charyzmat01.pdf

Odważnie

Od redakcji

i w imię Boże!

Jest telewizja, radio,

Internet. Tyle nowoczesnych

środków przekazu,

rozpowszechniających

każdy rodzaj wiadomości.

Wydawałoby się, że w natłoku

niechcianych informacji papier

to przeżytek. Statystycy i

naukowcy dawno już obwieścili,

wraz z zapaścią czytelnictwa,

koniec książek i gazet. Dlaczego

zatem traia do Was to

pisemko?

Po pierwsze dla tego, że nie wierzymy statystykom. Nasze

źródła podają, że są jeszcze na świecie ludzie, dla których

szelest kartek i zapach świeżego druku jest szczególną

przyjemnością, której nie zastąpi kolejna odsłona strony

internetowej.

Po wtóre – gazetkę można zabrać ze sobą wszędzie, w

przeciwieństwie do komputera, nawet bardzo małego. Nie

wymaga zasilania, baterii, klawiatury ani żadnych innych

urządzeń. Zawsze można ją wyjąć z kieszeni, przerzucić

strony, przeczytać bądź nie przeczytać, schować, a potem

wrócić do tekstu…

Trzeci powód, ale dla tego pierwszego naszego

spotkania najważniejszy to ten, że chcieliśmy podzielić się

z Wami wyjątkowym świadectwem. Do tego egzemplarza

„Charyzmatu” dołączamy szczególną płytę DVD;

znajdziecie na niej opowieści trzech kapłanów, którzy w

przemyskiej archidiecezji kładli fundamenty pod ruch

oazowy. O pierwszych latach swojej działalności opowiadają:

ks. prał. Stanisław Zarych – Moderator Diakonii Wyzwolenia

Człowieka Archidiecezji Przemyskiej, ks. prał. Stanisław

Czenczek – pierwszy Moderator Diecezjalny Ruchu Światło

– Życie oraz ks. prof. Roman Wawro – Moderator pierwszych

rekolekcji oazowych w naszej Archidiecezji.

A jeżeli już o rekolekcjach mowa – wewnątrz numeru

znajdziecie najważniejsze informacje o terminach, kosztach

i miejscu tych nadzwyczajnych spotkań z Bogiem. Cały rok

2011 na wyciągnięcie ręki! Jak tu nie kochać druku?

Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się

do powstania tego numeru, w szczególny sposób

Redaktorowi Naczelnemu „Niedzieli Przemyskiej”,

Księdzu Prałatowi Zbigniewowi Suchemu.

„Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje

posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz

ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim

zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra.”

1 Kor 12, 4-7

Ufni, że dla wspólnego dobra, Duch Święty podpowie-

dział ludziom Ruchu Światło-Życie pomysł obecności cha-

ryzmatu Ruchu pośród wiernych poprzez słowo pisane, z

radością witamy tę inicjatywę i pierwszy numer „Chary-

zmatu”.

Jakże często cytujemy słowa poety „ Cudze chwalicie

swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie”, zapomi-

nając, że to właśnie tu blisko, obok nas mogą tkwić wiel-

kie bogactwa, których nie dostrzegamy. I to nasza druga

radość, że ten oazowy periodyk oiaruje Kościołowi Die-

cezjalnemu, ale może także i innym ludziom, dar świadec-

twa ludzi, którzy stali u początku dzieła powołanego do

istnienia przez wybitnego kapłana i duszpasterza Sługę

Bożego księdza Franciszka Blachnickiego.

Dołączona do 1 numeru periodyku płyta ze świadec-

twami to sympatyczny prezent świąteczny. Mamy nadzie-

ję, że stanie się ona nie tylko okazją do prywatnej releksji,

ale w roku formacyjnym, przeżywanym w Ruchu pod ha-

słem „Słuchać Pana w Kościele”, posłuży moderatorom do

zaprezentowania ciekawych treści młodzieży i dzieciom

na kolejnych spotkaniach oazowych. Warto bowiem aby

młodzi uczestnicy Ruchu od bezpośrednich świadków po-

znawali jego historię i ludzi, którzy ją tworzyli.

Nie tylko ten świąteczny prezent raduje serce. Bogac-

two treści zawarte w numerze cieszy i napełnia nadzieją,

że rozwijające się Dzieło przyniesie owoce wielkie, twór-

cze i piękne.

Z okazji Świąt i Nowego Roku pragniemy złożyć

wszystkim wspólnotom oazowym najserdeczniejsze ży-

czenia Bożego błogosławieństwa i wielu darów: zdrowia,

pomyślności i licznych owoców na drodze poszukiwania

ludzi, którzy drogą służby. Redaktorom i pomysłodaw-

com pisma gratulujemy i czekamy na kolejne numery.

Wszystkim z serca udzielamy błogosławieństwa.

+ Józef Michalik

Metropolita Przemyski

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Diecezjalna Diakonia Komunikowania Społecznego

Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Przemyskiej

+Adam Szal

Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie

Charyzmat 2

SłOwO MOderatOra i Pary diecezjalnej

Przemyśl, 19 XI 2010 r.

oraz Diecezjalnej Diakonii Jedności. Z

wielką radością pragniemy podzielić

się owocami tych spotkań z wszystkimi

członkami naszego Ruchu.

1. W życiu każdego człowieka przy-

chodzi czas, kiedy powinien wziąć

odpowiedzialność za konkretne dziedz-

iny swojego życia. Wielkie dzieło (nasz

Ruch), które stało się naszym udziałem,

również tego wymaga. Może nam

towarzyszyć lęk, a nawet duchowy

paraliż, że nie podołamy. Oczywiście

jest prawdą, że angażując się w dzieło

głoszenia Dobrej Nowiny nieustannie

wystawiamy się na walkę duchową,

dlatego potrzebujemy odnowienia

naszej wiary, ożywienia charyzmatów,

które otrzymaliśmy na w sakramencie

chrztu, bierzmowania, małżeństwa czy

kapłaństwa. Chrześcijanin, a tym bardziej

oazowicz musi w dzisiejszych czasach

być charyzmatykiem, jeśli chce pełnić

misję zleconą mu przez Chrystusa. Do

tego potrzebna jest formacja, dzięki której

staje się świadomym członkiem Kościoła

na drodze Ruchu Światło-Życie.

Dlatego wzywamy wszystkich do

obudzenia swoich serc i umysłów i ot-

warcia się na prawdę.

W naszym Ruchu służą temu w

sposób szczególny rekolekcje (zwłaszcza

wakacyjne). Nie zrozumie do końca sen-

su Ruchu ten, kto nigdy nie uczestniczył

w wakacyjnych rekolekcjach oazowych.

Poza czasem wakacji, możliwości

również jest wiele: rekolekcje ewangeliza-

cyjne, rekolekcje charyzmat i duchowość

Ruchu Światło-Życie, Oazy Rekolekcyjne

Animatorów Rodzin I i II stopnia, Oaza

Rekolekcyjna Diakonii (po III stopniu),

Triduum Paschalne w formie rekolekcji

(po II stopniu), Oaza Rekolekcyjna Dia-

konii Rekolekcyjnych, Oazy Modlitwy,

dni skupienia dla animatorów, spotkania

diakonii specjalistycznych, a zwłaszcza

cztery Rejonowe Dni Wspólnoty, które

w wizji Ojca Franciszka stanowią główne

miejsce formacji wspólnotowej w ciągu

roku oraz realizacji charyzmatu spotka-

nia.

Drodzy Księża Moderatorzy,

Opiekunowie wspólnot oazowych,

animatorzy oraz wszyscy trwający na

drodze formacji Ruchu Światło-Życie!

Trwamy w atmosferze tematu roku

„Słuchać Pana”, który w sposób szc-

zególny zachęca nas, oazowiczów do

pogłębionej releksji nad swoim życiem,

nad stanem naszej formacji, stanem

Ruchu w naszej Archidiecezji. Życie

chrześcijańskie ma sens o tyle, o ile

przeniknięte jest nieustanną konfrontacją

ze słowem Bożym, które osądza prag-

nienia i myśli naszego serca. Uczeń Pana

Jezusa to ten, kto nie zadowala się mini-

malizmem życia, ale ciągle poszukuje,

wypływa na głębię. Koniecznym więc

jest pochylenie się nad drogą, na której

Chrystus nas postawił, chcąc mieć nas w

swojej służbie.

Ostatnie miesiące to czas szczególnej

releksji Odpowiedzialnych: IV Kongre-

gacji Stowarzyszenia Diakonia Ruchu

Światło-Życie Archidiecezji Przemyskiej

Szczególną naszą radością są

odbywające się Seminaria Odnowy Wi-

ary (odbyły się już cztery), których

celem jest wprowadzenie uczestników w

osobistą relację z Jezusem przez praktykę

Namiotu Spotkania. Pragniemy, aby tak-

ie seminarium odbyło się w każdym re-

jonie naszego Ruchu.

2. „Słuchać Pana” to pogłębiać również

nauczanie naszego Założyciela, Sługi

Charyzmat 3

Bożego Ks. Franciszka Blachnickiego,

który przekazał nam dobrze przemyślaną

strategię działania. Posłuszni tej strategii,

chcemy włączyć się w przygotowania

całego Kościoła do obchodów Wielkiego

Jubileuszu Dwutysiąclecia Odkupienia

(rok 2033). Nie chodzi tu o jednorazowe

akcje, ale o szereg działań zmierzających

do osiągnięcia konkretnego celu. Dlat-

ego w naszym Ruchu podejmujemy plan

Ad Christum Redemptorem II, który

składa się z trzech etapów mających nas

przygotować do obchodów jubileuszow-

ych:

1. Modlitwa: „Niech zstąpi Duch

Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”

2. Ewangelizacja – rekolekcje ewan-

gelizacyjne (głoszenie Kerygmatu)

3. Głoszenie Ewangelii Wyzwolenia

(KWC)

Mając na uwadze wielką powagę

sprawy, musimy koniecznie rozbudzić

działalność naszych diakonii na szczeblu

diecezjalnym, rejonowym czy paraial-

nym.

3. W dzisiejszym świecie dokonuje

się wielka walka o człowieka, walka o

prawdę. Dotyka nas niszczące zaciemnie-

nie umysłów – zw. współczesny totalita-

ryzm, dlatego Kościół potrzebuje ludzi

odważnych wiarą. Ruch Światło-Życie

daje szczególne narzędzia do tej walki,

dlatego prosimy wszystkich o podjęcie

odpowiedzialności za to dzieło, które

Duch Święty zostawił nam przez naszego

Założyciela. „Jeśli pytasz czy musisz, to

znaczy, że jeszcze nic nie zrozumiałeś”

(ks. Henryk Bolczyk).

4. Wielką siłą, tarczą Ruchu jest Kruc-

jata Wyzwolenia Człowieka, której mot-

tem są słowa: Nie lękajcie się!

W obecnym roku formacyjnym

wielką radością naszej Archidiecezji jest

Ogólnopolska Pielgrzymka Krucjaty

(4 czerwca 2011), która odbędzie się do

Kalwarii Pacławskiej. Nie może nas tam

zabraknąć, dlatego Diecezjalna Diakonia

Jedności prosi, aby z każdego Rejonu Ru-

chu zorganizować chociaż jeden autokar

pielgrzymów.

W dobie promowania cywilizacji

śmierci widzimy wielką potrzebę organi-

zowania prelekcji oraz spotkań z przed-

stawicielami Diakonii Życia, szczególnie

podczas różnego typu rekolekcji oraz

Dni Wspólnoty. Nie do przecenienia jest

rola tego typu spotkań w przybliżaniu

członkom Ruchu tej jakże ważnej dziś

tematyki.

5. Ruch Światło-Życie jest Ruchem

odnowy paraii, dlatego też Diecez-

jalna Diakonia Ewangelizacji zachęca

do tworzenia zw. grup misyjnych,

złożonych z trzech par małżeńskich i

przedstawicieli młodzieży. Grupy te

razem z kapłanami mogą prowadzić

misje czy rekolekcje paraialne (jedna

taka grupa już istnieje).

W celu otwarcia się na potrzeby

ewangelizacji powołaliśmy również

Diakonię Misyjną. Wszystkich, którym

nie jest obojętna sprawa misji prosimy o

zgłaszanie swojego pragnienia posługi w

tej diakonii.

6. Bardzo ważną rolę w życiu Ru-

chu pełnią diakonie muzyczne. Prosimy

więc tych wszystkich (również osoby

z Domowego Kościoła), którzy pragną

podejmować posługę animatora muzyc-

znego o zgłaszanie się do odpowiedzial-

nego za Diecezjalną Diakonię Muzyczną,

an. Jerzego Piróga. W ten sposób unikni-

emy nieustannych problemów z podej-

mowaniem posługi muzycznej podczas

rekolekcji.

Pełniąc chociażby posługę gospodarczą

swoim świadectwem małżeńskiej miłości

i relacji z Bogiem przyczynią się do

owocniejszego ich przeżywania, będąc

jednocześnie znakiem jedności w Ruchu.

8. Troszcząc się o Ruch pamiętajmy

o Oazach Dorosłych, które obecnie

stanowią dla nas szczególne wyzwanie.

W naszej Archidiecezji istnieje już jedna

wspólnota dorosłych „Betel” w Krośnie.

Wielu ludzi żyjących samotnie poszu-

kuje wspólnot. Nie możemy wobec tego

faktu przejść obojętnie.

9. Ważnym elementem pracy Ru-

chu jest dobry przekaz informacji. Pro-

simy więc o przesyłanie wiadomości o

wydarzeniach w rejonach czy paraiach

do odpowiedzialnych za naszą stronę

internetową, gdyż wiara się pomnaża

wtedy, gdy jest przekazywana.

10. Na zakończenie pragniemy

serdecznie podziękować tym, którzy

podejmują odpowiedzialność za stronę

inansową naszego Ruchu. Dziękujemy

za wszelkie oiary, każdy „wdowi grosz”

bo to one czynią Ruch wolnym od nie-

bezpiecznych zobowiązań jakie niesie ze

sobą współczesny świat.

Wszystkich podejmujących formację

w Ruchu zanurzamy w Najdroższej

Krwi Chrystusa oddając jednocześnie

pod opiekę Maryi, Niepokalanej Matki

Kościoła, która dla każdego z nas jest

wzorem służby.

W imieniu

Diecezjalnej Diakonii Jedności

7. Zwracamy się z prośbą do

małżonków z gałęzi rodzinnej Ru-

chu jak i członków Oaz Dorosłych o

włączanie się do diakonii rekolekcyjnych

posługujących dzieciom i młodzieży.

Moderator Diecezjalny:

Ks. Daniel Trojnar

Para Diecezjalna Domowego Kościoła:

Urszula i Stanisław Radłowie

Charyzmat 4

zaniM POwieSz „nie jadę”!

Sól oku, gwóźdź w bucie, plaga i pre-

tekst do tysięcznych wykrętów: waka-

cyjne rekolekcje. Gdyby całą energię,

włożoną w obmyślanie powodów

odmowy wyjazdu, zamienić na przykład

na prąd, wszystkie domy rekolekcyjne

w archidiecezji mogłyby być ogrzewane

elektrycznie i to przez okrągły rok. Ni-

estety, pomysł nie doczeka się realizacji

choćby z tego powodu, że nawet na-

jzdolniejsi izycy nie stworzyli jeszcze

urządzenia do przetwarzania niechciejst-

wa na czystą energię. Po wtóre, dla kogo

miałoby być to ogrzewanie, skoro brak

chętnych na dłuższy pobyt?

Każdy, kto jeszcze nie zasmakował

piętnastodniowych rekolekcji, ma

oczywiście znakomitą orientację w

temacie i wie bez żadnych wątpliwości,

że wszystkie siły na ziemi i w nie-

bie sprzysięgną się przeciwko niemu,

żeby tylko nie jechał. Zwykle wykręty

zaczynają się od zwalenia winy na

szefa; wszyscy szefowie, wszystkich

irm to okrutne Herody, gnębiące pra-

cowników i dybiące na ich wolny czas

tudzież ustawowe prawo do urlopu

wypoczynkowego! Nie ma mowy, nie da

jeden z drugim dwóch wolnych tygodni

i koniec! Trzeba przyznać, że w mocno

niekomfortowej sytuacji są uczniowie,

nauczyciele i studenci; taki porządny

argument, a tu w kalendarzu jak byk –

wakacje. Spore trudności napotykają

również właściciele irm lub sklepów,

rolnicy czy też każdy, kto sam sobie sze-

fuje… Konieczność poszerzenia katalogu

wykrętów zaczyna być w tym przypad-

ku nagląca, a kreatywność wprawia w

zadziwienie.

Powiedzmy sobie szczerze, zanim

dojdzie do wyartykułowania mniej lub

bardziej solidnego powodu odmowy,

proces do niego prowadzący przebiega

mniej więcej tak: „Co za pomysł, do-

prawdy! Na całe piętnaście dni zostawić

wszystko i jechać nie wiadomo gdzie,

tylko po to, by się modlić? Bezcenne,

wakacyjne miesiące fantastycznej

pogody przesiedzieć w kaplicy? A po

powrocie, o czym opowiadać? Ten był w

Egipcie, tamten w Tunezji, inna znowu

w Hiszpanii. Co im powiedzieć? Że re-

kolekcje? Pospadają z krzeseł ze śmiechu.

Nie, zdecydowanie – nie jadę!”. Pewni

swego rezygnują rok, drugi, trzeci…

Utwierdzają się we własnych przeko-

naniach i konia z rzędem temu, co wytrąci

takich pewniaków z utartych torów.

Gdyby jednak zasiać ziarenko

niepewności? Zastanówmy się: skoro

ktoś te rekolekcje wymyślił, a pomysł

ma się dobrze już tyle lat – może jednak

nie jest najgorszy? Mało tego, ciągle ktoś

jednak wyjeżdża; to dopiero zagwozd-

ka – dlaczego? Ci, co wrócili, usilnie

zachęcają pozostałych, by poszli w ich

ślady… Nie wyglądają jak po praniu

mózgu, nie przemawiają w hipnotyc-

znym transie, są pełni energii i radości,

a na opisanie tego, co przeżyli najczęściej

brakuje im słów. Zwykle powtarzają z

dziwnym uśmiechem „jedź – przekonasz

się”. Może warto spróbować? Na własnej

skórze poczuć, co takiego dzieje się, pod-

czas tych piętnastu wakacyjnych dni, że

ludzie wracają do domu odmienieni? I

dlaczego – na Boga – kto raz przeżył takie

rekolekcje, nigdy więcej nie zastanawia

się, czy warto jechać, tylko czeka, jak

nałogowiec, by spakować najpotrzeb-

niejsze rzeczy i zanurzyć się znowu w tę

tajemniczą przygodę?

Na wszystkie te pytania tyle jest

odpowiedzi, ilu uczestników. I wszystkie

te pytania warto sobie zadać, zanim powi-

esz „nie jadę!”. Wśród tysięcy świadectw,

brakuje jeszcze Twojej odpowiedzi.

Monika

życzenia Świąteczne Pary Diecez jalnej

Krosno, grudzień 2010

żywajmy codziennie spotkanie z Bogiem

Ojcem w „Namiocie Spotkania”.

On na nas czeka, chce do nas mówić,

posyła do nas Swego Syna.

Pomimo nawałnic zła, mimo mroków

wypełniających czasem nasze serca, nad

Betlejem zaświeci Światło. Dojrzeć ten

Blask z nieba i posłyszeć wraz z pasterza-

mi słowa: „Idźcie do Betlejem, gdzie dzie-

cię zrodzone”, to dla nas odnaleźć port

ocalenia i sens naszej ziemskiej wędrów-

ki. Tak jak pasterze i kolejne pokolenia

przed nami, pobiegnijmy do tego Światła

by otrzeć łzę, wrócić z rozradowanym

sercem i głosić wielkie Dzieła Boże.

Ku temu Dziecięciu kierują się w ten

grudniowy czas nadzieje i tęsknoty ca-

łego świata. Uchylmy więc i my drzwi

tej stajenki by odnaleźć Serce, które do

końca nas umiłowało. Sięgając po Słowo

Pana kierujmy do Niego żarliwe modli-

twy, wprowadzajmy Go do najdalszych

zakamarków naszych serc. Uklęknijmy

przed „Narodzonym” a On dokona w

nas cudu przemiany. Nasze zwątpienia

i lęki zakwitną nadzieją a poprzez łzy

dojrzymy w ciszy Słońce, które nie zna

zachodu.

Życzymy Wam i Waszym bliskim by

Chrystus znów narodził się w Waszych

sercach, by słodka obecność Dzieciątka

Jezus, Maryji i Józefa wypełniała Was

wszystkich blaskiem nieba i wonią Be-

tlejem. By spotkanie z Nim w Namiocie

Spotkania napełniało Was mocą, miło-

ścią, światłem i błogosławieństwem, by-

ście stali się pasterzami Jezusa na miarę

XXI wieku i docierali tam, gdzie może

ktoś oczekuje na proste słowa, że Chry-

stus go kocha.

Łączymy się z Wami w modlitwie i w

świątecznej Eucharystii.

Drodzy Członkowie Domowego Kościoła,

Wszyscy Uczestnicy Ruchu Światło-Życie

Chwalimy dziś Boga w kolejnym Jego

darze jakim jest inicjatywa zaistnienia ni-

niejszego pisma. To On chce ukazywać

duchowe dziedzictwo księdza Franciszka

Blachnickiego wydające owoce w sercach

wielu ludzi odkrywających i podejmują-

cych drogę życia wierną charyzmatowi

Światło-Życie w dzisiejszych czasach.

Życzymy wytrwałości Tym wszystkim,

którzy uczestniczą w tworzeniu tego pi-

sma.

Trwając jeszcze w świętym czasie

oczekiwania na przyjście Pana czuwamy

byśmy byli gotowi gdy nadejdzie, zapu-

ka, zakołacze.

Myślą przewodnią bieżącego roku

duchowej pracy formacyjnej naszego Ru-

chu jest hasło „Słuchać Pana”. Słuchajmy

więc Pana w Jego słowie, które było i jest,

które znów się narodzi dla nas bo nas

ukochało miłością Przedwieczną. Prze-

Szczęść Boże!

Urszula i Stanisław Radłowie

Para diecezjalna Domowego Kościoła

Ruchu Światło-Życie

Archidiecezji Przemyskiej

Charyzmat 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: