tytu�: "Organizacja Platform Libertarianskiego Komunizmu" autor: Nestor Machno [et Al OPRAC. : Cezary Cholewinski (cholewin@dollar.it.com.pl Przedmowa W 1926 grupa rosyjskich anarchistow zmuszona byla wyemigrowac do Francji. Wydawali tam publikacje pt. "Dielo Truda" ("Sprawa Pracy"). Powstala nie z ich akademickich studiow, ale z doswiadczen Rewolucji Rosyjskiej w 1917 r. Brali oni bowiem udzial w obaleniu rzadow starej klasy, w ogolnym rozwoju ruchu klasy robotniczej i chlopskiej, podzielali ich optymistyczny poglad na nowy swiat socjalistyczny, ktory da ludziom wolnosc.. a na koniec widzieli krwawa zamiane panstwa kapitalistycznego na bolszewicka dyktature. Anarchisci odegrali duza role w Rewolucji. W samej tylko Rosji wlasciwej, nieliczac ruchu Nestora Machno na Ukrainie, bylo wowczas 10 000 anarchistow. W Komitecie Wojskowo-Rewolucyjnym, ktory byl glownym motorem dzialan w Pazdzierniku, oprocz bolszewikow zasiadalo rowniez czterech anarchistow. Anarchisci mieli rowniez swoja reprezentacje w Komitetach Fabryczno-Zakladowych, ktore powstaly po Rewolucji Lutowej. Obierane na stanowiskach pracy, wylaniane na zebraniach robotniczych, odegraly duza role w zapewnieniu pracy fabryk i kooperacji z innymi zakladami pracy w przemysle i na wsi. Anarchisci mieli powazne wplywy m. in. wsrod gornikow, dokerow i odgrywali wazna role na wszystkich Ogolnorosyjskich Konferencjach Komitetow Fabryczno-Zakladowych, ktore podczas Rewolucji Pazdziernikowej odbywaly sie w Piotrogrodzie. W tych Komitetach anarchisci widzieli zalazek nowego samorzadnego spoleczenstwa, ktore mialoby powstac po Rewolucji. Jednak rewolucyjne natchnienie i zjednoczenie z Pazdziernika 1917 r. nie trwalo dlugo. Bolszewicy chcieli podporzadkowac sobie wszystkie partie na lewicy, gdyz blokowaly one droge do rzadow jednej partii. Anarchisci i inni lewicowcy wierzyli, ze klasa robotnicza bedzie mogla oprzec sie tej sile poprzez wlasne komitety i rady /sowiety/ z wybieralnymi delegatami. Jednakze bolszewicy wysuneli teorie, ze robotnicy nie sa jeszcze gotowi do pokierowania wlasnym losem, a bolszewicy beda sila, ktora b�dzie tymczasowo spelniac te role podczas "okresu przejsciowego". Brak wiary w mozliwosci zwyklych ludzi doprowadzil do zdrady interesow klasy robotniczej i wszystkich jej nadziei i marzen. W kwietniu 1918 r. anarchistyczny osrodek w Moskwie zostal zaatakowany, 600 anarchistow zostalo uwiezionych, a tuzin zabitych. Oskarzono anarchistow, ze sa "niekontrolowalni". Bylo to odpowiedzia na odmowe uznania przywodztwa bolszewikow oraz powolanie Czarnej Gwardii, ktora miala walczyc z brutalnymi prowokacjami i atakami Czeki (pozniejsze KGB). Anarchisci musieli zdecydowac o swoim stanowisku. Jedna czesc zaczela wspolpracowac z bolszewikami i postanowila sie do nich przylaczyc. Inna czesc walczyla ciezko w obronie rewolucji, przeciwko tym co zamienili sie w nowa klase rzadzaca. Ruch Machno na Ukrainie i Kronstadt byly glownymi miejscami walk anarchistow. Do 1921 r. antyautorytarna rewolucja upadla. Jej porazka miala gleboki wplyw na miedzynarodowy ruch robotniczy. Przywodcy rewolucji antyautorytarnej nie chcieli, aby porazki sie powtarzaly. W tym celu napisali pamflet, ktory stal sie znany jako"Platforma". Jest to lekcja rosyjskich anarchistow wyniesiona z kleski w budowie wspolnej swiadomosci klasy robotniczej, wystarczajaco silnej i efektywnej, aby odeprzec zakusy bolszewikow i innych partii politycznych, gloszacych ze przemawiaja w imieniu robotnikow. Opracowali propozycje mowiace, w jaki sposob anarchisci powinni sie organizowac i co robic, zeby byc bardziej efektywni. Wyjasnili bardzo prosto, ze szkodliwe jest istnienie roznych organizacji, ktore maja wspolne korzenie, a dziela je antagonizmy ze wzgledu na rozne definicje anarchizmu. Okreslili zasady czlonkostwa, wypunktowali, ze potrzebne sa formalne struktury, ktore pozwola na szybka i efektywna demokratyczna organizacje, podkreslili szczegolna role ideologow i organizatorow. Pamflet zostal ostro zaatakowany przez najbardziej znanych anarchistow tamtych czasow: Enrica Malateste i Alexandra Bergmana. Oskarzyli autorow ''Platformy" o to, ze sa "bolszewickimi anarchistami", ktorzy maszeruja ''jeden krok przed bolszewikami" . Te reakcje byly nieslychanie gwaltowne, moze dlatego, ze "Platforma" proponowala utworzenie Powszechnego Zwiazku Anarchistycznego. Autorzy "Platformy" nie wyjasnili jasno, jakiego rodzaju wspolprace widzieliby pomiedzy organizacjami i innymi grupami anarchistycznymi oraz jak mialyby one wystepowac na zewnatrz. Twierdzili, ze nie powinno byc problemow z roznymi organizacjami anarchistycznymi pracujacymi dla wspolnych interesow, jesli tylko uznaja wspolnote celow i strategii. "Platforma" nie jest nia takze, jak mowili obaj oskarzyciele,"odejsciem od anarchizmu w kierunku libertarianskiego komunizmu". Oba terminy nie maja ze soba wiele wspolnego. W "Platformie" wskazano, ze upadek rosyjskich anarchistow byl skutkiem ich rozlamu i braku wspolnej organizacji, dezorganizacji i politycznej niepewnosci, innymi slowy nieefektywnosci. Pamflet zostal napisany w celu otwarcia debaty wewnatrz ruchu anarchistycznego. Glosil nie kompromis z autorytarna polityka, ale koniecznosc stworzenia organizacji, ktora umozliwi polaczenie efektywnosci rewolucji z podstawowymi zalozeniami anarchistycznymi. Nie jest to doskonaly program, ani tez nie byl takim w 1926 r. Ma swoje slabe punkty. Nie wyjasnia pewnych idealow wystarczajaco gleboko, moze nie porusza waznych tematow w ogole. Ale to jest maly pamflet, a nie 26-tomowa encyklopedia. Autorzy dali do zrozumienia w zalaczniku, ze to nie jest zadna "biblia", ani kompletna analiza, to jest artykul-punkt wyjscia do dyskusji na temat waznych spraw. Bez watpienia po dzis dzien podstawowe idee "Platformy" sa wykorzystywane w miedzynarodowym ruchu anarchistycznym. Anarchisci chca zmian swiata na lepsze, ''Platforma" wypunktowala co powinno byc celem tych zmian. Alan MacSimoin, WPROWADZENIE HISTORYCZNE (1989) Nestor Machno i Piotr Arszynow wraz z innymi uchodzcami z Rosji i Ukrainy w 1925 r. w Paryzu zaczeli wydawac doskonaly dwumiesiecznik "Dielo Truda". Byl to przeglad anarcho-komunistyczny. Pomysl na tego rodzaju przeglad zrodzil sie w ich glowach po uwolnieniu z wiezienia Butyrki w Moskwie. Teraz wystarczylo tylko pomysl wyprobowac w praktyce. Machno pisal artykuly niemal w kazdym wydaniu przez 3 lata. W 1926 roku do grupy przylaczyla sie Ida Mett (autorka demaskujacej bolszewikow "Komuny kronsztadzkiej"), ktora uciekla z Rosji. W tym roku ukazala sie publikacja "Organizacji Platform". Publikacja "Platformy" wsrod miedzynarodowego ruchu anarchistycznego spotkala sie z oburzeniem. Pierwszym, ktory ja zaatakowal, byl rosyjski anarchista Wolin, ktory tez przybyl do Francji i zalozyl z Sebastianem Foure "Synthesis" - polaczenie anarchokomunizmu, anarchosyndykalizmu i anarchoindywidualizmu. Razem z Molly Steiner, Fleszynem i innymi napisal w odpowiedzi: "Anarchizm nie jest teoria walki klas, jest wizja dla jednostek". Aby nie zostac zepchnietymi na margines, Dielo Truda wystapilo z inicjatywa zwolania miedzynarodowej konferencji. 12 II 1927 r. na spotkaniu przygotowawczym do konferencji obecni byli, oprocz grupy Dielo Truda, delegaci Francuskiej Mlodziezowki Anarchistycznej ''Odeon", Bulgar imieniem Pawel, indywidualny delegat polskich anarchistow nazwiskiem Ranko, i inny Polak, ktory przybyl na wlasna reke, kilkunastu hiszpanskich bojowcow, wsrod nich Orobon, Fernandez, Carbo i Bibonel, Wloch Ugo Fedell, Chinczyk Czen oraz Francuz Douphier-Meuner. Pierwsze spotkanie odbylo sie na zapleczu paryskiej kafejki. Utworzono wowczas komisje, w skald ktorej weszli Machno, Czen i Ranko. Sama miedzynarodowa konferencja zostala zwolana na 20.IV.1927 r. w Hay-les-Roses kolo Paryza, w kinie Les Roses. Na jej obradach byli obecni: wloska delegacja, ktora wspierala "Platforme" - na jej czele stal Bifulchi - i inna wloska delegacja z magazynu "Pension e vidoli", w ktorej skladzie byli Luigi Fabbri, Camillo Berneri i Dougo Feieli. Takze Francja przyslala dwie delegacje: jedna "Odeonu", przychylna "Platformie", i druga z Sevrem Ferendezem. Komisja Machny, Czena i Ranki rekomendowala konferencji nastepujace uchwaly: - Okreslenie walki klas jako najwazniejszej idei anarchizmu. - Okreslenie anarcho-komunizmu jako podstawy ruchu. - Okreslenie syndykalizmu jako glownej metody walki. - Powolanie Powszechnej Organizacji Anarchistycznej, bazujacej na ideologii i taktyce wspolnej odpowiedzialnosci jednostek. - Uznanie potrzeby opracowania programu realizacji rewolucji spolecznej. Po dlugiej debacie do projektow uchwal zostaly wprowadzone pewne modyfikacje. Jednak nic nie zostalo uchwalone z powodu nalotu policji, ktora aresztowala wszystkich obecnych. Machno stanal przed ryzykiem deportacji i tylko kampania prowadzona przez francuskich anarchistow powstrzymala ekstradycje. Propozycja zalozenia "Miedzynarodowej Federacji Rewolucyjnej Anarchizmu Komunistycznego" zostala odrzucona, w zwiazku z czym jej zwolennicy odmowili dalszego uczestnictwa w konferencji. Inne ataki na "Platforme" prowadzone byly w dalszym ciagu przez Fabbriego, Berneriego, historyka anarchistycznego Maxa Nettlau i slynnego wloskiego anarchiste Malateste. Dielo Truda odpowiedzialo na ataki "Odpowiedzia do Zantow" oraz przedmowa Arszynowa w "Platformie" nr 29. W zwiazku z tymi problemami Arszynow stracil nadzieje w przyszlosc "Platformy" i wrocil do ZSRR w 1933 r. Nastepnie zostal oskarzony o "odnawianie anarchizmu w Rosji" i stracony w 1937 r., podczas czystek stalinowskich. Platforma nie utworzyla miedzynarodowej organizacji, ale miala wplyw na kilka ruchow we Francji. Charakterystycznym rysem sytuacji byla seria rozlamow wsrod francuskich "platformistow". Poczatkowo kontrolowali oni glowny nurt ruchu anarchistycznego, z czasem zmuszeni zostali do odejscia i zalozenia wlasnej grupy. We Wloszech zwolennicy "Platformy" zalo...
GAMER-X-2015