Tytuł: Kwatera bożych pomyleńców Autor: Władysław Zambrzycki Język oryginalny: polski Kategoria: Literatura piękna Gatunek: literatura współczesna polska Forma: powieć Rok pierwszego wydania: 1959 Wydanie ksišżki nagrywanej: Wydawnictwo Antykwariat Ksišżek Miejsce i rok wydania: Warszawa, 2008 Rodzaj: audioksišżka Wersja językowa: polska Treć: pełna Wydanie: Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym "Larix" Nagranie: Nowa Praca Niewidomych Miejsce i rok nagrania: Warszawa, 2008 Czyta: Maciej Rayzacher Czas trwania: ~9 godz. 49 min. Rozmiar: ~202 MB (10 plików) Format: MP3 (KBPS:48, KHZ:44, mono) Opis ksišżki: Powstanie Warszawskie z perspektywy starszych panów, którzy z humorem próbujš przetrwać najtrudniejsze chwile. Kwatera Bożych Pomyleńców to opowieć o czterech starszych panach, którzy regularnie spotykajš się ze sobš i dyskutujš na tematy nie zwišzane z tragediš dziejšcš się na zewnštrz. Jako niezdolni do brania udziału w powstańczych walkach, starajš się przetrwać wojennš zawieruchę i zachować optymizm. W tym celu każdy z bohaterów zobowišzał się do przestrzegania zakazu poruszania tematów przygnębiajšcych. Ta niezwykle poruszajšca, a jednoczenie pełna sympatycznego humoru, powieć należy do tych nielicznych ksišżek, które opowiadajš o Powstaniu Warszawskim z perspektywy ludnoci cywilnej. Obecne wydanie jest pierwszš nieocenzurowanš wersjš powieci. Pierwsze wydanie "Kwatery Bożych Pomyleńców" skażone ingerencjami cenzury ukazało się w 1959 roku; dwa następne w latach 1967 i 1985. Po prawie pół wieku możemy poznać wreszcie pełny tekst tej pięknej i mšdrej powieci o Powstaniu Warszawskim. Władysław Zambrzycki, wiernie opisujšc 63 dni powszednie walczšcej Warszawy, opowiada jednak nie tylko o Powstaniu. Czterej bohaterowie "Kwatery" to bowiem Polacy z krwi i koci, ale i Europejczycy wychowani w kręgu kultury klasycznej. Wiele dowiadczyli, widzieli niejedno i majš co wspominać. Wiedzš, że wraz z nimi nieuchronnie przemija pewna epoka, tak jak kiedy przeminęło najmniejsze państwo wiata, Moresnet. Afrykander, Quadratus, Tatar i pan Wincenty pochylajš się więc z zadumš nad czasami swej młodoci. Z zadumš, lecz bez goryczy. Ustanowili wspólnie "zakaz poruszania tematów przygnębiajšcych" i starannie go przestrzegajš. Bo godne zapamiętania sš przecież rzeczy dobre i pogodne. O złych nie warto mówić. Od autora: "Ci stateczni panowie spędzajš sierpień i wrzesień 1944 roku w pokoju przy wypożyczalni ksišżek. Dla zabicia czasu gawędzš, toczš spory, doznajš wzruszeń, usiłujš te wzruszenia zataić i bronišc się przed otępieniem, często żartujš (ludzie starsi też gadajš głupstwa, zwłaszcza kiedy sš pewni, że ich młodzi nie słyszš)".
szop1111