Woods_Sherryl_ Nietypowe_zareczyny_01.pdf

S HERRYL W OODS

Nietypowe zaręczyny

ROZDZIAŁ 1

Richard Carlton siedział przy stoliku w swojej ulubionej

restauracji, serwującej owoce morza, i przez telefon

komórkowy załatwiał sprawy służbowe. Zniecierpliwiony,

spojrzał na stojący pod ścianą duży, zabytkowy zegar. Odbył

jeszcze dwie rozmowy i marszcząc brwi, zerknął z kolei na

zapięty na przegubie ręki zegarek marki Rolex.

Przyszedł na to spotkanie wyłącznie ze względu na ciotkę

Destiny i również ze względu na nią postanowił poczekać

jeszcze pięć minut. Ciotka znalazła dla niego jakąś cudowną

specjalistkę od marketingu i publicznego wizerunku, a on

obiecał, że da dziewczynie szansę, zatrudniając ją w rodzin-

nym koncernie, którym zarządzał. Dziewczyna nie miała, co

prawda, doświadczenia w pracy dla wielkich korporacji o

międzynarodowym zasięgu, ale Richard zdecydował, że

pozwoli jej się wykazać.

Zamierzał rozpocząć karierę polityczną, dlatego też po-

trzebował konsultanta, który wykreowałby jego wizerunek na

użytek wyborców i pomógł wystartować z kampanią. Myślał o

kimś bardziej dojrzałym, uległ jednak, bo kiedy ciotka Destiny

coś postanowiła, potrafiła być nadzwyczaj przekonująca.

- Proszę, zjedz z nią lunch. Dobrze wiem, jak trudno cię

zadowolić, ale daj jej tylko szansę, a już ona ci udowodni, że

jest najlepsza - zapewniała ciotka z błyskiem w oku.

- Pochlebiasz mi. - Na twarzy Richarda pojawił się wy-

muszony uśmiech.

- Ależ skąd, skarbie! - Ciotka poklepała go po policzku, jak

gdyby znowu miał dwanaście lat i właśnie coś przeskrobał.

Destiny Carlton była utrapieniem życia Richarda. Wątpił, aby

w całym wszechświecie mogła istnieć druga taka ciotka.

Kiedy miał niespełna dwanaście lat, mały samolot, którym

lecieli jego rodzice, roztrzaskał się w górach w czasie mgły.

Rodzice zginęli, a dwadzieścia cztery godziny później w życie

Richarda energicznie wkroczyła ciotka.

Była starszą siostrą jego ojca i aż do owego tragicznego

wydarzenia prowadziła barwne, pełne przygód życie. Bawiła

się w stolicach całej Europy i przyjaźniła z książętami. Grała

w kasynach Monaco i jeździła na nartach w Alpach szwajcar-

skich. Po pewnym czasie osiadła we Francji. Kupiła duży

wiejski dom w Prowansji i poważnie zajęła się malowaniem.

Jej obrazy stawały się coraz lepsze, tak że z czasem zaczęła je

nawet sprzedawać w malutkiej galerii w centrum Paryża. De-

stiny była ekscentryczna i pełna fantazji. W jej towarzystwie

nie mogło być mowy o smutku czy nudzie. Ani Richard, ani

jego młodsi bracia nigdy wcześniej nie spotkali nikogo takie-

go. A była wtedy kimś, kogo właśnie potrzebowali mali,

przerażeni chłopcy.

Gdyby na jej miejscu znalazła się samolubna kobieta,

zabrałaby po prostu chłopców do Francji i żyła jak wcześniej,

nie przejmując się losem małych bratanków. Natomiast

Destiny wzięła na siebie obowiązki matki z takim samym

zapałem, z jakim wcześniej oddawała się malarstwu. Jej

artystyczna dusza i temperament wtargnęły w uporządkowane

życie chłopców. W domu zapanował chaos, wydarzenia goniły

jedne za drugim, ale ani przez chwilę nie mieli wątpliwości, że

ciotka ich kocha. Oni zaś po prostu ją uwielbiali, nawet wtedy,

kiedy doprowadzała ich do szaleństwa. Tak jak ostatnio, gdy

wbiła sobie do głowy, że nadeszła pora, aby się ustatkowali.

Ku rozpaczy Destiny, zarówno Richard, jak i jego bracia,

Mack i Ben, wykazywali niezwykłą odporność na jej

nalegania.

Mimo wpływu, jaki wywarły na niego lata spędzone z ciotką,

Richard pozostał wierny zasadom ojca i podchodził do życia z

powagą, a nawet z pewną melancholią. „Pracuj, a dojdziesz do

celu". „Nie pozostawaj obojętny na sprawy społeczne".

„Osiągnij coś, stań się kimś". Te słowa ojciec powtarzał mu

nieomal od urodzenia, wpajając poczucie obowiązku, tak że

Richard już w wieku dwunastu lat czuł na barkach ciężar

odpowiedzialności za zakłady przemysłowe od pokoleń

pozostające w rękach rodziny. Chociaż po śmierci ojca firmą

kierował ktoś spoza Carltonów, nie było wątpliwości, że z

czasem właśnie Richard przejmie zarządzanie. Jego bracia

również mogliby tam pracować, gdyby tylko wykazali chęć.

Ani wcześniej jednak, ani teraz żaden z nich nie był tym

zainteresowany.

Będąc dziećmi, Mack i Ben po szkole oddawali się tylko

zabawom. Jedynie Richard wziął sobie do serca obowiązki,

jakie rodzina miała wobec koncernu, i codziennie po lekcjach

maszerował do starego ceglanego budynku, w którym mie-

ściły się biura zarządu.

Ciotka próbowała zachęcać go do czytania książek, ale

chłopca pociągały jedynie stare, wytarte od wielokrotnego

wertowania księgi finansowe koncernu. Były dla niego o wiele

ciekawsze niż powieści. Przeglądając starannie wypisane

kolumny cyfr, zapoznawał się z historią finansów rodzinnych

zakładów. Chłodna logika i nienaganny porządek zapisów

księgowych uspokajały go w sposób, którego nigdy nie udało

mu się opisać ani wytłumaczyć. Nawet teraz znacznie lepiej

rozumiał reguły rządzące światem biznesu niż motywy

postępowania ludzi.

W wieku dwudziestu trzech lat Richard uzyskał dyplom z

zarządzania w jednej z najbardziej prestiżowych uczelni

ekonomicznych kraju i zasiadł w fotelu prezesa zarządu kon-

cernu Carltonów. Nie zaskoczyło to ani pracowników, ani

partnerów zagranicznych. Wielu z nich i tak było przekona-

nych, że to Richard od śmierci ojca nieoficjalnie kierował

koncernem, bo nawet jako dziecko demonstrował niezwykłe

wprost przekonanie o słuszności swoich decyzji.

W ciągu dziewięciu lat prezesury Richard doprowadził

koncern do rozkwitu. Tak właśnie, jakby sobie życzył ojciec.

Firma rozrastała się i krok po kroku rozszerzała swoje wpły-

wy. Richard dokonywał finezyjnych fuzji, jeśli jednak zmu-

szała go do tego konieczność, nie cofał się też przed brutal-

nym przejmowaniem kolejnych zakładów. Był młodym, od-

noszącym sukcesy biznesmenem i jednym z najbardziej po-

żądanych kandydatów na męża w mieście.

Niestety, z kobietami nie radził sobie tak dobrze jak w pracy.

Wszystkie, z którymi się spotykał, po pewnym czasie

orientowały się, że są dla Richarda o wiele mniej interesujące

niż zawsze pilne sprawy koncernu. Żadna nie chciała się z tym

pogodzić i po kolei szybko go opuszczały. Kiedy ostatnia,

odchodząc, nazwała go zimnym draniem, nawet nie

zaprotestował, bo w głębi duszy uważał, że niewiele się pomy-

liła. Doszedł też do wniosku, że dosyć ma rozczarowań, i

postanowił poświęcić się wyłącznie biznesowi. Na tym polu

czuł się pewnie, znał reguły, według których toczyła się gra.

Niepowodzenia w życiu uczuciowym sprawiły, że odsunął się

w końcu od kobiet. Zaczął też rozważać karierę polityczną i

start w wyborach do władz miasta. Oczywiście fotel

burmistrza Alexandrii miał być tylko trampoliną do dalszej

kariery. Richard widział siebie w przyszłości jako gubernato-

ra, a nawet senatora. Tego zresztą oczekiwał po nim i jego

braciach ojciec, który pragnął, by stali się ludźmi znaczącymi i

wpływowymi zarówno w biznesie, jak i w życiu politycznym

kraju. Aby jednak Richard mógł wystartować z kampanią

wyborczą, potrzebował kogoś, kto zajmie się wykreowaniem

jego wizerunku i sprawi, że pojawi się w mediach jako

poważny kandydat. To właśnie miałoby należeć do obowiąz-

ków nowego konsultanta.

Według Richarda była to właściwa chwila na zaistnienie w

życiu politycznym. Tak też uważał kiedyś jego ojciec, który

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: