Jakub Opara w Kontrwywiadzie RMF FM /RMF Konrad Piasecki: Przez 9 miesięcy nie mówił pan publicznie o tym, co się tam działo. Bo nikt nie pytał czy bo wspomnienia były zbyt dramatyczne? Jakub Opara: - Bo nikt nie pytał i bo wspomnienia były zbyt dramatyczne. Kancelaria Prezydenta, jak każdy zhierarchizowany urzšd, dzieli się na tych, którzy wypowiadajš się publicznie, zabierajš głos w ważnych sprawach oraz na tych, którzy po prostu pracujš i nie zajmujš się prowadzeniem komunikacji z mediami. Co tam takiego działo się na lotnisku, że w filmie "Mgła" opowiada pan, że pański kolega chciał "dać tam w mordę ludziom z otoczenia premiera"? - Do tej pory, panie redaktorze, nie mogę uwierzyć, jak dwóch prominentnych przedstawicieli polskiego rzšdu, czyli pan minister Arabski oraz pan minister Gra, pojawili się na płycie lotniska tuż przed premierem, towarzyszyły im 2-3 busiki dziennikarzy, my stalimy na tej płycie lotniska bardzo blisko nich. Prowadzili między sobš bardzo ożywiony dialog. Proszę mi wierzyć, panie redaktorze, że nie dysponowalimy w tym momencie mikrofonami kierunkowymi, którymi moglibymy dokładnie usłyszeć, co mówiš. Mówili tak głono, że nie dało się tego ukryć. Ale co było w tym dialogu takiego, co pana tak strasznie poruszyło? - Analizowali sytuację, co zrobić, jak przyjedzie Jarosław Kaczyński, jak się zachować, w którym miejscu ma się odbyć shake-hand pomiędzy premierem Tuskiem a premierem Putinem, gdzie majš się ucisnšć. Dla nas to było porażajšce. Wydawało nam się, że oni tego nie mówiš, bo urzędnicy tego pokroju nie powinni na miejscu tragedii, na miejscu cierpienia ludzkiego zajmować się takimi rzeczami. Było to dla nas niewyobrażalne. Twierdzi pan też, że zajmowali się niedopuszczeniem do spotkania Tusk-Kaczyński. - Tak, cały czas kombinowali, jak zrobić, żeby spotkanie między Kaczyńskim a Tuskiem nie doszło do skutku. Mówili między sobš: "A co zrobimy, jak podjedzie tędy. To my podejdziemy z drugiej strony. A co zrobimy, jak podjedzie tędy?. To my wycofamy się w drugš stronę". A co takiego złego miało być w tym spotkaniu? Obraz premiera Polski, który składa kondolencje bratu prezydenta, który zginšł tego dnia rano, nie jest niczym strasznym. - Trudno mi powiedzieć. Mogę zakładać, że bali się tej sytuacji, ponieważ ona nie była wyreżyserowana. To nie była sytuacja, nad którš panowali. Przecież nie wiedzieli, jak może zachować się Jarosław Kaczyński, który jaki czas wczeniej odmówił wspólnego wyjazdu z delegacjš premiera Tuska na miejsce katastrofy. A pamięta pan, który z nich to mówił? Który z nich był stronš aktywnš? - Wydaje mi się, że minister Gra. Więcej na ten temat * Opara: Była informacja, że trzy osoby przeżyły * Macierewicz zażšdał od Tuska informacji ws. Smoleńska * Tupolew cišł brzozę bez utraty skrzydła? * PiS chce pokazu w Sejmie filmu "Mgła" * Rosyjska prokuratura wzywa. Polacy się bojš * Premiera filmu "Mgła" o katastrofie smoleńskiej * Politycy PiS krytykujš wypowied prezydenta Rozmawiałem wczoraj z ministrem Arabskim. Twierdzi, że żadnego takiego dialogu nie było. Pan jest gotów w sšdzie powtórzyć te słowa? - Tak, jestem gotów w sšdzie powtórzyć te słowa i deklaruję panu redaktorowi, że jakby była taka możliwoć - wiem, że to jest doć wirtualne - żeby poddać to, co mówię w filmie jak i to, co mówię teraz badaniu na wariografie, to bardzo chętnie poddam się takiej próbie. Niezależnie od tego, czy na to samo zgodzi się minister Gra, bšd minister Arabski. Tomasz Arabski twierdzi też, że wielokrotnie pytał wtedy otoczenie Jarosława Kaczyńskiego - no włanie - czy prezes jest gotów, czy chciałby przyjšć kondolencje, czy chciałby się spotkać z Tuskiem, czy chciałby się spotkać z Putinem. Z jego punktu widzenia ta sytuacja wyglšda zupełnie inaczej. - Nie wiem, trzeba by było zapytać o to najbliższe otoczenie Jarosława Kaczyńskiego, ponieważ ja w tych rozmowach nie brałem udziału. W tej wymianie zdań, którš pan słyszał, nie było takiego stwierdzenia, że warto byłoby, żeby Jarosław Kaczyński spotkał się z Putinem, z Tuskiem? - Nic takiego sobie nie przypominam. A wręcz jestem pewien, że w mojej obecnoci takie słowa nie padły i nie na tym była skoncentrowana rozmowa między tymi panami. W którym pan momencie tego, dramatycznego 10 kwietnia dotarł na lotnisko Siewiernyj? - Mylę że dotarłem około dwóch godzin po katastrofie. Jaki obraz, jaki widok tego, co tam się działo, wrył się panu najmocniej w pamięć? - Obraz totalnego chaosu. Ludzie, przeważnie w mundurach rosyjskich służb, biegajšcy, krzyczšcy różne niezrozumiałe słowa. Po płycie lotniska poruszały się karetki pogotowia i inne różne samochody wojskowe, które były samochodami, na moje oko z lat 60-tych. Takie samochody można zobaczyć na filmach Barei. Pamięta pan moment, w którym znaleziono i rozpoznano ciało Lecha Kaczyńskiego? - Ja nie brałem udziału w identyfikacji ciała prezydenta Lecha Kaczyńskiego. W identyfikacji brał udział nasz kolega z Kancelarii Prezydenta Marcin Wierzchowski. Ale był tam jaki spór o to, co się ma dziać z ciałem prezydenta? Jaki spory między polskimi oficerami BOR-u, a rosyjskimi oficerami służb specjalnych? - Były drobne spory, ponieważ stronie rosyjskiej zależało na tym, żeby ciało prezydenta Kaczyńskiego jak najszybciej zabrać z terenu katastrofy. Najprawdopodobniej chodziło im o to, żeby ciało to zabrać do Moskwy, tak jak pozostałe ciała. My na to nie chcielimy pozwolić, ponieważ wiedzielimy, że w drodze na miejsce katastrofy jest brat tragicznie zmarłego prezydenta, pan Jarosław Kaczyński. Z tego, co mówi pan w filmie "Mgła", można odnieć wrażenie, że ma pan takie silne poczucie, że zwłok prezydenta nie potraktowano z należytym szacunkiem. - Tak. Do tej pory nie mogę uwierzyć, że zwłoki pana prezydenta, a nie były to jedyne zwłoki w tym miejscu, bo były tam też zwłoki pana prezydenta Kaczorowskiego i pana marszałka Putry, leżały na niebieskim brezencie w błocie. Największa pretensję mam tutaj do ambasady polskiej, która nie postarała się chociażby o jaki symboliczny gest. Na przykład przykrycie zwłok pana prezydenta biało-czerwonš flaga. To było upokarzajšce: 12 godzin na błocie ciało pierwszego obywatela Rzeczpospolitej? A nie ma pan pretensji do siebie, urzędnika Kancelarii Prezydenta, który też mógł o to zadbać? - Możliwe, ale to był bardzo trudny dla nas wszystkich czas... Mylę, że dla urzędników ambasady też to był bardzo trudny czas. - Dobrze, może wina rozkłada się proporcjonalnie. To nie jest tak, że winna jest zawsze jedna osoba. To fakt, może moglimy o tym pomyleć. A jeszcze ostatnie pytanie. Czy pan zapamiętał z tego 10 kwietnia postać Tomasza Turowskiego. Dyplomaty, wczeniej agenta PRL-owskich służb, coraz bardziej tajemniczej postaci zwišzanej z 10 kwietnia? - Tak, zapamiętałem tę postać. Pierwszy raz miałem kontakt z panem ambasadorem Turowskim w momencie prób zorganizowania wylotu ministra Sasina do Polski. Minister Sasin utknšł na płycie lotniska, ponad dwie godziny spędził w JAK-u 40 i interweniował u nas, żebymy co z tym zrobili. Prosilimy wielokrotnie pana ambasadora Turowskiego o interwencję, natomiast pan ambasador Turowski sprawiał wrażenie osoby, która nie chce nic zrobić w tym kierunku. Rzeczywicie to był człowiek, który był ródłem takiej informacji o tym, że trzy osoby przeżyły? - Tak, to była pierwsza informacja, która się pojawiła, jak przyjechałem na płytę lotniska. Pan ambasador Turowski mówił, że prawdopodobnie przeżyły trzy osoby, bo trzy karetki pogotowia zabrały trzy ciała, które okazywały znaki życia i zabrały je do szpitala w Smoleńsku. Co okazało się nieprawdš. ródło informacji: RMF
koteczek017