Znaki Czasu 2007.01.pdf

SPIS TREŚCI

Dewaluacja religii? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Ludzie listy piszą... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5

Józek, nie daruję ci tej nocy! . . . . . . . . . . . . 6

Opisana w Księdze Rodzaju historia młodego Żyda o imieniu Józef

jak ulał pasuje do ostatniej polskiej seksafery. Chyba nie ma takiego

współczesnego skandalu, który nie byłby wcześniej opisany w Biblii.

Powołani do wolności . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

Dobrze, że obecny rok został ogłoszony Europejskim Rokiem

Równych Szans Dla Wszystkich. Praktyka życia codziennego

dowodzi, że ciągle mamy problemy z poważnym i równoprawnym

traktowaniem mniejszości, zwłaszcza religijnych. A tymczasem

wolność religijna jest jednym z podstawowych praw człowieka

i pochodną wolności, jaka jest nam oferowana w Chrystusie.

Rodzic z autorytetem . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

Dzieci dają nam okazję stać się takimi rodzicami, jakich zawsze

chcieliśmy mieć. Zbudowanie poczucia wartości u dziecka, nauczenie go

samodyscypliny i rozwiązywania konfliktów gwarantują mu w przy-

szłości społeczne przystosowanie i dają szansę na szczęśliwe życie.

Mój brat Falcon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

Historia sceptyka, który przegrał walkę ze śmiertelną chorobą,

a jednak zyskał życie. To doświadczenie pozwoliło odkryć całej

rodzinie, że Bóg jest ostateczną i jedyną odpowiedzią na potrzeby

człowieka.

Gdy Bóg traci sens . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

W chwilach ciężkich doświadczeń zadajemy Bogu pytanie: dlaczego?

i nie zawsze otrzymujemy odpowiedź. By przetrwać niszczące wiarę

zwątpienie i pokonać natrętne poczucie osamotnienia, musimy zdać

sobie sprawę z czterech prawd, których chciał nas nauczyć Jezus.

Pułapki dobrobytu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Choć Bóg nie potępia dobrobytu, to jednak przestrzega przed pewnym

ryzykiem. Rozpieszczeni bogactwem ludzie rzadko szukają Boga.

Z kolei ci, którzy doświadczyli Jego troski, łatwo mogą o Nim

zapomnieć. I jak często pokazuje życie, pieniądze nie tylko szczęścia

nie dają, ale je wręcz rujnują.

Pragnąc grzechu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18

Często pobożność, uczciwość i wierność stają się dla chrześcijan

niczym kula u nogi. Bywa, że szukamy nie tyle Boga, co kogoś,

kto nam powie, jak grzeszyć i być szczęśliwym.

Gdybym był bogaty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

Co o bogaceniu się mówi Biblia?

Uśredniona religia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21

Ministerstwo Edukacji Narodowej planuje od nowego roku szkolnego

włączyć stopień z religii do średniej ocen. Pomysł wzbudza liczne

kontrowersje. Publikujemy argumenty za i przeciw.

Serwis AAI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

Pangea — matka

wszystkich kontynentów? . . . . . . . . . . . . . 22

Czy kontynenty stanowiły kiedyś jeden ląd? Tak twierdzą naukowcy.

Ciekawe, że istnienie Pangei implikuje również biblijny opis stworzenia.

Znaki i fakty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

(Nie)Słodkie życie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Przeciętny mieszkaniec Zachodu zjada rocznie aż 60 kilogramów

białego cukru! Po alkoholu i papierosach to najczęściej przyjmowana

szkodliwa używka niszcząca nas nie tylko fizycznie, ale i psychicznie.

Kapusta z grochem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

Jak donosi za brytyj-

skim „The Guardian”

serwis internetowy

Ekumenizm.pl, 82%

spośród 1000 bada-

nych ostatnio Brytyj-

czyków uważa, że reli-

gia jest głównym źró-

dłem napięć i podzia-

łów między ludźmi,

a przez to powoduje

więcej zła niż dobra.

Źródło zła

Choć trudno o większą niedo-

rzeczność, to jednak w pewnym za-

kresie badania te ukazują rzeczywi-

stość taką, jaka faktycznie jest.

Niedorzecznością jest obwi-

nianie religii, a gdzieś w tle tego

twierdzenia — samego Boga,

o powodowanie podziałów, na-

pięć i zła na świecie. Przecież

i tak wszyscy wiedzą, choćby

z własnego domu, o co ludzie

kłócą się najczęściej. No, o co?

O pieniądze! Na nieco wyższym

poziomie (publicznym, krajowym) —

o władzę, na jeszcze wyższym (mię-

dzynarodowym) — o sfery wpływów.

A i tak wszystko to sprowadza się

do pieniędzy, a właściwie ich pożą-

dania. A że ego walczących nie po-

zwala im publicznie przyznawać się

do tak niskich pobudek, najczęściej

szukają jakiegoś figowego listka mają-

cego usprawiedliwić w oczach opinii

publicznej ich działania. Takim list-

kiem może być choćby i Bóg czy reli-

gia. Wysadzanie niewiernych w po-

wietrze „w imię Boga” jest bardzo

nośne medialnie — jest o czym pisać,

analizować ludzkie postawy, radzić.

Ale choć podobno to Pan Bóg kule

2 • ZNAKI czasu • STYCZEŃ 2007

o istotne, aż 63% badanych to

osoby niereligijne, a tylko 13%

ankietowanych regularnie uczestni-

czy w praktykach religijnych. Czy Pol-

sce grozi podobne zeświecczenie?

Dewallluacja

Punkt widzenia

religii ?

nosi, to przecież nie On je produkuje,

nie On je sprzedaje, nie On robi na tym

interesy. Zobaczmy, kto na tym zara-

bia, a będziemy wiedzieli, kto i z ja-

kiego powodu jest głównym źródłem

podziałów między ludźmi.

Niedorzeczność mamy już za sobą

A gdzie ta prawda brytyjskich badań?

Prawda jest taka — co widać jak

na dłoni — że jak ludziom jest za do-

brze, to im Boga nie potrzeba i prze-

stają się z Nim liczyć. Myśl tę rozwija

dalej autor „Pułapek dobrobytu”, pi-

sząc o rozpieszczonych bogactwem

ludziach, którzy rzadko szukają Boga,

oraz o starym schemacie, że o Bogu

zapomina się w dostatku, a przypo-

mina w biedzie. Brytyjskie badania

potwierdziły tylko tę prawidłowość.

Kto się skarżył na religię (Boga)? Bo-

gaci — licząc polską miarą — niereli-

gijni Brytyjczycy.

Zupełnie inaczej definiuje pro-

blem zła i podziałów międzyludzkich

Biblia. Według niej, „korzeniem

wszelkiego zła jest miłość pieniędzy” 1 ,

a idąc jeszcze głębiej — grzech. Pro-

rok Izajasz pisał: „Lecz wasze winy są

tym, co was odłączyło od waszego

Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed

wami jego oblicze” 2 . A skoro grzech

upośledza widzenie rzeczywistości

(zob. „Powołani do wolności”), to nie

ma się co dziwić niereligijnym Brytyj-

czykom, że mają takie zdanie o Bogu

i religii, że dobro oskarżają o zło,

a białe nazywają czarnym.

Choć takie twierdzenia są

dla wierzących przykre, to na pocie-

szenie dodam, że przyjdzie jeszcze

taki czas, iż nawet ci niereligijni ugną

swe kolana przed Bogiem. W dzień

sądu ostatecznego „do niego przyjdą

ze wstydem wszyscy, którzy się

na niego gniewali”, mówiąc: „Jedy-

nie w Panu jest zbawienie i moc” 3 .

Co prawda nie na wiele im się wtedy

zda to wymuszone okolicznościami

wyznanie, ale choć oddadzą Bogu

sprawiedliwość, której Mu za życia

tak uparcie odmawiali.

Czyżby

powrót monarchii?

Wracając na krajowe podwórko,

inne kuriozum, które aż prosi się

o skomentowanie, to przedświątecz-

na propozycja części prawicowych po-

lityków ogłoszenia Pana Jezusa Chry-

stusa nowym królem Polski. Introni-

zacja miała mieć formę uchwały Sej-

mu. Pan Jezus miałby zasiąść na pol-

skim tronie z uwagi na ponadtysiąc-

letnie „zasiedzenie” chrześcijaństwa

w Polsce, katolicką tradycję naszego

narodu oraz papieża Polaka. Jeśli ta-

kie są kryteria intronizacji, to może

należałoby, tak po sąsiedzku, zapro-

ponować koronację i Niemcom?

Chrześcijanami są nawet kilkaset lat

dłużej, co prawda po części prote-

W Nowym Roku 2007 øyczymy naszym Czytelnikom

wszystkiego co najlepsze, opieki i prowadzenia Boøego,

wszelkich b≥ogos≥awieÒstw niebios, zdrowia, pokoju i mi≥oúci

oraz realizacji planÛw i marzeÒ.

Redakcja ÑZnakÛw Czasuî

ZNAKI czasu • STYCZEŃ 2007 • 3

W Nowym Roku 2007 øyczymy naszym Czytelnikom

wszystkiego co najlepsze, opieki i prowadzenia Boøego,

wszelkich b≥ogos≥awieÒstw niebios, zdrowia, pokoju i mi≥oúci

oraz realizacji planÛw i marzeÒ.

Redakcja ÑZnakÛw Czasuî

ZNAKI czasu • STYCZEŃ 2007 • 3

Punkt widzenia

stanckimi, ale za to mieli kilku nie-

mieckich papieży, w tym obecnego.

Nie tylko łączyłaby nas wtedy Unia

Europejska, ale i unia personalna,

w osobie króla, tak jak kiedyś Polskę

i Litwę połączyła osoba Jagiełły.

A wracając do formy introniza-

cji, czyli uchwały Sejmu, to jednak był-

by z tym pewien problem, o którym,

jak widać, inicjatorzy pomysłu nie po-

myśleli: jak można powołać kogoś

na tron Polski, skoro Polska jest re-

publiką (podobno już nawet IV), a nie

monarchią? Skoro powoływać miałby

Sejm, to chyba tylko na takie stanowi-

ska, jakie władza świecka ma do dys-

pozycji, np. na fotel prezydenta. Tyle

że akurat to miejsce jest już zajęte, no

i potrzebne byłyby do tego wybory,

a nie zwykła uchwała. Na tron mógł-

by natomiast Pana Jezusa powołać,

albo raczej zaprosić, Kościół rzymsko-

katolicki, gdyż właściwie pod wzglę-

dem ustrojowym nadal jest monar-

chią, nie byłoby więc żadnych formal-

nych przeszkód. Problemy z introni-

zacją można by mnożyć dalej, jak choć-

by zwracając uwagę na drobny szcze-

gół: że od czasu potopu szwedzkiego

tron Polski jest już zajęty, ale nie ma

dalej sensu tego rozwijać. Pomysło-

dawcy uchwały i na to znajdą zapew-

ne jakieś rozwiązanie.

A tak w ogóle to przed plano-

waną intronizacją należałoby najpierw

zapytać samego proponowanego, czy

jest nią zainteresowany. Nie byłaby to

zresztą w życiu Pana Jezusa pierwsza

próba osadzenia Go na tronie. Ewan-

gelista Jan sprawozdaje, że już w jego

czasach jakaś grupa, zapewne religij-

no-politycznych fanatyków żydow-

skich, zamierzała Jezusa „podejść,

porwać (…) i obwołać królem” 4 . Jed-

nak nie udało się, bo Jezus im uciekł.

Jeszcze wcześniej nie jedno królestwo,

ale wszystkie królestwa tego świata

oferował Jezusowi sam szatan, ale i je-

mu Jezus odmówił 5 . Jezus odmawiał,

bo jak sam uczył: „Królestwo moje nie

jest z tego świata” 6 .

Jakby zupełnie tego nie rozumie-

jąc, są dziś tacy, którzy uparcie chcą

uczynić naszego Pana władcą królestw

tego świata, władcą poszczególnych

państw, ich parlamentów, rządów,

wojsk i instytucji. Chcą wprowadzać

Jego prawa za pomocą świeckich

ustaw. A ponieważ sam Chrystus fi-

zycznie nie jest teraz na ziemi obec-

ny, są gotowi w Jego imieniu ten cię-

żar władzy osobiście dźwigać.

Żadna uchwała sejmowa nie

uczyni z Polski Królestwa Bo-

żego na ziemi. „Królestwo Boże

nie przychodzi dostrzegalnie” 7 .

Ono ma być w nas. Powstaje

dzięki przyswojeniu sobie przez

ludzi charakteru Chrystusa. To

nawet nie jest nasze dzieło. To dzieło

Ducha Świętego. To On sprawia, że

patrząc na Jezusa najpełniej odma-

lowanego w Słowie Bożym, zostaje-

my przemienieni na Jego obraz 8 .

„Uśredniona religia”) czy wprowa-

dzenie zakazu handlu niedzielnego

— to tylko przykłady specyficznej

polskiej przypadłości, którą można

opisać w sposób następujący: za du-

żo religii w polityce!

Za dużo religii w polityce szkodzi

i religii, i politykom, i społeczeń-

stwu. Każdy Kościół, który rękami od-

danych sobie polityków lub przy ich

pomocy próbuje obejmować kontrolę

nad kolejnymi obszarami życia spo-

łecznego, faktycznie traci autorytet.

Nadmierna kontrola ogranicza bo-

wiem swobodę kontrolowanych i bu-

dzi niezadowolenie. Wiara w jaki-

kolwiek sposób przez władzę

narzucana lub choćby tylko pro-

mowana czy preferowana prze-

staje być autentyczna, przestaje

pociągać. Dochodzi do dewalu-

acji religii — utraty jej wartości.

Tracą politycy, którzy zamiast zajmo-

wać się rozwiązywaniem istotnych pro-

blemów przeciętnych obywateli, zaj-

mują się tematami zastępczymi, o któ-

re zawsze jest dużo hałasu, ale z któ-

rych nic konkretnego nie wynika. A je-

śli politycy nie robią tego, do czego

zostali wybrani, to szkody społeczne są

ewidentne.

Jeśli nie zrozumiemy, że władza

świecka i religia (lub jak kto woli —

państwo i Kościoły) to sfery odręb-

ne, które powinny takimi pozostać, to

za 10-15 lat doprowadzimy do tego,

że badania podobne do tych brytyj-

skich przyniosą w Polsce podobne

wyniki.

Niedawno mój dobry znajomy

podzielił się ze mną ciekawą re-

fleksją. Powiedział, że obserwując to,

co się dzieje, coraz lepiej rozumie,

dlaczego Pismo Święte tak bardzo

zaleca wierzącym modlitwy za kró-

lów i rządzących — bowiem ich po-

wodzenie i mądrość w rządzeniu

przekładają się automatycznie

na powodzenie i poprawę bytu ca-

łego narodu i odwrotnie 9 .

Co za dużo,

to niezdrowo

Kolejny kwiatek z polskiej łąki

to cudowne, zbiorowe „nawrócenie

się” pewnej partii politycznej, której

przewodniczący, odpowiadając

na pytanie dziennikarzy o to, jak się

ma niedawna afera seksualna z udzia-

łem działaczy tej partii (zob. „Józek,

nie daruję ci tej nocy!”) do głoszonej

również przez nią idei odnowy moral-

nej, stwierdził, że jego partia ma już

tę odnowę za sobą, „od wczoraj”,

czyli od wizyty na Jasnej Górze,

udziału we mszy i spowiedzi głów-

nych działaczy. A skoro wszyscy są

już odnowieni moralnie, nie ma więc

potrzeby wracania do jakichś zaszło-

ści, czyli do sprawy pracy za seks.

I znów aż rzuca się w oczy instru-

mentalizacja Boga i religii, którymi

próbuje się zakrywać niegodziwe za-

chowania.

Zarówno ta sytuacja (a właściwie

jej wycinek w postaci publicznego

składania przez znaczącego polityka

w imieniu całej swojej partii dekla-

racji religijnych), jak i poprzednio

opisana polityczna propozycja intro-

nizacji, a także inne, jeszcze niewspo-

mniane działania polityków, jak np.

propozycje podniesienia rangi lekcji

religii przez włączenie ocen z tego

przedmiotu do tzw. średniej (zob.

Redaktor naczelny

1 I Tm 6,10. 2 Iz 59,2. 3 Iz 45,44. 4 J 6,15.

5 Zob. Mt 4,8-10. 6 J 18,36. 7 Łk 17,20-21.

8 Zob. II Kor 3,18. 9 Zob. I Tm 2,1-3.

4 • ZNAKI czasu • STYCZEŃ 2007

Ludzie listy piszą...

Podziękowanie

z Kancelarii Prezesa Rady Ministrów

Szanowny Panie Redaktorze, z upoważnienia Prezesa

Rady Ministrów Pana Jarosława Kaczyńskiego uprzejmie

dziękuję za list z dnia 6 grudnia 2006 roku i dołączone

dwa egzemplarze miesięcznika „Znaki Czasu”. Wraz z po-

dziękowaniem proszę przyjąć życzenia pomyślnej realizacji

przyszłych planów i zamierzeń Redakcji Miesięcznika oraz

Chrześcijańskiego Instytutu Wydawniczego „Znaki Czasu”.

Z wyrazami szacunku —

Zwracam się z uprzejmą prośbą o odniesienie się do na-

stępującej sprawy: mniej więcej tydzień temu w LO (...) doszło

do odgórnej organizacji wyjścia młodzieży do kina na film

„Karol — Papież, który pozostał człowiekiem”. W związku

z tym wydarzeniem Pani (...) Wicedyrektor szkoły, poinformo-

wała poszczególne klasy, iż wyjście do kina jest obowiązkowe

i dotyczy wszystkich. Jeśli tylko jedna osoba z klasy nie będzie

chciała zapłacić za bilet, wówczas cała klasa zostaje w szkole

i za karę będzie miała więcej godzin niż wynika to z planu

lekcji. Dodatkowo Pani Wicedyrektor podkreśliła, iż nie będzie

honorowała żadnych usprawiedliwień za ten dzień i nie bę-

dzie się można w tym dniu wcześniej zwolnić (...). Zagroziła

także, że w stosunku do nieobecnych uczniów zastosuje obni-

żenie oceny ze sprawowania o jeden stopień.

Opisywany przypadek dotyczył czterech klas (...), które

w dniu 27 X 2006 r. nie udały się do kina ze względu

na decyzję niewielkiej liczby uczniów. W konsekwencji

wszystkie klasy miały więcej godzin lekcyjnych, niż wynikało

to z planu. Ilość dodatkowych godzin w przypadku co

najmniej jednej klasy przewyższała dwukrotnie liczbę godzin

wynikającą z planu lekcyjnego.

Ze swej strony uważam, że:

1) organizowanie przymusowych wyjść do kina na film,

niezależnie od jego treści, przypomina czasy dominacji

PZPR, co pozostawiam bez komentarza,

2) organizowanie przymusowych wyjść do kina, na film

o treściach lub charakterze religijnym j est ewidentnym łama-

niem konstytucyjnych praw człowieka do wolności świato-

poglądu i wyznawanej religii (...),

3) stosowanie jakichkolwiek kar, w przypadku takim

jak powyższy, jest łamaniem praw konstytucyjnych, a ich

sposób wymierzania uważam za szczególnie niewłaściwy,

gdyż Pani (...) [wicedyrektor — dop. red.] wręcz zachęca

do represjonowania uczniów, którzy nie będą chcieli uczest-

niczyć w wyjściu do kina. Zostawiając całą klasę w szkole

ze względu na decyzję pojedynczych uczniów (wynikającą

np. z trudności finansowych czy światopoglądowych), wska-

zuje społeczności klasowej przez kogo nie idą do kina i przez

kogo mają większą ilość godzin, niż wynika to z planu

lekcyjnego. Brak respektowania zwolnień nasila presję

na klasę. Jest to ewidentny przykład jej dzielenia, co może

skutkować konfliktami i problemami wychowawczymi.

W ostatnich dniach mówi się o wprowadzaniu progra-

mu „Zero tolerancji” do szkół ze względu na narastającą

w nich agresję i w konsekwencji wydarzeń, jakie rozegrały

się w Polsce w jednym z gimnazjów. Tymczasem w LO

(...) to dyrekcja (...) celowo i z premedytacją tworzy klimat

zachęcający do represji jednej grupy uczniów przez drugą.

Przedstawiając powyższą sprawę, proszę o wyrażenie

swojej opinii, a także informację dot. ewentualnego wycią-

gnięcia konsekwencji w stosunku do dyrekcji szkoły, która

tak haniebnie i niedemokratycznie postępuje wobec swych

uczniów. Osoby działające w ten sposób są niegodne by

zajmować stanowiska kierownicze o prowadzeniu zajęć

z młodzieżą nie wspominając.

Artur K. Kluczny,

dyrektor Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów

Podziękowanie

z Sekretariatu Prymasa Polski

Szanowny Panie Redaktorze, Jego Eminencja Ksiądz

Kardynał Prymas serdecznie dziękuje za przesłanie dwóch

najnowszych zeszytów miesięcznika „Znaki Czasu”. Z wy-

razami szacunku —

ks. dr Waldemar R. Macko,

kierownik Sekretariatu Prymasa Polski

Podziękowanie od rektora

Katolickiego Uniwersytetu

Lubelskiego Jana Pawła II

Szanowny Panie Redaktorze. Uprzejmie potwierdzam

odbiór wydawnictwa „Znaki Czasu”, które właśnie otrzyma-

łem. Gratulując oferty wydawniczej i poruszanej problema-

tyki, pragnę poinformować, że otrzymane egzemplarze tego

społeczno-religijnego pisma przekazałem do Biblioteki

Uniwersyteckiej KUL. Redakcji życzę dalszych twórczych

inspiracji wydawniczych oraz serdecznie dziękuję za pa-

mięć o naszym Uniwersytecie. Z wyrazami szacunku —

ks. prof. dr hab. Stanisław Wilk,

rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

Jana Pawła II

Wolność religijna po częstochowsku

Do wiadomości naszej redakcji nadesłano następujący

list adresowany do Kuratorium Oświaty i Wychowania

w Częstochowie (podkreślenia pochodzą od autora):

Imię i nazwisko do wiadomości redakcji

ZNAKI czasu • STYCZEŃ 2007 • 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: