Podstawy fotografii_Parametry naświetlenia.pdf

Podstawy fotografii

Parametry naświetlenia

Każde zdjęcie - niezależnie czy mówimy o fotografii cyfrowej, czy też analogowej - powstaje w

wyniku przejścia światła przez obiektyw i naświetlenia materiału światłoczułego (matrycy,

negatywu itp.). Wyobraźmy sobie, że jesteśmy w pokoju z zasłoniętymi zasłonami, a na zewnątrz

słyszymy nadjeżdżający szybko samochód. Jeżeli odsłonimy szybko zasłony i od razu je zasłonimy,

to zapewne zobaczymy pojazd, ale nie będziemy w stanie określić kierunku, w którym się

przemieszczał. Jeżeli jednak będziemy patrzyli dłużej, to

poznamy zarówno kierunek, jak i prędkość. Na tej samej zasadzie

działa migawka aparatu fotograficznego. Widzimy zatem, że

sterując jej prędkością (ang. shutter speed ), możemy uzyskać

efekt „zamrożenia” ruchu (krótkie czasy ekspozycji), jak i jego

rozmycia (długie czasy). Przy długich czasach problemem staje

się jednak zachowanie przez nas równowagi ciała. Trudno

bowiem ustać bez ruchu przez np. 2 sekundy, normalnie w tym

czasie ręka potrafi wielokrotnie zadrżeć i popsuć zdjęcie.

Pewnym rozwiązaniem jest w takiej sytuacji zastosowanie

statywu. Oczywiście co innego, jeżeli efekt poruszenia

zamierzyliśmy...

Powiedzmy, że mamy piękny dzień. Przez okno do naszego

pokoju wpadają promienie słońca, przysłaniamy zatem delikatnie

zasłony, aż światła będzie tyle, ile sobie zażyczyliśmy.

Zauważmy przy tym, że czas, w którym światło wpada nie ma w

tej chwili znaczenia, może on wynosić zarówno cały dzień, jak i

np. 1/100 sekundy. Dokładnie tak samo działa przesłona aparatu

(ang. aperture ) – reguluje poziom światła dochodzącego do

migawki, a w konsekwencji również do materiału światłoczułego. Zwiększając otwór przesłony

(czyli zmniejszając jej liczbę) sprawiamy, że na migawkę pada więcej światła, niż gdybyśmy

zmniejszyli otwór przesłony (czemu odpowiada zwiększenie jej liczby). Jest jeszcze jedna, bardzo

ważna cecha przesłony: jej otwór ma decydujący wpływ na tzw. głębię ostrości . Im większa liczba

przesłony, tym głębia ostrości większa (ale też mniej światła pada na migawkę i dalej na element

światłoczuły, co należy skompensować dłuższym czasem ekspozycji) i odwrotnie: im mniejsza

liczba przesłony, tym głębia ostrości mniejsza.

Czym jest głębia ostrości, dowiemy się w następnym numerze, jej istnienie warto już jednak

zaznaczyć.

Długi czas ekspozycji (2 sekundy)

umożliwił sfotografowanie

przebiegu nietypowego

wyładowania atmosferycznego.

Relacje między czasem naświetlania i przesłoną

wynoszą 1:1, oznacza to, że zmieniając jedną z

wartości o daną liczbę podziałek, drugą również

musimy zmienić o tyle samo podziałek. Dla

przykładu załóżmy, że mamy obiektyw o

możliwych liczbach przesłony 2,4,6,8 oraz

aparat o czasach ekspozycji 1/50, 1/100, 1/150 i

1/200 sekundy. Automatyka określiła, że należy

wykonać zdjęcie na parametrach: przesłona 2,

czas naświetlania 1/200s. Nam jednak zależy na

uzyskaniu dużej głębi ostrości, zmieniamy

zatem liczbę przesłony o 3 podziałki, czyli na 8.

O tyle samo (3 podziałki) musimy wydłużyć

czas ekspozycji, powinien on zatem wynieść

1/50s.

Krótki czas naświetlania (zaledwie 1/1600 s) pozwolił

na „zamrożenie” rozbryzgów wody, jednocześnie

zostały one wyeksponowane poprzez dużą głębię

ostrości uzyskaną dzięki zastosowaniu wysokiej liczby

przesłony wynoszącą 14.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: