3. Wymień poznane orzechy, scharakteryzuj wybrany gatunek.
Juglans regia – orzech włoski, występuje w Azji mniejszej, Grecji, Bośni oraz zachodnich Chinach. Drzewo do 15 20 m wysokości i 10 15m szerokości. Korona zaokrąglona. Konary szeroko rozpostarte. Pień najczęściej krótki. Rośnie wolno. Żyje nawet do 600 lat. Kora w młodości srebrnoszara, z czasem szeroko bruzdowana, ciemnoszara, pędy oliwkozielone lub brązowe, błyszczące. Liście długości 20-35 cm nieparzysto złożone z 5-9 listków, całobrzegie. Świeże zawierają garbniki i substancję allelopatyczną – juglon. Owoce kuliste, niedojrzałe w zielonej okrywie, która pęka w okresie dojrzewania „orzech” jasnobrązowy, gładki jądro jadalne, bardzo oleiste. System korzeniowy głęboki szeroki, główne korzenie bardzo grube. W powierzchniowej warstwie gleby dużo drobnych korzeni. Dobrze rośnie na każdej uprawnej nie za suchej glebie, od słabo kwaśnej do zasadowej lubi obecność wapnia. Młode rośliny nieco wrażliwe na mróz, starsze odporne. Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione, ciepłe. Dobrze rośnie w warunkach miejskich
Juglans nigra – orzech czarny
Juglans ailiantifolia ‘Cordiformis’ – orzech sercowaty
Carya sp – orzesznik
Pterocoria fraxinifolia – skrzydłorzech kaukaski
4. Porównaj Faguc sylvatica i Carpinus betulus.
Faguc sylvatica
Carpinus betulus
Występowanie
Popularny prawie w całej europie aż po Kaukaz. Gatunek krajowy. W Polsce osiąga płn-wsch granicę zasięgu. Tworzy własne zbiorowiska (buczyny) np. w górach
Europa po Kaukaz. Gatunek krajowy. Pospolity na niżu i w niższych partiach górskich na żyznych glebach.
Wzrost
Duże drzewo do 30 m wysokości i nawet podobnej szerokości. Korona gęsta, zaokrąglona i nisko osadzona-dolne gałęzie zwisają aż do ziemi. W zwarciu tworzy silnie proste konary. Żyje 300-400 lat
Drzewo średniej wielkośći, wyrastające do 10 -20 m i 7-12 szerokości. Korona początkowo stozkowa,z wiekiem bardziej kulista. Żyje do 150 lat
Kora
Gładka stalowoszara. Pędy szarobrązowe, lekko zygzakowate. Pąki charakterystycznie długie, wrzecionowate, brązowe
Ciemnoszara, długogładka z pionowymi, jaśniejszymi i nieregularnymi pasami na pniu. Pędy czarno-szare
Liście
Szerokoeliptyczne lub owalne prawie całobrzegie lub lekko faliste. Wiosna jedwabiścieowłosione, potem nagie. Jesienią od jasnożółtych do czerwonobrązowych, często pozostają zaschnięte do wiosny.
Jajowate lub wąskoeliptyczne, bardzo symetryczne, ostro podwójne piłkowane, soczysto zielone. Jesienią jasnożółte. Często pozostają zaschnięte do wiosny.
Owoce
Drobne, kanciaste orzeszki zwane bukwią najczęściej po dwa kolczastych okrywach. Obfite owocowanie, co kilka lat. Chętnie zjadane przez zwierzęta leśne
Drobne, oskrzydlone orzeszki zebrane w zwisające owocostany
System korzeniowy
Typu sercowatego, bardzo silny, szeroki i gęsty. Wyjątkowo intensywnie przerośnięta drobnymi korzeniami powierzchniowa warstwa gleby. Większość korzeni do głębokości 1-1,5 m. w przypadku wysokiego poziomu wody gruntowej nawet płycej (do 0,5m) na glebach piaszczystych słabych nawet dwa razy szerszy niż średnica korony. Korzenie wrażliwe na zbicie gleby, zasypywanie lub odsłanianie oraz wahania poziomu wody gruntowej i zalewanie
Typu sercowatego, bardzo regularny, rozłożony równomiernie. Duża ilość drobnych korzeni w warstwie powierzchniowej gleby.
Wymagania
Preferuje gleby zasobne, świerze do wilgotnych, lekko gliniaste większość zawierające wapń. Potrzebuje wysokiej wilgotności powietrza. Pomimo tych wymagań zadowalająco rośnie na glebach słabszych, lekko kwaśnych. Stanowisko słoneczne lub cieniste – wyjątkowo ciemnoznośny. Odporny na mrozy, (do -30), ale cierpi od wiosennych przymrozków. Wrażliwy na upały suszę większość zalewanie oraz zanieczyszczenia powietrza większość gleby
Toleruje większość głębokich gleb od średnio suchych do wilgotnych. Oraz od kwaśnych do obojętnych. Preferuje jednak gleby żyzne. Znosi wysoki poziom wody gruntowej. Stanowisko słoneczne i cieniste. Odporny na silne wiatry. Natomiast mało odporny na upały i suszę. Wrażliwy na zasolenie.
Odmiany
Dawyck, Pendula, Purpurea, Purpurea Pendula
Fastigiata Quercifolia
5. Wymień poznane dęby, zaznacz krajowe.
Quercus robur – dąb szypułkowy
Quercus petraea – dąb bezszypułkowy
Quercus rubra – dąb czerwony
6. Wymień poznane wiązy, opisz ich owoce.
Ulmus laevis – wiąz szypułkowy, owoce małe, płaskie, kuliste lub jajowate, brzegiem orzęsione, osadzone na długich szypułkach. Orzeszek osadzony centralnie. Dojrzewają bardzo wcześnie w maju
Ulmus glabra - wiąz górski, owoce największe z krajowych wiązów, do 2,5 cm średnicy, kuliste lub jajowate, prawie siedzące (bez szypułek). Orzeszek osadzony centralnie, Dojrzewają bardzo wcześnie – w maju.
Ulmus minor – wiąz polny, owoce podobnej wielkości jak u Ulmus laevis, ale nie orzęsione, siedzące i z orzeszkiem osadzonym niecentralnie.
7. Wymień poznane pnącza, jakie organy służą im do wspinania się?
Aristolochia macrophylla – kokornak wielkolistny pędy,
Fallopia aubertii – redstówka Auberta pędy,
Clematis vitalba – powojnik pnący ogonki lub osadki liści,
Hydrangea petiolaris – hortensja pnąca korzenie przybyszowe
8. Opisz morfologię i wymagania brzozy brodawkowatej.
Występowanie: Europa i Azja. Gatunek krajowy. Popularna w całym kraju, głównie na słabych i kwaśnych siedliskach.
Wzrost: Drzewo do 25 (30) m wysokości i 7-12 m szerokości. Najczęściej wyraźny przewodnik i główne konary malowniczo rozłożone. Drobniejsze pędy charakterystycznie przewijają, nadając drzewu interesujący pokrój. Żyje 90 - 120 lat.
Kora: na pniu początkowo biała, później ciemna, bruzdowana. Charakterystycznie białe pozostają konary i grubsze gałęzie.
Liście: pojedyncze trójkątne lub rombowe długości 3-7 cm, grubo, podwójnie piłkowane, nagie, wcześniej rozwijające się wiosną. Jesienią żółte.
System korzeniowy: Sercowaty, główne korzenie rozrastają się płasko. Bardzo duzo drobnych korzeni tuz pod powierzchnią gleby.
Wymagania: gatunek pionierski, toleruje każdy rodzaj gleby, także skrajnie ubogie i suche. Wyjątkowo odporny na mrozy i suszę. Stanowisko słoneczne – roślina światłożądna. Silnie osusza i wyjaławia glebę. Dobrze rośnie w warunkach miejskich.
9. Scharakteryzuj rodzaj Berberis. Wymień poznane gatunki.
Berberis należy do rodziny Berberidaceae. Liczy około 500 gatunków. Krzewy wytwarzające ciernie. Rośliny jednopienne, kwiaty wyłącznie prawie żółte. Liście pojedyncze, zimozielone lub sezonowe, ułożone skrętolegle. Korzenie i drewno żółte.
Rozmnażanie: najlepsza forma dla wszystkich gatunków to wysiew nasion w III/IV. Należy jednak pamiętać, że różne gatunki berberysów łatwo się ze sobą krzyżują. Odmiany uprawne i niektóre gatunki rozmnaża się obecnie prawie wyłącznie przez sadzonkowanie.
Berberis vulgaris – berberys pospolity
Berberis thunbergii – berberys Thunberga
Berberis koreana – berberys koreański
Berberis julianae – berberys Juliany
10. Opisz morfologię i wymagania magnolii.
Liście pojedyncze całobrzegie ułożone skrętolegle. Rośliny jednopienne, kwiaty złożone z ozdobnych tepali. Owoce złożone z mieszków, walcowate lub nieregularne, zwykle nieliczne.
Wymagania: najlepsze gleby żyzne, głęboki i przewiewne o odczynie od kwaśnego do obojętnego bądź słabo zasadowego. Nie lubi gleb płytkich i suchych a nadmiar wapnia może prowadzić do chlorowy. Mrozoodporna, lubi stanowiska nasłonecznione lub lekko zaciemnione, najlepiej osłonięte.
11. Porównaj Berberis thunbergii i B. Vulgaris.
Berberis thunbergii
Berberis vulgaris
Chiny, Japonia
Środkowa i południowa Europa aż do zachodniej Azji. Gatunek krajowy. Pospolity w ciepłolubnych zaroślach i na zboczach wzgórz
Krzew do1,5-2,5m wysokości i podobnej szerokości. Korona gęsta, boczne pędy przewijające.
Krzew do 3 m wysokości i podobnej szerokości. Korona gęsta, początkowo wyprostowana, z wiekiem przewijająca. Starsze rośliny wytwarzają odrosty.
Pędy
Czerwonobrązowe, kanciaste, ciernie głównie pojedyncze
Młode- lekko kanciaste, szarobrązowe, pokryte trójdzielnymi cierniami (1-2cm) powstałymi przekształcenia liści (najmocniejsze na długopędach)
Odwrotniejajowate, łopatkowate, całobrzegie. Jesienią atrakcyjne czerwone
Odwrotniejajowate, pojedyncze (2-4cm dł.), delikatnie ząbkowane. Jesienne zabarwienie żółte lub pomarańczowoczerwone, zależnie od przebiegu pogody
Kwiaty
Żółtoczerwonawe, drobne w pęczkach po kilka
Drobne, żółtawe w zwisających gronach (do 6 cm dł.) obfite w V. Zapach niezbyt przyjemny
Koralowoczerwone, eliptyczne, niewielkie, pozostają długo na krzewie
Eliptyczne, drobne (do 1cm) czerwone bogate w wit. C
...
tus7