W4 PODSTAWY PROJEKTOWANIA KONSTRUKCJI NS.pdf

(110 KB) Pobierz
W4 PODSTAWY PROJEKTOWANIA KONSTRUKCJI NS
W4 PODSTAWY PROJEKTOWANIA KONSTRUKCJI
METODY OBLICZANIA KONSTRUKCJI STALOWYCH
rozwój metod obliczania
konstrukcji (historia)
1. metoda napręŜeń dopuszczalnych
Sprawdzenie bezpieczeństwa (nośności) elementu konstrukcyjnego
polega na porównaniu napręŜeń w danym przekroju z wartością tzw.
napręŜeń dopuszczalnych. Np. w przypadku zginania:
s
=
M
£
k
W
NapręŜenia w konstrukcji wyznacza się od obciąŜeń
charakterystycznych (nominalnych) , bez uwzględniania ich rozrzutu.
Wpływ odchyłek wartości obciąŜeń oraz imperfekcji uwzględnia się w
wartości współczynnika bezpieczeństwa n (globalnego), przez który
dzieli się granicę plastyczności R e otrzymując napręŜenia k :
k
=
R
e
n
W metodzie napręŜeń dopuszczalnych stosowano powszechnie
projektowanie w zakresie spręŜystym, zarówno w odniesieniu do
przekroju jak i metod obliczeń statycznych.
75111234.001.png 75111234.002.png
2. metoda napręŜeń granicznych
W metodzie tej, globalny współczynnik bezpieczeństwa został
rozdzielony na dwie części:
- dotyczącą obciąŜeń (współczynnik obciąŜenia)
- dotyczącą zmienności cech geometrycznych i materiałowych stali
(współczynnik pewności, przez który podzielona granica plastyczności
dawała wartość tzw. napręŜenia granicznego K).
3. metoda stanów granicznych
Rozróznia się stany
graniczne:
- nośności , uwzględniające
wyczerpanie nośności
przekrojów, elementów,
stateczności prętów
(stosuje się obliczeniowe
wartości obciąŜeń)
- uŜytkowalności
uwzględniające
przekroczenie umownych
wartości ugięć,
przemieszczeń poziomych,
drgań (stosuje się
charakterystyczne wartości
obciąŜeń)
Wprowadzona w Polsce normą z 1976 roku, obecnie takŜe zastosowana
w normach europejskich (Eurokodach).
Uwzględnia się losowe wartości obciąŜeń (S) oraz nośności przekroju
(N).
75111234.003.png
GENEZA I ZAKRES EUROKODÓW KONSTRUKCYJNYCH
- początki prac nad ujednoliceniem normalizacji europejskiej sięgają
1975 roku,
- pod koniec lat 80-tych XX wieku, Komitet Wykonawczy złoŜony z
przedstawicieli państw członkowskich, przyjął pierwszą generację
Eurokodów (nosiły one oznaczenia prENV),
- w roku 1989 państwa członkowskie Unii Europejskiej (EU) i
Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) postanowiły
powierzyć opracowanie ostatecznych wersji Eurokodów Europejskiemu
Komitetowi Normalizacji (CEN).
Eurokody konstrukcyjne przygotowane są przez Komitet
Techniczny CEN/TC 250. Po zatwierdzeniu ostatecznej wersji kaŜdej z
norm, kraje członkowskie zobowiązane są do ich przetłumaczenia na
język narodowy, nadania im statusu norm krajowych, oraz wycofania
wszystkich norm krajowych sprzecznych z daną normą europejską.
System Eurokodów konstrukcyjnych obejmuje 10 następujących
zbiorów norm europejskich:
EN 1990 Eurokod 0 Podstawy projektowania konstrukcji
EN 1991 Eurokod 1 Oddziaływania na konstrukcje
EN 1992 Eurokod 2 Projektowanie konstrukcji betonowych
EN 1993 Eurokod 3 Projektowanie konstrukcji stalowych
EN 1994 Eurokod 4 Projektowanie konstrukcji zespolonych stalowo-
betonowych
EN 1995 Eurokod 5 Projektowanie konstrukcji drewnianych
EN 1996 Eurokod 6 Projektowanie konstrukcji murowych
EN 1997 Eurokod 7 Projektowanie geotechniczne
EN 1998 Eurokod 8 Projektowanie
poddanych
oddziaływaniom sejsmicznym
EN 1999 Eurokod 9 Projektowanie konstrukcji aluminiowych.
W Polsce normy krajowe wdraŜające normy europejskie oznaczane
są symbolami PN-EN .
Eurokod 3 , dotyczący projektowania konstrukcji stalowych, składa się
z następujących części:
EN 1993-1 Projektowanie konstrukcji stalowych: Reguły ogólne i
reguły dla budynków.
EN 1993-2 Projektowanie konstrukcji stalowych : Mosty stalowe.
EN 1993-3 Projektowanie konstrukcji stalowych : WieŜe, maszty i
kominy.
EN 1993-4 Projektowanie konstrukcji stalowych : Silosy, zbiorniki i
rurociągi
EN 1993-5 Projektowanie konstrukcji stalowych : Palowanie.
EN 1993-6 Projektowanie konstrukcji stalowych : Belki
podsuwnicowe.
konstrukcji

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin