Wilkins Gina - Jesień.pdf - Wilkins gina - glinka7-1987

GINA WlLKINS

JESIEŃ

ROZDZIAŁ

Autumn* Reed wyskoczyła z kabiny furgonetki

i nasunęła na oczy sportową czapeczkę, tak że daszek

nieomal stykał się z wielkimi ocieniającymi jej twarz

okularami.

Kasztanowe włosy miała splecione we francuski

warkocz, który trochę się rozluźnił w ciągu dnia.

Żwawym krokiem szła w kierunku wejścia do okazałe

go domu. Gdyby ktoś potrafił z ruchów odczytywać

charakter, oceniłby ją jako energiczną, pewną siebie,

trzeźwo myślącą młodą kobietę.

Nacisnęła guzik szczupłym palcem o krótko ob

ciętym paznokciu i niecierpliwie czekała.

- O, do diabła - mruknęła, nie słysząc dzwonka za

drzwiami. Elektryczność wysiadła, więc nie było sensu

dzwonić. Zastukała głośno.

Czekając na otwarcie drzwi, rozejrzała się dookoła.

Dom był wspaniały, a trawniki doskonale utrzymane. Nic

dziwnego. W Tampie na Florydzie pełno było imponują

cych rezydencji otoczonych pięknymi ogrodami. Słysząc,

że drzwi się otwierają, obróciła się ku nim prędko.

* Autumn - (ang.) jesień

6 » JESIEŃ

Mężczyzna, który pojawił się w progu, był niezwyk

le atrakcyjny. Włosy czarne jak węgiel, zaczesane

swobodnie z czoła, opalona twarz o klasycznych

rysach; do tego idealnie zarysowane brwi nad ciemno-

błękitnymi oczami, prosty nos i równe, białe zęby,

a usta pełne i zmysłowe. Był wysoki i wysportowany

i liczył niewiele ponad trzydzieści lat.

- Jestem z firmy elektrycznej Brothers. Pan wzywał

montera? - zapytała w swój zwykły bezceremonialny

sposób.

- Ja., tak, ale... - przerwał, patrząc na nią z powąt

piewaniem.

Autumn westchnęła. Cholera! Jeszcze jeden!

- Jestem dyplomowanym elektrykiem - zapewniła

znudzonym tonem.-Jeśli chce pan to sprawdzić,

proszę zadzwonić do biura. Oczywiście płaci pan od

godziny, a właśnie marnujemy czas.

- Przepraszam. - Nieznajomy najwyraźniej się spe

szył. - Nie wątpię w pani kwalifikacje - uprzedził z gó

ry protesty - tylko że pani jest...

- Kobietą - dokończyła Autumn.

Miły głos, odnotowała w duchu. Niski, głęboki,

z akcentem południowca. Zazwyczaj oceniała ludzi na

podstawie pierwszego wrażenia. Nie wątpiła, że ten

mężczyzna ma klasę. Uznała go za człowieka wolnego

zawodu, odnoszącego sukcesy w pracy, posiadającego

nienaganne maniery, ale przekonanego, że miejsce

kobiety jest w kuchni... i w sypialni. Szkoda.

- Ma pan jakiś problem? - zapytała żywo.

- Słucham?! A! Chodzi pani o to, dlaczego wzywa

łem elektryka? - zająknął się. Nie odrywał oczu od jej

twarzy, a właściwie tej części, którą widać było spod

czapki i okularów.

JESIEŃ » 7

Autumn zaczęła się zastanawiać, czy nie przeceniła

jego inteligencji.

- Wczorajsza burza uszkodziła instalację na ze

wnątrz domu - powiedział wreszcie. - Elektrownia

wyłączyła prąd. Polecono mi wezwać elektryka, jeśli

chcę mieć światło.

- Żaden problem. Wezmę narzędzia i pokaże mi

pan, gdzie to jest.

Odwróciła się i ruszyła do służbowego forda. Naj

pierw wyjęła z kabiny szeroki pas z kieszeniami,

w których trzymała różne narzędzia. Zapięła go wokół

szczupłej talii, nie zważając na to, że ważył kilka

kilogramów. Potem sięgnęła na tył wozu po drabinkę

i pudło z resztą sprzętu, lecz w tym momencie opalone

ramię wysunęło się przed nią.

- Zaniosę to pani - rzekł mężczyzna i bez wysiłku

uniósł ciężki metalowy pojemnik.

Zazdroszcząc mu trochę tej siły, Autumn próbowała

protestować, gdy sięgnął powtórnie do wnętrza samo

chodu, aby wyjąć drabinkę ze sztucznego tworzywa.

- Sama ją wezmę. Jestem przyzwyczajona do no

szenia narzędzi.

- To dla mnie żaden kłopot - zapewnił ją, od

chodząc z pudłem w jednej ręce i drabinką zarzuconą

na ramię, prezentując przy tej okazji dobrze umięś

nione plecy i szczupłe biodra. - Może pani pozwoli za

mną, panno...?

- Proszę mi mówić po prostu po imieniu. Autumn.

- Autumn - powtórzył uroczystym tonem, a po

tem odwrócił się od niej z uśmiechem. - To bardzo

ładne imię.

- Dziękuję - odrzekła krótko, trochę zażenowana

komplementem.

8 * JESIEŃ

- Ja się nazywam Jeff Bradford. A oto dlaczego cię

wezwałem.

Autumn podniosła głowę i uniosła czarne brwi. Nie

przesadził. Skrzynka była prawie całkowicie oderwa

na, ale na szczęście nie zniszczona. Wyciągnęła śrubo

kręt z kieszeni pasa.

- To mi zajmie około dwóch godzin - poinfor

mowała. - Postaram się, aby włączyli panu prąd jesz

cze tego popołudnia.

- Będę bardzo wdzięczny - odpowiedział z uśmie

chem.

Autumn przełknęła nerwowo ślinę i odwróciła się

w stronę drabiny. Ależ on jest przystojny! Zupełnie ją

rozpraszał.

- Dam znać, jak skończę - powiedziała tonem

odprawy.

- Myślę, że zostanę i będę się przyglądał, jeśli

pozwolisz - odparł nieśmiało. - W domu jest ciemno,

więc i tak nie mogę nic robić.

- Proszę bardzo - zgodziła się, wzruszając ramio

nami. Nie chciała okazać, że jego obecność robi na niej

wrażenie. Skupiła się na pracy.

Jeff wsunął palce w kieszonki dżinsów i oparłszy się

ramieniem o ścianę domu, obserwował, jak wspina się

na drabinę. W duchu wymyślał sobie od idiotów. Nie

potrafił nawiązać rozmowy, sklecić żadnego sensow

nego zdania. Piętnaście minut temu był sobą: inteligen-

tym, wygadanym, obytym mężczyzną. Gdy otworzył

drzwi i spojrzał na tę dziewczynę, nieoczekiwanie

stracił rezon. Nie powiedział nic interesującego, odkąd

przemówiła do niego tym swoim niskim, lekko schryp

niętym głosem. A przecież nie była aż tak bardzo

atrakcyjna. Miała ładny kolor włosów, lekko rudawy,

Wilkins Gina - Jesień.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: