wykorzystanie zasilki.pdf

Włącznik

zmierzchowy

− symulator

obecności

domowników

2306

Do czego to służy?

Wszelkiego typu układy służące ochro−

nie mienia możemy, z dużym przybliżeniem

podzielić na urządzenia aktywne i pasywne.

Układy aktywne to znane wszystkim cen−

trale alarmowe, wyposażone w mniej lub

bardziej rozbudowane układy czujników i u−

rządzeń wykonawczych. zadaniem ukła−

dów aktywnych jest wykrycie próby sforso−

wania strzeżonego obszaru przez indywi−

dualnego intruza

i zawiadomienie otoczenia o tym fakcie.

Natomiast rola pełniona przez urządzenia

pasywne jest nieco inna: mają one za zada−

nie zniechęcenie złodzieja do wszelkich

prób zagarnięcia naszej własności. Metody

służące realizacji tego zadania są w zasa−

dzie dwie: zasugerowanie intruzowi że ob−

szar, na który ma zamiar wtargnąć jest zna−

komicie strzeżony przez wysokiej klasy u−

kład alarmowy lub też wpojenie w amatora

cudzej własności przekonania, że domo−

wnicy przebywają w domu i próba kradzie−

ży spotka się z ich natychmiastową reakcją.

Proponowany układ należy do grupy

drugiej i ma za zadanie stworzenie wraże−

nia, że mieszkańcy domu którzy w rzeczy−

wistości opuścili swoją posiadłość, przeby−

wają w niej nadal. Jednym z objawów syg−

nalizujących że dom obserwowany przez

złodziei jest zamieszkany, jest z pewnością

zapalanie świateł po zmierzchu i gaszenie

ich z chwilą pójścia na spoczynek. Produko−

wane są liczne urządzenia, których zada−

niem jest właśnie okresowe włączanie i

wyłączanie światła w mieszkaniach lub do−

mach. Mają one jednak jedną, dość istotną

wadę: sterowane są najczęściej prostym u−

kładem zegarowym i w związku z tym zapa−

lania i gaszenie światła odbywa się zawsze

o tej samej porze. Nie miejmy złudzeń, zło−

dziej jawiący się nam jako prymitywny op−

ryszek uciekający z workiem na plecach,

występuje już obecnie wyłącznie w dowci−

pach rysunkowych. Współcześni włamy−

wacze to najczęściej znakomicie zorganizo−

wane grupy przestępcze, prowadzące swo−

jego rodzaju „wywiad“ i pilnie obserwujące

obiekty, które mają zamiar zaatakować.

Szanse, że dadzą się oni nabrać na tak

prostą sztuczkę są prawie żadne.

Jakie zatem warunki musi spełniać u−

kład, który sterując oświetleniem domu czy

mieszkania miałby jakieś szanse na

„oszukanie“ potencjalnych intruzów? Po

pierwsze, układ taki musi włączać oświetle−

nie nie o określonej godzinie, ale z nadej−

ściem zmroku lub też w momencie obniże−

nia się poziomu oświetlenia poniżej ustalo−

nej normy, np. podczas wyjątkowo intensy−

wnego wzrostu zachmurzenia. Po drugie,

światło nie może być wyłączane zawsze o

określonej godzinie lub po stałym okresie

czasu. Wyłączanie światła musi następo−

wać po upływie losowo ustalanego okresu

czasu, jednak czas ten

nie może być zbyt krót−

ki. Przecież po zapaleniu

światła w mieszkaniu

wykonujemy za każdym

razem inne czynności,

zabierające nam mniej

lub więcej czasu. Może

się zdarzyć, że zjadamy

kolację i od razu idziemy

spać gasząc światło,

lecz następnego dnia

możemy do późna w

nocy oglądać telewizję.

Tak więc za minimalny

czas włączenia oświet−

lenia należy przyjąć ok.

0,5 godz., a za maksy−

malny okres ok. 4 ... 5

godzin..

Układ realizujący po−

wyższe założenia kon−

strukcyjne został przeze

mnie zaprojektowany,

wykonany i przetesto−

Rys. 1 Schemat elektryczny

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 10/98

wany w Pracowni Konstrukcyjnej AVT i o−

becnie pozwalam sobie przekazać jego opis

moim Czytelnikom.

ziomu wzmacniacz operacyjny zadziała w

wyżej opisany sposób. Stan wysoki z wy−

jścia bramki IC5A spolaryzuje za pośredni−

ctwem rezystora R12 bazę tranzystora T2 i

w konsekwencji dioda LED zawarta w

strukturze optotriaka Q1 zostanie włączo−

na. Przy najbliższym przejściu napięcia sieci

energetycznej przez zero włączy się triak

Q2, dołączając zasilanie do oświetlenia mie−

szkania. Zastosowanie pary optotriak i triak

daje nam dwie korzyści. Po pierwsze, układ

elektroniczny naszego włącznika oświetle−

nia jest galwanicznie odizolowany od nie−

bezpiecznego dla życia napięcia sieci ener−

getycznej. Po drugie, włączanie zasilania

odbiorników energii następuje zawsze przy

napięciu sieci bliskiemu zeru, co prakty−

cznie eliminuje możliwość powstawania ja−

kichkolwiek zakłóceń radioelektrycznych.

Wracajmy jednak do opisu części cyfro−

wej naszego układu. warto zauważyć, że

zmiana stanu komparatora napięcia IC1, po−

za włączeniem przerzutnika R−S spowodo−

wała jeszcze jedno zjawisko: powstanie

krótkiego impulsu ujemnego na wejściu ła−

dowania APE binarnego licznika rewersyj−

nego typu 40103 − IC3.

Przyjrzyjmy się teraz nieco bliżej dwom

licznikom binarnym IC2 i IC3. Pierwszy z

nich, popularna kostka typu 4060 pracuje w

typowym dla siebie układzie generatora im−

pulsów prostokątnych o częstotliwości o−

kreślonej pojemnością C1 i rezystancją R1 i

R2 i dzielnika tej częstotliwości przez 14.

Wejście zerujące tego licznika jest perma−

nentnie zwarte z masą, tak że pracuje on

bez jakichkolwiek przerw, przekazując sta−

ny logiczne z swoich siedmiu młodszych

wyjść na wejścia programujące licznika re−

wersyjnego IC3. Najstarsze wyjście licznika

IC2 zostało połączone z wejściem zegaro−

wym licznika IC3 umożliwiając mu stałą

(wejście zerujące RST połączone z plusem

zasilania) pracę. Co pewien czas na wyjściu

przeniesienia licznika 40103 pojawiają się

krótkie impulsy ujemne doprowadzane do

wejścia zerującego przerzutnika R−S, co jed−

nak przed włączeniem tego przerzutnika

nie ma najmniejszego znaczenia i niczego

nie zmienia w pracy urządzenia.

Jak już wspomniałem, powstanie krót−

kiego impulsu ujemnego na kondensatorze

C3 spowodowało nie tylko włączenie prze−

rzutnika R−S, ale także wpisanie do rejestru

licznika IC3 siedmiobitowego słowa znajduj−

ącego się aktualnie na młodszych wyjściach

licznika IC2. Łatwo zauważyć, że są to war−

tości zupełnie przypadkowe i że licznik IC3

rozpoczyna w tym momencie zliczanie w

dół od losowo wybranej liczby. Ponieważ na

wejściu P5 tego licznika został na stałe wy−

muszony stan wysoki, nie może to być li−

czba mniejsza niż 32 i większa niż 255.

Częstotliwość pracy generatora wbudo−

wanego w strukturę układu 4060 zastała do−

brana tak, że na jego wyjściu Q14 występu−

je przebieg o częstotliwości ok. 1/60Hz, czy−

li o okresie w przybliżeniu równym jednej

minucie. Tak więc czas jaki minie do mo−

mentu pojawienia się na wyjściu przeniesie−

nia licznika IC3 stanu niskiego jest losowo

wybrany i zawiera się pomiędzy ok. 1/2 go−

dziny, a nieco ponad 4 godzinami.

W ten sposób zrealizowaliśmy posta−

wione przed nami zadanie konstrukcyjne.

Światło w domu będzie włączane zawsze z

nadejściem zmroku i wyłączane po losowo

wybranym okresie czasu, z uwzględnie−

niem zastrzeżenia, że czas ten nie może

być krótszy niż pół godziny.

Układ zasilany jest z sieci energetycznej

220VAC za pośrednictwem transformatora

TS1. Obniżone do wymaganego poziomu

Jak to działa?

Schemat elektryczny proponowanego

układu został pokazany na rysunku 1. Jak

widać, układ jest dość prosty i do jego bu−

dowy zastosowano jedynie tanie i powsze−

chnie dostępne podzespoły. Omawianie

schematu rozpoczniemy od części analogo−

wej, którą jest układ detektora wykrywaj−

ącego spadek natężenia oświetlenia poni−

żej ustalonego minimum. Detektor zbudo−

wany został z wykorzystaniem

„dyżurnego“ wzmacniacza operacyjnego

typu TL081 − IC1, pracującego jako kompa−

rator napięcia. Porównuje on napięcie zada−

ne za pomocą potencjometru montażowe−

go PR1 z napięciem uzyskiwanym z dzielni−

ka zbudowanego z rezystora R5 i fotorezy−

stora FR1. Zmiana intensywności oświetle−

nia fotorezystora FR1, a konkretnie jej obni−

żenie powoduje wzrost napięcia na wejściu

3 wzmacniacza operacyjnego IC1. W mo−

mencie kiedy to napięcie stanie się wię−

ksze od napięcia panującego na wejściu 2

IC1, na wyjściu wzmacniacza pojawi się

„stan wysoki“. Konsekwencją tego faktu

będzie spolaryzowanie bazy tranzystora T1

i przedostanie się krótkiego impulsu ujem−

nego na wejście ustawiające przerzutnika

R−S zbudowanego na dwóch bramkach

NAND 4011 − IC5A i IC5B.

Cofnijmy się teraz nieco w czasie, do

momentu włączenia zasilania układu. W

tym momencie stan przerzutnika R−S jest

właściwie sprawą przypadku i dlatego też

powinniśmy nacisnąć przycisk RESET po−

wodując jego wyłączenie, a tym samym za−

gaszenie ewentualnie zapalonego oświet−

lenia. Od tej chwili układ pozostaje stanie o−

czekiwania na nadejście zmroku.

W momencie obniżenia się intensy−

wności oświetlenia poniżej ustalonego po−

Wykaz elementów

Kondensatory

C1, C5, C7

100nF

C2 1nF

C3 10nF

C4 1000µF/16

C6 2200181µF/16

C8 10µF/16

Rezystory

Rys. 2 Schemat montażowy

56k

120k

R3, R4, R6

R5, R7 5,6k

R9, R10, R12

5,1k

Ω

Półprzewodniki

BR1 mostek prostowniczy 1A

IC1 TL081 lub odpowiednik

IC2 4060

IC3 40103

IC4 7812

IC5 4011

Q1 MOC3040

Q2 BT136/400

T1, T2 BC548 lub odpowiednik

Pozostałe

CON1, CON2

10M

ARK2

oprawka plastykowa

+ bezpiecznik topikowy 1A

TR1

transformator sieciowy typu TS

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 10/98

R8, R13

820

R11

napięcie przemienne prostowane jest przez prostownik pełnookre−

sowy BR1, wygładzane za pomocą kondensatora C4 i stabilizowa−

ne do poziomu 12VDC za pomocą scalonego stabilizatora napięcia

IC4 − 7812.

ne i czekamy spokojnie na nadejście zmroku. W chwili, kiedy u−

znamy że światło powinno już zostać włączone pokręcamy deli−

katnie potencjometrem montażowym PR1 aż do momentu

włączenia przerzutnika R−S.

Montaż i uruchomienie

Na rysunku 2 została pokazana mozaika ścieżek oraz roz−

mieszczenie elementów na płytce obwodu drukowanego wy−

konanej na laminacie jednostronnym. Montaż wykonujemy w

całkowicie typowy sposób, rozpoczynając od dwóch zworek i

elementów o najmniejszych gabarytach, a kończąc na wluto−

waniu w płytkę transformatora sieciowego. Pod układy scalo−

ne jak zwykle zalecam zastosować podstawki, a montując

fragmentów płytki znajdujących się pod napięciem sieci ener−

getycznej wykonać ze szczególną starannością.

W układzie modelowym zastosowałem triak typu BT136, któ−

ry zamocowany do niewielkiego radiatora umożliwia sterowanie

obciążeniami o maksymalnym prądzie do 5A. Jeżeli ta wartość

okaże się niewystarczająca, to nic nie stoi na przeszkodzie w za−

stosowaniu triaka o większym dopuszczalnym prądzie i wyposa−

żonego w większy radiator.

Na zakończenie jeszcze raz chciałbym podkreślić to, na co

zawsze zwracam Waszą uwagę Pamiętajcie, że niektóre frag−

menty układu połączone są galwanicznie z niebezpiecznym dla

zdrowia i życia napięciem sieci energetycznej. Bardzo Was

proszę, zachowajcie szczególną ostrożność i nie zapominajcie o

zasadzie pracy jedną ręką, jeżeli płytka układu została już do−

łączona do sieci. Wszystkie próby i ewentualne eksperymenty

najlepiej wykonywać korzystając z pomocniczego zasilacza odi−

zolowanego od sieci.

Wykonany z sprawdzonych elementów układ nie wymaga

jakiegokolwiek uruchamiania. Eksperymentatorzy mogą jedy−

nie próbować zmienić narzucone przeze mnie maksymalne i

minimalne czasy włączenia oświetlenia, dobierając wartości e−

lementów decydujących o częstotliwości pracy generatora ze−

garowego.

Regulacja czułości układu wejściowego a tym samym po−

ziomu natężenia oświetlenia, przy którym ma nastąpić włącze−

nie oświetlenia jest dziecinnie prosta. Płytkę układu umie−

szczamy w miejscu, do którego dociera jedynie światło dzien−

Zbigniew Raabe

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 10/98

Wykorzystanie zasilacza od PC

Do czego to służy?

Z niejaką obawą przystępuję do zapre−

zentowania Czytelnikom Elektroniki dla

Wszystkich kolejnego zasilacza. Opisów

budowy zasilaczy było już w naszym piś−

mie wiele i sam nie wiem, w jaki sposób

mógłbym sprowokować Wasze zaintere−

sowanie kolejnym układem z tej rodziny.

No dobrze, spróbuję trochę poreklamo−

wać swoją konstrukcję.

Co powiecie, drodzy Czytelnicy na za−

silacz o maksymalnej mocy 200W, do−

starczający napięć 5VDC, 12VDC,

−12VDC i −5VDC? Z wyjścia dostarczaj−

ącego napięcia 5V będziemy mogli czer−

pać prąd o natężeniu dochodzącym do ...

20A, wyjście 12V będziemy mogli obcią−

żyć odbiornikami pobierającymi do 8A, a

tylko pozostałe wyjścia napięć ujemnych

względem masy będą miały obciążalność

nie przekraczającą 0,5A. Przypuszczacie

zapewne, że niżej podpisany chce Wam

zaproponować budowę jakiejś mon−

strualnej konstrukcji, ogromnej skrzyni

wypełnionej transformatorami i radiatora−

mi. Nic z tych rzeczy, proponowany zasi−

lacz będzie miał wymiary prawie kieszon−

kowe i z pewnością zmieści się na nawet

małym stoliku warsztatowym. Moi Opo−

nenci z pewnością zapytają teraz o spra−

wy finansowe: „Ile, drogi autorze, takie

cacko ma kosztować i kogo będzie na to

stać?“. I na to pytanie mogę odpowie−

dzieć bez zażenowania: koszt bloku głó−

wnego takiego zasilacza nie przekroczy

50PLN, a wielu przypadkach będziemy

mogli mieć go za darmo, wraz z satys−

fakcją z uchronienia wartościowego ukła−

du elektronicznego przed wyrzuceniem

na śmietnik!

Jeżeli udało mi się sprowokować Wa−

sze zainteresowanie, to muszę wreszcie

zdradzić moją tajemnicę, którą i tak wię−

kszość z Was już odgadła: chciałbym za−

proponować racjonalne wykorzystanie

niepotrzebnego już, lub specjalnie zaku−

pionego zasilacza od komputera klasy PC.

Tempo rozwoju hardware’u kompute−

rowego nabiera ostatnio coraz większej

prędkości. Podzespołu komputerowe,

nowoczesna przed dwoma laty czy na−

wet przed rokiem, lądują z hukiem na zło−

mowiskach zastępowane przez nowe

rozwiązania techniczne, które także w

najbliższym czasie podzielą los swych po−

przedników. W najbliższym czasie czeka

nas prawdziwa hekatomba, jaką będzie z

pewnością „zagłada“ napędów CDROM,

które niezależnie od ich prędkości odczy−

tu zostaną zastąpione przez stacje DVD.

Ciekawe, ile jeszcze czasu wytrzymają

2307

stacje dysków 1,4MB, o pojemności zu−

pełnie nie dostosowanej do obecnych

wymagań. Jak do tej pory „trzymały“ się

dzielnie tylko obudowy do PC, w zasa−

dzie nie zmieniane od wielu, wielu lat. W

obudowę od archaicznej 386 możemy

bez najmniejszych problemów „wpa−

kować“ komputer w nowoczesnej konfi−

guracji z PENTIUM II.

Tak czy inaczej, wielu użytkowników

komputerów PC stanęło przed konie−

cznością wymiany obudowy komputera

na nową. Wszystkie podzespoły, które do

tej pory znajdywały schronienie w starej

obudowie można przenieść do nowej, z

jednym wyjątkiem: w obudowie AT pozo−

stał nam sprawny, lecz w obecnej postaci

bezużyteczny zasilacz. I co z nim zrobić?

Stać na giełdzie i usiłować go sprzedać za

grosze? Chyba nikt z nas nie miałby czasu

i nerwów na takie operacje handlowe!

Drugim źródłem pozyskania zasilacza

do PC jest możliwość zakupienia go na

giełdzie komputerowej. Niedawno, po kil−

ku ryzykownych eksperymentach z sa−

modzielnie zaprojektowanymi kartami do

PC, byłem zmuszony dokonać takiej

transakcji i za pełnosprawny zasilacz za−

płaciłem jedynie 35 PLN.

Zakupiony lub wymontowany z obudo−

wy zasilacz PC możemy zastosować do

naszych celów bez jakichkolwiek przeró−

bek. Jednak takie urządzenie będzie mia−

ło jedną, wspólną z komputerem PC

wadę: będzie wytwarzało niezbyt głośny,

lecz dość uciążliwy szum. Wszyscy wie−

my, jak może on być dokuczliwy, szcze−

gólnie w porze nocnej. Wprawdzie w

komputerze nakładają się na siebie szu−

my z wentylatora chłodzącego zasilacz i

wentylatora procesora ( i niekiedy także z

dodatkowego wentylatora chłodzącego

cały system, stosowanego w kompute−

rach bardziej rozbudowanej konfiguracji),

ale i sam zasilacz może okazać się dość

przykry dla otoczenia. Jak możemy pora−

dzić sobie z tym problemem? Rozwiąza−

nie jest dość proste: wystarczy dodać do

naszego wentylatora trywialnie prosty re−

gulator obrotów, który odtąd będzie pra−

cował z wydajnością dostosowaną do ak−

tualnych potrzeb. Doświadczalnie stwier−

dziłem, ze przy obciążeniu zasilacza mocą

ok. 50W, całkowicie wystarczające oka−

zało się doprowadzenia do wentylatorka

napięcia ok. 6V, przy którym odgłosy jego

pracy były praktycznie niesłyszalne. Do−

piero obciążenie zasilacza mocą ok.

180W spowodowało konieczność

włączenia wentylatora na „pełny regula−

tor“, i to dopiero po kilku minutach pracy.

Drugim utrudnieniem w wykorzysta−

niu zasilacza od PC w naszym laborato−

rium jest fakt że niektóre zasilacze star−

szego typu nie mogą pracować bez ob−

ciążenia lub z zbyt małym obciążeniem.

Jak się jednak za chwilę okaże, jest to

jednak problem bardzo łatwy do przezwy−

ciężenia.

Jak to działa?

Schemat elektryczny prostego układu,

który ma umożliwić wygodne i bezpie−

czne korzystanie z zasilacza PC został po−

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 10/98

Rys. 1Schemat ideowy

włączeniu zasilania kon−

densator ten ładuje się

prądem pobieranym z wy−

jścia czujnika IC1 i napięcie

na wejściu wzmacniacza

IC2 jest początkowo pra−

wie równe napięciu zasila−

nia. Tak więc, niezależnie

od temperatury panującej

we wnętrzu zasilacza wen−

tylator jest przez kilka se−

kund zasilany pełnym na−

pięciem, co umożliwia pe−

wny rozruch silnika.

Aby umożliwić start

starszych typów zasilaczy

przy małym obciążeniu do

obwodu wyjściowego

12VDC dołączone zostało

dodatkowe obciążenie, po−

bierające prąd o wartości

ok. 500mA. W układzie

modelowym rolę dodatko−

wego obciążenia pełniła

żarówka samochodowa o mocy 5W.

kazany na rysunku 1. Zadaniem układu

jest przede wszystkim regulacja obrotów

wentylatora zasilacza, ale pełni on także

drugą, bardzo pożyteczną funkcję, od któ−

rej rozpoczniemy omawianie schematu.

Każdy zasilacz musi być wyposażony

w odpowiedni system zabezpieczający

przed jego przeciążeniem, a w szczegól−

ności przed skutkami zwarcia jego wy−

jścia do masy. Niestety, starszej genera−

cji zasilacze komputerów PC nie są wy−

posażone w jakiekolwiek zabezpieczenie

elektroniczne, ale jedynie w bezpiecznik

topikowy umieszczony wewnątrz obudo−

wy. W przypadku jego przepalenia wy−

miana jest dość kłopotliwa, ponieważ

bezpiecznik ten jest najczęściej przyluto−

wany do odpowiednich punktów na płyt−

ce obwodu drukowanego. Dlatego też u−

znałem za wskazane zastosowanie do−

datkowych bezpieczników, umieszczo−

nych na płytce naszego układu i zabezpie−

czających oddzielnie wszystkie obwody

wyjściowe zasilacza. Do wyjścia +5VDC

należy zastosować bezpiecznik 10 ...

16A, do wyjścia +12VDC − 6A, a do wyjść

−5VDC i −12VDC odpowiednie będą bez−

pieczniki 500mA.

Zajmijmy się teraz układem regulacji

obrotów wentylatora w funkcji tempera−

tury panującej na elementach wykonaw−

czych zasilacza. Jako czujnik temperatury

zastosowałem popularny i niezwykle wy−

godny w użyciu czujnik temperatury typu

LM35. Napięcie, liniowo proporcjonalne

do temperatury czujnika, pobierane z wy−

jścia IC1 podawane jest na wejście 3

wzmacniacza operacyjnego IC2. Wartoś−

ci elementów decydujących o stopniu

wzmocnienia tego wzmacniacza zostały

dobrane tak, że napięciu 200mV (20 O C)

wyjściu czujnika odpowiada napięcie ok.

5V na wyjściu wzmacniacza. Natomiast

jeżeli czujnik znajdzie się w temperaturze

ok. 80 O C, to napięcie na wyjściu 1 IC2

będzie prawie równe napięciu zasilania.

Wentylator chłodzący zasi−

lacz zasilany jest z wyjścia

wtórnika − tranzystora T1 na−

pięciem niższym o ok. 0,6V

od napięcia panującego na

wyjściu wzmacniacza opera−

cyjnego. Tak więc, najwyższe

napięcie zasilania wentylato−

ra będzie nieco mniejsze od

12V, ale w praktyce okazało

się, że skuteczność chłodze−

nia była całkowicie wystar−

czająca. Natomiast przy na−

pięciu 5V wentylator praco−

wał praktycznie całkowicie

bezszelestnie.

Omówienia wymaga je−

szcze rola, jaką pełni w ukła−

dzie kondensator C1. Po

Montaż i uruchomienie.

Na rysunku 2 została pokazana mozai−

ka ścieżek płytki drukowanej wykonanej

na laminacie jednowarstwowym oraz roz−

mieszczenie na niej elementów. Montaż

układu wykonujemy w typowy, wielo−

krotnie już opisywany sposób, rozpoczy−

nając od elementów o najmniejszych ga−

barytach, a kończąc na wlutowaniu złącz

i kondensatorów elektrolitycznych.

Jedyną czynnością regulacyjną będzie

ustawienie napięć na wyjściu CON5 ukła−

du. Podgrzewamy czujnik IC1 do tempe−

ratury ok. 80 O C, na przykład przez umie−

szczenie go w wodzie destylowanej o tej

temperaturze. Pokręcając potencjome−

trem montażowym PR1 ustawimy na e−

miterze tranzystora T1 maksymalne na−

pięcie, które powinno wynosić nieco po−

nad 11V. Po ochłodzeniu czujnika napię−

cie to powinno spaść do poziomu ok. 5V.

Znacznie więcej uwagi i ostrożności

wymagać będzie dołączenie zmontowa−

nego układu do zasilacza od PC.

W pierwszej kolejności dołączamy do

naszego układu przewody zasilające.

Będą to przewody normalnie dostar−

czające czterech napięć do płyty głównej

komputera, a właściwe ich połączenie

ma decydujące znaczenie dla działania (i

całości) wykonanego urządzenia. W ukła−

dzie zastosowaliśmy złącza CON1

i CON2 identyczne z montowani na pły−

tach głównych PC, a więc i połączenie

przewodów będzie takie same. Dwie

wiązki przewodów wyprowadzone z zasi−

lacza i zakończone sześcio końcówkowy−

mi wtykami dołączamy do złącz CON1 i

CON2 w taki sposób, aby przewody o−

znaczone kolorem czarny znalazły się o−

Rys. 2 Schemat montażowy

E LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 10/98

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: