Zaginione plemię Sithów.pdf

Zaginione plemię Sithów

JOHN JACKSON MILLER

Przekład

Anna Hikiert

Aleksandra Jagiełowicz

Redakcja stylistyczna

Magdalena Stachowicz

Korekta

Halina Lisińska

Renata Kruk

Projekt graficzny okładki i ilustracja na okładce

David Stevenson i Scott Biel

Druk

Wojskowa Drukarnia w Łodzi Sp. z o.o.

Tytuł oryginału

Star Wars: Lost Tribe of the Sith: The Collected Stories

Ta książka zawiera następujące wcześniej opublikowane opowiadania:

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #1: Precipice

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #2: Skyborn

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #3: Paragon

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #4: Savior

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #5: Purgatory

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #6: Sentinel

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #7: Pantheon

Star Wars: Lost Tribe of the Sith #8: Secrets

Used Under Authorization.

For the Polish translation

ISBN 978-83-241-4275-0

Warszawa 2012. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o.

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63

tel. 22 620 40 13, 22 620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Jackowi i Josie, mojemu własnemu małemu plemieniu

PRZEPAŚĆ

ROZDZIAŁ 1

5000 lat przed bitwą o Yavin

- Lohjoy! Daj mi cokolwiek! - Gramoląc się na nogi w ciemności, komandor Korsin

wyciągnął szyję, aby znaleźć hologram. - Silniki manewrowe, kontrola wysokości... choćby

odrzutowe silniki parkingowe!

Okręt gwiezdny to dobra broń, ale dopiero załoga sprawia, że jest zabójczy. Stara śpiewka

kosmicznego wyjadacza: oklepana, ale na tyle poważna, aby przydać nieco autorytetu. Korsin sam

używał jej od czasu do czasu, ale nie dzisiaj. Jego okręt był zabójczy sam w sobie - a załoga po

prostu zrobiła sobie przejażdżkę.

- Nic nie mamy, dowódco! - Przechylona, niewyraźna postać o wężowatych włosach

zamigotała przed nim. Korsin wiedział, że na niższych pokładach musi być niedobrze, skoro nawet

sztywna, wiecznie spięta i genialna Ho’Dinka straciła równowagę. - Reaktory uszkodzone!

Uszkodzenia struktury pancerza, zarówno z tyłu, jak...

Lohjoy wrzasnęła nagle z bólu, a jej czułki eksplodowały w ognistą grzywę. Chwiejnie

odtoczyła się poza zasięg ekranu. Korsin z trudem stłumił chichot. W spokojniejszych czasach - pół

standardowej godziny temu - żartował, że Ho’Dinka to na pół drzewo. Teraz jednak, kiedy cały

pokład techniczny eksplodował, nie wydawało się to już takie zabawne. Pancerz pękł. Znowu.

Hologram zgasł - wokół krępego dowódcy światełka ostrzegawcze zatańczyły i zamrugały.

Korsin klapnął na siedzenie, chwytając się podłokietników. Przynajmniej fotel jeszcze działa.

- Jesteście tam? Jest tam kto?

Cisza... i odległy zgrzyt metalu o metal.

- Dajcie mi coś, do czego mógłbym strzelać! - Gloyd, oficer artylerzysta Korsina, błysnął

zębami w ciemności. Ironiczny pół-uśmieszek był wspomnieniem po cięciu mieczem świetlnym

Jedi sprzed kilku lat, które omal nie zdjęło Houkowi głowy. Po tej sprawie Gloyd wyrobił sobie

jedyny na pokładzie jadowity dowcip dorównujący dowódcy - ale dzisiaj nawet artylerzysta nie

bawił się dobrze. Korsin widział to w małych oczkach opryszka: jeden celny strzał i po wszystkim.

Korsin nie pofatygował się, aby popatrzeć na drugą stronę mostka. Lodowate spojrzenia

stamtąd mógł uznać za pewnik. Nawet teraz, kiedy uszkodzony „Omen” stracił sterowność.

- Jest tam kto?

Nawet teraz. Krzaczaste brwi Korsina ściągnęły się w czarne V. Co się z nimi działo?

Przysłowie mówiło prawdę - statek potrzebował załogi zjednoczonej wspólnym celem. A zostanie

Sithem było zaszczytnym celem samo w sobie. Każdy chorąży Imperatorem. Każda pomyłka

rywala szansą. No cóż, zatem mamy szansę, pomyślał. Niech ktoś to rozwiąże, a zdobędziesz od

ręki cholernie wygodny fotel.

Gry wpływów Sithów niewiele teraz znaczyły - nie w obecności uporczywej grawitacji

gdzieś w dole. Korsin spojrzał raz jeszcze w górę, na przedni iluminator. Widoczna dotychczas

ogromna lazurowa kula znikła; w jej miejscu widział teraz gazowe błyski i wystrzelające w górę

szczątki. Wiedział, że gaz i szczątki pochodzą z jego statku, przegrywającego walkę z obcą

atmosferą. Nieważne, jaka była, teraz „Omen” należał do niej. Nastąpił wstrząs i kolejne krzyki. To

już długo nie potrwa.

- Pamiętajcie - ryknął, spoglądając na załogę po raz pierwszy od chwili, kiedy to się zaczęło.

- Sami chcieliście tu być!

Rzeczywiście, chcieli. Przynajmniej większość z nich. „Omen” był wolnym statkiem, kiedy

górnicza flotylla Sithów zebrała się na Primus Goluud. Oddziałom szturmowym Massassich w

ładowni obojętne było, dokąd lecą - nikt nie wiedział, co sobie myślą Massassi przez większość

czasu, przyjmując, że w ogóle myślą. Wiele istot rozumnych, które miały jakikolwiek wybór,

wybrało jednak „Omen”.

Saes, kapitan „Zwiastuna”, był upadłym Jedi, całkowitą niewiadomą. Nie można ufać

komuś, komu nie ufają Jedi, a oni ufają prawie każdemu. Yaru Korsina załoga przynajmniej znała.

Sithański kapitan, który się uśmiecha, był zjawiskiem rzadkim i zawsze podejrzanym. Korsin

jednak nie zmieniał się od dwudziestu lat, dość długo, aby ci, którzy pod nim służyli, rozpuścili

wici, że statek Korsina jest dobrym środkiem transportu.

Tylko nie dzisiaj. Z pełnym ładunkiem lignańskich kryształów „Zwiastun” i „Omen”

przygotowały się do opuszczenia Phaegona III w kierunku frontu, kiedy myśliwiec Jedi naruszył

systemy obronne pola wydobywczego. Podczas kiedy półksiężycowate blade’y zajmowały się

intruzem, załoga Korsina przygotowywała się do skoku w nadprzestrzeń. Ochrona ładunku była

absolutnym priorytetem, a jeśli zdołają dostarczyć towar, zanim ten sfelerowany Jedi dostarczy

swój - cóż, to tylko lepiej. Piloci blade’ów mogą sobie wrócić na „Zwiastunie”.

Coś jednak poszło nie tak. Wstrząs „Zwiastuna”, potem drugi. Odczyty czujników

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: