Cabot Meg - 02 - Kryptonim 'Kasandra'.pdf - 1-800 jeśli widziałeś zadzwoń - policloudy2

JENNY CARROLL

KRYPTONIM „KASANDRA”

Nie wiem, po co to robi ę . To znaczy, po co to pisz ę . Nikt mi przecie Ŝ nie ka Ŝ e.

Nie tym razem.

Ale wydaje mi si ę , Ŝ e kto ś powinien to wszystko spisa ć . Kto ś , kto wie, co si ę

naprawd ę stało.

A federalnym raczej nie nale Ŝ y ufa ć pod tym wzgl ę dem. Och, pewnie, raport napisz ą .

Ale nie zrobi ą tego tak, jak trzeba.

Uwa Ŝ am, Ŝ e kto ś powinien zrelacjonowa ć , jak było. Zgodnie z faktami.

No wi ę c dlatego pisz ę . To w gruncie rzeczy nic takiego, naprawd ę , Mam po prostu

nadziej ę , Ŝ e pewnego dnia kto ś to przeczyta, wi ę c to nie jest kompletna strata czasu... W

przeciwie ń stwie do wi ę kszo ś ci moich przedsi ę wzi ęć .

We ź my, na przykład, transparent powitalny. Klasyczny przykład zmarnowanego czasu

i wysiłku.

Wła ś ciwie od tego si ę zacz ę ło. Od tego transparentu.

WITAMY W OBOZIE WAWASEE,

GDZIE UTALENTOWANE DZIECI WSPÓLNIE

TWORZĄ MUZYKĘ SŁODKĄ DLA TWOICH USZU.

Wła ś nie to było napisane na transparencie.

Wiem, Ŝ e mi nie wierzycie. Pewnie nie mie ś ci wam si ę w głowie, jak mo Ŝ na napisa ć

na transparencie co ś równie głupiego.

Przysi ę gam jednak, Ŝ e to prawda. Wiem, co mówi ę : to ja to napisałam.

Nie zrozumcie mnie ź le. Wcale nie chciałam. Zmusili mnie do tego. Wr ę czyli mi farb ę

i ogromny kawał białego płótna, powiedzieli, co mam napisa ć , i tyle. Poprzedni transparent

spotkał tragiczny los; kto ś go zwin ą ł i zostawił w pomieszczeniach gospodarczych, gdzie

wylały si ę jakie ś chemikalia i prze Ŝ arły go na wylot.

Wi ę c kazali mi zrobi ć nowy.

Niestety, napis był nie tylko głupi. Jak si ę popatrzyło na dzieci przechodz ą ce obok

niego, mo Ŝ na si ę było od razu połapa ć , Ŝ e jest równie Ŝ kompletnie nieprawdziwy. Je ś li te

dzieci były utalentowane, to ja jestem Jean - Pierre Rampal.

To taki sławny flecista, jakby kto ś nie wiedział.

Jeszcze nigdy w Ŝ yciu nie spotkałam takiej bandy rozkapryszonych dzieciaków. A

mam z dzie ć mi du Ŝ o do czynienia, głównie dzi ę ki, no wiecie, mojemu wyj ą tkowemu

talentowi. Od razu mówi ę , Ŝ e nie chodzi o mój talent muzyczny.

Wi ę c te dzieciaki... Słowo honoru, były okropne. Wszystkie, co do jednego. Snuły si ę

tu i tam ze skwaszonymi buziami, daj ą c do zrozumienia, Ŝ e wcale nie chciały przyje Ŝ d Ŝ a ć na

ten obóz i Ŝ e najch ę tniej wróciłyby do mamusi. Tak jakby perspektywa sze ś ciu tygodni bez

rodziców napawała je przera Ŝ eniem. Gdyby mnie zaproponowano, kiedy miałam te osiem,

dziesi ęć lat, Ŝ ebym rozstała si ę z rodzicami na sze ść tygodni,' na pewno skakałabym z

rado ś ci.

Ale te dzieci nie skakały. Pewnie dlatego, Ŝ e były utalentowane i w ogóle. Mo Ŝ e

utalentowane dzieci akurat lubi ą swoich rodziców. Sk ą d mam wiedzie ć .

A jednak starałam si ę uwierzy ć w ten napis. Zwłaszcza Ŝ e, jak wiecie, był moim

dziełem. No, Ruth troch ę mi pomogła. Je ś li to w ogóle mo Ŝ na nazwa ć pomoc ą ; po prostu

zwróciła mi uwag ę , Ŝ e krzywo pisz ę . Przygl ą daj ą c si ę pó ź niej transparentowi, musiałam jej

przyzna ć racj ę . Litery wyszły krzywo. W ą tpi ę jednak, czy zauwa Ŝ ył to ktokolwiek poza mn ą i

Ruth. - Prawda, Ŝ e s ą urocze?

Cała Ruth! Spacerowały ś my przed wej ś ciem do obozu i przygl ą dały ś my si ę dzieciom.

Wszystkie miały załzawione oczy. Wszystkie poci ą gały nosami i popiskiwały: „Ja chc ę do

domu”. Ale do Ruth jako ś to chyba nie dotarło.

Za to do mnie dotarło. Sama zacz ę łam mie ć ochot ę na powrót do domu.

Tylko Ŝ e gdybym wróciła do domu, zagnaliby mnie do roboty przy podgrzewanym

bufecie. Tak wła ś nie sp ę dzasz lato, je ś li twoi rodzice maj ą restauracj ę : harujesz przy

podgrzewanym bufecie. I zero szans na wymiganie si ę , bo moi rodzice maj ą trzy restauracje.

Najmniej elegancka, U Joego, oferuje rozmaite dania z makaronem, serwowane na ciepło

dzi ę ki wy Ŝ ej wymienionemu urz ą dzeniu, oddaj ą cemu nieocenione usługi krajowej

gastronomii.

Zgadniecie, któremu dziecku powierza si ę tradycyjnie obsług ę tego urz ą dzenia?

Zgadza si ę . Najmłodszemu. Mnie. Miałam do wyboru podgrzewany bufet albo bar sałatkowy.

A wierzcie mi, przeszłam ju Ŝ swoje, je ś li chodzi o nurkowanie gł ę binowe w pojemniku z

sosem w celu odnalezienia zaginionych pomidorów malinowych.

Ale nie tylko podgrzewany bufet zniech ę cał mnie do powrotu do domu.

- Mam nadziej ę , Ŝ e ta b ę dzie w mojej grupie - zawołała Ruth z entuzjazmem,

wskazuj ą c blondyneczk ę o wygl ą dzie aniołka, która stała pod moim transparentem,

przyciskaj ą c do piersi mał ą wiolonczel ę . - Prawda, Ŝ e jest słodka?

- Owszem - przyznałam niech ę tnie. - Ale co b ę dzie, jak dostaniesz tego?

Wskazałam chłopczyka, który pomysł rozdzielenia go z rodzicami na półtora miesi ą ca

skwitował takim wrzaskiem, Ŝ e dostał ataku astmy. Zdenerwowani rodzice rzucili si ę do

niego z inhalatorami.

- Aa - powiedziała Ruth ze zrozumieniem. - Ja na pierwszym obozie zachowywałam

si ę tak samo. Przejdzie mu do kolacji.

Uznałam, Ŝ e powinnam wzi ąć jej słowa za dobr ą monet ę . Rodzice Ruth zacz ę li

wysyła ć j ą na obozy Wawasee, kiedy tylko osi ą gn ę ła odpowiedni wiek, to znaczy siedem lat,

w zwi ą zku z tym miała obecnie za sob ą dziewi ęć lat bogatych do ś wiadcze ń . Ja z kolei

regularnie sp ę dzałam wakacje przy podgrzewanym bufecie, zdychaj ą c z nudów, poniewa Ŝ

mojej najlepszej (i w gruncie rzeczy jedynej) przyjaciółki nie było w mie ś cie. Mimo Ŝ e moi

rodzice s ą wła ś cicielami trzech restauracji, do których mog ę zaprasza ć przyjaciół, kiedy mi

si ę Ŝ ywnie podoba, nigdy nie cieszyłam si ę jak ąś szczególn ą popularno ś ci ą . Pewnie dlatego,

Ŝ e jak twierdzi mój szkolny psycholog, „mam swoje problemy”.

Wła ś nie ze wzgl ę du na te problemy nie byłam pewna, czy pomysł Ruth - Ŝ ebym

zło Ŝ yła podanie o prac ę jako wychowawczyni na letnim obozie - jest naprawd ę dobrym

pomysłem. Cho ć by dlatego, Ŝ e pomimo szczególnego daru, jaki posiadam, umiej ę tno ść opieki

nad dzie ć mi nie stanowi mojej mocnej strony. Po drugie, hm, jak ju Ŝ wspomniałam, mam

swoje problemy.

Nikt jednak, jak si ę wydaje, nie zauwa Ŝ ył u mnie aspołecznego nastawienia, poniewa Ŝ

dostałam t ę prac ę .

- Słuchaj, czy to na pewno tak? - zwróciłam si ę do Ruth, wpatruj ą cej si ę t ę sknym

wzrokiem w mał ą wiolonczelistk ę . - Obóz Wawasee, skrytka 40, Wawasee, Indiana?

Ruth z najwy Ŝ szym wysiłkiem oderwała wzrok od Złotowłosej.

- Tak - powiedziała lekko zirytowana. - Ostatni raz ci mówi ę .

- W porz ą dku. Chciałam tylko sprawdzi ć , czy podałam Rosemary dobry adres. Od

tygodnia nie mam od niej wiadomo ś ci i troch ę si ę martwi ę .

- Bo Ŝ e! - Tym razem to ju Ŝ nie była lekka irytacja. Raczej ci ęŜ ka. - Naprawd ę nie

mo Ŝ esz przesta ć ?

Wysun ę łam podbródek do przodu.

- Co przesta ć ?

- Pracowa ć - o ś wiadczyła. - Wolno ci od czasu do czasu zrobi ć sobie wakacje. Rany!

A ja na to:

- Nie wiem, o czym mówisz - mimo Ŝ e, oczywi ś cie, wiedziałam doskonale, a Ruth

zdawała sobie z tego spraw ę .

- Słuchaj - powiedziała. - Wszystko b ę dzie dobrze, rozumiesz? Wiem, co zrobimy.

Przestałam udawa ć , Ŝ e nie wiem, o co chodzi, i powiedziałam:

- Po prostu nie chc ę tego schrzani ć . To znaczy tego systemu. Ruth przewróciła

oczami.

- A co ty tu mo Ŝ esz schrzani ć ? Rosemary przesyła poczt ę na moje nazwisko, a ja

przekazuj ę j ą tobie. Co, my ś lisz, Ŝ e po trzech miesi ą cach ja ci ą gle jeszcze nie załapałam, na

czym to polega?

Powiedziała to tak gło ś no, Ŝ e si ę przestraszyłam i chwyciłam j ą za rami ę .

- Na Boga, Ruth - sykn ę łam. - Zamknij dziób, dobra? To, Ŝ e jeste ś my na ś rodku

pustkowia, wcale nie znaczy, Ŝ e tu nie ma wiesz - kogo. Ka Ŝ dy z tych kochaj ą cych rodziców

mo Ŝ e by ć z FBI.

Ruth znowu przewróciła oczami.

- Błagam!

Miała troch ę racji. Przesadzałam. Chocia Ŝ z drugiej strony Ruth mogłaby jednak

zachowa ć dyskrecj ę i mówi ć troch ę ciszej.

Niestety, mojej przyjaciółce kompletnie odbiło na punkcie tego obozu i absolutnie nie

była w stanie my ś le ć o niczym innym. Ju Ŝ na całe tygodnie przed wyjazdem powtarzała w

kółko: „B ę dzie fantastycznie!” i „Och, nie mog ę si ę doczeka ć ”. Jakby ś my si ę wybierały do

Pary Ŝ a z French Clubem, a nie do północnej Indiany, Ŝ eby harowa ć przez całe wakacje jako

wychowawczynie na obozie. Cz ę sto miałam na ko ń cu j ę zyka: Kochana, to mo Ŝ e nie

podgrzewany bufet, ale w ka Ŝ dym razie robota.

Poza tym mam tak ą swoj ą prac ę , któr ą wykonuj ę nieoficjalnie, a która te Ŝ zajmuje mi

troch ę czasu.

Entuzjazm Ruth okazał si ę jednak straszliwie zara ź liwy. Ci ą gle gadała o tym, jak to

b ę dziemy sp ę dza ć popołudnia, opalaj ą c si ę na d ę tkach samochodowych unosz ą cych si ę na

spokojnych wodach jeziora Wawasee. Albo jak przystojni s ą niektórzy wychowawcy i jak si ę

w nas nieprzytomnie zakochaj ą i b ę d ą nas wozi ć na przeja Ŝ d Ŝ ki kabrioletami do wydm jeziora

Michigan.

Naprawd ę .

Po pewnym czasie, sama nie wiem dlaczego, po prostu dałam si ę na to nabra ć .

I to był mój drugi bł ą d, je ś li zło Ŝ enie podania uzna ć za pierwszy.

We ź my na przykład to, co Ruth opowiadała o uczestnikach obozu.

Cudowne dzieci, tak si ę o nich wyra Ŝ ała. To prawda, Ŝ eby si ę stara ć o miejsce na

obozie, czy to jako uczestnik, czy wychowawca, trzeba przej ść przesłuchanie. Opowie ś ci

Cabot Meg - 02 - Kryptonim 'Kasandra'.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: