Prawne aspekty prowadzenia strony internetowej.pdf

Prawne aspekty

prowadzenia strony

internetowej

Piotr Waglowski

UNIA EUROPEJSKA

EUROPEJSKI FUNDUSZ

ROZWOJU REGIONALNEGO

Autor:

Piotr Waglowski

Wydawca:

Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP)

ul. Pańska 81/83

00-834 Warszawa

www.parp.gov.pl

Skład:

Marcin May

PARP

Wydanie I

Publikacja bezpłatna

Publikacja powstała w ramach projektu „Uruchomienie wielofunkcyjnej platformy komunikacji inter-

netowej wspierającej realizację działań 8.1 i 8.2 PO IG”, realizowanego przez Polską Agencję Rozwoju

Przedsiębiorczości, współinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego

Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Wspieramy e-biznes www.web.gov.pl

żone. Żaden fragment nie może być wykorzystywany w jakiejkolwiek formie ani przekładany na język

mechaniczny bez zgody PARP.

Spis treści

1. Wstęp

2. Przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

3. Przepisy Kodeksu Cywilnego

4. Przepisy Ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzial-

ności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny

5. Przepisy Ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną

6. Przepisy Kodeksu spółek handlowych

Prawne aspekty prowadzenia strony internetowej

www.parp.gov.pl

www.web.gov.pl

1. Wstęp

Zgodnie z zasadami prowadzenia działalności gospodarczej - to, co nie jest przez system prawa zakazane,

w działalności gospodarczej jest dopuszczalne (w odróżnieniu od zasad działania administracji publicz-

nej, które - zgodnie z zasadami konstytucyjnymi - działają na podstawie i w granicach prawa). System

prawa wprowadza również cały szereg obowiązków, które są nakładane na przedsiębiorców w ramach

prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Obowiązki takie są, lub powinny być, jednakowe dla

wszystkich przedsiębiorców prowadzących określony rodzaj działalności. Oznacza to, że np. po spełnieniu

przewidzianych przez ustawy obowiązków każdy może założyć bank, ale nie oznacza to, że każdy może

posługiwać się określeniem„bank” w ramach swojej działalności, gdyż takie określenie jest zastrzeżone dla

podmiotów prowadzących działalność bankową. Tego typu ograniczenia mają na celu ochronę zarówno

konsumentów, jak i konkurencji.

Wiele ustaw, funkcjonujących w polskim porządku prawnym, zawiera w sobie przepisy nakładające na

przedsiębiorców (ale też na inne podmioty) obowiązki ujawniania (udostępniania) informacji na swój

temat, takich jak nazwa, dane kontaktowe, dane rejestracyjne, itp. Obowiązki informacyjne mogą doty-

czyć również charakteru prowadzonej działalności, cech oferowanych produktów, praw przysługujących

konsumentom, lub innym podmiotom (np. praw przysługujących osobom, których dane osobowe się

przetwarza). Podawanie informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd na temat swojego lub

innego przedsiębiorstwa jest deliktem nieuczciwej konkurencji. Poniżej przedstawiono jedynie przykłady

obowiązków informacyjnych, które znajdują się w różnych ustawach.

2. Przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

Zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej 1 , jeżeli przedsiębiorca

oferuje towary lub usługi w sprzedaży bezpośredniej lub sprzedaży na odległość za pośrednictwem środ-

ków masowego przekazu, sieci teleinformatycznych lub druków bezadresowych, jest on obowiązany do

podania w ofercie co najmniej następujących danych:

irmy przedsiębiorcy,

•

numeru identyikacji podatkowej (NIP),

•

siedziby i adresu przedsiębiorcy.

3. Przepisy Kodeksu Cywilnego

Zgodnie z postanowieniami Kodeksu cywilnego , dotyczącymi zawierania umów w trybie złożenia oferty

i jej przyjęcia, a także - odpowiednio, jeżeli przedsiębiorca zaprasza drugą stronę do rozpoczęcia negocja-

cji, składania ofert albo do zawarcia umowy w inny sposób - przedsiębiorca składający ofertę w postaci

elektronicznej jest obowiązany przed zawarciem umowy poinformować drugą stronę w sposób jedno-

znaczny i zrozumiały o:

czynnościach technicznych składających się na procedurę zawarcia umowy,

•

skutkach prawnych potwierdzenia przez drugą stronę otrzymania oferty,

•

zasadach i sposobach utrwalania, zabezpieczania i udostępniania przez przedsiębiorcę drugiej

stronie treści zawieranej umowy,

metodach i środkach technicznych służących wykrywaniu i korygowaniu błędów we wprowa-

•

dzanych danych, które jest obowiązany udostępnić drugiej stronie,

językach, w których umowa może być zawarta,

•

Przy czym te obowiązki informacyjne nie mają zastosowania do zawierania umów za pomocą poczty

elektronicznej albo podobnych środków indywidualnego porozumiewania się na odległość (por. poniżej).

Nie stosuje się ich także w stosunkach między przedsiębiorcami, jeżeli strony tak postanowiły.

kodeksach etycznych, które stosuje, oraz o ich dostępności w postaci elektronicznej.

1 Dz.U. 2004 nr 173 poz. 1807

Prawne aspekty prowadzenia strony internetowej

www.parp.gov.pl

www.web.gov.pl

•

4. Przepisy Ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw

konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez

produkt niebezpieczny

Ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności

za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny przewiduje, że konsument powinien być poinfor-

mowany, przy użyciu środka porozumiewania się na odległość, najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji

zawarcia umowy, o:

imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy oraz organie, który

zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy, a także numerze, pod którym przedsię-

biorca został zarejestrowany,

istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu,

•

cenie lub wynagrodzeniu obejmujących wszystkie ich składniki, a w szczególności cła i podatki,

•

zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia,

•

kosztach oraz terminie i sposobie dostawy,

•

prawie odstąpienia od umowy w terminie dziesięciu dni, ze wskazaniem wyjątków (ustawa prze-

widuje szereg wyjątków, w tym m.in. w przypadku świadczeń, które z uwagi na ich charakter nie

mogą zostać zwrócone lub których przedmiot ulega szybkiemu zepsuciu, dotyczących dostar-

czania prasy, dotyczących nagrań audialnych i wizualnych oraz zapisanych na informatycznych

nośnikach danych po usunięciu przez konsumenta ich oryginalnego opakowania, itp.),

kosztach wynikających z korzystania ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli są one

•

skalkulowane inaczej niż wedle normalnej taryfy,

terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie albo wynagrodzeniu mają charakter wiążący,

•

minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub okresowe,

•

miejscu i sposobie składania reklamacji,

•

prawie wypowiedzenia umowy (zgodnie z ustawą - jeżeli czas trwania umowy nie jest ozna-

czony, każda ze stron może ją wypowiedzieć bez wskazania przyczyn, z zachowaniem terminu

miesięcznego, chyba że strony zastrzegły krótszy termin wypowiedzenia).

Ustawa przewiduje, że powyższe informacje powinny być sformułowane jednoznacznie, w sposób zro-

zumiały i łatwy do odczytania, a przedsiębiorca jest obowiązany do potwierdzenia ich konsumentowi na

piśmie, najpóźniej w momencie rozpoczęcia spełniania świadczenia (tu również ustawa przewiduje pewne

wyjątkowe sytuacje, w których nie trzeba informacji potwierdzać). Potwierdzenie informacji na piśmie

ma znaczenie np. ze względu na bieg terminów. Konsument może w odpowiednim terminie odstąpić od

umowy. Termin wynosi dziesięć dni od dnia wydania rzeczy, a gdy umowa dotyczy świadczenia usługi - od

dnia jej zawarcia. Jednak jeśli przedsiębiorca nie potwierdzi konsumentowi wymienionych wyżej infor-

macji - termin wydłuża się do trzech miesięcy (chyba że w tym czasie konsument otrzyma potwierdzenie,

wówczas od tego momentu liczony jest dziesięciodniowy okres na odstąpienie).

Ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną

przez produkt niebezpieczny wprowadza również obowiązek pododawania szczegółowych informacji

w przypadku umów zawieranych na odległość, które dotyczą usług inansowych (np. o ryzyku związanym

z usługą inansową).

5. Przepisy Ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą

elektroniczną

Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną wprowadza deinicję pojęcia

„informacja handlowa”, które rozumie bardzo szeroko, jako: „każdą informację przeznaczoną bezpośred-

nio lub pośrednio do promowania towarów, usług lub wizerunku przedsiębiorcy lub osoby wykonują-

cej zawód, której prawo do wykonywania zawodu jest uzależnione od spełnienia wymagań określonych

w odrębnych ustawach, z wyłączeniem informacji umożliwiającej porozumiewanie się za pomocą środków

komunikacji elektronicznej z określoną osobą oraz informacji o towarach i usługach niesłużącej osiągnię-

ciu efektu handlowego pożądanego przez podmiot, który zleca jej rozpowszechnianie, w szczególności

bez wynagrodzenia lub innych korzyści od producentów, sprzedawców i świadczących usługi”. Z tak rozu-

mianymi informacjami handlowymi wiążą się szczególne obowiązki. Informacja handlowa powinna być

wyraźnie wyodrębniana i oznaczana w sposób niebudzący wątpliwości, że jest to informacja handlowa.

Ustawa przewiduje też, że informacja taka ma zawierać:

oznaczenie podmiotu, na którego zlecenie jest ona rozpowszechniana, oraz jego adresy

elektroniczne,

wyraźny opis form działalności promocyjnej, w szczególności obniżek cen, nieodpłatnych świad-

•

czeń pieniężnych lub rzeczowych i innych korzyści związanych z promowanym towarem, usługą

Prawne aspekty prowadzenia strony internetowej

www.parp.gov.pl

www.web.gov.pl

•

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: