Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 03.pdf - Slave boy - riochin

SLAVE BOY

Evangeline Anderson

www.loose-id.com

Tłumaczenie: GeDeTe

UWAGA!!!

Książka zawiera dokładne opisy scen seksu oraz wulgarny język mogące być uznane za

nieprzyzwoite i obraźliwe przez niektórych czytelników. Przeznaczona jest tylko i

wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Historia zawarta w tej książce jest fikcją. Niektóre wydarzenia mogą sprawiać wrażenie

odwołania do aktualnych lub historyczny zdarzeń, istniejących miejsc, nazw i postaci

jednak wszystkie są całkowicie fikcyjne i stanowią wytwór wyobraźni autorki.

Rozdział trzeci

- Jesteś całkowicie pewien, że to konieczne?

Haven spojrzał w dół na ciężką pokrytą złotym brokatem togę, która kończyła się

czerwoną jedwabną spódniczką i obcisłe czarne spodnie, jakie teraz miał na sobie.

Minister Odzieży, mały i jeszcze bardziej irytujący Tiberianin niż Minister T’wii,

siłował się z dziwacznym kostiumem, który dał Havenowi w ubieralni, małym

jaskrawym pomieszczeniu na tyłach olbrzymiego statku. Wren został zabrany do innego

pomieszczenia i Haven zastanawiał się czy jego Uczeń zostanie ubrany w coś choćby w

połowie tak niewygodnego jak jego ubranie.

- Całkowicie pewien, całkowicie! – Minister Odzieży cmokną, obracając Havena

w małym pomieszczeniu i pociągną rąbek brokatowej togi, aby mieć pewność, że jest

prosta. – Nie możesz pokazać się przed Boskim Cesarzem, niech żyje wiecznie, w

czymś mniej odświętnym niż reszta dworu. To byłaby straszna zniewaga!

Haven spojrzał tęsknie za swoją starą tuniką leżącej na ziemi zamienionej na złotą

togę. Westchną.

- Dobrze. Z pewnością nie chciałbym popełnić nietaktu. – „Zwłaszcza, jeżeli tak

cholernie łatwo o niego!” – dodał w myślach do siebie.

- Zatem, myślę, że jesteś już prawie gotowy. – powiedział Minister Odzieży

dodając jednak szybko – Jeżeli tylko pozwolisz mi zgolić te szkaradne włosy dookoła

twoich ust...

- Nie zgolę. - Haven podniósł rękę do swojej twarzy pokrytej krótkim starannie

przyciętym wąsem i kozią bródką. – Chyba, że jest to śmiertelna obraza pokazać się

przed Boskim Cesarzem z zarostem na twarzy?

- Nie – Minister Odzieży odpowiedział niechętnie – To tylko moja profesjonalna

opinia, wyglądałbyś znacznie lepiej bez tego, Mistrzu Havenie. Włosy na ciele w

każdym rodzaju są wulgarne, pospolite i...

- Ministrze! Ministrze, proszę chodź szybko. – drzwi do małej ubieralni otworzyły

się i pojawił się w nich inny Tiberionin.

Minister Odzieży obdarzył intruza poirytowanym spojrzeniem.

- O co chodzi B’orl? Czy nie widzisz, że staram się przygotować Mistrza Havena

na audiencję u Boskiego Cesarza, niech żyje na wieki.

- Ale Ministrze – pisną asystent – Chodzi o niewolnika Mistrza Havena! Jest dość

buntowniczy. Najpierw uparł się ze ogoli się sam, nawet jak mu wyjaśniłem, że

niewolnikom nigdy nie wolno dotykać się w prywatnych miejscach. Potem, nie

zdołałem założyć mu hamujących kajdanek, nie zgodził się abym go krótko

przygotował.

- Co? Ale jak...? – Minister Odzieży zaczął mówić, ale Haven ubiegł go,

wychodząc zdecydowanie z małego pokoju zobaczyć, co się dzieje z jego Uczniem. To,

co zobaczył, kiedy wszedł do sąsiedniego nieco większego pomieszczenia gdzie został

zabrany Wren zatrzymało go nagle.

Wren klęczał z rękoma założonymi za szyję i nogami rozłożonymi szeroko na

ciemno czerwonej platformie. Głowę miał pochyloną z wyrazem posłuszeństwa, i jego

klatka piersiowa unosiła się tak szybko jakby właśnie brał udział w wyścigu, ale

najgorsze z tego wszystkiego było to, że był kompletnie nagi.

- Co do diabła? Wren, wszystko w porządku? - wysłał zaniepokojony pytanie

przez ich połączenie.

- Przepraszam, M istrzu - Wren spojrzał na niego swoimi olbrzymimi złotymi

oczami szerokimi ze strachu. Haven widział, że jego uczeń był przestraszony jak dzikie

zwierzę. Skóra poniżej jego pępka był kompletnie gładki, miękkie gniazdko brązowych

kędziorków otaczających podstawę jego penisa były zgolone. Penis był niczym

nieosłonięty. Wewnętrzną część ud Wrena była całkowicie gładka i zdawała się być

zaróżowiona i strasznie podatna.

- Przepraszasz, za co? Czy coś ci zrobili? - Haven zapytał.

Ale Wren tylko potrząsną głową, jego myśli były tak chaotyczne, że Haven nie

mógł ich zrozumieć. Jego instynkt opiekuńczy zadziałał, podszedł zdecydowanie do

Swojego Ucznia i pogłaskał jego blade czoło, które było wilgotne od potu. Wren

odwrócił twarz w stronę olbrzymich dłoni mistrza, ciągłe ciężko oddychając, szukając

spokoju.

Haven czuł ze jego serce szaleje z emocji. Nigdy nie powinien do tego dopuścić –

nigdy nie powinien zgodzić się na rozdzielenie go z Wrenem! Odwrócił się do Ministra

Odzieży i jego asystenta, którzy właśnie weszli do pomieszczenia.

- Co zrobiliście mojemu niewolnikowi? – zapytał groźnie, wskazując na nagiego

Wrena, który nadal klęczał pokornie.

- Tylko przygotowywaliśmy do dworskiego wyglądu – albo staraliśmy się to

zrobić! – Minister Odzieży odpowiedział defensywnie. – Dlaczego on nie jest nawet

ubrany albo naoliwiony! Godziny audiencji prawie się kończą. Oh, Minister T’will

zarząd mojej głowy, jeżeli nie będziecie gotowi na czas, tylko spójrz na to! – Wskazał

na Wrena ze zdenerwowaniem i zwrócił się do swojego asystenta – B’orl, jak mogłeś

pozwolić, aby to się stało?

- Ministrze, przysięgam, starałem się go przygotować, ale...

- Wystarczy! – krzykną Haven, ucinając sprzeczkę – Gdzie są ubrania, które musi

włożyć? Sam go ubiorę.

- Uprząż jest tutaj – B’orl zrobił krok na przód, prezentując wprawiające w

konsternację zbiór czarnych skórzanych pasów. – ale do tego jeszcze trochę, Mistrzu

Havenie, ponieważ odmówił zostania naoliwionym.

- Naoliwionym, o czym do cholery mówicie? – Zapytał rozzłoszczony Haven.

Dworski protokół czy nie, był pełen głupot, których nie potrafił znieść.

- Naoliwiony. Przygotowany . – podkreślił Minister Odzieży, podnosząc

sugestywnie swoje fioletowe brwi – Na wypadek gdybyś chciał złożyć hołd Boskiemu-

Cesarzowi, niech żyje wiecznie. – zmarszczył brwi, wskazując ruchem ręki ciekną

buteleczką złotego płynu, którą podał mu B’orl. – Wiem od Ministra T’will, że jesteś

bardzo przywiązany do swojego niewolnika, Mistrzu Havenie. Nie chcesz zranić go

biorąc go brutalnie, jeżeli sytuacja będzie tego wymagała, nieprawdaż?

- Biorąc go... – głos Havena zamarł, kiedy znaczenie słów ministra nagle do niego

dotarło.

- Mistrzu wiesz, o czym on mówi. - Wren wysłał niespodziewanie obraz siebie,

klęczącego nago i rękoma na ziemi i Havena za nim. Długi, gruby członek Havena był

w jego rekach i wkładał go głęboko w wąską, dziewiczą dziurkę swojego Ucznia,

pieprząc go, kiedy Wren sapie i jęczy pod swoim Mistrzem, otwarty i gotowy na jego

natarcie.

- Wystarcz, Wren! To się nigdy nie stanie! - Haven wziął głęboki wdech i

odepchną daleko erotyczny obraz od siebie z całą swoją siłą. Odrzucił od siebie myśli o

takich rzeczach, pomimo to jego penis pulsował gniewnie w zbyt obcisłych spodniach,

które był zmuszony nosić.

- Nie zamierza... wziąć mojego ucznia w ten sposób – wyjaśnił ostrożnie

zaniepokojonemu Ministrowi Odzieży – Więc nie ma potrzeby na to, na żadne

oliwienie.

- Co? Odmówisz poleceniu Boskiego Cesarza, niech żyje na wieki, jeżeli rozkaże

ci zaszczycić go ze swoim uczniem? – Minister Odzieży spojrzał na niego zszokowany.

- Nasze obyczaje są inne od waszych i my nie spełniamy intymnych czynności

publicznie. – Haven powiedział twardo – Na pewno boski imperator to zrozumie.

- Z całą pewnością nie! – zaprotestował B’orl – To jest ten rodzaj rzeczy, do

których Golański wysłannik w kłopotach zabrał się w pierwszej kolejności. Najpierw

odmówił jedzenia mięsa, które było podane przed Ucztą Łaski – twierdząc, że nie może

jeść ciał innych gatunków. Wyobrażasz sobie! – prychną – A potem, kiedy był czas, aby

oddać hołd Boskiemu Cesarzowi, nie miał niewolnika usługującemu mu. To był

straszny skandal, na pewno.

- Na pewno! – Minister Odzieży zawtórował mu – Oczywiście, możesz być

pewny, że Boski Cesarz zażąda tego od ciebie. Niedostosowanie się będzie wysokim

przestępstwem. Przyrodzenie twojego niewolnika musi błyszczeć naoliwione, Niosący

Światło, nie ma innego sposobu, aby okazać szacunek jego wysokości Rudgezowi

Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 03.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: