Cecha posła
Cecha poselstwa
Zaznajomiony z prawem, szczególnie z prawem poszczególnych krajów
Kieruje się zasadą wzajemności
Zapoznany z obyczajami, kulturą i geografią poszczególnych państw
Nie ogranicza posłów w działaniach, ale nie daje im zbyt dużo swobody
Zapoznany z psychiką i naturą człowieka
Zapewnia posłom nietykalność
Wykształcony, poważny, rozważny
Zapewnia nietykalność domu posła
Wierny swojemu królowi
Zapewnia schronienie posłom i ich orszakom
Skromny – nie chciwy, nie zapatrzony w siebie, nie powinien się narzucać, lecz skromnie wzbraniać się od przyjęcia stanowiska
Łagodny – nie jest mściwym ani zawistny
Poselstwo jako piastowanie urzędu
Nie może nadmiernie interesować się sprawami kraju , w którym przebywa, aby nie wzbudzić podejrzeń
Wysłanie odpowiednich ludzi (zgodnie z wymaganiami poszczególnych krajów), a także ludzi godnych zaufania, dobrze wypełniających swoje obowiązki
ß
Nie powinien dbać o swoje interesy – jest przecież przedstawicielem Króla i zarazem całego narodu
Posiadanie dużego doświadczenia
Nie przekupny
Poselstwo nie może być szkołą
Subtelny i dyskretny w działaniach
Monarcha w pewnych sytuacjach powinien być wyrozumiały dla posłów
Zawsze przedstawia mocne argumenty, umie przekonać największych sceptyków
Układy nie powinny być ważne przy nominowaniu posłów, to wiedza i zasługi powinny być brane pod uwagę
Potrafi dochować tajemnicy
Poza instrukcjami, posłom powinno się udzielać ogólnych wskazówek i dobrych rad
Zna języki obce, co najważniejsze – zna język kraju do którego jedzie
Instrukcje wydawane posłom powinny być jasne i zrozumiałe.
Chętnie zdobywa nową wiedzę i uczy się nowych rzeczy, jest zaznajomiony z ‘perełkami literatury’ potrafi się na ich temat wypowiedzieć
Posłowie powinni samodzielnie wypełniać dane im instrukcje
Dobrze, jeżeli dyplomacie dopisuje szczęście
Legacje nie większe, niż złożone z trzech posłów, najlepiej jeszcze nie konkurujących ze sobą w widoczny sposób.
Powinien być przystojny, piękno budzi bowiem szacunek (szczególnie wśród ludów barbarzyńskich)
Nie należy stawiać na ilość, ale na umiejętności posłów.
Powinien być majętny, pochodzić ze znakomitego rodu – gdyż będzie reprezentował króla, ale nie jest to cecha najbardziej pożądana, liczą się przede wszystkim umiejętności dyplomatyczne.
Należy wysyłać liczbę posłów odpowiednią do ważności sprawy
Nie powinien się zrażać się krytyką osób współpracującym z nim za granicą – mogą czynić mu przykre uwagi z powodu zazdrości, np. o umiejętności.
Posłom należy wręczyć odpowiednią ilość pieniędzy, a także zaopatrzyć ich w odpowiednie materiały, aby godnie mogli piastować swoje urzędy.
Cenną cechą jest pewne doświadczenie polityczne i wiążąca się z tym doświadczeniem umiejętność przewidywania wydarzeń – nie powinien robić tego, czego mógłby żałować, powinien cechować się przezornością.
Sprawowane bezinteresownie
Powinien być katolikiem, raczej nie gorliwym, a dobrym
Najbardziej godne zainteresowania są oczywiście legacje pokojowe, nie zaś te, które dążą do zdobycia korzyści nie do końca uczciwą drogą
Roztropny i odważny, bystry i silny
Nie powinno zbytnio ingerować w sprawy obcego państwa
Powinien być raczej roztropny niż pewny siebie
Poselstwo w danym kraju powinien sprawować człowiek o takim samym wyznaniu jak wyznanie powszechnie obowiązujące w tym kraju – religię uważano bowiem za węzęł najmocniej łączący ludzi
Powinien unikać sytuacji niejednoznacznych, wstrzymywać się przed opowiadaniem historii, które posłowi nie przystoją, wstrzymywać się od opilstwa i zarozumiałości
Poseł powinien łączyć powinien sobie dwie natury – swoją powinien swojego monarchy. Poselstwo jest wypełniane dobrze, gdy za sprawą posła te dwie natury współgrają ze sobą.
Nie powinien być gadatliwy, dobrze widziana jest małomówność i zachowywanie ostrożności przy wypowiadaniu każdego słowa
Powinno być odpowiednio udokumentowane, najlepiej jeszcze odpowiednio zaszyfrowane. Co więcej dokumentacja ta powinna zawierać dokładny opis państwa, w którym poseł przebywał, a także jego monarchy
Przebywając wśród obcych, powinien chwalić ich obyczaje i unikać krytyki, a z obcym władcą nie powinien wchodzić na temat osobistych wynurzeń
Poseł powinien dokładnie wypełniać polecenia, nie może opuszczać placówki/pozostawać na placówce bez zgody obydwu monarchów
Powinien wszystko wiedzieć o władcy, na którego dworze będzie przebywał- znać wszystkie jego tytuły, przywileje i uprawnienia
Przyjęto odpowiednia taktykę
Swoją godność powinien cenić bardziej niż życie, nie powinien dopuścić do znieważenia jego lub jego orszaku, nie powinien również sięgać po sposoby zdobywania informacji/egzekwowania decyzji niegodne posła – wysokiego urzędnika państwowego
Umożliwienie posłom życia powinien dostatku
Nie powinien pojawiać się w podejrzanych miejscach, ani rzucać najmniejszego cienia wątpliwości na swoją osobę
Nie powinien mieszać próśb z groźbami, powinien być stały w poglądach
Nie powinien chwalić ani ganić nikogo zbyt gorliwie i natarczywie, powinien zachować umiar.
Powinien być dobrze ułożony
Powinien być sprytny i w subtelny, ale skuteczny sposób przekonywać do swoich racji i dążyć do egzekwowania swoich celów.
Powinien być cierpliwy, nie może narzucać się władcy, powinien respektować jego zwyczaj
Powinien we wszystkim zachowywać umiar – nie może się spieszyć, ale nie może tez zwlekać z wypełnianiem swojej misji
Powinien prowadzić żywą korespondencję ze stronami zainteresowanymi – musi zbierać fakty i wyciągać wnioski
Powinien utrzymywać dobre stosunki nie tylko z urzędnikami ale także i z dworzanami; zawsze powinien być życzliwy i skłonny do pogawędki
Powinien posiadać umiejętność prowadzenia rozmów na odpowiedni temat, na przyjęciach powinien wprowadzać swobodną atmosferę, dobrze, gdy cechuje go się hojność.
Miejsce, w którym przebywa powinno budzić respekt i podziw, nie może być tematem kpin
MMarkMMark