Montaż płyt gipsowo kartonowych.doc

Montaż płyt gipsowo-kartonowych

Płyty gipsowo-kartonowe i gipsowo-włóknowe to wygodny i niedrogi sposób na wykończenie poddasza użytkowego w nowo wybudowanym domu, jak i do adaptacji poddasza na cele użytkowe, w domu już istniejącym.

Dlaczego płyty?
Pełne skosów poddasze jest trudne do wykończenia. Całości praktycznie nie da się otynkować, a jeśli ktoś by się na to uparł, zajęłoby mu to wiele pracy i wysiłku. Pozostaje otynkowanie ścian i obicie wewnętrznej strony konstrukcji dachowej płytami lub drewnem. Płyty przewyższają drewno tym, że są od niego tańsze i ze względu na swe duże wymiary – szybsze oraz prostsze w montażu. Najważniejsze jest jednak to, że w przeciwieństwie do drewna są niepalne. Płyty g-k i g-w można pomalować lub okleić tapetą. Pasują do wnętrz urządzonych w każdym stylu.

Potrzebne materiały
Płyty – do wykańczania poddasza używa się płyt gipsowo-kartonowych (g-k) lub gipsowo-włóknowych (g-w). Te pierwsze zrobione są z gipsu i oklejone z obydwu stron kartonem. Mimo, że nie jest to prawnie wymagane, do wykańczania poddasza wskazane jest użycie płyt o podwyższonej odporności na ogień (płyty GKF- oznaczone czerwonym kolorem lub czerwonymi napisami). Ich gipsowy rdzeń jest wzmocniony siatką z włókna szklanego. Płyty takie powinny mieś grubość minimum 15 mm a najlepiej jak zostaną ułożone dwie warstwy płyt gr. 12,5 mm. Płyty g-w są mieszanką gipsu i włókien celulozowych. Są droższe od g-k, ale za to odporniejsze na uszkodzenie. Mają wystarczającą odporność ogniową, by stosować je na poddaszach. Płyty można przycinać na dowolny wymiar za pomocą noża.
Wełna mineralna – to materiał termoizolacyjny z włókien pochodzenia skalnego. Na poddasza używana jest wełna w postaci miękkich płyt lub mat. Wełna dobrze izoluje przed utratą ciepła z ogrzewanych pomieszczeń i jest niepalna. Izoluje też pomieszczenia znajdujące się na poddaszu przed hałasem. Grubość ocieplenia powinna wynosić około 20-25 cm. Wełnę można układać kilkoma warstwami. Można ją też przycinać na wymiar, pamiętając przy tym o założeniu rękawic, maseczki i okularów ochronnych.
Folia paroizolacyjna – czyli folia hamująca przepływ pary wodnej zwany dyfuzją. To dzięki niej para, która z jakichś powodów nie ulotni się szczelinami wentylacyjnymi z pod pokrycia dachowego, nie będzie się skraplać na płytach - tylko na jej wewnętrznej stronie. Folia powinna mieć grubość 0,2 mm.
Profile CD (C) – to podłużne listwy ze stali ocynkowanej, tworzące po zmontowaniu stelaż, do którego przykręca się płyty. Mają one szerokość 4,8 cm. Profile można ciąć nożycami do blachy.
Profile UD (U) – nazwane są tak ponieważ w przekroju maja kształt litery U. Ich szerokość wynosi 3 cm
Wieszaki – to uchwyty ze stali ocynkowanej do których zaczepia się profile CD. Do tego samego celu można używać również uchwytów ES.
Taśmy izolacyjne i dylatacyjne – taśmy izolacyjne mają tłumić drgania na linii styku ścian i stelażu do którego będą mocowane płyty. Taśmy dylatacyjne umieszcza się zaś między ścianami a płytami. Mają one niwelować minimalne ruchy płyt i dzięki temu na ich połączeniach nie pojawią się pęknięcia.
Oraz... – wkręty nierdzewne samonawiercające, blachowkręty, wkręty do płyt gipsowo-kartonowych, wkręty do betonu wraz z plastikowymi kołkami, taśma dwustronnie przylepna.

System – wygodny i bezpieczny
Wszyscy producenci płyt gipsowych mają opracowane systemy zabudowy poddaszy. W ich skład wchodzą odpowiedniego rodzaju płyty, profile, wszelkie dodatkowe elementy montażowe oraz siatki i masy szpachlowe do spoinowania połączeń między płytami. Stosując system mamy pewność, że elementy będą do siebie pasowały. Nie będziemy też musieli głowić się jakie profile, jakie płyty lub jakie wkręty kupić, gdyż o właściwy dobór materiałów zatroszczyli się twórcy systemu. Dodatkowo dostaniemy od producenta dokładną instrukcję montażu. Wybierając system warto sprawdzić, czy dana firma ma dla niego Aprobatę Techniczną wydaną przez Instytut Techniki Budowlanej. Po zakupie systemu wystarczy nabyć wełnę mineralną i folię paroizolacyjną.

Układanie krok po kroku
Poniżej przedstawiamy kolejne etapy wykończenia poddasza w domu murowanym, ze ścianą kolankową. Prezentowana zabudowa obejmuje skosy poddasza i sufit. Ściany takiego poddasza najwygodniej i najtaniej jest otynkować.

Pomiary
Przed zakupem potrzebnych materiałów trzeba dokładnie wymierzyć poddasze. Mierzymy każdą ścianę z osobna i każdą powierzchnię skośną, która będzie wykańczana. Sprawdzamy też wysokość krokwi oraz rozstaw między nimi (nie zawsze jest on taki sam jak założono w projekcie). Znając wymiary poddasza możemy zamówić odpowiednią ilość płyt i wełny (zawsze z 10% zapasem).

Ocieplanie
Można je ułożyć z jednej warstwy wełny grubości około 15 cm, która wypełni przestrzenie między krokwiami na wysokość grubość i szerokość. Można też dołożyć drugą warstwę grubości 5 cm. Będzie ona wówczas ułożona poprzecznie do pierwszej i będzie osłaniać także krokwie, dzięki czemu nie powstaną w miejscach ich przebiegu mostki termiczne. Ocieplanie rozpoczynamy od przycięcia wełny tak by pasowała do rozstawu krokwi. Powinna ona być o około 2 cm szersza niż ten wymiar, by po wpasowaniu ściśle przylegała do krokwi. Wełna może być nieco grubsza od krokwi, ale nie powinna być od nich cieńsza. W razie takiej sytuacji lepiej dobrać odpowiednią grubość mocując dwie warstwy wełny.





Jeśli od strony pokrycia dachowego nie została zamontowana folia lub włóknina wysokoparoprzepuszczalna (paroprzepuszczalność powyżej 300 g/m/24h) tylko zwykła folia wstępnego krycia o niskiej paroprzepuszczalności, to między nią a wełną trzeba zostawić szczelinę wentylacyjną grubości około 3 cm. Przed układaniem wełna powinna być nieco wstrząśnięta (jak poduszka przed spaniem). Poprawia to jej izolacyjność.

Wełnę układamy między krokwiami na wcisk. Tam gdzie nie chce się trzymać podwiązujemy ją sznurkiem przyczepionym do krokwi. Drugą, cieńszą warstwę wełny układamy po zamontowaniu profili.





Montaż profili
Na początek na ścianach prostopadłych do połaci dachu mocujemy profile przyścienne UD. Między tymi profilami a ścianą musi znaleźć się pas taśmy polietylenowejizolującej akustycznie. Wkrętami samonawiercającymi przymocowujemy do krokwi specjalne wieszaki ze stali ocynkowanej lub uchwyty ES. Powinny one być rozmieszczone co 50 cm. Profile CD przykręcamy do uchwytów ES, a do wieszaków mocujemy je na „zatrzask”. Przebiegają one prostopadle do krokwi. Nie zaleca się przykręcania profili CD bezpośrednio do krokwi. Może się wówczas zdarzyć, że w wyniku ruchów konstrukcji dachowej na płytach g-k lub g-w pojawią się pęknięcia. W trakcie montażu profili wciąż trzeba kontrolować ich wypoziomowanie. Pomocna do tego będzie długa łata z poziomnicą. Uwaga! Jeśli używamy uchwytów ES – mocujemy je po ułożeniu warstwy ocieplenia między krokwiami. Wieszaki mocujemy zanim ułożymy ocieplenie. Dopiero po tym układamy wełnę i od razu doczepiamy profile CD, które będą ją podtrzymywać.

Przyklejanie paroizolacji
Zanim przykleimy folię paroizolacyjną musimy na ścianach, w miejscach w których będą się one stykały z płytami, nakleić taśmę dylatacyjną. Folię mocujemy za pomocą taśmy dwustronnie przylepnej. Przyklejamy ją do profili CD z zachowaniem 20 cm zakładu. Miejsca styku folii zalepiamy dodatkowo taśmą samoprzylepną.
Przykręcanie płyt
Płyty najpierw przycinamy na wymiar. Używamy do tego noża (najlepiej z wymiennymi ostrzami) i kawałka metalowego profilu jako linijki. Płytę nacinamy lekko, a następnie odłamujemy pozostałą część i przecinamy karton z drugiej strony. Przygotowane płyty przykręcamy prostopadle do profili za pomocą specjalnych wkrętów. Wkręty rozmieszczamy  co 15 cm. Nie można ich zbyt mocno dokręcać.



Płyty muszą być montowane „na mijankę”, tak by ich poprzeczne krawędzie nie wypadały w jednej linii. Poprzeczne spoiny muszą po prostu przesunięte względem siebie o około 40 cm.
Spoinowanie połączeń między płytami
Gdy płyty są już zamocowane, miejsca ich styku malujemy preparatem gruntującym. W szczeliny między płytami nakładamy pierwszą warstwę masy szpachlowej. W masę wtapiamy pas papierowej taśmy wzmacniającej i ponownie nanosimy masę szpachlową. Wygładzamy ją packą metalową, a gdy wyschnie szlifujemy packą obciągniętą plastikową siatką. W narożnikach, zamiast papierowej taśmy lepiej jest użyć specjalnej siatki. Szpachlujemy też łebki wkrętów. Na zakończenie malujemy wszystkie płyty preparatem gruntującym, a po jego wyschnięciu możemy przystąpić do malowania lub tapetowania.

Majsterkowicz, czy ekipa?
Wykończenia poddasza płytami można podjąć się samodzielnie. Wystarczy ktoś z rodziny do pomocy i doświadczony majsterkowicz bez większego trudu i stosunkowo szybko doprowadzi poddasze do stanu używalności. Osoby które nie czują się na siłach lub nie mają odpowiedniej wprawy mogą zlecić tę pracę ekipie budowlanej. Warto wówczas zatrudnić fachowców rekomendowanych przez producenta płyt. Robotnicy tacy zazwyczaj zostali w danej firmie przeszkoleni i zasady prawidłowego układania płyt mają w małym palcu.