Styles Michelle - Pamiętna Wigilia.pdf - ROMANSE - kuleczkaq

Michelle Styles

Pamiętna Wigilia

Rozdział pierwszy

Listopad 1846 roku , Newcastle Upon Tyne , Anglia

- Panno Emmo, nie ma sensu karmić się nadzieją. Pierwsze pomiary są jasne.

Szef, znaczy się pani ojciec, zgodziłby się ze mną, gdyby tu był. - Majster Mudge

mówił dobitnie, a jego słowa odbijały się echem od ścian małego gabinetu.

Emma Harrison z trudem powstrzymała się od krzyku. Nie miała najmniejszej

ochoty wysłuchiwać wykładów Mudge'a o słuszności postawienia mostu w

pierwotnie zaplanowanym miejscu. Potrafiła doskonale odczytywać wyniki

pomiarów, lepiej niż większość mężczyzn.

- Ojciec się ze mną zgadza, już mówiłam. Ile razy mam to powtarzać? - Wbiła

wzrok w zawieszony na ścianie plan placu budowy.

- Z pani ojcem nie jest dobrze. Przepraszam, panno Emmo, ale wszyscy to

wiedzą.

Emma uśmiechnęła się z wysiłkiem. Ten dzień rozpoczął się źle, a z każdą

godziną było coraz gorzej. W kółko powracała myślami do jednego pytania: co

powinna zrobić, żeby most stanął na czas?

Latarnia przy kościele Świętego Mikołaja była ledwie widoczna w gęstej

mgle, kilku robotników snuło się nad rzeką, plac w niczym nie przypominał

tętniącego życiem, słonecznego miejsca, jakim był w sobotę, kiedy spodziewano się

wizyty Jacka Stantona.

Emma wstrzymała oddech. A jeśli Jack Stanton zjawi się dzisiaj? Jak

zareaguje na opustoszałą budowę? Nerwowo przełknęła ślinę.

- Panno Emmo, apeluję o rozsądek.

- Nie brakuje mi rozsądku. - Emma założyła kosmyk włosów za ucho. - I nie

trzeba mi niczego tłumaczyć. Mamy poniedziałek przed mikołajkami i wiadomo, że

ludzie wrócą, kiedy przepiją wszystko co do grosza. Dorastałam w pobliżu miejsc

budowy torów i dróg, więc dobrze to wiem. Zawsze tak było i będzie.

Mudge zaszurał nogami, mamrocząc coś pod nosem. Emma podniosła się z

krzesła i wyjrzała przez wąskie okno. Mgła opadała, widać było pomarańczowy

blask koksownika przy pierwszym fundamencie.

- Co mam powiedzieć ludziom, panno Emmo? Czego pani sobie życzy?

Żeby zdążyli wznieść ten most przed śmiercią taty, gdyż jego życiową ambicją

jest zbudowanie pierwszej przeprawy kolejowej przez rzekę Tyne.

Życzenie Emmy było proste, ale nie ośmieliła się wypowiedzieć go na głos.

Musiała utrzymać w tajemnicy chorobę ojca.

Nieznacznie wzruszyła ramionami i poprawiła szal na ramionach.

- Powiedz im, że najbardziej potrzebujemy dobrej pogody do świąt, może

nawet do Nowego Roku. Chciałabym jeszcze, aby potwierdziły się nowe pomiary

koryta rzeki, bo dzięki temu postawimy filary dwa razy szybciej.

- Skromne to pani życzenie. - Mudge podrapał się w głowę. - Czy mam

jeszcze dorzucić pokój i dostatek dla wszystkich?

Emma puściła tę zgryźliwą uwagę mimo uszu. Nie zamierzała dać się

zastraszyć majstrowi. Dawno temu skończyła osiemnaście lat i nie myślała

wyłącznie o nowej parze pantofelków do tańca. Wiedziała, jak wznosi się mosty.

Nauczyła się tej sztuki.

- Och, byłabym zapomniała. Zamek. O ile to możliwe, należy zachować wieżę

i królewskie komnaty.

- Tylko kobieta może się przejmować stertą starych kamieni. Znacznie lepiej

byłoby zburzyć te ruiny i wykorzystać głazy jako budulec. Takie były pierwotne

plany.

- Tak czy owak, zamek ma pozostać. Pierwotne plany okazały się błędne.

- A co z inwestorami? Z Robertem Stephensonem i jego nowym

wspólnikiem... Jackiem Stantonem? Obaj mają głowę do interesów. - Mudge

skrzyżował ręce na piersi. - Pani ojciec nie myśli roztropnie, jeśli zgadza się z panią.

Za pozwoleniem, panno Emmo, ale taka jest prawda. Gdyby to ode mnie zależało,

sprzedałbym firmę i wyniósł się stąd, póki czas. Budowanie mostów to zajęcie dla

mężczyzn.

Emma przygryzła wargę. Jeśli pragnęła spełnić marzenie ojca, potrzebowała

Mudge'a. Nie miała złudzeń - wszyscy odnosili się z rezerwą do kobiet inżynierów,

kierujących ważnymi projektami budowlanymi. Nie chciała jednak pogrzebać

planów ojca tylko dlatego, że był zbyt chory, aby codziennie nadzorować postęp

prac.

- Skoro to wszystko, przekażę twój raport tacie i jutro wrócę z nowymi

poleceniami - wycedziła przez zaciśnięte zęby.

- Wedle uznania, panno Emmo, ale niech się pani zastanowi nad tym, co

mówię. Nigdy nie doradziłem pani źle. Nikt nie powie, że Albert Mudge nie jest

lojalny.

Emma zebrała dokumenty i ze złością wpychała je do torby. Nie zamierzała

ustąpić. Zamek i wieża były dla niej ważne.

- Panno Emmo, proszę przekazać ojcu życzenia zdrowia. Wszyscy...

- Jest tu kto? A może ten barak jest tak samo pusty jak budowa? - zabrzmiał

niski, męski głos. Ktoś wszedł do środka i stanął przy drzwiach.

Emma zamarła. Papiery wypadły jej z dłoni i rozsypały się po biurku. Minęło

siedem lat, ale wciąż rozpoznawała ten głos. Już nie było w nim ciepła, lecz dobrze

wiedziała, do kogo należał - do Jacka Stantona.

Co za dzień!

- Jeśli wolno, zajmę się tym. - Mudge podrapał się po głowie i ruszył do lady

przy wejściu.

Emma odetchnęła głęboko i z trudem powstrzymała się od poprawiania

włosów. Należało zaufać majstrowi. Powtarzała sobie w duchu, że Jack Stanton nie

Styles Michelle - Pamiętna Wigilia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: