WYŻEŁ NIEMIECKI OSTROWŁOSY 232.pdf
(
46 KB
)
Pobierz
untitled
Wzorzec FCI nr 232
WYŻEŁ NIEMIECKI OSTROWŁOSY
(Deutsch Stichelhaar)
Kraj pochodzenia:
Niemcy
Użytkowanie:
wszechstronny pies myśliwski, łatwy do prowadzenia.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
W roku 1888 niemiecki kynolog dr Hans von Kadich udowodnił, że
Stichelhaar to odmiana wyżła szorstkowłosego pracującego na ptactwo
porównywalnie do psa krótkowłosego. Niemiecki wyżeł ostrowłosy nie
jest więc nowowyhodowaną rasą. W kraju pochodzenia powstał z regio-
nalnych odmian na zasadzie odpowiedniej selekcji. Już w 1892 założono
„Club Stichelhaar”, który w roku 1976 przyjął nową nazwę „Verein
Deutsch Stichelhaar”. Praca hodowlana opierała się od początku
wyłącznie na hodowli czystej rasy i nie skorzystano z propozycji
krzyżowań z rasami angielskimi.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies wystawiający silnej budowy, średniej wielkości, posiadający
twardą okrywą włosową, z charakterystyczną średniej długości sierścią
na brodzie i krzaczastymi brwiami, co nadaje mu specyficznego uroku.
Psychika silna i zrównoważona.
WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie i długość tułowia powinny być takie same.
Dozwolone jest nieznaczne wydłużenie sylwetki.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Zrównoważony, spokojny, odważny, odporny, nieagresywny i niebojaźli-
wy.
GŁOWA:
Proporcjonalna do wielkości ciała. Dopasowana do płci.
Mózgoczaszka:
Czaszka
wysklepiona, szeroka, patrząc z boku wyraźnie owalna w częś-
ci środkowej.
Przełom czołowo-nosowy (stop):
niewyraźny, łagodny.
1
Trzewioczaszka:
Nos:
barwy jasnej do ciemnej, ale nigdy koloru mięsa lub czarny.
Kufa:
długa, silna, średnio szeroka, prosta.
Fafle:
zwisające, w kąciku wyraźna zmarszczka.
Uzębienie:
silna szczęka z regularnym zgryzem nożycowym. Wymagane
pełne uzębienie.
Policzki:
dobrze zaznaczone, głębokie, bardzo umięśnione.
Oczy:
lekko owalne, nie za głęboko osadzone i niewyłupiaste. Brązowe,
przy jasnym umaszczeniu mogą być jaśniejsze, ale nigdy żółte.
Uszy:
średniej długości, nie za szerokie, tępo zaokrąglone, osadzone
wysoko. Nie wystają poza głowę, opadają płasko przylegając do
głowy. Bez zakładek.
SZYJA:
Umięśniona, średniej długości.
TUŁÓW:
Kłąb:
wyraźnie zaznaczony i opadający nieznacznie w stronę zadu.
Grzbiet:
silny i mocno umięśniony, prosty.
Lędźwie:
silnie związane i umięśnione.
Zad:
nie za krótki i nie ścięty.
Klatka piersiowa:
głęboka, żebra zaokrąglone, nigdy płaskie; przedpier-
sie dobrze rozwinięte.
OGON:
Kopiowany, średniej długości, prosty, może być nieznacznie uniesiony
ponad linię grzbietu, przy nasadzie gruby.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
patrząc z przodu - proste i równoległe, z boku - pio-
nowe. Odległość od ziemi do łokcia nieco większa niż od łokcia
do kłębu.
Barki:
o silnej muskulaturze widocznej w pozycji statycznej i podczas
ruchu.
Ramiona:
optymalnej długości, silnie umięśnione.
Łokcie:
przylegające do tułowia, nie skierowane ani do wewnątrz, ani na
zewnątrz.
Przedramiona:
nie za długie, mocno umięśnione.
Nadgarstki:
silne.
Śródręcza:
mocne, proste.
Łapy:
okrągłe, zwarte, opuszki duże i twarde, pazury zaokrąglone.
Kończyny tylne:
widziane z tyłu są proste i równolegle ustawione,
o mocnym kośćcu, dobrze umięśnione.
2
Uda:
umięśnione, optymalnie długie i szerokie.
Stawy kolanowe:
silne, dobrze kątowane.
Podudzia:
optymalnie długie, umięśnione.
Stawy skokowe:
silne i mocne.
Śródstopia:
dobre kątowanie pomiędzy podudziem, a śródstopiem.
Łapy:
okrągłe lub owalne, palce zwarte, opuszki duże, silne i twarde,
pazury zaokrąglone.
CHODY:
Dumne, z dobrym wykrokiem i elegancją. Nigdy inochód.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra:
przylegająca, bez zmarszczek.
Sierść:
na całym ciele gęsta, twarda i szorstka, wyrastająca w jedną
stronę. Długość ok. 4 cm, od łopatek ku tyłowi ciała włos jest
nieco dłuższy i tworzy w dolnej linii na klatce i brzuchu prostą
linię, tzw. „lekkie upierzenie”. Na całym ciele nie widać pod-
szerstka. Na kufie wyraźna broda z szorstkim, niedługim włosem,
na mózgoczaszce włos przylegający, krótki i twardy, na uchu
nieco dłuższy niż u wyżła krótkowłosego i nie za szorstki. Brwi
twarde i krzaczaste. Włos na przodzie przednich kończy jest krót-
ki, twardy i przylegający, z tyłu kończyn nieco dłuższy i odstający.
Tylne kończyny mają nieco krótszy włos z tyłu w porównaniu
z przednimi. Między palcami włos krótki i miękki, ale nie
odstający. Ogon gęsto i silnie owłosiony, sierść przylegająca, od
spodu nieco dłuższa.
Umaszczenie:
jednolicie brązowe, brązowe ze znaczeniem na przedpier-
siu, brązowy deresz z łatami lub bez, jasny deresz brązowy
z łatami lub bez.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być trak-
towane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
Poważne wady:
- Ogólna budowa stwarzająca wrażenie psa lekkiego lub ociężałego.
- Zbyt duża głowa.
- Mózgoczaszka klinowata, niezaokrąglona.
- Nos koloru mięsa lub czarny.
- Zbyt długie, zmarszczone lub z zakładkami uszy.
3
psy: 60 - 70 cm
suki: 58 - 68 cm
- Grzbiet łękowaty lub karpiowaty.
- Krzywe kończyny przednie.
- Odstawione łokcie.
- Płaskie lub wykręcone łapy.
- Przedziałka włosów na grzbiecie.
Wady dyskwalifikujące:
- Słaby charakter, bojaźliwość przy strzale lub przy zwierzynie.
- Agresja.
- Przodozgryz, tyłozgryz, zgryz cęgowy.
- Brak jakichkolwiek zębów, za wyjątkiem P1.
- Miękki i półmiękki włos, za wyjątkiem brody i brwi.
- Umaszczenie czarne, znaczenia żółte lub rdzawe.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie
umieszczone w worku mosznowym.
4
Plik z chomika:
wspom_nienie
Inne pliki z tego folderu:
DOG KANARYJSKI 346.pdf
(36 KB)
TERIER BRAZYLIJSKI 341.pdf
(199 KB)
OWCZAREK AUSTRALIJSKI 342.pdf
(82 KB)
BLACK AND TAN COONHOUND 300.pdf
(44 KB)
CANAAN DOG 273.pdf
(122 KB)
Inne foldery tego chomika:
Pieski
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin