Kruk.pdf

Kruk

Aibhill Dreamstoher : Dziś, zgodnie z zapowiedzią, przedstawiamy Wam artykuł Ivanki

dotyczący kruka. Obecny w literaturze światowej (m.in. w mitologii, Biblii, dziełach

Mickiewicza, Żeromskiego, Orzeszkowej, Kochanowskiego, Szekspira czy też Clarke)

stał się symbolem niepokoju, okrucieństwa, drapieżności, plądrowania, zwiastował

nieszczęścia, wojny, głód, zarazę, zemstę oraz śmierć…

[...]Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,

In there stepped a stately raven, of the saintly days of yore.

Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;

But with mien of lord or lady, perched above my chamber door.

Perched upon a bust of Pallas, just above my chamber door,

Perched, and sat, and nothing more.

Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,

By the grave and stern decorum of the countenance it wore,

"Though thy crest be shorn and shaven thou," I said, "art sure no craven,

Ghastly, grim, and ancient raven, wandering from the nightly shore.

Tell me what the lordly name is on the Night's Plutonian shore."

Quoth the raven, "Nevermore."

Much I marveled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,

Though its answer little meaning, little relevancy bore;

For we cannot help agreeing that no living human being

Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door,

Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,

With such name as "Nevermore." [...]

"Be that word our sign of parting, bird or fiend!' I shrieked, upstarting-

"Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!

Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!

Leave my loneliness unbroken! -- quit the bust above my door!

Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!"

Quoth the raven, "Nevermore."

And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting

On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;

And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming.

And the lamplight o'er him streaming throws the shadow on the floor;

And my soul from out that shadow that lies floating on the floor

Shall be lifted- nevermore!

[...] Otworzyłem okno zatem... Szumiąc skrzydły, z majestatem,

Wzleciał ciężko Kruk wspaniały, jakby czarny piekieł stróż.

Nie pozdrowił mnie ukłonem, okiem powiódł w krąg zamglonym

I siadł z pańskim jakimś tonem pośród dwóch kamiennych kruż -

Na Pallady biuście przy drzwiach, pośród dwóch kamiennych kruż.

Usiadł tam - nic więcej już.

Ptak ten sprawił, że przy całym rozsmętnieniu mym musiałem

Rozśmiać się z poważnej nader jego miny: "Tyś nie tchórz,

Widzę, stary, chmurny ptaku, co - choć piór już ani znaku

Na swym czubie - szukasz szlaku wśród posępnych nocy mórz?

Mów, jak zwą cię na plutońskim brzegu czarnych nocy mórz?"

Kruk rzekł na to: "Nigdy już!"

Zadziwiłem się nie lada, że ptak tak wyraźnie gada,

Choć żem jego odpowiedzi nie mógł pojąć ani rusz,

Boć to przyzna nawet dziecię, że nikt z ludzi dotąd w świecie

Nie oglądał chyba przecież ptaka przy drzwiach izby tuż.

Ptaka, co by przed nim usiadł na popiersiu przy drzwiach tuż.

Z takim mianem: "Nigdy już". [...]

"Niech to będzie pożegnanie - krzyknę - ptaku czy szatanie!

Precz na burzę, na plutońskie brzegi czarnych nocy mórz!

Niech mi żadne czarne pióro nie przypomni, jak ponuro

Mroczysz wszystko kłamstwa chmurą! Ruszże się z popiersia, rusz!

Wyjmij dziób z mojego serca - i rusz się z nade drzwi, rusz!

Kruk mi odrzekł: "Nigdy już!"

I kruk wcale nie odlata, jakby myślał siedzieć lata

Na Pallady biuście przy drzwiach, pośród dwóch kamiennych kruż,

Krwawo lśni mu wzrok ponury, jak u diabła spod rzęs chmury

Światło lampy rzuca z góry jego cień na pokój wzdłuż,

A ma dusza z tego cienia, co komnatę zaległ wzdłuż,

Nie powstanie - Nigdy Już!"

Tłumaczenie Zenona Przesmyckiego

Kruczy sennik

Kruk pojawiający się we śnie oznacza stratę, jeżeli kracze – jakieś nieszczęście, jeżeli

leci – utratę życia, natomiast jeżeli go płoszysz oznacza to, że odkryjesz w swoim

otoczeniu oszusta; wszystkie te interpretacje nie są pozbawione głębokiej podstawy

legendarno-kulturowej, mało jest bowiem stworzeń o których ułożono by tak wiele

różnorakich, często ze sobą sprzecznych mitów i legend jak o kruku...

Krucze mity

Najbogatszą kruczą mitologię miała, już od czasów druidzkich, Wielka Brytania - w

dawnych epokach kruk był tam (zamiast grecko-rzymskiej sowy) ptakiem mądrości,

(Odyn np. posiadał dwa kruki zwące się Myśl i Pamięć) zapewne również dlatego nasza

kultura wywodząca się od Rzymu potraktowała te ptaki tak krzywdząco (na podstawie

przeniesienia kłopotów ze zdobyciem Brytanii, na jej symbole opiekuńcze).

Krucza czerń

1. Kiedy ustała ulewa, która zatopiła świat, Noe wysłała na zwiady białego wówczas

jeszcze kruka, ale ten zamiast powrócić, wciąż latał, aż powódź ustąpiła z ziemi, do

powrotu zmusił go gołąb. Po powrocie na Arkę Kruka ubarwiono na czarno i skazano na

jedzenie padliny.

2. Ukraińska legenda dodaje, iż kruki były dawniej pięknie ubarwione i miały cudowne

pieśni, lecz po wygnaniu z Raju nabrały obyczaju jedzenia padliny, co zniszczyło im głosy

i uczerniło pióra. Podobno pierwotny kształt ma zostać im przywrócony po przywróceniu

raju na ziemi.

3. Na północnym Pacyfiku wierzy się, iż pióra kruka są czarne, bowiem jego szwagier

przypalił go w ogniu za zdradę.

4. Grecy wierzyli, że to Apollo uczernił kruka gdy ten doniósł mu o zdradzie kochanki –

Coronis.

5. Kiedy Kruk był jeszcze biały mógł latać bardzo długo i bardzo wysoko, którejś nocy

jednak udał się tak wysoko iż nie docierało tam światło i nie mógł dojrzeć ziemi. Błądził

tak trzy dni i noce, a gdy udało mu się w końcu wylądować odkrył, iż jego pióra

poczerniały od nocnego mroku.

6. Kruk i Mewa byli kiedyś białymi ptakami, ale uznali, że to nudne, postanowili więc

nawzajem się pomalować. Kruk namalował na mewie śliczne czarne wzorki, a ona

próbowała go ozdobić czarnymi kółkami, co się jednak krukowi nie spodobało, ze złości

zaczął poprawiać jej malunki, tak iż w końcu cały stał się czarny.

Legenda Apaczów

Kiedy Apacze pojawili się na ziemi przez cztery dni podróżowali na wschód. Nie mieli

innego jedzenia niż dwa rodzaje ziarna, które ucierali między kamieniami.

W pobliżu miejsca, gdzie obozowali czwartej nocy, stanęło nieco odosobnione tipi, kiedy

jego właściciel z żoną byli przez chwilę nieobecni kruk przyniósł kołczan strzał oraz łuk i

powiesił je na osi namiotu. Kiedy dzieci wyszły z „domu” strząsnęły tobołek i znalazły w

nim trochę mięsa, zjadły je i natychmiast stały się bardzo grube.

Kiedy matka wróciła zobaczyła tłuszcz na palcach oraz twarzach dzieci, które

opowiedziały jej co się stało. Kobieta pospieszyła przekazać nowinę mężowi. Całe

plemię zachwycało się cudownym jedzeniem które uczyniło dzieci tak grubymi. Mieli

wielką nadzieję, że kruk wkrótce powróci z większą ilością swojej cudownej strawy.

Jednak, kiedy kruk odkrył, że jego mięso zostało ukradzione, poleciał na wschód do

swojego mieszkania na górze tak wysokiej, że żaden człowiek nie mógłby się na nią

wspiąć. Śledził go jednak nietoperz który nazajutrz doniósł Apaczom gdzie kruk mieszka.

Tej nocy Wódz postanowił zwołać Radę Plemienną. Postanowili wysłać delegację która

spróbowałaby zdobyć trochę specjalnego gatunku kruczego mięsa.

W cztery dni delegacja dotarła do mieszkania kruka, lecz nie mogła wydobyć informacji

po którą ją wysłano. Odkryli jednak wielkie koło popiołu w miejscu, gdzie kruk się posilał,

Apacze postanowili go śledzić. Tego dnia Czarownik przemienił jednego z chłopców w

szczeniaka, aby obserwował wszystko z pobliskich krzaków. Główna część delegacji

zwinęła obóz i wyruszyła do domu pozostawiając za sobą szczeniaka.

Następnego dnia kruk przeszukał opuszczony obóz, znalazł szczeniaka i tak go polubił iż

postanowił trzymać go pod swoim kocem (bez podtekstów!). Przed zachodem słońca

szczeniak wychylił się spod płachty i zobaczył, że kruk wygarnia trochę popiołów z

ogniska, potem przenosi duży płaski kamień, pod którym znajdowało się wejście gdzie

zniknął, lecz kiedy znowu się pojawił prowadził bizona którego potem zabił i zjadł.

Przez cztery dni szczeniak obserwował kruka i każdego wieczora widział jak

wyprowadza on z głębi ziemi i pożera bizona. Teraz, kiedy wiedział już skąd kruk bierze

swoje pyszne jedzenie, szczeniak odzyskał swój prawdziwy, ludzki kształt.

Wcześnie rano dnia piątego z białym piórem w jednej ręce, a czarnym w drugiej

przeszedł przez wejście pod ogniskiem.

W podziemiu zobaczył cztery bizony i umieścił białe piórko w gębie pierwszego z nich,

rozkazał mu iść za sobą, lecz bizon odpowiedział mu aby poszedł do ostatniego ze

stada. Chłopiec zrobił to lecz kiedy włożył w gębę ostatniego białe piórko, ten odesłał go

z powrotem do pierwszego bizona. Tym razem chłopiec wkładając piórko do otwartej

gęby powiedział „Jesteś teraz królem zwierząt!”.

Podczas powrotu na ziemię za chłopcem podążały wszystkie zwierzęta żyjące do tej

pory tylko pod nią. Kiedy wielkie stado wychodziło z ukrytego korytarza kruk obudził się i

pospieszył zamknąć je, lecz gdy zobaczył, że wszystkie zwierzęta podążają za chłopcem

zawołał tylko „Kiedy już zabijesz którekolwiek ze zwierząt, pamiętaj aby zatrzymać dla

mnie jego oczy!”

Przez cztery dni chłopiec podążał śladem Apaczów i odnalazł ich wraz ze swym

ogromnym stadem. Wkrótce wszyscy powrócili do obozu, gdzie wódz zarżnął pierwszego

bawoła na ucztę, chłopiec pamiętał o przyrzeczeniu i zachował oczy dla kruka.

Niektórzy Indianie mówią, że został on zrodzony z przedwiecznej ciemności, niektórzy iż

w żołądku zmarłej matki i że żywił się jej wnętrznościami, stworzył słońce, rośliny,

zwierzęta i powiązał to wszystko ze sobą w środowisko sprzyjające człowiekowi. Nauczył

ludzi robić łodzie, ubrania i domy, lecz kiedy nie zgodzono się, aby poślubił człowieczą

córkę stworzył też (z pokruszonych liści) komary. Kiedy kruk przyniósł ludziom ogień, oni

tak się go wystraszyli, że rozbiegli się po całej ziemi.

Kruk w innych popularnych mitach i legendach

Król Artur po śmierci podobno przemienił się w kruka. Jak wiadomo, Celtowie nawet

podczas pokoju uwielbiali wszelkiego rodzaju potyczki, jeżeli akurat nie było pod ręką

żadnego wroga, to chociażby z przyjacielem lub znajomym (grunt to nie wyjść z wprawy).

Kiedy więc Król Artur i Owein grali w szachy ich armie zaczęły się ze sobą kłócić. Kiedy

armia Artura zaczęła drażnić kruczą armię Oweina ten zaprotestował, ale Artur odrzekł

tylko „Twój ruch”, druga skarga spotkała się z taką samą odpowiedzią. Za trzecim razem

Owein pozwolił swoim krukom zrewanżować się za zaczepki, wtedy ludzie Artura zaczęli

narzekać, ale Owein odparł tylko „graj dalej”. Ostatni posłaniec zapowiedział tylko, że

jeśli jeszcze choć jedne rycerz armii Artura zostanie zabity, nie będzie on w stanie

obronić Brytanii przed najazdami Anglo-Saxonów. Wtedy Owein odwołał swoje ptaki. Gra

została zakończona. Podobno również Morgan Le Fay, zaciekła przeciwniczka niejakiego

Merlina potrafiła przemieniać się w kruka.

W opowiastkach ludowych kruk najczęściej jest spryciarzem i dowcipnisiem, który

zawsze pozostawia ślad swojej złośliwości w swych dziełach. Uwielbia przyjemności, a

nie znosi niepewności. Jest zarówno przezorny jak chciwy. Cierpliwość nie jest jego

mocną stroną. W wielu mitach potrafi on przemieniać się z ptaka w człowieka i z

człowieka w ptaka, może latać, chodzić i pływać pod wodą zwinnie jak ryba...

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: