Seferis Jorgos - Wiersze.pdf - Seferis, Jorgos - mlj83

1963

GIORGOS SEFERIS

Giorges Seferis urodził się w 1900 roku w Smyrnie,

w rodzinie poety i znanego profesora prawa międzynaro-

dowego, Steliosa Seferiadisa. W 1914 roku rodzina musiała

uchodzić przed Turkami i przeniosła się do Aten. Lata

1918—1924 Giorgos spędza w Paryżu, rok 1925 w Londy-

nie; do Grecji powraca już jako wykształcony prawnik.

W I93I podejmuje pracę w dyplomacji i wiele następ-

nych lat swego życia spędzi na zagranicznych placówkach,

m.in. w Bejrucie, Damaszku i Bagdadzie. W latach 1957—

—1962 był ambasadorem Grecji w Wielkiej Brytanii. Bardzo

interesował się poezją francuską i anglosaską, m.in. prze-

tłumaczył na język grecki Ziemię jałową T.S. Eliota.

Zmarł w 1971 roku.

W twórczości poetyckiej Seferisa bardzo ważną rolę

odegrał mit utraconej Arkadii-Anatolii i wątki prywatnej

„odysei", tułaczki i wędrówki. Poezja ta stara się ocalić wy-

alienowany świat, scalić jego bezosobowe i rozbite frag-

menty, by z czułą ekspresją powrócić do mitów dziecińst-

wa i ojczyzny.

Najważniejsze tomy poetyckie: Strofi (1931), Tetradio

jimnasmaton (1937), Imerlojo katastromatos (1940),

Kichli (1947). W latach 1975-1978 ukazały się pięcioto-

mowe dzienniki Seferisa pt. Meres.

Z Zeszytu ćwiczeń

Mówili nam: zwyciężycie, gdy poddacie się.

Poddaliśmy się i znaleźliśmy popiół.

Mówili nam: zwyciężycie, gdy pokochacie.

Pokochaliśmy i znaleźliśmy popiół.

Mówili nam: zwyciężycie, gdy wyrzekniecie się życia.

Wyrzekliśmy się życia i znaleźliśmy popiół...

Teraz, kiedy nie posiadamy nic,

pozostaje oszukać życie.

W nadmorskich grotach

istnieje pragnienie, istnieje miłość,

istnieje przestrzeń,

wszystko twarde jak muszla,

którą możesz trzymać w dłoni.

W nadmorskich grotach

całymi dniami patrzyłem w twoje oczy,

nie poznawałem ciebie ani ty mnie!

Nikos

Chadzinikolau

Zaprzeczenie

W samo południe na białym

jak gołąb osłonionym wybrzeżu

ogarnęło nas pragnienie

— woda była gorzka.

Na złotym piasku

napisaliśmy imię

ale lekki powiew wiatru

starł napis.

Całym sercem wielkodusznie

pragnieniem i patosem

uznaliśmy życie — za błąd

i zmieniliśmy życie.

Nikos

Chadzinikolau

Liść topoli

Tak bardzo drżał, że wiatr go porwał

tak bardzo drżał, że wiatr musiał go porwać

tam daleko

morze

tam daleko

wyspa w słońcu

ręce kurczowo trzymające wiosła

umierały w chwili ujrzenia portu

oczy zamknięte

jak morskie anemony.

Tak bardzo drżał

tak bardzo zapragnąłem go

przy cysternie obok eukaliptusów

wiosną i jesienią

we wszystkich nagich lasach

zapragnąłem go boże.

Nikos

Chadzinikolau

Eurypides Ateńczyk

Zestarzał się wśród ognia Troi

i kamieniołomów Sycylii.

Lubił groty na wybrzeżu piaskowym

i pejzaże malowane przez morze.

Widział żyły ludzkie jak sieć bogów,

w którą chwytają nas jak dzikie zwierzęta.

Usiłował ją przedziurawić.

Był szorstki, niewielu miał przyjaciół,

aż nadszedł czas i rozszarpały go psy.

Nikos

Chadzinikolau

Mykeny

Podaj mi ręce, podaj mi ręce,

podaj mi ręce.

Ujrzałem wśród nocy

spiczasty szczyt góry

ujrzałem w oddali równinę

w powodzi światła niewidzialnego księżyca

kiedy odwróciłem głowę

zobaczyłem czarne zwarte kamienie

moje życie napięte jak struna

początek i koniec

ostatnią chwilę

— moje ręce.

Tonie kto podnosi wielkie kamienie

te kamienie dźwigałem ile starczyło sił

te kamienie ukochałem ile starczyło sił

te kamienie — mój los.

Zraniony swoją ziemią

męczony własną koszulą

Seferis Jorgos - Wiersze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: