· Nie upokarzaj dziecka: bo ono, tak jak Ty, ma silne poczucie własnej godności.
· Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.
· Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru w miarę możliwości jak najczęściej.
· Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś je i wytłumacz się.
· Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie kiedy popełniasz błędy.
· Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności innych osób.
· Nie mów "zrobisz to, bo ja tak chcę" - jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.
· Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić "z góry swego autorytetu".
· Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny. I nie musisz być w zgodzie z innym dorosłym przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji.
· Gdy nie wiesz, jak postąpić, pomyśl, jak Ty poczułbyś się, będąc dzieckiem .
· Staraj się być czasem adwokatem własnego dziecka .
Na podstawie: E. CYZ :Dziecko i jego prawa, ( 1992)
· Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.
· Staraj się zrozumieć swoje dziecko: jego potrzeby, możliwości i ograniczenia.
· Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować, czy twoje dziecko ma trudności, na czym one polegają i co jest ich przyczyną - wyjaśnij swoje wątpliwości, omów spostrzeżenia na drodze konsultacji z psychologiem, logopedą, pedagogiem i w razie potrzeby z lekarzem.
· Spróbuj pomóc swojemu dziecku - zaobserwuj w czasie codziennej pracy z dzieckiem, co jest najskuteczniejsze dla przezwyciężenia jego trudności: w razie potrzeby skorzystaj z literatury i fachowej pomocy nauczyciela - terapeuty, logopedy (w formie terapii indywidualnej lub grupowej).
· Bądź w stałym kontakcie z nauczycielem swego dziecka i pedagogiem szkolnym.
· Chwal i nagradzaj swoje dziecko nie tyle za efekty pracy, co za włożony w nią wysiłek oraz spraw, aby praca z dzieckiem stała się przyjemna dla was obydwojga.
Waldemar Łysiak
Alfred de Musset
Hans Burki
1. Okazuj zainteresowanie i doceniaj pracę nauczycieli i dyrektora.
2. Otwórz się na pomysły nauczyciela, okaż dobrą wolę.
3. Słuchaj opinii innych o Twoim dziecku, staraj się zrozumieć ich punkt widzenia.
4. Podziel się z nauczycielem swoją wiedzą o mocnych stronach, talentach i zainteresowaniach swojego dziecka.
5. Bierz pod uwagę i powiedz nauczycielowi o oczekiwaniach i celach, jakie sobie stawia twoje dziecko.
6. Nie żałuj czasu na rozmowy o postępach i trudnościach dziecka w szkole.
7. Bierz aktywny udział w zebraniach i dniach otwartych.
8. Ustal z nauczycielem najlepszy sposób komunikowania się z tobą (telefon, e-mail, list, notatka w zeszycie dziecka).
9. Staraj się zrozumieć i zaakceptuj reguły obowiązujące dziecko w szkole; nie podważaj ich znaczenia i nie pozwalaj na omijanie lub łamanie tych zasad w domu (okazywanie szacunku starszym, poprawne zachowanie przy stole, niepalenie papierosów, nieprzeklinanie itp.).
10. Korzystaj z możliwości przeprowadzanie nieformalnych rozmów, nawiązywania kontaktów z nauczycielami, personelem szkoły, innymi rodzicami.
11. Swoje wymagania, oczekiwania i uwagi przedstawiaj szczerze, otwarcie i niezwłocznie. Niech nie mają okazji urosnąć do problemu.
12. Bierz udział w spotkaniach rodziców i pracy organów przedstawicielskich.
13. Szukaj informacji o szkole, czytaj biuletyny; zaglądaj na stronę www szkoły.
14. Poznaj godziny pracy sekretariatu, dyżurów nauczycielskich i dyrektorskich, terminy dni otwartych.
15. Zgromadź informacje na temat systemu oceniania i wymagań wobec twojego dziecka (śródrocznych, na zakończenie semestru/roku, wymagań egzaminacyjnych).
16. Poznaj przyjaciół i kolegów swojego dziecka a także ich rodziców.
17. Staraj się śledzić życie szkoły i w miarę możliwości uczestniczyć w wydarzeniach organizowanych dla - lub z udziałem rodzin uczniów; pomóż organizować takie imprezy.
18. Włącz się w pracę zespołów rodziców uczestniczących w konsultowaniu lub tworzeniu programu szkolnego.
19. Weź udział w organizowanych dla rodziców warsztatach lub seminariach. Jeśli nie są organizowane podsuń szkole pomysł ich zorganizowania.
20. Bierz udział w godzinach wychowawczych i lekcjach otwartych, na które jesteś zapraszany.
21. Włącz się w organizacje imprez dla rodziców i rodzin organizowanych przez szkołę (święto szkoły, sportowe zawody rodzinne, przedstawienia teatrzyku szkolnego, aukcje na rzecz szkoły, piknik rodzicielski).
22. Włącz się w opracowanie programu zajęć pozalekcyjnych, zaproponuj swoją pomoc w ich prowadzeniu (opieka nad młodszymi dziećmi, dowożenie dzieci na basen, do kina itp.).
23. W miarę możliwości wspieraj fundusz rodzicielski lub ofiaruj własną pracę (od pomocy w drobnych remontach, szycia zasłon, przygotowywania pomocy naukowych, pieczenia ciastek na imprezy szkolne, po prowadzenie koła zainteresowań).
24. Ustal z nauczycielem plan postępowania w stosunku do twojego dziecka zwłaszcza w sytuacji kryzysowej.
25. Omawiaj ze swoim dzieckiem przebieg szkolnego dnia, dowiaduj się o plany i ważne dla dziecka wydarzenia w zbliżającym się czasie.
26. Poznaj mocne i słabe strony dziecka w szkole.
27. Zadbaj, aby dziecko miało w domu wydzielone ciche i dobrze oświetlone miejsce do nauki i odrabiania lekcji.
28. Pomóż swojemu dziecku zaplanować pracę, podzielić duże i trudne zadania na małe kroki.
29. Ustal w miarę możliwości stałe godziny spokojnej pracy dziecka w domu - w tym czasie nie angażuj go do innych czynności.
30. Okazuj szacunek dla pracy dziecka, doceniaj jego wysiłek.
31. Spróbuj znaleźć zajęcie (hobby, sport), które będziesz wykonywał razem z dzieckiem.
32. Zachęcaj dziecko do podejmowania działań twórczych (malowania, grania itp.), czytania książek, słuchania dobrej muzyki; czytajcie razem chociaż kilka minut każdego dnia.
33. Organizuj w miarę możliwości rodzinne wycieczki do biblioteki, ogrodu zoologicznego, botanicznego, teatru, kina, na koncert, do muzeum, parku, lasu itp., aby wykorzystać je jako sposobność do zdobycia nowych ciekawych informacji.
34. Wspólnie z dzieckiem wybierz i zaplanuj programy telewizyjne, które będzie mogło oglądać; gdy możesz, oglądaj je razem z nim i rozmawiaj o tym, co widziało i czego się nauczyło.
35. Od czasu do czasu baw się z dzieckiem - graj w gry dydaktyczne, towarzyskie, komputerowe itp.
36. Pomóż dziecku w zaplanowaniu przygotowań do klasówki, sprawdzianu, egzaminu.
37. Pomóż zorganizować w szkole spotkania rodziców poświęcone wymianie doświadczeń na temat "Jak pomagać swojemu dziecku w odrabianiu prac domowych?"
38. Weź udział w szkolnym festiwalu nauki; zaoferuj szkole swoje zdolności, talenty, umiejętności.
39. Podejmij się opieki nad uczniami w czasie zajęć popołudniowych i prac porządkowych w szkole; weź udział w szkolnej wycieczce.
40. Pomóż zorganizować system rodzicielskiego wolontariatu w szkole.
41. Poznaj zasady szkolnego regulaminu i pomagaj nauczycielom w utrzymywaniu dyscypliny.
42. Pomóż zorganizować prace społeczne uczniów.
43. Zaoferuj nieodpłatnie szkole swoje eksperckie usługi w dziedzinach, na których się znasz i możesz pomóc.
44. Dowiedz się jak najwięcej na temat działań podejmowanych w stosunku uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (np. dysleksją).
45. Podejmuj się funkcji społecznych w radach przedstawicielskich rodziców, także na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym.
46. Zachęcaj swoje dziecko do pełnienia funkcji społecznych i udziału w samorządzie uczniowskim i wspieraj je w działaniu.
47. Staraj się poznać prawo oświatowe w zakresie niezbędnym do podejmowania odpowiedzialnej dyskusji o pracy szkoły; obserwuj zmiany w prawie oświatowym i w miarę potrzeby zabieraj głos na temat kierunku tych zmian.
48. Pomóż szkole w gromadzeniu dodatkowych funduszy, ubieganiu się o dotacje, stypendia i granty oraz utrzymaniu w dobrym stanie majątku szkolnego.
49. Wspieraj działania organizacji wychowawczych na terenie szkoły swojego dziecka (np. harcerstwa).
50. Zachęcaj i wspieraj swoje dziecko w działaniu społecznym na rzecz potrzebujących pomocy; sam służ przykładem.
Zaczerpnięte z http://www.ceo.org.pl.
Książki, które warto przeczytać:
Adele Faber, Elaine Mazlish:Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły. Wyd. 5. Poznań: Media Rodzina, 1996
Doskonała pozycja nie tylko dla Rodziców, ale dla każdego, który chce skuteczniej porozumiewać się nie tylko z dziećmi... Ciekawe, zabawne ilustracje w formie mini - komiksów.
Adele Faber, Elaine Mazlish:Rodzeństwo bez rywalizacji. Jak pomóc własnym dzieciom żyć w zgodzie, by samemu żyć z godnością. Poznań: Media Rodzina, 1993
Kolejna książka z tej cennej serii. Proste, skuteczne rady. Konkretne przykłady. Każda z metod wypróbowana w Polsce, przez rodziców w naszych realiach... Ryzyko porównywania rodzeństwa... Co robić, gdy dzieci się biją...
Thomas Gordon:Wychowanie bez porażek. Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami a dziećmi. Warszawa: PAX, 1991
Pierwsza z cyklu doskonałych pozycji o wychowaniu. Jak słuchać? Jak rozwiązywać konflikty? Co z porażkami?
Robert MacKenzieKiedy pozwolić? Kiedy zabronić?
Książka ukazuje rodzicom, w jaki sposób: wyznaczać dzieciom jasne i stałe granice, ustalać zasady współżycia rodzinnego, uczyć dzieci umiejętności skutecznego rozwiązywania problemów, mądrze wyciągać konsekwencje wobec nieposłusznych dzieci, położyć kres konfliktom w rodzinie.
Benjamin SpockRodzicom o dzieciach
W tej poczytnej książce autor wykracza poza ramy zwykłego podręcznika dla początkujących rodziców, omawiając szczegółowo nie tylko podstawowe problemy dotyczące opieki nad niemowlęciem, lecz także zagadnienia o istotnym znaczeniu dla poprawnego wychowania dziecka, często pomijane w tego rodzaju publikacjach, takie jak: kształtowanie osobowości małego człowieka, dyscyplina, rola ojca w wychowaniu, praca zawodowa matki, wybór właściwych zabawek, relacje z innymi osobami, skutki ewentualnego rozwodu i wiele innych.
Linde Keyserlingk, von Opowieści o przyjaźni
Zniszczona lub utracona przyjaźń zasmuca, ponieważ jest niezmiernie ważna przez całe życie. Z powodu zdradzonej przyjaźni cierpią i dzieci, i dorośli.
Zawieranie przyjaźni pozwala poznać to, co nieznane, i - przede wszystkim - uczy społecznych zachowań. Umożliwianie dzieciom przyjaźni oraz pomoc w tworzeniu bliskich więzi z innymi oznacza również wychowanie dzieci do pokoju.
Historie Linde von Keyserlingk opowiadają wzruszająco o przyjaźniach ze zwierzętami i wśród zwierząt oraz o przyjaźniach między dorosłymi, jak również dorosłymi i dziećmi.
Jest to wspaniała książka na ważny i ciekawy temat, do samodzielnego czytania przez dziecko, albo na głos dziecku. Wrażliwość, z jaką Autorka snuje swoje opowiadania, z pewnością pomoże dorosłym nawiązać z dziećmi rozmowy o przyjaźni.
Ronald D. Davis Eldon M. Braun Dar dysleksji, Zysk i S-ka, 24 Lipiec 2001
Jak postępują rodzice wobec dziecka, które wróciło ze szkoły z kolejną dwóją z dyktanda, nie potrafi zapamiętać tabliczki mnożenia i bazgrze w zeszytach? Nakazami zmuszają do poprawy, często krzyczą i wymyślają coraz ostrzejsze kary. A może to dysleksja? Zamiast dalszego upokarzania powinni czym prędzej przeczytać książkę Ronalda Davisa "Dar dysleksji" - pomoże im zrozumieć, jak ustrzec dziecko przed niesprawiedliwym traktowaniem.
Christine Kaniak-Urban Każde dziecko ma swoje mocne strony
Dzieci różnie reagują w rozmaitych sytuacjach i wykształcają swój własny styl życia w zależności os swojego typu. Jest dziecko duszyczka, które po mistrzowsku potrafi wczuć się w innych, dziecko obowiązku, które chętnie się przydaje, dziecko przygód, które z odwagą i zdecydowaniem szuka osobistych doświadczeń oraz dziecko mądra głowa, które dąży do przyswojenia sobie wiedzy. Na wielu obrazowych przykładach autorka przedstawia cztery typy dzieci i pokazuje, jakich szczególnych pomocy potrzebują w nauce i przezwyciężaniu kryzysów. Książka stanowi bardzo cenną pomoc pedagogiczną dla rodziców, wychowawców i nauczycieli szkół podstawowych.
maryla20