Szklarski Alfred - 9 - Tomek W Grobowcach Faraonów.pdf - E-booki - hipacypociej

Alfred Szklarski

Tomek w grobowcach

faraonów

Współautor

Adam Zelga

Drodzy Czytelnicy!

Gdy wielokrotnie w ostatnich latach odwiedzałem Pana Alfreda Szklarskiego, nasze

wielogodzinne rozmowy zawsze ko ı czyły si ħ moimi pytaniami o dalsze losy bohaterów

,,przygód Tomka”. Gdy ich Autor zmarł, wydawało si ħ rzecz Ģ potrzebn Ģ doko ı czy ę powie Ļę ,

która w zarysie była gotowa. Pierwszym zadaniem, jakie sobie postawiłem, była wierno Ļę

pomysłom i stylistyce autora cyklu.

W miar ħ pisania przypominały mi si ħ coraz to nowe szczegóły: straszenie Sałły w

grobowcu i pobyt bohaterów na Pustyni Nubijskiej, w ħ drówka wzdłu Ň Nilu, a Ň w okolice jego

Ņ ródeł, oryginalny ptak - trzewikodziób... Rodzina Pana Alfreda przekazała mi Jego

archiwum. Równocze Ļ nie rozpocz Ģ łem wnikliwe studiowanie literatury dotycz Ģ cej Egiptu i

Nilu...

I tak powstała ksi ĢŇ ka - kolejny tom przygód Tomka Wilmowskiego, który towarzyszy

młodym czytelnikom ju Ň od niemal czterdziestu lat. Spełniło si ħ marzenie Sałły, by zwiedzi ę

Dolin ħ Królów, spełniło si ħ marzenie czytelników, z niecierpliwo Ļ ci Ģ oczekuj Ģ cych na dalszy

ci Ģ g powie Ļ ci-rzeki.

Czeka na realizacj ħ najwi ħ ksze z marze ı autora cyklu - walka bohaterów jego

powie Ļ ci o wolno Ļę Polski i ich powrót do niepodległej Ojczyzny. Czy mo Ň e ono pozosta ę

niespełnione?

Adam Zelga

Noc pod piramidami

Sło ı ce pogr ĢŇ ało si ħ powoli w bezkresnych piaskach Pustyni Libijskiej u progu

Sahary, najwi ħ kszej pustyni Ļ wiata. Na wapiennych, urwistych wzgórzach Mokattam,

okalaj Ģ cych południowo-wschodnie kra ı ce Kairu, gasły ostatnie ró Ň owe refleksy zachodu.

Allah akbar! “Allach jest wielki...”. Przenikliwe, zawodz Ģ ce wezwanie do modlitwy,

odmawianej przez wyznawców islamu po zachodzie sło ı ca, płyn ħ ło ze smukłych minaretów,

wystrzelaj Ģ cych ponad płaskie dachy domów i docierało przez wzmo Ň ony o tej porze gwar

uliczny do wszystkich zaułków wielkiego miasta. ĺ piewny, sugestywny głos muezzina

1 odrywał od codziennej krz Ģ taniny. Jedni pod ĢŇ ali do meczetów, Ň eby pod przewodem

imama 2 dopełni ę obrz ħ du salat 3 w Ļ wi Ģ tyni, inni odmawiali salat w miejscu, gdzie zastała ich

pora modlitwy. Zwróceni w kierunku Mekki, kl ħ kali na dywaniku lub macie wprost na ulicy,

w domu, sklepie czy na targowisku i bili korne pokłony, szepcz Ģ c Ļ wi ħ te formuły.

Podczas gdy Kair rozbrzmiewał, mimo pó Ņ nej pory, gwarem modłów, na

przeciwległym brzegu Nilu, zaledwie o kilkana Ļ cie kilometrów od miasta, zapadła ju Ň nocna

cisza. W Ģ ski tutaj nadrzeczny pas zieleni, z ogrodami, polami, palmami i domkami,

przechodził nagle w gro Ņ n Ģ , pos ħ pn Ģ pustyni ħ . W mroku, na szarym, kamienistym

płaskowy Ň u, niczym na szerokiej, skalistej wyspie w morzu Ň ółtawych, mi ħ kkich piasków,

majaczyły zarysy trzech olbrzymich piramid 4 . Owiane legend Ģ od niepami ħ tnych czasów

wabiły sw Ģ tajemniczo Ļ ci Ģ turystów i uczonych z całego Ļ wiata. Tote Ň za dnia u stóp piramid,

na rozległej, kamienistej równinie zawsze było tłoczno i gwarno. Wyró Ň niali si ħ ruchliwi

egipscy Arabowie ubrani w obszerne, długie galabije, ch ħ tnie noszone przez mieszka ı ców

wybrze Ň y Morza ĺ ródziemnego, i bawełniane chusty, czyli kofije, upi ħ te w zawój,

przytrzymywany czarnym kr ĢŇ kiem, zwanym ikal. Narzucali si ħ turystom jako przewodnicy,

proponuj Ģ c w ró Ň nych j ħ zykach swe usługi, zach ħ cali do przeja Ň d Ň ki na nakrytych barwnymi

czaprakami wielbł Ģ dach, koniach lub osłach. Sprzedawali napoje, owoce, słodycze i drobne

pospolite pami Ģ tki, a gromady wyrostków napraszały si ħ o wszechobecny w Egipcie

Muezzin - muzułma ı ski duchowny ogłaszaj Ģ cy por ħ modlitwy z galeryjki minaretu. Szkoli specjalnie głos;

przy sprzyjaj Ģ cych warunkach atmosferycznych słycha ę go na odległo Ļę 3 km.

Imam - przewodnik, muzułma ı ski duchowny przy meczecie.

3 Sałat - najogólniej modlitwa obowi Ģ zuj Ģ ca ka Ň dego dorosłego muzułmanina. Nale Ň y j Ģ odmawia ę pi ħę razy

w ci Ģ gu dnia: przed Ļ witem, wczesnym rankiem, w południe, po zachodzie sło ı ca, wczesnym wieczorem. Sałat

jest nie tylko modlitw Ģ , ale i pewnym rytuałem; obejmuje gam ħ przepisowych czynno Ļ ci, do których nale Ň y

m.in. wykonywanie odpowiednich ruchów, skłonów ciała, a tak Ň e sposób wymawiania tekstów.

4 Mowa o słynnych staro Ň ytnych grobowcach faraonów w Gizie pod Kairem: Cheopsa (Khufu), Chefrena

(Khafre) i Mykerinosa (Menkaure).

bakszysz 5 . Jarmarczny rozgardiasz skutecznie niweczył delikatny urok tego miejsca i dopiero

po zachodzie sło ı ca grobowce faraonów spowijała cisza.

Noc nadeszła bardzo szybko, nieomal gwałtownie. Jasny zmierzch zaledwie w par ħ

chwil zmienił si ħ w przysłowiowe egipskie ciemno Ļ ci. Dzie ı oddawał Ļ wiat w panowanie

mroku. Na bezchmurnym, ciemnogranatowym niebie migotały gwiazdy. Powoli wynurzał si ħ

olbrzymi ksi ħŇ yc. W srebrzystej po Ļ wiacie zarysowały si ħ ciemne, lekko przymglone bryły

piramid i kamienne cielsko sfinksa - lwa z królewsk Ģ głow Ģ . A Ļ ciel Ģ ca si ħ nad piaskami

pustyni mgiełka łudziła wra Ň eniem, Ň e pot ħŇ ne wierzchołki piramid zawieszone s Ģ w

powietrzu.

O tej wła Ļ nie porze, dla turystów bardzo ju Ň pó Ņ nej, do podnó Ň a piramid zbli Ň ali si ħ

dwaj m ħŇ czy Ņ ni z twarzami osmalonymi tropikalnym sło ı cem, ubrani w galabije z pasiastej

bawełny i ciemnoczerwone fezy, w towarzystwie kobiety w długiej, ciemnej sukni, otulonej

na wzór muzułmanek szerokim czarnym szalem. W tych strojach i scenerii łatwo mogli

uchodzi ę za tubylców. Była to jednak trójka przyjaciół i podró Ň ników, zahartowanych w

wielu przygodach na ró Ň nych kontynentach; Polacy: Tomasz Wilmowski i kapitan Tadeusz

Nowicki - obaj od dawna nierozł Ģ czni, oraz Ň ona Tomka, Sally, Australijka z pochodzenia.

Wszyscy troje zatrzymali si ħ u stóp monumentalnych grobowców. W srebrzystej

po Ļ wiacie ksi ħŇ yca, w liliowej mgiełce znad szybko wychładzaj Ģ cych si ħ piasków, mieli

przed sob Ģ niezwykle urokliwe, niezapomniane zjawisko. Pierwszy nie wytrzymał milczenia,

jak zwykle, kapitan Nowicki, który od czasu do czasu nieufnie rozgl Ģ dał si ħ wokoło, cho ę

trudno byłoby powiedzie ę , Ň e wła Ļ nie piramidy ogl Ģ dał z tak Ģ uwag Ģ .

- Nad czym Ň e si ħ tak zadumali Ļ cie? - zagadn Ģ ł niecierpliwie.

- Widok piramid rozbudził moj Ģ wyobra Ņ ni ħ i o Ň ywił wspomnienia - odrzekł Tomek. -

Bo tylko pomy Ļ l, kapitanie: kiedy Herodot, grecki historyk i podró Ň nik zwany ojcem historii,

ogl Ģ dał, podobnie jak my dzisiaj, grobowce faraonów, a działo si ħ to czterysta pi ħę dziesi Ģ t lat

przed nasz Ģ er Ģ , stały one ju Ň tutaj ponad dwadzie Ļ cia wieków! Ale nie fakty, najbardziej

nawet zdumiewaj Ģ ce, s Ģ powodem mego wzruszenia. To Ļ wiatło, ten nastrój przypomniały mi

nasz Ģ pierwsz Ģ wspóln Ģ wypraw ħ łowieck Ģ do Afryki. Góry Ksi ħŇ ycowe, pami ħ tasz Tadku?

Ich szczyty zdawały si ħ unosi ę w powietrzu zupełnie tak samo jak wierzchołki tych egipskich

piramid.

- Zaraz, zaraz... co Ļ sobie przypominam... a, pasmo gór Ruwenzori na granicy Ugandy

i Konga! Szli Ļ my chwyta ę goryle i okapi, tak, tak, pami ħ tam! Niczego sobie był widok. Ale to

5 Bakszysz - podarek pieni ħŇ ny, napiwek, rodzaj zwyczajowej jałmu Ň ny, zwłaszcza w Północnej Afryce i

południowo-zachodniej Azji.

dlatego, Ň e chmury były bardzo nisko. A tutaj nie ma chmur!

- To prawda! Jest za to unosz Ģ cy si ħ w powietrzu pył pustynny i mgła.

- Oj, chłopcy, chłopcy! - karc Ģ cym tonem odezwała si ħ Sally. - Czy naprawd ħ nie

zdajecie sobie sprawy, Ň e do was mówi Ģ tysi Ģ clecia?

- Ale Ň , sikorko, jak mogliby Ļ my cho ę by na chwil ħ zapomnie ę , skoro wci ĢŇ nam o tym

opowiadasz.

- Wystarczaj Ģ co dobrze ci ħ znam, Ň eby wiedzie ę , jak niewiele z mojej gadaniny

utkwiło w twojej pami ħ ci.

- Tak s Ģ dzisz? I bardzo si ħ mylisz! Nawet zbudzony z najgł ħ bszego snu bez namysłu

wyrecytuj ħ , Ň e piramida Cheopsa została zbudowana ponad cztery i pół tysi Ģ ca lat temu, Ň e

samo przygotowanie drogi do transportu budulca trwało dziesi ħę lat, a przez nast ħ pne

dwadzie Ļ cia wznoszono grobowiec. Około stu tysi ħ cy kamieniarzy, cie Ļ li i prostych

robotników pracowało przez trzy miesi Ģ ce ka Ň dego roku podczas przyborów Nilu! Ilu Ň tych

nieszcz ħĻ ników straciło tutaj Ň ycie! Nie mog ħ si ħ pozby ę wra Ň enia obecno Ļ ci tysi ħ cy duchów,

pami ħ ci o ludziach, których Ň ycie pochłon ħ ła pró Ň no Ļę faraonów. Tak, masz racj ħ . Tu mówi Ģ

tysi Ģ clecia...

Sally przenikn Ģ ł niemiły dreszcz. Szczelniej otuliła si ħ szalem i dopiero po chwili

milczenia powiedziała:

- Przyznaj ħ , Ň e mnie zaskoczyłe Ļ ... Potrzeba było zapewne wielu ofiar... Ale przecie Ň

nie tylko pró Ň no Ļę skłaniała faraonów do budowy takich grobowców. Staro Ň ytni Egipcjanie

wierzyli, Ň e nie Ļ miertelna dusza człowieka staje si ħ cieniem, wiecznie zamieszkuj Ģ cym le ŇĢ cy

naprzeciwko Nieba i Ziemi “ Ļ wiat zmarłych”, Ň e potrzebuje Ļ rodków do dalszego Ň ycia.

Dlatego grzebano zmarłych w grobowcach trwalszych ni Ň dom.

- Wiem, wiem, przecie Ň nieraz ju Ň o tym mówiła Ļ - przerwał jej zniecierpliwiony

znowu Nowicki. - Uwa Ň am to za poga ı skie wierzenia i obyczaje. Wielu Egipcjan musiało

my Ļ le ę podobnie jak ja, skoro kradli składane w grobowcach kosztowno Ļ ci. Tylko pycha

skłaniała faraonów do budowania piramid. Innym ludziom wystarczały mniej kosztowne

mastaby 6 , których jest tutaj bez liku.

- Faraonów powszechnie uznawano za bogów i zawsze zajmowali najwy Ň sze miejsce,

tak w Ļ ród Ň ywych, jak i umarłych - Sally nie dawała si ħ zbi ę z tropu. - W mastabach grzebano

mo Ň nych dworzan, Ň eby mogli dalej słu Ň y ę swemu władcy w Ň yciu pozagrobowym.

Mastaba - najstarszy typ grobowca w staro Ň ytnym Egipcie. Mastaba składała si ħ z podziemnej komory

grobowej, prowadz Ģ cego do niej pionowego szybu i trapezoidalnej budowli naziemnej z suszonej cegły lub z

kamienia.

Szklarski Alfred - 9 - Tomek W Grobowcach Faraonów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: