.png 98887303.010.png 98887303.011.png 98887303.012.png 98887303.013.png 98887303.014.png 98887303.015.png 98887303.016.png 98887303.017.png 98887303.018.png 98887303.019.png 98887303.020.png 98887303.021.png 98887303.022.png 98887303.023.png 98887303.024.png 98887303.025.png 98887303.026.png 98887303.027.png 98887303.028.png 98887303.029.png 98887303.030.png 98887303.031.png 98887303.032.png 98887303.033.png 98887303.034.png 98887303.035.png 98887303.036.png 98887303.037.png 98887303.038.png 98887303.039.png 98887303.040.png 98887303.041.png 98887303.042.png 98887303.043.png 98887303.044.png 98887303.045.png
J4/A
J4/B
Rys. 2 Schemat nadajnika
UKF FM - Stereo
C7
C8
R9
1
1
R7
C11
P1
R8
C9
IC1
C12
L1
50µS PREMFAZA
J1
R1
R3
C3
R11
C17
R14
R15
18
10
1
INP L
OSC
IC2
Wejcie L
CX 10nF
C1
C13
15pF
3
C4
ADJ
R4
1
INP P
OSC
9
J2
R2
1
R10
100k
R12
2,2k
R13
51k
C2
Wejcie P
BA1404
J6
C19
1
R5
R6
C10
Q1
C21
C16
C18
C5
C6
C14
C15
1nF
R16
C20
T1
T2
9-12V
J3
J7
1
1
GND
elementach indukcyjnych. Kondensator CX to element SMD montowany na obwodzie
drukowanym od strony cie¿ek. Pod uk³ad IC1 nale¿y zamontowaæ podstawkê, w któr¹
nie nale¿y wk³adaæ uk³adu. W pierwszym etapie nie montujemy elementów wchodz¹cych
w sk³ad dodatkowego wzmacniacza w.cz., tranzystory T1,T2 wraz z elementami dyskret-
nymi. Jednym z mankamentów prezentowanego rozwi¹zania na pewno bêdzie problem
ze dobyciem rezonatora kwarcowego 38,00kHz. Fabryczna aplikacja zawiera taki element
f-my Kyocera typ KF-38F, jednak próby zdobycia takiego elementu na polskim rynku za-
koñczy³y siê niepowodzeniem. W prezentowanym modelu zastosowano w miejsce kwar-
cu uk³ad zastêpczy tego elementu w postaci szeregowo po³¹czonego kondensatora C10 i
indukcyjnoci L. Jest to tak zwany uk³ad Butterwortha-Van Dyke'a, w którym dla uprosz-
czenia pominiêto opornoæ szeregow¹, jak¹ reprezentuje rezonator kwarcowy oraz po-
jemnoæ w³asn¹ obudowy. W przypadku zastosowania uk³adu zastêpczego rezonatora
kwarcowego, wartoæ kondensatora C10 to 100pF, typ MKSE lub MKP-poliweglanowe o
tolerancji mniejszej ni¿ 5% ( literowy kod okrelaj¹cy tolerancjê D-0,5%, F-1%, G-2%, J-
5%). Cewka L to typowy filtr 7x7 nr 316 stosowany w radioodbiornikach w obwodach
wejciowych fal d³ugich. Filtr ten posiada dwa uzwojenia, z których wykorzystywane jest
tylko uzwojenie pierwotne o indukcyjnoci 3,7mH. W razie problemu z nabyciem filtru 316
mo¿emy wykonaæ go we w³asnym zakresie, co nie jest trudne, lecz ze wzglêdu na du¿¹
liczbê zwoi oraz ma³e wymiary rdzenia wymaga precyzji i cierpliwoci. Do wykonania
cewki L potrzebny nam bêdzie dowolny filtr 7x7 na karkasie którego, po usuniêciu rdzenia
wannowego i istniej¹cych uzwojeñ nale¿y nawin¹æ 525 zwoi DNE F0,04-0,06. Pocz¹tek i
koniec wykonanego uzwojenia ³¹czymy z koñcówek 1 i 3. Nastêpnie na karkas nak³adamy
rdzeñ wannowy i unieruchamiamy go odrobin¹ kleju. Ostatni etap to umieszczenie wyko-
nanej cewki w metalowej obudowie 7x7 i korekcja indukcyjnoci za pomoc¹ rdzenia obro-
towego. Tak wykonana cewka powinna posiadaæ indukcyjnoæ ok. 3,7mH i dobroæ Q>55.
Cewkê L1 nale¿y wykonaæ we w³asnym zakresie na polietylenowym karkasie o rednicy
5mm z rdzeniem proszkowym przystosowanym do pracy w zakresie UKF. Karkas taki bez
trudu znajdziemy w ka¿dej g³owicy UKF, a uzwojenie to 2-3 zwoje, w zale¿noci od czêsto-
tliwoci rezonansowej. W proponowanym rozwi¹zaniu modelowym cewka L1 posiada
2,25 zwoja srebrzanki O0,8mm, co przy wartoci C12 jak na schemacie daje pokrycie w
pamie w zakresie 90-100MHz. Taka liczba zwoi posiada tak¿e plus w postaci rozstawu
wyprowadzeñ 5mm tak, ¿e cewka pasuje do otworów w obwodzie drukowanym. Wygl¹d
gotowej cewki L1, gdzie wyranie widaæ sposób nawiniêcia (zwoje powinny byæ oddalone
od siebie o ok., 0,4-0,5mm), przedstawia rys.5. Zmontowany uk³ad wymaga uruchomie-
nia i zestrojenia, co nie jest zbyt trudne i nie wymaga posiadania specjalistycznego sprzê-
tu. Nim przyst¹pimy do uruchamiana nale¿y do punktu J4/A przylutowaæ ok. 70 cm prze-
wodu, który bêdzie pe³niæ rolê anteny nadawczej. Pierwszym etapem to sprawdzenie
poprawnoci pracy zasilacza stabilizowanego. W³¹czamy zasilanie i za pomoc¹ woltomie-
rza sprawdzamy poprawnoæ napiêcia na wyjciu IC2, które mierzone np. na kondensato-
rze C19 powinno wynosiæ 2V. Nastêpny etap to w³o¿enie IC1 do podstawki przy wy³¹czo-
nym zasilaniu i pierwsza próba dostrojenia. W³¹czamy radioodbiornik w pamie UKF na
zakres ok. 100MHz w tzw. cichym miejscy (brak odbioru), najlepiej przy wy³aczonym uk³a-
dzie ARcz. Teraz za pomoc¹ plastikowego wkrêtaka krêcimy rdzeniem cewki L1 dostraj¹c
nadajnik tak, aby znik³ dobiegaj¹cy z g³oników radioodbiornika szum superreakcyjny. W
razie, gdy próba dostrojenia siê nie powiedzie, nale¿y spróbowaæ przy dostrojeniu radio-
odbiornika na inn¹ czêstotliwoæ w pobli¿u wspomnianych 100MHz. Po uzyskaniu po-
prawnego dostrojenia nale¿y dostroiæ cewkê L tak, aby nast¹pi³o zapalenie diody LED w
radioodbiorniku sygnalizuj¹cej odbiór emisji stereo. Tu ze wzglêdu na fakt, ¿e wiêkszoæ
wspó³czesnych dekoderów stereo wykorzystuje pêtlê synchronizacji fazowej PLL mamy
u³atwione zadanie. Cewkê L2 mo¿na tak¿e dostroiæ wykorzystuj¹c miernik czêstotliwoci.
Pomiaru dokonujemy na wyjciu "pilota" koñcówka 13 IC1, a rdzeñ cewki L nale¿y tak
ustawiæ, aby miernik wskaza³ dok³adnie 19,0kHz, co wiadczy o dostrojeniu oscylatora do
czêstotliwoci 38,0kHz. Tak uruchomiony uk³ad jest gotowy do pracy, a pozostaje tylko
odpowiednie zabezpieczenie-unieruchomienie rdzeni cewek L1 i L i dylemat, czy wyposa-
¿yæ uk³ad w dodatkowy wzmacniacz w.cz. czy te¿ te kilka mW jakie oferuje uk³ad BA1404
jest wystarczaj¹ce.
Spis elementów
C8 - 220pF
C10 -10pF/100pF*
C11 - 10pF/47pF*
C12 - 47pF
C13 - 15pF
C14 - 15pF
C15 - 10nF
C16 - 100pF
C17 - 1nF
C18 - 10nF
C19 - 47µF/16V
C20 - 220µF/16V
CX - 10nF SMD
Rezystory:
R1 - 33k
R2 - 33k
R3 - 47k
R4 - 47k
R5 - 1k
R6 - 1k
R7 - 150k
R8 - 5,6k
R9 - 330
R10 - 100k
R11 - 470
R12 - 2,2k
R13 - 51k
R14 - 270
R15 - 470
R16 - 330
Pó³przewodniki:
IC1 - BA1404 f-my ROHM
IC2 - LM317D
T1 - BF240
T2 - BF240
Kondensatory:
C1 - 1nF
C2 - 1nF
C3 - 4,7µF/16V
C4 - 4,7µF/16V
C5 - 10µF/16V
C6 - 1nF
C7 - 1nF
C9 - 10µF/16V
Inne:
L1 - patrz tekst
Drut - 0,8mm 10cm
Karkas 7x7
P1 - 47k monta¿owy H
Q1 - kwarc 38kHz lub
Cewka 7x7 typ 316
P³ytka - 186-K
100%
100%
L+R
L-R
L-R
10%
Sygna³
podstawowy
Wstêga
dolna
Wstêga
górna
F kHz
Rys. 3 Widmo zespolonego sygna³u
stereofonicznego
Rys. 5 Widok cewki L1
98887303.046.png 98887303.047.png 98887303.048.png 98887303.049.png 98887303.050.png 98887303.052.png 98887303.053.png 98887303.054.png 98887303.055.png 98887303.056.png 98887303.057.png 98887303.058.png 98887303.059.png 98887303.060.png 98887303.061.png 98887303.063.png 98887303.064.png 98887303.065.png 98887303.066.png 98887303.067.png 98887303.068.png 98887303.069.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin