Architektura gotycka jest ostatnim stylem budownictwa w średniowieczu, jej rozwój przypada na okres dojrzałego, późnego średniowiecza.Styl ten ukształtował się we Francji w poł. XII w., a już pod koniec stulecia pojawił się w budownictwie angielskim.Architektura ta odegrała dużą rolę w rozwoju budownictwa. Gotyk stosuje w swoich rozwiązaniach inne metody od wzorów klasycznych, lecz wkrótce osiąga najwyższy poziom techniki konstrukcyjnej. Śmiałe, lekkie i strzeliste konstrukcje o wnętrzach przestrzennych zastąpiły dotychczasowe ciężkie i masywne budowle.Stosowanie zróżnicowanych układów przestrzenno-bazylikowych i halowych, dało różne możliwości w kształtowaniu wnętrz.
Zasadnicze cechy gotyku :
o zdecydowane wyodrębnienie elementów konstrukcyjnych
o lekkość sklepienia i jego konstrukcja
o zapewnienie stateczności
o możliwość dobrego oświetlenia
o znaczne uproszczenie rzutu.
Materiałem budowlanym, z którego wykonywano ściany, zależnie od warunków miejscowych, była cegła palona i kamień ciosowy. Na północy Europy budowano przeważnie z cegły, na południu z kamienia. Bogate detale architektoniczne w okresie gotyku wycinano z kamienia. Powszechnie już stosowany łuk prosty pozwalał na łatwe przekazywanie sił ze sklepień na podpory.
moon_forever