Williams Cathy - Noc w Nowym Jorku.pdf - mani1976

Cathy Wiliams

Noc w Nowym Jorku

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Rafael Vives nie był pewien, czy powinien być rozbawiony, zirytowany,

znudzony czy po prostu rozwścieczony sytuacją, w jakiej się znalazł. Dla

człowieka, którego racją bytu była wyłącznie praca, uwięzienie na dziesięć dni

w raju było wystarczającym powodem do zgrzytania zębami. Nawet towa-

rzyszący mu przez dwadzieścia cztery godziny na dobę wierny laptop, bez

którego byłby naprawdę zagubiony, nie mógł sprawić, by zapomniał o tym, że

nie z własnej woli znalazł się w Hamptons, w domu swej matki.

Tak się szczęśliwie złożyło, że przebywał akurat w Nowym Jorku, ale -

choć jego biuro znajdowało się niedaleko - matka prosiła go, czy raczej roz-

kazała, by zatrzymał się u niej i miał oko na brata.

Pierwotny plan matki przewidywał udział Rafaela w przyjęciu

urządzanym w domu Jamesa. Była to zasłużona nagroda dla wybranych

pracowników z Londynu i Nowego Jorku, dla uczczenia znacznego wzrostu

dochodu firmy w ostatnim roku.

Rafael nie wiedział, kto z nich dwóch - on czy James - był bardziej temu

przeciwny.

James wyznał z nieukrywanym niepokojem, że wizja Rafaela tkwiącego

w kącie i, jak to określił, łypiącego wściekle na wystraszonych pracowników,

mrozi mu krew w żyłach. Co do Rafaela, sama myśl o plątaniu się przez cały

dzień i wieczór w tłumie ludzi, bez szansy na wcześniejsze zwolnienie za dobre

zachowanie, była dlań nie do przyjęcia. Jeśli chodzi o kierowanie korporacją,

jasnowłosy, niebieskooki James stanowił atut kampanii reklamowych, a on,

Rafael, był jej mózgiem i siłą napędową.

Ta symbioza sprawdzała się doskonale i Eva, ich matka, musiała w końcu

wyrazić zgodę na wypracowany z trudem kompromis.

- 1 -

James będzie gospodarzem przyjęcia odbywającego się w rozległej

rezydencji z zachwycającym widokiem na najpiękniejszą plażę w Hamptons.

Rafael, z zapewniającego mu ciszę i odosobnienie domku dla gości,

będzie miał oko na wszystko, pilnując, by ani muzyka, ani zabawa nie wy-

mknęły się spod kontroli.

Kiedy ostatnim razem James urządzał przyjęcie w domu, sąsiedzi

zarzucili ich pretensjami. Było to nie lada osiągnięciem, zważywszy, jaka

odległość dzieliła posiadłość od najbliższego sąsiada.

Eva Lee wciąż wzdrygała się na wspomnienie tej katastrofy oraz

nieuniknionej konieczności nieustannego przepraszania przyjaciół podczas spot-

kań East Hampton Improvement Society.

No więc tkwił tutaj dopiero jeden dzień, odgrywając rolę Wielkiego

Brata, a już marzył o powrocie do krzątaniny, którą znał i kochał.

Przez krótką, bardzo krótką chwilę myślał o tym, że zbyt rzadko odwiedza

posiadłość. W tym domu spędził dni idyllicznej młodości, z czasem jego wizyty

stawały się coraz rzadsze, pochłonęły go studia na uniwersytecie i zagraniczne

podróże. A potem rozpoczął na serio życie zawodowe - najpierw jako

samodzielny pracownik w jednym z największych domów maklerskich na

świecie, a po przedwczesnej śmierci ojczyma, ojca Jamesa, przejął ster

rodzinnej firmy.

Lata upłynęły i teraz - wpatrując się w zachwycająco piękny zachód

słońca - zastanawiał się nad możliwością, że pewnego dnia ocknie się i przeko-

na, że jest mężczyzną w średnim wieku, który wziął ślub ze swoją firmą.

Zmarszczył ponuro brwi i popijał whisky z wodą sodową, którą sam sobie

nalał. Introspekcja nie była jego ulubionym zajęciem. Był zawsze nastawiony na

osiągnięcie wyznaczonych celów i rzadko kwestionował swoje plany.

Nie zamierzał robić tego teraz.

- 2 -

Lekki powiew wiatru przyniósł odległe głosy ludzi, którzy najwyraźniej

dobrze się bawili. Wychylił do dna szklaneczkę i odetchnął głośno z ulgą, że

oszczędzono mu tej zabawy.

Właściwie nie znał nikogo z zaproszonych. James powiedział mu, że

dyrektorzy i pracownicy marketingu, którzy zawsze pławili się w blasku chwały

podczas rozdzielania pochwał za zyski korporacji, dostaną premię, ale

„zapomniana załoga" będzie mogła rozkoszować się trafiającym się raz w życiu

pobytem na Long Island. Rafael zachodził w głowę, co też brat rozumiał przez

określenie „zapomniana załoga", ale musiał przyznać, że pomysł był godny

uwagi.

Stojąc na małej, drewnianej werandzie i patrząc w morze, rozmyślał, jak

bardzo różni się od swego przyrodniego brata. Z roztargnieniem zastanawiał się

właśnie, jakim cudem osoby, które miały w sobie wspólną cząstkę kodu DNA,

mogą być do tego stopnia niepodobne, kiedy zauważył coś kątem oka. Coś albo

kogoś. Cichy szelest pomiędzy bujną, doskonale zaprojektowaną roślinnością

sygnalizował czyjąś obecność.

Ta „obecność" mogła oznaczać tylko jedno. Jakiś gość w ferworze

zabawy, pod wpływem wina, które płynęło strumieniami, nie uświadomił sobie,

że zabłądził do strefy zakazanej.

Ostrożnie odstawił szklaneczkę i zwrócił się w kierunku źródła dźwięku.

Może i zapadał zmrok, ale Rafael nie był ślepy, więc ta, która usiłowała oddalić

się na paluszkach z miejsca przestępstwa, musiała mieć najwyżej jedną szarą

komórkę w mózgu, skoro wyobrażała sobie, że jej nie zauważył. A zauważył.

Blondynka, rzecz jasna. Spłowiałe dżinsy z obciętymi nogawkami, bardzo

obcisłe. Oczywiście. Króciutki top, obowiązkowo odsłaniający fragment

brzucha. Innymi słowy - akurat ten typ kobiety, który Rafael uważał za

wyjątkowo odpychający.

- Hej, ty!

- 3 -

Amy wydała z siebie cichy okrzyk przerażenia i odwróciła się, by uciec.

Jedno spojrzenie na tego mężczyznę, sprawiającego jednocześnie wrażenie

cienia i osoby z krwi i kości, wystarczyło, by zrozumiała, że - kimkolwiek był -

nie należał do ludzi, którzy zbagatelizowaliby fakt wtargnięcia na ich teren.

Co prawda, nie można było łatwo stwierdzić, gdzie się zaczyna, a gdzie

kończy posiadłość Jamesa Lee. Zielone trawniki i mistrzowsko ukształtowane

otoczenie zachęcały ją, by przeciągnęła trochę zwiedzanie. I dlatego próbowała

teraz umknąć przed gigantycznym facetem, który gwałtownie zmniejszał

dzielący ich dystans.

Nie zdawała sobie sprawy, że podchodzi do niej chyłkiem. Zdążyła

westchnąć z ulgą, że zdołała uciec, kiedy nagle jego dłoń zacisnęła się na jej

ramieniu, zatrzymując ją w miejscu, a potem odwróciła ją, zmuszając, by

spojrzała w górę... Ujrzała najgroźniejszą twarz, jaką zdarzyło się jej widzieć w

życiu. Czarne oczy rzucały wściekłe spojrzenia. Zaciśnięte z

powstrzymywanego gniewu usta tworzyły cienką linię.

Amy zaparło dech w piersiach. Otworzyła szeroko oczy, a jej mózg

gwałtownie usiłował przeanalizować, co ją może spotkać.

- Kim jesteś, do licha?

- Do diabła, co tu robisz?

Odezwali się jednocześnie, spoglądając na siebie z jednakową

wściekłością. Wreszcie Amy zrzuciła gwałtownie jego dłoń ze swego ramienia i

cofnęła się.

- Ja pytałam pierwsza! - Demonstracyjnie potarła ramię.

Rafael zaczerpnął tchu, przywołał całą niesamowitą zdolność

samokontroli, dzięki której stał się tak znaczącym asem wielkiej finansjery.

Odwrócił się i ruszył w kierunku domu, pozwalając, by nieszczęsna blondynka

gotowała się z bezsilnego gniewu, choć jednocześnie pragnął przedłużyć tę

konfrontację, by móc utrzeć jej nosa.

- Hej ty! Dokąd się wybierasz?

- 4 -

Williams Cathy - Noc w Nowym Jorku.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: