Roberts Nora - Noc na bagnach Luizjany.pdf - Noc na bagnach Luizjany (czyta J. Jędryka) - evedallas

Nora Roberts

Noc na bagnach Luizjany

I wola Bóg samotnym rogu głosem,

A czas i Ļ wiat jednako zawsze pierzcha.

Miło Ļę jest mniej łaskawa od szarego zmierzchu,

Nadzieja nie tak droga jak poranna rosa.

W. B. Yeats Zmierzch (fragm.)

przeł. Ewa ņ ycie ı ska

Prolog

Na bagnach Ļ mier ę roztacza cał Ģ sw Ģ okrutn Ģ kras ħ . Jej cie-

nie si ħ gaj Ģ gł ħ bi. Pod ich osłon Ģ co Ļ czasem zaszele Ļ ci w ba-

giennej trawie, w sitowiu lub w spl Ģ tanych pn Ģ czach kudzu*.

Szelest jest oznak Ģ Ň ycia lub Ļ wie Ň o zadanej Ļ mierci, która zie-

je g ħ stym zielonym oddechem i l Ļ ni Ň ółtymi oczami w ciem-

no Ļ ci.

Rzeka, cicha jak w ĢŇ , płynie kr ħ tym nurtem przez rozlewi-

sko. Blady ksi ħŇ yc w pełni o Ļ wietla czarn Ģ wod ħ , której po-

wierzchni ħ rozrywaj Ģ kolanka cyprysu, stercz Ģ ce niczym ko Ļ ci

przebijaj Ģ ce skór ħ .

Ciemn Ģ , c ħ tkowan Ģ Ļ wiatłem ksi ħŇ yca to ı pruje długie ciało

aligatora, pokryte guzowatymi tarczkami. Płynie bezszelest-

nie, marszcz Ģ c jedynie tafl ħ wody. W milczeniu gada kryje si ħ

tajemna gro Ņ ba. Atakuj Ģ c, triumfalnie tnie wod ħ ogonem niby

no Ň em, a mordercze szcz ħ ki zaciskaj Ģ si ħ na nie Ļ wiadomym

niebezpiecze ı stwa pi Ň moszczurze. Echo poniesie po bagnie

tylko krótki, pojedynczy krzyk, a za chwil ħ aligator wraz ze

swoj Ģ zdobycz Ģ zagł ħ bi si ħ w błotnistym dnie rozlewiska.

Niejeden ju Ň poznał okrutne, milcz Ģ ce gł ħ biny rzeki i wie,

Ň e nawet w skwarze letniego upału rzeka pozostaje zimna, nie-

mal lodowata. Nasi Ģ kłe bezmiarem tajemnic bagna nigdy jed-

nak nie pogr ĢŇ aj Ģ si ħ w zupełnej ciszy. W nocy, przy pełni

ksi ħŇ yca, Ļ mier ę zbiera tu swoje Ň niwo.

* Kudzu - polska nazwa pn Ģ cza: opornik łatkowaty (wszystkie przypisy po-

chodz Ģ od tłumacza).

Komary - Ň arłoczne bagienne wampiry - bzycz Ģ , unosz Ģ c

si ħ radosn Ģ chmur Ģ . Muzyce bagiennej orkiestry towarzysz Ģ

odgłosy bzyczenia, buczenia i kapania, raz po raz przerywane

rozdzieraj Ģ cym j ħ kiem ofiar, które wła Ļ nie kto Ļ upolował.

Sowa usadowiona na wysokim konarze d ħ bu, pokrytego

mchem i listowiem, huka, powtarzaj Ģ c dwie Ň ałobne nuty.

Czujny bagienny królik, słysz Ģ c je, rzuca si ħ do ucieczki, by

ratowa ę Ň ycie.

Lekki wiatr porusza powietrze i zaraz znika, jakby był tylko

krótkim westchnieniem pozaziemskiej istoty.

Sowa, gwałtownie rozpo Ļ cieraj Ģ c skrzydła, spada z gał ħ zi

prosto na swoj Ģ ofiar ħ . W pobli Ň u miejsca, gdzie pogr ĢŇ yła si ħ

w bagnie i gdzie zgin Ģ ł królik, stoi stara szara budowla z po-

chył Ģ przystani Ģ . Z tyłu, otoczony rozległym wspaniałym traw-

nikiem, wznosi si ħ wielki biały dwór, niby ja Ļ niej Ģ ca w ksi ħŇ y-

cowej po Ļ wiacie stra Ň nica.

A mi ħ dzy nimi rozci Ģ ga si ħ kipi Ģ ce Ň yciem i dysz Ģ ce Ļ mier-

ci Ģ bagno.

Manet Hall, Luizjana

29 grudnia 1899

Dziecko cicho zapłakało. Abigail przez sen usłyszała deli-

katne, niespokojne kwilenie; towarzyszyło mu przebieranie

r Ģ czkami i nó Ň kami, przykrytymi lekkim pledem. Abby od-

czuła głód i pragnienie swego dziecka jako dziwne sensacje

w brzuchu, jakby male ı stwo wci ĢŇ przebywało w jej łonie.

Jeszcze si ħ całkiem nie rozbudziła, gdy z jej piersi zacz ħ ło wy-

pływa ę mleko.

Szybko wstała, ani chwili si ħ nie oci Ģ gaj Ģ c. Uczucie pełno-

Ļ ci w piersiach i ich wra Ň liwo Ļę sprawiały jej swoist Ģ przyjem-

no Ļę . Po to s Ģ . Dziecko ich potrzebowało, a ona wiedziała, Ň e

potrafi zaspokoi ę jego potrzeby.

Przeszła przez pokój, podeszła do kanapki w stylu recamier

i si ħ gn ħ ła po rozpostarty na jej oparciu biały szlafroczek.

Wci Ģ gn ħ ła gł ħ boko do płuc zapach cieplarnianych lilii, sto-

j Ģ cych w kryształowym wazonie, który otrzymała w prezencie

Ļ lubnym. Uwielbiała zapach lilii, ale dopóki nie spotkała Lu-

ciana, zupełnie jej wystarczały polne kwiaty, które wstawiała

do zwykłych butelek.

Gdyby Lucian był teraz w domu, na pewno by si ħ obudził,

a ona u Ļ miechn ħ łaby si ħ do niego, pogładziła dłoni Ģ jego je-

dwabiste blond włosy i powiedziała, Ň eby nie wstawał, tylko

jeszcze spał. M ĢŇ by jej jednak nie posłuchał: wstałby i przy-

szedł do dziecinnego pokoju, zanimby sko ı czyła nocne kar-

mienie male ı kiej Marie Rose.

Abigail bole Ļ nie odczuwała nieobecno Ļę m ħŇ a. Wkładaj Ģ c

szlafrok, z ulg Ģ sobie przypomniała, Ň e Lucian ma nazajutrz

wróci ę do domu. Od samego rana zacznie go wypatrywa ę , cze-

kaj Ģ c na moment, gdy go zobaczy p ħ dz Ģ cego galopem przez

d ħ bow Ģ alej ħ .

Nie dbała o to, co sobie kto Ļ pomy Ļ li czy powie. Wybiegnie

mu naprzeciw i serce jej zatrzepocze jak zawsze, gdy zeskaki-

wał z konia, podnosił j Ģ z ziemi i brał w ramiona.

Wieczorem b ħ d Ģ ta ı czyli na sylwestrowym balu. Za Ļ wieciła

Ļ wiec ħ , osłoniła płomyk dłoni Ģ i cicho nuc Ģ c, wyszła na kory-

tarz. My Ļ lała o tym, Ň e w tym wielkim domu była kiedy Ļ słu-

ŇĢ c Ģ , a teraz... no tak... teraz jest Ň on Ģ syna rodu.

Pokój dziecinny mie Ļ cił si ħ na drugim pi ħ trze zajmowanego

przez rodzin ħ skrzydła. Nie udało si ħ Abigail wygra ę batalii,

jak Ģ toczyła o ten pokój z matk Ģ Luciana. Przegrała. Josephine

Manet przestrzegała pewnych zasad dotycz Ģ cych sposobu by-

cia, stosunków w rodzinie i zachowania tradycji. Pani Jose-

phine - my Ļ lała Abigail, gdy szybkim krokiem min ħ ła drugie

drzwi do sypialni - miała sprecyzowane pogl Ģ dy na ka Ň dy te-

mat. Te Ļ ciowa si ħ uparła, Ň e trzymiesi ħ czne niemowl ħ musi

przebywa ę w pokoju dziecinnym pod opiek Ģ niani, a nie w ko-

łysce wci Ļ ni ħ tej w k Ģ t sypialni rodziców.

ĺ wieca migotała i jej błyski odbijały si ħ na Ļ cianach, kiedy

Abigail wchodziła po zw ħŇ aj Ģ cych si ħ schodach na gór ħ . Do-

brze cho ę , Ň e udało jej si ħ utrzyma ę przy sobie Marie Rose

przez pierwsze sze Ļę tygodni Ň ycia dziecka. Cieszyła si ħ te Ň , Ň e

mo Ň e u Ň ywa ę kołyski tradycyjnie słu ŇĢ cej dzieciom w jej ro-

dzinie. Wyrze Ņ bił j Ģ jej dziadek. Spała w niej najpierw matka

Abigail, a po siedemnastu latach j Ģ sam Ģ w niej utulano.

Marie Rose tak Ň e sp ħ dziła pierwsze noce w starej kołysce,

dzi ħ ki czemu mały aniołek mógł mie ę rodziców tu Ň pod bo-

kiem. To nic, Ň e cały czas byli w ni Ģ wpatrzeni i troch ħ za bar-

dzo nerwowi.

Abigail pragn ħ ła, by jej córeczka wychowywała si ħ w sza-

cunku dla rodziny swego ojca i wyznawanych przez ni Ģ zasad.

Uwa Ň ała jednak, Ň e dziecko powinno równie Ň szanowa ę rodzi-

n ħ swojej matki i jej styl bycia.

Josephine cz ħ sto krytykowała sposób, w jaki Abigail z Lu-

cianem wychowuj Ģ swoje dziecko, i wy Ļ miewała własnej robo-

ty kołysk ħ , tak Ň e w ko ı cu dla Ļ wi ħ tego spokoju młodzi si ħ

poddali. Lucian powiedział, Ň e słowa matki s Ģ jak krople wody

Roberts Nora - Noc na bagnach Luizjany.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: