Mary Higgins Clark - Przybierz swoj dom ostrokrzewem (pdf).pdf - Mary Higgins Clark - goga2710

MARY i CAROL HIGGINS

CLARK

PRZYBIERZ SWÓJ DOM

OSTROKRZEWEM

Deck the Halls

Przełożyła: ZOFIA DĄBROWSKA

Wydanie polskie: 2002

Wydanie oryginalne: 2001

W duchu wspólnie przebytej drogi

my, Mary i Carol,

dedykujemy tę książkę sobie nawzajem

z miłością

Podziękowania

Gdy już było „po wszystkim”, często zadawano nam pytanie: „Czy trudno jest praco-

wać razem?”.

Odpowiedź brzmiała: „Nie”. W toku wspólnej pracy często, szukając jakiegoś słowa

czy zwrotu, wpadałyśmy jednocześnie na ten sam pomysł.

Oczywiście wielkim ułatwieniem były wsparcie i pomoc innych. Tak więc rado-

sny, świąteczny wieniec serdecznych podziękowań przesyłamy naszym wydawcom

— Michaelowi Kordzie, Chuckowi Adamsowi oraz Roz Lippel.

Wyrazy wdzięczności zdobne i wyszukane niczym lśniące choinkowe ozdoby nie-

chaj przyjmie Lisi Cade, specjalistka od reklamy.

Srebrzyste girlandy miłych słów przekazujemy pracownikom działów produkcji, re-

dakcji technicznej, korekty i inansów: Gypsy da Silvie, Carol Catt, Barbarze Raymor,

Steve’owi Friedemanowi, Kelly Farley, Dwayne’owi Harrisowi oraz Barbarze Decker.

Mnóstwo słodkich jak świąteczne łakocie podziękowań winne jesteśmy naszym

agentom literackim. Oto oni: Gene Winick, Sam Pinkus i Nick Ellison.

Pełną czarę wdzięczności za konsultację w sprawach prawnych i kryminalnych prze-

syłamy sierżantowi Steve’owi Marronowi i emerytowanemu pracownikowi prokuratu-

ry okręgu nowojorskiego, Richardowi Murphy’emu.

Świątecznymi pocałunkami szczodrze obdarzamy pomocników Świętego Mikołaja,

lepiej znanych jako nasza rodzina i przyjaciół, a w szczególności Johna Conheeneya,

Irenę Clark, Agnes Newton i Nadine Petry.

No i oczywiście najlepsze życzenia składamy wszystkim czytelnikom. Oby ich przy-

szłe dni płynęły szczęśliwie i pogodnie.

Boże, pobłogosław...

CZWARTEK,

22 GRUDNIA

Regan Reilly westchnęła po raz setny, spoglądając na Norę, swoją matkę, nowo przy-

jętą pacjentkę Specjalistycznego Szpitala Chirurgicznego na Manhattanie.

— I pomyśleć, że to ja kupiłam ci ten idiotyczny, ręcznie tkany dywanik, na którym

się potknęłaś — powiedziała.

— Ty go jedynie kupiłaś. Ja zahaczyłam o niego obcasem — odrzekła słabym głosem

znana autorka powieści kryminalnych. — Nie twoja wina, że włożyłam pantole na tych

idiotycznych szczudłach.

Nora próbowała zmienić pozycję ciała obciążonego grubym, sięgającym od palców

u nogi do uda, gipsem.

— Pozostawiam wam ocenę, która z was ponosi winę za złamaną nogę — skomen-

tował tę wymianę zdań Luke Reilly, mąż i ojciec kobiet, właściciel trzech domów po-

grzebowych. Wstawszy z niskiego fotela, stojącego przy łożu boleści żony, wyprostował

szczupłą i wysoką postać.

— Muszę uczestniczyć w ceremonii pogrzebowej, jestem umówiony na wizytę

u dentysty, a potem, skoro nasze plany raczej już uległy zmianie, powinienem rozejrzeć

się za jakąś choinką.

Pochylił się nad żoną i pocałował ją.

— Spójrz na to w ten sposób: wprawdzie pewnie nie nacieszysz oczu falami Pacyiku,

ale za to masz dobry widok na East River.

On i Nora oraz ich jedyne dziecko, trzydziestoletnia Regan, zamierzali spędzić świę-

ta Bożego Narodzenia na jednej z hawajskich wysp, Maui.

— Dowcipniś z ciebie — odcięła się Nora. — Czy możemy mieć nadzieję, że przyj-

dziesz do domu z choinką, a nie jak zwykle, z Charlie Brown Special?

— To nie było miłe — zauważył Luke.

— Ale prawdziwe. — Nora zmieniła temat. — Luke, wyglądasz na zmęczonego. Nie

mógłbyś darować sobie pogrzebu Goodloe’a? Austin potrai wszystkiego dopilnować.

Austin Grady był prawą ręką Luke’a. Samodzielnie organizował setki pogrzebów,

lecz w tym wypadku sprawa miała się inaczej. Zmarły, Cuthbert Boniface Goodloe zo-

stawił lwią część swego majątku Stowarzyszeniu Nasiona-Sadzonki-Kwiaty-Drzewka

Owocowe przy Ogrodzie Stanowym w New Jersey. Niezadowolonego z takiego obrotu

sprawy siostrzeńca Goodloe’a, zresztą imiennika, Cuthberta Boniface’a Dingle’a, znane-

go jako C.B., przepełniała goryczą świadomość, że odziedziczył bardzo skromną część

majątku. Kiedy minął czas oicjalnego wystawienia zwłok wuja, C.B. zakradł się z po-

wrotem do trumny, by wepchnąć zgniłe rośliny doniczkowe w rękawy szytego na za-

mówienie garnituru w drobne prążki, który wybredny Goodloe wybrał sobie na ostat-

ni przyodziewek.

Luke, zbliżając się do C.B. od tyłu, usłyszał, jak tamten szepcze:

— Tak kochasz rośliny? Dam ja ci rośliny, ty zgrzybiały, stary hipokryto. Masz, nawą-

chaj się ich! Ciesz się nimi aż do dnia zmartwychwstania!

Luke wycofał się, gdyż nie miał ochoty na konfrontację z C.B., który dalej miotał

zniewagi pod adresem zwłok swego mniej niż mało wspaniałomyślnego wuja. Luke nie-

raz słyszał żałobników przemawiających do zmarłych, ale zastosowanie zgniłych liści

zdarzyło się po raz pierwszy. Później zresztą dyskretnie usunął wstrętnie woniejącą ro-

ślinność. Jednakże w tej sytuacji chciał mieć dziś sam na oku C.B., zwłaszcza że nie zna-

lazł okazji, by wspomnieć o tym incydencie Austinowi.

Luke zastanawiał się, czy mówić Norze o dziwacznym zachowaniu siostrzeńca zmar-

łego, ale doszedł do wniosku, że nie warto tego roztrząsać. Powiedział tylko:

— Goodloe uzgadniał ze mną szczegóły swego pogrzebu od trzech lat. Jeżeli się tam

nie pokażę, będzie mnie straszył po nocach.

— Chyba rzeczywiście powinieneś iść. — Nora mówiła sennym głosem, a oczy już

zaczynały jej się kleić. — Regan, a może tata odwiezie cię teraz do domu? Te ostatnie ta-

bletki przeciwbólowe całkiem mnie rozłożyły.

— Wolałabym pobyć z tobą, dopóki nie zjawi się tu prywatna pielęgniarka. Chcę się

upewnić, że nie zostajesz sama.

— Dobrze. Ale potem idź do domu i utnij sobie drzemkę. Przecież nigdy nie śpisz

podczas nocnego lotu.

Regan, mieszkająca w Los Angeles, z zawodu prywatny detektyw, właśnie pakowała

się przed wyjazdem na Hawaje, kiedy zadzwonił ojciec.

— Z mamą wszystko dobrze — zaczął. — Tylko miała wypadek. Złamała nogę.

— Złamała nogę? — powtórzyła Regan.

— Tak. Wybieraliśmy się na bankiet do hotelu Plaza. Mama była jedną z osób, na któ-

rych cześć wydawano to przyjęcie. Śpieszyła się raczej powoli. Poszedłem sprowadzić

windę...

To jeden z niezbyt subtelnych chwytów, jaki zawsze stosował tata, żeby ponaglić

mamę, pomyślała Regan.

— Winda się zjawiła, ale mama nie. Wróciłem do mieszkania i zastałem ją leżącą na

podłodze z dziwnie podwiniętą nogą. Ale znasz swoją matkę. Jej pierwsze pytanie doty-

czyło sukni, czy aby się nie podarła.

Mary Higgins Clark - Przybierz swoj dom ostrokrzewem (pdf).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: